Στην λαιμητόμο του μνημόνιου και η Ειδική Αγωγή

Τη σχολική χρονιά που πέρασε (2011 – 2012) στο ΚΕΑΤ – το μοναδικό σχολείο για τυφλούς στη χώρα – αντί για 12 καθηγητές, είχαν μόνο 3. Τα περισσότερα μαθήματα, όπως Ιστορία, δε διδάχτηκαν. Οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου έκαναν ηχογραφημένα μαθήματα, π.χ. στη Βιολογία ή τη Φυσική, γιατί τα βιβλία δεν έφτασαν ποτέ εκεί! Στο οικοτροφείο όπου έμεναν τα παιδιά από την επαρχία δεν υπήρχε καν ζεστό νερό. Κι όταν οι μαθητές αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη, οι δάσκαλοι παράγγελναν πίτσες για να τους ταΐσουν, αφού η διοίκηση αποφάσισε να τους αφήσει νηστικούς αποσύροντας το μάγειρα.

Το Κέντρο Ειδικής Αγωγής «ΕΡΜΗΣ», που καλύπτει 80 παιδιά με νοητική υστέρηση και εγκεφαλική παράλυση, και το Κέντρο «ΙΡΙΣ» με 40 τυφλά, πολυανάπηρα παιδιά, που βρίσκονται στο χώρο της παλιάς αμερικάνικης βάσης στο Ελληνικό, ενημερώθηκαν στις αρχές του χρόνου ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν το χώρο προκειμένου η συγκεκριμένη έκταση να δοθεί σε χέρια ιδιωτών για επιχειρηματική δράση, χωρίς όμως να έχει εξασφαλιστεί ο χώρος μετεγκατάστασής τους. Δηλαδή, τα παραπάνω Κέντρα θα κλείσουν, ανάλογες δομές να στηθούν από την αρχή είναι πολύ δύσκολο λόγω κόστους, οι γονείς θα πρέπει να κρατάνε τα παιδιά σπίτι τους 24 ώρες το 24ωρο.

Στο Σικιαρίδειο Ιδρυμα τουλάχιστον 200 παιδιά με νοητική υστέρηση θα πάψουν να έχουν το δικό τους σχολείο – ακόμη και αυτό το υποτυπώδες – από το Σεπτέμβρη.

Στο Γυμνάσιο – Λύκειο Βαρήκοων στην Αγία Παρασκευή, η μεταφορά των μαθητών – αφότου την ανέλαβε ο δήμος – γινόταν με ένα μικρό πούλμαν σε όλες τις περιοχές της Ανατολικής Αττικής. Δεκάδες παιδιά με ειδικές ανάγκες έμεναν έως και 3 ώρες στο πούλμαν μέχρι να φτάσουν στο σχολείο κι άλλες τρεις ώρες για να επιστρέψουν σπίτι τους. Η πολύωρη διαμονή στο πούλμαν για πολλούς απ” αυτούς ήταν άκρως επικίνδυνη, λόγω πολλαπλών προβλημάτων υγείας και της φαρμακευτικής αγωγής που ακολουθούσαν.

Η απουσία εξειδικευμένων μόνιμων οδηγών και συνοδών στα Ειδικά Σχολεία είχε ως αποτέλεσμα μαθήτρια στο Πόρτο Ράφτη να αφεθεί σε απόσταση 150 μέτρων από το σπίτι της, στην κεντρική λεωφόρο, χωρίς κανένας να επικοινωνήσει με τους γονείς της (μιλάμε πάντα για παιδιά με ειδικές ανάγκες).

Οι γονείς περίπου 400 παιδιών με νοητική υστέρηση που φοιτούν στο Κέντρο Ειδικής Αγωγής «Η Θεοτόκος» καλούνται με επιστολή της διοίκησης του Ιδρύματος (14 Ιούνη 2012) να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και την ερχόμενη χρονιά να πληρώνουν 250 ευρώ μηνιαίως.

Τουλάχιστον 3.000 εργαζόμενοι σε δομές Ειδικής Αγωγής στην Αττική έμειναν πέρυσι απλήρωτοι μέχρι και 10 μήνες. Οι δομές επιβίωσαν χάρη στο φιλότιμο των εργαζομένων και τα ψίχουλα του ΕΣΠΑ που είναι με ημερομηνία λήξης. Η εργοδοσία των δομών – διαφόρων μορφών «φιλάνθρωποι» κι «ευεργέτες» – έκανε χρήση κάθε όπλου που έχουν προσφέρει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια: Μπλοκάκι, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ατομικές συμβάσεις, μειώσεις στους μισθούς, απολύσεις, τρομοκρατία. Η μεταφορά των μαθητών από και προς τα ειδικά σχολεία – αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας – έχει δοθεί στους δήμους, χωρίς τα απαραίτητα κονδύλια. Ολα αυτά σκιαγραφούν μόνο μια πτυχή του προβλήματος των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Εργαζόμενοι, ανάπηροι και οι οικογένειές τους να αναρωτηθούν για το ποιοι είναι υπεύθυνοι όταν: Το 95% των αναπήρων είναι άνεργοι. Τουλάχιστον 185.000 παιδιά με αναπηρίες είναι εκτός Ειδικής Αγωγής. Περίπου 15.500 παιδιά με ειδικές ανάγκες ήταν πρόπερσι εγγεγραμμένα στα ειδικά σχολεία – τα οποία στεγάζονται σε άθλια κτίρια και χωρίς τις απαραίτητες υποδομές – και πολλά από αυτά δεν κατάφεραν να πάνε ούτε μια μέρα για μάθημα λόγω έλλειψης μεταφορικών μέσων. Από αυτά μόνο 13.500 παιδιά της ηλικίας του δημοτικού σχολείου παρακολουθούν κάποια μορφή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Περίπου το 1,5% στο σύνολό τους παρακολουθούν γενική ή επαγγελματική ειδική δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από τους 2.000 τυφλούς και 4.000 – 5.000 ημιβλέποντες, σε ηλικία μικρότερη των 18 ετών, μόνο 150 παρακολουθούν οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης. Από τα 5.000 αυτιστικά παιδιά μόνο τα 120 φοιτούν σε σχολείο. Στο χώρο των κωφών, ο μαθητικός πληθυσμός από 550 μαθητές που ήταν πριν 20 χρόνια τώρα φτάνει τους 250 – 300.

Η μήτρα των προβλημάτων στην Ειδική Αγωγή είναι η απόφαση των μέχρι τώρα κυβερνήσεων να μετακυλίσουν κι αυτή την κρατική αρμοδιότητα σε ΜΚΟ και «φιλάνθρωπους». Να δημιουργήσουν δομές μ” ένα σαθρό θεσμικό πλαίσιο στο όνομα της «ευελιξίας» και της «μη γραφειοκρατικής δομής», που απέχουν έτη φωτός από τις πραγματικές ανάγκες των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους. Πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες, αφού η θηλιά της βαρβαρότητας είναι ξεκάθαρο ότι θα σφίξει περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο λαιμό χιλιάδων αναπήρων και των οικογενειών τους. Στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης και αγώνα, γονείς και εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν το αίτημα όχι μόνο να μην κλείσει καμιά δομή, αλλά να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των δομών από τον κρατικό προϋπολογισμό στην προοπτική ένταξής τους στο Δημόσιο. Να δημιουργηθούν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Πρόνοιας και Ειδικής Αγωγής, κεντρικά σχεδιασμένες που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους και θα τις καλύπτουν με βάση τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση, κάθε πληρωμή από τις οικογένειες και τους εξυπηρετούμενους.
 πηγη