ΠΑΙΖΩΜΕΝ ΠΑΙΔΙΑΝ;

Νίνα  Γεωργιάδου

Δε βλέπω τηλεόραση ούτε μισό λεπτό, σε μια προσπάθεια να διασώσω λίγα εγκεφαλικά κύτταρα.
Τα διαβάζω εδώ, μα κρατιέμαι μακριά, απ' όλο αυτό των όγκο ωχροκίτρινων υγρών και πυώδους γλίτσας, σχισμένης σάρκας, αιματοβαμμένων βελόνων αιμοβόρων συντευξιακών επιθέσεων, "γιατί δε φοράτε σωστά τη μάσκα σας;" χώνει το εν δυνάμει μολυσμένο μικρόφωνο στο στόμα του γέροντα, που του 'χει κυλήσει η μάσκα, η άμασκη φέρελπις δημοσιοκάφρα.
Ουρλιάζει ο κανάγιας απ' το στούντιο για την ανευθυνότητα δέκα μοναχικών που περπατούν στην παραλιακή σε απόσταση πέντε μέτρων μεταξύ τους, για να μην τρελαθούν. Ο κανάγιας ο υπεύθυνος για τη μέτρηση της "ατομικής ευθύνης" όλων εμάς των έγκλειστων και τρομοκρατημένων.
Στο σεμινάριο, στα υπόγεια των βοθροκάναλων, τους είπαν, "θα τους συμπυκνώσετε όλο τον κόσμο σ' ένα δόγμα, 'Ατομική Ευθύνη'. Να ακούγεται βαρύ. Σαν Ατομική Έκρηξη".
Αν πεθάνουν, φταίει η ανεπαρκής ατομική τους ευθύνη, ας πρόσεχαν. Αν παρ' ελπίδα ζήσουν, ζήτω μας που την υποδείξαμε, τους την επιβάλαμε, τους σώσαμε.
Ατομική ευθύνη, τρόμος, απέραντη μοναξιά και εναλλαγή όλων αυτών με την ολιγόλεπτη "νηφάλια και υπεύθυνη επιστημοσύνη" των 6μμ.
Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος και στη μέση εσύ κι εγώ, ο θεατής, το άθυρμα, ο τρομοκρατημένος, ο ανήμπορος, ο έγκλειστος, ο υποχόνδριος, ο μασκοφόρος, ο μοναχός, ο μοναχικός, ο καταθλιπτικός.
Μένω στο σπίτι γιατί μου το υπέβαλε η στοιχειώδης νοημοσύνη μου.
Γιατί ξέρω προκαταβολικά πως για μένα δεν θα βρεθεί ΜΕΘ αν χρειαστεί. Ούτε στο υπερφορτωμένο δημόσιο, που φιλοξενεί όλους τους τηλεοπτικούς εισαγγελείς, Πρετεντέρηδες και λοιπά σαπρόφυτα, άρρωστους τώρα κυριολεκτικά, άρρωστους από πάντα στην ουσία, ούτε στις χρυσοπληρωμένες, από μένα ιδιωτικές. Γιατί μια ζωή είμαστε μόνο αυτό. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι που πληρώνουν. 11 μύρια εδώ, άλλα τόσα στο Μορέα γιατί, ένεκα η ατομική ευθύνη, έπεσε ο τζίρος, 30 μύρια στους κλινικάρχες, απαλλαγή 20 μύρια στους καναλάρχες.
Δεν μένω μέσα γιατί ο Σπύρος έπλυνε, ως Πόντιος Πιλάτος, τα κουλά του.
'Στην υγειά μας', Σπύρο. Στο Δείπνο Ηλιθίων, ποτέ δεν ήσουν ο καλεσμένος. Οικοδεσπότης ήσουν μια ζωή.
Κι ετσι ανοιχτοχέρηδες που είμαστε, ελάτε και στην 'Ελληνική Αγωγή' του Αδώνιδος, που συμπληρώνει και ολοκληρώνει την εξ αποστάσεως εκπαίδευση της Κεραμίδας, σε τιμή προσφοράς, 5 μόλις ευρώ, 'να παίξωμεν παιδιάν', τις πιτσικουλιές στα μαρμαρένια αλώνια.

ΩΔΗ ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ

Οι δρόμοι άδειασαν, τα παράθυρα φώτισαν, οι ζωές κλείστηκαν στους τέσσερις τοίχους που τους αναλογούν. “Νεκρή κτίση” μέχρι ν’ αλλάξει ο αέρας, να κατοικήσουμε ξανά τους κόσμους μας.

Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία. Ώρα αιχμής στην αγγλική μητρόπολη.
Andrew Testa για τους New York Times

Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, 19 Μαρτίου

Σάο Πάολο, Βραζιλία, 18 Μαρτίου

Παρίσι, Γαλλία, 18 Μαρτίου 2020

Μόναχο, Γερμανία. Μια στάση μετρό χωρίς τους επιβάτες της.
Laetitia Vancon για τους New York Times

Μόσχα, Ρωσία. Οι θέσεις έμειναν κενές για την πρόβα. Και παρέμειναν χωρίς θεατές κατά την διαδικτυακή παράσταση.
Sergey Ponomarev για τους New York Times

Πεκίνο, Κίνα. Ένα βραδινό γεύμα σε μια γειτονιά που είναι γνωστή για τη νυχτερινή ζωή της.
Gilles Sabrié για τους New York Times

Καράκας, Βενεζουέλα. Ημέρα δεύτερη της καραντίνας.
Adriana Loureiro Fernandez για τους New York Times

Λος Άντζελες, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ο ωκεανός δεν αλλάζει μα η παραλία της Σάντα Μόνικα είναι αγνώριστη.
Philip Cheung για τους New York Times

Βαρκελώνη, Ισπανία. Η Λας Ράμπλας ανήκει μόνο στα περιστέρια της πια.
Maria Contreras Coll για τους New York Times

Νιου Τζέρσεϋ, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Κανένας πελάτης. Μόνο στο χέρι.
Bryan Anselm για τους New York Times

Σρίναγκαρ, Ινδία. Σε μια τουριστική σεζόν δίχως τουρίστες, βάρκες δίχως επιβάτες.
Atul Loke για τους New York Times

Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη. Ένας τόπος τουρισμού για τους Κινέζους της Γουχάν. Τώρα νεκρός.
Amanda Mustard για τους New York Times

Βερολίνο, Γερμανία. Κρατήστε αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ σας…
Emile Ducke για τους New York Times

Νέο Δελχί, Ινδία. Μια μέρα πανηγυριού. Χωρίς επισκέπτες.
Saumya Khandelwal για τους New York Times

Ρώμη, Ιταλία. Η Πιάτσα ντι Σπάνια όπως ποτέ ξανά.
Alessandro Penso για τους New York Times

Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ούτε οι ανθισμένες κερασιές δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν επισκέπτες στο μνημείο του Λίνκολν.
Alyssa Schukar για τους New York Times

Τόκιο, Ιαπωνία. Όταν ο κόσμος έπαψε να “γυρίζει”.
Noriko Hayashi για τους New York Times

Σεούλ, Νότια Κορέα. Ακολούθησαν την Κίνα, χτυπήθηκαν και άδειασαν τους δρόμους.
Woohae Cho για τους New York Times

Μιλάνο, Ιταλία. Το Navigli, το μέρος που οι Ιταλοί του βορρά συγκεντρώνονται στο τέλος της ημέρας τους.
Alessandro Grassani για τους New York Times

Σαν Φρανσίσκο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι κάτοικοι της Καλιφόρνια έμειναν στο σπίτι.
Rozette Rago για τους New York Times

Ραγουαλπίντι, Πακιστάν. Κανένας όρθιος, κανένας καθισμένος. Εκεί που άλλοτε δίναν μάχη για να μετακινηθούν.
Saiyna Bashir για τους New York Times

Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι μεταφορές σταμάτησαν, το νεκρό Oculus, σε μια πόλη που βρίσκεται σε στάση.
Victor J. Blue για τους New York Times

Γιανγκόν, Μιανμαρ. Ένα από τα μέρη για να απολαύσεις τη θέα. Κι η θέα άλλαξε. Δραματικά.
Minzayar Oo για τους New York Times

Σάο Πάολο, Βραζιλία. Η τελευταία ταινία πριν κλείσουν οι κινηματογράφοι.
Victor Moriyama για τους New York Times

Σιεμ Ριπ, Καμπότζη. Οι επισκέψεις στην Άνγκορ Βατ τελείωσαν, οι παμπ δίπλα της παραμένουν “νεκρές”.
Adam Dean για τους New York Times

Σύδνεϋ, Αυστραλία. Την ώρα του ηλιοβασιλέματος, η Όπερα παρέμεινε άδεια.
Matthew Abbott για τους New York Times

Χονγκ Κονγκ. Θέα για λίγους πια.
Lam Yik Fei για τους New York Times

Yogyakarta, Ινδονησία. Μόνο οι πέτρες χρειάζονται φύλαξη.
Ulet Ifansasti για τους New York Times

Παρίσι, Γαλλία. Ο Πύργος είναι ακόμα εκεί. Οι θεατές του, όχι.
Andrea Mantovani για τους New York Times

Μπογκοτά, Κολομβία. Έτσι διηγείσαι μία ιστορία αποκλεισμού.
Federico Rios για τους New York Times

Τεχεράνη, Ιράν. Ένας για όλους; Όλοι για έναν…
Arash Khamooshi για τους New York Times

Ο κόσμος μας άλλαξε. Οι καιροί έγιναν δύσκολοι. Δείτε τις εικόνες ξανά και μείνετε σπίτι. Για να το περάσουμε.

https://youropia.gr/adeies-poleis/?fbclid=IwAR2qglPu1aqg2ZaxccXkSaRQbbTVGVbCcPCBvFnYX5oHERnDM_jm8uVGICw

ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΕΝΤΟΝΑ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

• Αν σε λένε Ελόνα και είσαι μοδίστρα, μετανάστρια απ' την Αλβανία, τον σημάδεψες 600 φορές, ράβoντας 600 μάσκες, δωρεάν για το νοσοκομείο των Γρεβενών, φτύνοντας στα μούτρα το θάνατο, τους ρατσιστές και τους μαυραγορίτες.
• Αν σε λένε Lubud και είσαι γιατρός από τη Σομαλία, τον σημάδεψες κατάστηθα, ταξιδεύοντας μέσα στην άσπρη μπλούζα σου το μαύρο δέρμα σου και την κόκκινη καρδιά σου, μέχρι την άρρωστη, από πριν κλειστών συνόρων, Ιταλία.
• Αν είσαι ο Αλφρέντο ή η Σελίνα από την Κούβα, στις αμέτρητες μπριγκάδες των αλληλέγγυων γιατρών σε όλο τον κόσμο, σημάδεψες το θάνατο χίλιες φορές και τον πέτυχες κατάστηθα άλλες τόσες.
• Αν είσαι ο Αμπντούλ απ΄τη Συρία που φώτισες τα τζαμιά στα χρώματα της ιταλικής σημαίας, για να φωνάξεις πάνω από τις βόμβες, "fratelli, siamo con voi", μαζί σας, πέρα από Λαμπεντούζες και φασίστες.
• Αν είσαι η Βανέσσα, η νοσοκόμα, που παρηγορεί τους μοναχικούς άρρωστους στην εντατική της Νικαίας, τον πέτυχες στην καρδιά το θάνατο και ζωντάνεψες τη Ντανιέλα, τη νοσοκόμα που αυτοκτόνησε στο Μπέργκαμο.
• Αν σε λένε Francesca και μετά τους ορούς, τις ενέσεις, τους καθετήρες, κρατάς το κινητό σου για να πουν από την απομόνωση ένα "σ' αγαπώ" οι ασθενείς σου, έχεις για σφεντόνα, μια καρδιά.
• Αν είσαι η Μαρία της γειτονιάς μου κι έγραψες σ' ένα χαρτί πως πας βοήθεια σε δικό σου άνθρωπο, για να ταΐσεις τις αδέσποτες γάτες, να ζήσουν, να συνεχίσουν να νιαουρίζουν μέσα στην απόλυτη σιωπή των άδειων δρόμων και ν' αποδεκατίζουν τ' αρούρια, ξέρεις καλό σημάδι, Μαρία.
• Κι αν σε λένε, όπως σε λένε, και βγήκες, κρατώντας την αιτία της εξόδου απ' το μεγάλο στρατόπεδο στην τσέπη, χωρίς να στραβοκοιτάς, ν' αλλάζεις όλη την ώρα πεζοδρόμια, χωρίς να σκεφτείς ούτε μια φορά να καλέσεις ρουφιανονούμερα, χαμογελώντας καλημέρες, μαθαίνεις σιγά-σιγά να σημαδεύεις το θάνατο.

Της Νίνας Γεωργιάδου

Πέτρος Παπακωνσταντίνου: Περιμένοντας το ουράνιο τόξο

Η επόμενη μέρα μετά την πανδημία θα μας βρει σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο. Τα χρήσιμα διδάγματα μιας τραγωδίας

Ο κόσμος όλος διανύει πλέον την αναγκαστική πορεία μέσα από τις Συμπληγάδες του διπλού φόβου: του φόβου για την αρρώστια και του φόβου για την οικονομική καταστροφή. Η γειτονική μας Ιταλία μέτρησε χθες 800 νεκρούς σε μία ημέρα και το Imperial College προειδοποίησε ότι οι νεκροί στις ΗΠΑ μπορεί να φτάσουν τα 2,2 εκατομμύρια. Οι απολύσεις πέφτουν βροχή και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και πολλοί φοβούνται ότι η ανεργία μπορεί να εκτιναχθεί στα επίπεδα που γνώρισαν οι μεγάλες βιομηχανικές δυνάμεις μόνο στη Μεγάλη Ύφεση του 1929-33. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα, καθώς είμαστε αναγκασμένοι να περάσουμε αυτή τη διπλή δοκιμασία κατά μόνας, τη στιγμή που έχουμε τόσο ανάγκη την άμεση επικοινωνία, αυτή που δεν περνάει από οπτικές ίνες, με τα προσφιλή μας πρόσωπα. Επώδυνο, όσο και αναγκαίο.

Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έχει αντιδράσει μέχρι στιγμής αρκετά ψύχραιμα και πειθαρχημένα στη δοκιμασία. Δεν είδαμε σκηνές απίστευτου πανικού και χάους, όπως εκείνες που διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες στα σούπερ μάρκετ της Βρετανίας ή της Αμερικής. Δεν είδαμε τον κόσμο να γίνεται σαρδέλες στις πλαζ, όπως στη Φλόριντα ή την Αυστραλία. Ακόμη και στη Γερμανία, η Μέρκελ και ο Γερμανός Τσιόδρας αναγκάστηκαν να κάνουν αυστηρότατες προειδοποιήσεις, σοκαρισμένοι για το γεγονός ότι το ένα τέταρτο των ομοεθνών τους ήταν στη λογική “γρίπη είναι, θα περάσει” και πολλοί από αυτούς αρνούνταν να συμμορφωθούν στις συστάσεις. Άλλοι έχουν το όνομα, άλλοι τη χάρη. Είναι η δεύτερη φορά σε μια πενταετία που ο ελληνικός λαός, στη μεγάλη του πλειονότητα, εκπλήσσει όσους τον έβλεπαν σαν αγέλη με ζωικά ένστικτα. Η πρώτη ήταν με τα capital controls που επέβαλε η τρόικα το σκληρό καλοκαίρι του 2015, όταν πολλοί περίμεναν, αρκετοί εύχονταν και κάποιοι καλλιεργούσαν συνειδητά τον πανικό του “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, για να διαψευστούν πανηγυρικά στις ουρές των ΑΤΜ και στο δημοψήφισμα.

Ενοχλητικές αλήθειες

Περιμένοντας να προβάλει στον ουρανό το ουράνιο τόξο, ώστε να βγούμε από τα ατομικά μας καταφύγια, έχουμε μια καλή ευκαιρία για αναστοχασμό γύρω από τις πολλαπλές παθογένειες αυτού του εύθραυστου πλανήτη- παθογένειες, που έμεναν στο περιθώριο της δημόσιας συζήτησης, αλλά έρχονται με εκρηκτικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη στην εποχή της πανδημίας. Ήδη μπορούμε να μετρήσουμε ανάμεσα στα θύματα του κορωνοϊού ορισμένους ευρέως διαδεδομένους και τοξικότατους μύθους.

1. Οι πανδημίες (σήμερα ο COVID-19, χθες ο SARS και ο MERS) δεν είναι μόνο φυσικό φαινόμενο. Ασφαλώς ιοί μεταλλάσσονται καθημερινά με φυσικό τρόπο και μπορεί να περάσουν από τα άγρια ζώα σε κατοικίδια ή σε καλλιέργειες και από εκεί στον άνθρωπο, προκαλώντας επιδημίες. Ωστόσο η πύκνωση και η επικινδυνότητα των επιδημιών ευνοούνται από ανθρώπινες δραστηριότητες που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον- αποψίλωση δασών, ξέφρενη αστικοποίηση, καταστροφή βιότοπων, μαύρη αγορά άγριων ζώων- και δημιουργούν υγειονομικές βόμβες στην άκρως βιομηχανοποιημένη κτηνοτροφία.
2. Όχι, απέναντι στονCOVID-19 δεν μοιραζόμαστε όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, την ίδια μοίρα. Οι προνομιούχοι αυτού του μάταιου κόσμου θα προφυλαχτούν καλύτερα στις βίλες των βορείων ή των νοτίων προαστίων, θα κάνουν πιο εύκολα τεστ (γιαυτό και είναι τόσο δυσανάλογα αυξημένες οι περιπτώσεις επώνυμων που βρίσκονται θετικοί), θα έχουν πολύ καλύτερη ιατρική φροντίδα αν ασθενήσουν και θα ατενίζουν το οικονομικό τους μέλλον με λιγότερη ανησυχία, χάρη στο προστατευτικό δίχτυ κάτω από το σκοινί. Κάποιοι από αυτούς, η κρεμ ντε λα κρεμ που λένε οι Γάλλοι, θα μετακινούνται με ιδιωτικά τζετ, ελικόπτερα ή γιωτ, ενώ υπάρχουν, όπως διαβάζουμε στον διεθνή Τύπο, και εκείνοι που αγοράζουν ιδιωτικά μπούνκερ, παλιά πυρηνικά καταφύγια στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, για να τη βγάλουν καθαρή σε κάθε περίπτωση.
3. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι λάθος, είναι έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες περικοπών, το αποδυναμωμένο σύστημα Υγείας ορισμένων από τα πιο πλούσια κράτη του πλανήτη καταρρέει (Ιταλία) ή βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης, με τα ποσοστά θνησιμότητας από την επιδημία να ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα της Κίνας. Ταυτόχρονα γίνονται σήμερα ολοφάνερες οι δραματικές επιπτώσεις από την εγκατάλειψη του φαρμάκου, ενός ζωτικής σημασίας δημόσιου αγαθού, στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, που δεν έχουν κανένα συμφέρον να κάνουν δαπανηρές έρευνες για εμβόλια έναντι των ιών ή να αφιερώνουν κονδύλια για τεστ, αποθηκεύοντάς τα για ώρα ανάγκης. Τους είναι πολύ περισσότερο προσοδοφόρο να πουλάνε φάρμακα αφού νοσήσει ο πληθυσμός.
4. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων κρατών δεν διανοούνται, για την ώρα, να αλλάξουν ρότα. Αναγκάζονται να πάρουν μέτρα έκτακτης ανάγκης, αλλά μόνο για να ξαναγυρίσουν στο business as usual το συντομότερο δυνατό, όπως έγινε και στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008- 2011. Ουσιαστικά ακολουθούν και πάλι το δίπολο σοσιαλισμός για τους πλούσιους, καπιταλισμός για τους φτωχούς. Τα κράτη θα πάρουν την πλειοψηφία των μετοχών στις αεροπορικές εταιρείες και άλλους “εθνικούς πρωταθλητές” που κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν, για να τις σώσουν με χρήματα των φορολογουμένων, αλλά τα μέτρα για την προστασία των λαϊκών εισοδημάτων για την ώρα υπολείπονται κατά πολύ των αναγκών- στην Ελλάδα περισσότερο κι από ό,τι συμβαίνει αλλού.
5. Η αποσάθρωση της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής πολλών χωρών το προηγούμενο διάστημα και η υπερδιόγκωση του τουρισμού, της εστίασης και της βιομηχανίας του θεάματος καθιστούν εξαιρετικά ευάλωτες τις περισσότερες Δυτικές οικονομίες απέναντι στην παρούσα κρίση. Ιδιαίτερη οξύτητα έχει το πρόβλημα για την Ελλάδα όπου οι εν λόγω κλάδοι έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος από ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες.

Η επόμενη μέρα

Η έκταση και το βάθος των επιπτώσεων από την εν εξελίξει οικονομική κρίση δεν μπορούν να προβλεφθούν- θα εξαρτηθούν πρώτα απ’ όλα από τη χρονική διάρκεια της πανδημίας. Το βέβαιο είναι ότι ο μετά την πανδημία κόσμος θα είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον στον οποίο ζούσαμε μέχρι χθες.

Το περιοδικό Foreign Affairs, που εκφράζει ένα από πιο σοβαρά think tanks στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζει την τρέχουσα κρίση ως το απόλυτο στρες τεστ μιας παγκοσμιοποίησης, που ήδη βρισκόταν σε απορρύθμιση. Πέρα από το βαρύ οικολογικό της αποτύπωμα, η μανία των αεροπορικών ταξιδιών (οι ταξιδιώτες αυξήθηκαν από 800 εκ σε 1,4 δισ από το 2010 μέχρι το 2008) αποδεικνύεται υγειονομική βόμβα για την παγκόσμια υγεία. Η καταστροφή των τοπικών αγροτικών καλλιεργειών και βιοτεχνιών κάτω από τις ερπύστριες του ελεύθερου εμπορίου είναι πρόσθετος επιβαρυντικός παράγοντας.

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθεται πλέον και το μοντέλο της just-in-time παραγωγής, που στερεί από τα εθνικά κράτη πολύτιμα ανταλλακτικά την ώρα που είναι ζωτικά αναγκαία, καθώς δεν είναι διαθέσιμα στις αποθήκες. Η πιο σοβαρή επίπτωση θα ήταν το σπάσιμο των διεθνών παραγωγικών αλυσίδων και ο επαναπατρισμός εταιρειών σε μαζική κλίμακα, δηλαδή η αποσάθρωση του ίδιου του πυρήνα της παγκοσμιοποίησης.

Στο μέτωπο του κυκλώνα βρίσκεται ήδη η ΕΕ, η οποία θα αντιμετωπίσει σύντομα κυριολεκτικά υπαρξιακά διλήμματα, πολύ σκληρότερα από εκείνα που έφερε μπροστά της η κρίση χρέους των μεσογειακών χωρών, το 2010-11. Ιδιαίτερα η Ιταλία, που ήταν ήδη αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, θα αναγκαστεί να την εγκαταλείψει, αν δεν υπάρξει μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση, καθώς το χρέος της θα εκτιναχθεί σε αστρονομικά όρια, συγκρίσιμα με εκείνα της Ελλάδας. Ακόμη και οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αψηφήσουν, προσωρινά, όχι μόνο το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά και τη συνταγματική τους δέσμευση για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό. Πάντως, η μέχρι τώρα αντίδραση της ΕΕ στην κρίση ήταν αποκαρδιωτική για τους λαούς της ηπείρου. Οι πιο σκληρά δοκιμαζόμενοι, οι Ιταλοί, νιώθουν αυτές τις μέρες ευγνωμοσύνη για τους γιατρούς της Κούβας και της Ρωσίας, όπως και για το ιατρικό υλικό που τους στέλνει η Κίνα, ενώ οι ισχυρότεροι Ευρωπαίοι εταίροι τους είχαν γυρίσει την πλάτη.

Ελπίδες και φόβοι

Ο χειρότερος, αν και όχι άμεσος, φόβος είναι να υποτροπιάσει η οικονομική κρίση σε κοινωνική. Εάν η δοκιμασία τραβήξει για πολλούς μήνες και οι πολιτικές ηγεσίες δεν πάρουν πραγματικά ριζοσπαστικά μέτρα, οι χώρες της Δύσης δεν αποκλείεται να αντιμετωπίσουν φαινόμενα πλήρους διάλυσης του κοινωνικού ιστού, με χαώδεις ταραχές, λεηλασίας, βιαιοπραγίες και ανάπτυξη του στρατού στις πόλεις, όπως έγινε μετά τον τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη, το 2005. Σ’αυτή την περίπτωση, θα δούμε να εφαρμόζεται το κατά Ναόμι Κλάιν Δόγμα του Σοκ σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα από κάθε ιστορικό προηγούμενο.

Δεν είναι μοιραίο, όμως, να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Όλα θα εξαρτηθούν από τα αντισώματα αλληλεγγύης, σθένους και αγωνιστικότητας που θα αναπτύξουν οι λαοί μέσα από αυτή τη φοβερή εποχή, όπου δοκιμαζόμαστε όλοι. Στο μεταξύ, μαζί με όλες τις τραγωδίες που συσσωρεύει ο COVID- 19 σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, υπάρχουν και δυνητικά παράπλευρα οφέλη. Η ατμόσφαιρα στον πλανήτη καθάρισε και η κλιματική αλλαγή υποχώρησε μέσα σε δύο μήνες όσο δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι σήμερα. Στη Βενετία ξαναεμφανίστηκαν λευκοί κύκνοι- υποθέτω ότι οι κάτοικοι του σκληρά δοκιμαζόμενου Βένετο θα το είδαν ως οιωνό ελπίδας. Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων μέσω Airbnb, που είχαν ξεφύγει από κάθε λογική κλίμακα, με βαριές συνέπειες για γειτονιές, νησιά και ενοικιαστές, υποχώρησαν δραματικά. Θέλοντας και μη, υποχρεωθήκαμε να κατεβάσουμε ταχύτητα, να σκεφτούμε με άλλο μάτι τις προτεραιότητες της ζωής και τις σχέσεις μας με τους αγαπημένους μας. Ένα ανέκδοτο που κυκλοφόρησε  αυτές τις μέρες περιγράφει δύο νέα παιδιά που λένε: “Μένουμε εδώ και μία εβδομάδα με τους γονείς μας. Φαίνονται καλοί άνθρωποι”. Όλοι μας έχουμε να ανακαλύψουμε πολλά τούτες τις μέρες.

• Αναδημοσίευση από το προσωπικό ιστολόγιο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Covid 19- Τελικά τι κάνουμε; Ένα κείμενο γροθιά στο στομάχι από τον διευθυντή ΤΕΠ του ΠΓΝΙ

Ανάρτηση του Διευθυντή Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών ΤΕΠ του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, Αθ. Κιτσάκου, στο προσωπικό του προφίλ στο facebook σχετικά με τον κορωνοϊό και τη διαχείρισή του.

Covid19 – Τελικά τι κάνουμε??

Μετά από 1 μήνα που εγώ και το τμήμα μου είμαστε μέσα στη φωτιά θεώρησα ότι πρέπει να ακουστεί η φωνή μου και οι υπεύθυνοι να αφήσουν τα ευχολόγια και να ξεκινήσουν να διορθώνουν και να λύνουν προβλήματα όσο είναι ακόμα καιρός.

Ιστορικό:

Πριν 1,5 μήνα χωρίς να είμαι ειδικός λοιμωξιολόγος και ενώ ο WHO έδινε χαμηλό ρίσκο (low risk) κατάλαβα με τους συναδέλφους μου ότι ο ΙΟΣ θα έλθει στη χώρα μας. Παρόλα αυτά επετράπησαν τα ταξίδια, Καταλάβαμε νωρίς ότι το παιχνίδι έχει χαθεί και ξεκίνησα τα πρώτα μέτρα για να θωρακίσω το τμήμα μου (στολές εκπαίδευση κλπ) ευτυχώς η Διοίκηση με άκουσε και προμηθευτήκαμε με υλικό (τουλάχιστον παραγγείλαμε) που τώρα βέβαια είναι σαφώς ανεπαρκές αφού δόθηκε σε άλλους υγειονομικούς σχηματισμούς που δεν είχαν. Ξεκινώντας τα πρώτα κρούσματα στην Ευρώπη ενεργοποιώντας το επιχειρησιακό σχέδιο έναντι βιολογικών απειλών του τμήματός μου και πάλι χάρη στη στήριξη της Διοίκησης, βρεθήκαμε έτη φωτός μπροστά αφού είμαστε το Μοναδικό Νοσοκομείο αναφοράς που δεν επιμολύνθηκε το προσωπικό του και φυσικά οι ασθενείς του (ευαίσθητες ομάδες).

Σήμερα διαχείριση κρίσης κεντρικά:

Σεβαστοί επιστήμονες ορθά ενημερώνουν για την πορεία της νόσου τον κόσμο, ορθά παίρνουν μέτρα κατά της διασποράς με το Υγειονομικό Σύστημα αυτής της χώρας δεν υπάρχει κεντρικά ΚΑΝΕΝΑΣ να το κρατήσει όρθιο. Τόσοι Λοιμωξιολόγοι δεν μπορούν να δούν ότι το Υγειονομικό σύστημα και γενικότερα η χώρα θα θρηνήσει Θύματα.

Αναλυτικότερα:

Εντολές μέχρι σήμερα του ΕΟΔΥ ο γιατρός να χειριστεί COVID19 κρούσμα χωρίς σκούφο – ο γιατρός αυτός θα μολυνθεί στην πρώτη επαφή με COVID19 και τις επόμενες 3-4 μέρες θα σκορπάει θάνατο μέσα στο νοσοκομείο μέχρι να λυγίσει και ο ίδιος. Με σχετική μου επιστολή το επεσήμανα στον ΕΟΔΥ πριν 15 ημέρες οι οδηγίες δεν άλλαξαν. Εντολές μέχρι σήμερα του ΕΟΔΥ στο τμήμα μου όπως και σε όλα τα ΤΕΠ της χώρας εξετάζουμε ύποπτα περιστατικά που βήχουν με απλές μάσκες (σαν αυτές που κυκλοφορούν στον δρόμο). Οι υψηλής προστασίας μάσκες είναι σχεδόν ανύπαρκτες και τις φυλάμε για τις ανανήψεις/διασωληνώσεις. Οι σοφοί λοιμωξιολόγοι έδωσαν αυτές τις οδηγίες όταν βλέπετε τις εικόνες από τα νοσοκομεία τις Κίνας Ισπανίας Ιταλίας. Μεγάλα λόγια να μην πέσει το Υγειονομικό σύστημα γιατί οι πολίτες θα πεθάνουν. Πως ΔΙΑΦΥΛΑΤΟΥΝ οι λοιμωξιολόγοι το Υγειονομικό σύστημα?? Η ερώτησή μου μάλλον θα μείνει ΑΝΑΠΑΝΤΥΤΗ και στο τέλος θα μιλάμε για ΗΡΩΕΣ γιατρούς και Νοσηλευτές και όχι ανεπαρκείς ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. Φυσικά θα φταίει ο κορωνοϊός και όχι οι υπεύθυνοι λοιμωξιολόγοι στα κέντρα αποφάσεων. 

Εγώ και το τμήμα μου ξέρουμε τι μας περιμένει και κρατάμε Θερμοπύλες, θα πέσουμε ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ για τους συνανθρώπους μας, το μόνο που σας παρακαλώ όταν όλα τελειώσουν ΤΣΑΚΙΣΤΕ αυτούς που μας σκότωσαν. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

https://epirusonline.gr/eidiseis/ipeiros/covid-19-telika-ti-kanoyme-ena-keimeno-grothia-sto-stomachi-apo-ton-dieythynti-tep-toy-pgni/?fbclid=IwAR2VuUIA35N7glP-QO_EaoKfyygu2ePDPeFpfXSy1p3e-r960jcqZceq76s

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

Άμεσες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών 

Χορήγηση των απαραίτητων μέσων για την ατομική τους προστασία 

Επίταξη ΜΕΘ ιδιωτικών κλινικών 

Αύξηση των τεστ και προμήθεια των κατάλληλων υλικών για την καταγραφή των κρουσμάτων και της εξέλιξης της πανδημίας 

Να ανασταλούν  οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις 

Προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων .

#ΚανέναςΜόνος #ΚαμίαΜόνη #covid19 #antiviruSolidarityGR #στηριζουμετοΕΣΥ #FightForLife

Οι γιατροί της Επανάστασης

ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Όταν άλλα κράτη σφυράνε αδιάφορα στα πιο απλά (μάσκες, γάντια), η Κούβα ήταν εκεί με τους ανθρώπους της, με γιατρούς! Μεγάλη ευγνωμοσύνη!

"Στο αεροδρόμιο Μαλπένσα της Ιταλίας έφτασε το βράδυ της Κυριακής ο «στρατός με τις λευκές ρόμπες», μια ομάδα 52 γιατρών και νοσηλευτών που έχει αναλάβει την αποστολή να συνδράμει τις ιταλικές αρχές στη μάχη κατά του κορωνοϊού, έπειτα από αίτημα της επαρχίας της Λομβαρδίας.

Η ομάδα που απέστειλε η Κούβα αποτελείται από 36 γιατρούς, 15 νοσηλευτές και έναν υπεύθυνο και «προτίθεται να εργαστεί αδιάκοπα για την θεραπεία και την αντιμετώπιση της επιδημίας Covid-19 σε συνεργασία με τους επαγγελματίες της υγείας» στην Ιταλία, δήλωσε ο επικεφαλής της Κάρλος Ρικάρντο Πέρες." (πηγη: Καθημερινή)

«Όλοι φοβόμαστε, όμως έχουμε ένα επαναστατικό καθήκον να εκπληρώσουμε, οπότε βάζουμε τον φόβο στην άκρη», δήλωσε στο Reuters ο Leonardo Fernandez ηλικίας 68 ετών, ειδικός εντατικής θεραπείας, λίγο πριν από την αναχώρησή του για την Ιταλία και πρόσθεσε: «Όποιος λέει ότι δεν φοβάται είναι ήρωας. Αλλά εμείς δεν είμαστε υπερήρωες, είμαστε γιατροί της Επανάστασης». (πηγή: το Εθνος)

#ΚανέναςΜόνος #ΚαμίαΜόνη #covid19 #antiviruSolidarity #FightForLife #CubaPorLaSalud #CubaCoopera

Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ιταλία,20/3/2020 : 47 χιλιάδες τα κρούσματα, νέο ρεκόρ νεκρών σε μία μέρα: 627. Στην Λομβαρδία 380. Και σε ένα μήνα οι νεκροί έφτασαν τις 4.000

Μιλάνο, το προσωπικό των μέσων μαζικής μεταφοράς ζητά μάσκες προστασίας και καταγγέλλει : Συνωστισμός στο μετρό

του Giorgio Cremaschi (Potere Al Popolo)

Χθες η εφημερίδα Il Giornale di Brescia κυκλοφόρησε με ένα τίτλο που δεν θα τον φανταζόταν κανείς, με  δηλώσεις από κάποιον που δεν θα το περιμένατε.

Σε συνέντευξη για την επιδημία του κοροναϊού, ο δήμαρχος της πόλης δεν μάσησε τα λόγια του: η εξάπλωση και η μολυσματικότητα της λοίμωξης, ο μεγάλος αριθμός θανάτων , μια πραγματική σφαγή, στην περιοχή της Μπρέσια οφείλεται και  στα  «αφεντικά των βιομηχανιών».

Από μόνες τους οι δύο επαρχίες του Μπέργκαμο και της Μπρέσια έχουν το ένα τέταρτο όλων των κρουσμάτων και σχεδόν το τριάντα τοις εκατό των θανάτων σε ολόκληρη τη χώρα.

Η εξήγηση είναι απλή. Το Μπέργκαμο και η Μπρέσια είναι οι δύο πιο βιομηχανοποιημένες επαρχίες στην Ιταλία, το να ζητείται να παραμείνει ο κόσμος στο σπίτι και να αφήνουν τα εργοστάσια ανοιχτά, στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν κλείνει τίποτα και ότι  ένα πλήθος δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υποχρεώνονται να μένουν συγκεντρωμένοι σε κλειστούς χώρους για ώρες και ώρες.

Τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια ήταν επομένως η κύρια πηγή της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της μετάδοσης της νόσου, και της βίαιης και ξαφνικής πίεσης στις δομές υγείας που σχεδόν κατέρρευσαν.

Ο δήμαρχος Del Bono κάνει μια σοβαρότατη καταγγελία ότι δηλαδή αυτή η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ή τουλάχιστον να είχε περιοριστεί αν όλα είχαν σταματήσει νωρίτερα.

Ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι είχε ήδη ζητήσει να κλείσει οποιαδήποτε μη βασική παραγωγική δραστηριότητα από τις 7 Μαρτίου, αλλά ότι το αίτημά του, μαζί με άλλων συναδέλφων του της Λομβαρδίας, η κυβέρνηση το απέρριψε. Και το συμβούλιο της Περιφέρειας, ούτε αυτό, έκανε τίποτα διαφορετικό.

Οι πιέσεις της Confindustria (στμ. ο ΣΕΒ της Ιταλίας ) είχαν αποτέλεσμα στη Ρώμη και το Μιλάνο, λέει ο δήμαρχος, της οποίας στη Λομβαρδία  επικεφαλής είναι βιομήχανος από τη Μπρέσια. Ο Μάρκο Μπονομέτι.

Τώρα, όλα σχεδόν τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια σταματούν τη δραστηριότητά τους, παρά το επαίσχυντο «πρωτόκολλο των κοινωνικών εταίρων» που τους επέτρεψε να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Τα εργοστάσια έκλεισαν ή κλείνουν επειδή οι εργάτες επαναστάτησαν  ή απήργησαν εκεί που είχαν τη δύναμη ή πολύ απλά δηλώνοντας ασθένεια και σε κάθε περίπτωση προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην παραγωγή.

Τα εργοστάσια έκλεισαν επειδή ορισμένοι βιομήχανοι φάνηκε ότι είχαν μεγαλύτερη επίγνωση της κατάστασης από τα αφεντικά που τους εκπροσωπούν.

Και τελικά έκλεισαν επειδή τα κρούσματα άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στα εργοστάσια. Κρούσματα, σε άτομα που εμφάνισαν σοβαρά συμπτώματα, επειδή τα τεστ στη Λομβαρδία γίνονται μόνο σε όσους είναι πολύ άρρωστοι και σε κανέναν άλλο.

Στις επαρχίες Μπέργκαμο και Μπρέσια,μέχρι σήμερα , τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι περίπου 8000 , ενώ ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος, και σχεδόν 800 οι νεκροί, σε κάτι περισσότερο από 2 εκατομμύρια κατοίκους. Πρόκειται για μια από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις παγκοσμίως και σίγουρα δεν βρισκόμαστε στο τέλος.

Αν το κλείσιμό τους είχε αποφασισθεί πριν από δέκα ημέρες, όταν η κατάσταση ήταν ήδη σοβαρή, θα είχαμε λιγότερα κρούσματα και νεκρούς και το σύστημα υγείας θα άντεχε περισσότερο στην επιδημία. Όταν όλα θα έχουν τελειώσει, θα πρέπει να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν προκειμένου τα αφεντικά της βιομηχανίας να πληρώσουν ένα βαρύ τίμημα για το κακό που προκάλεσαν οι  βρώμικες συνειδήσεις τους.

[---->] 

500.000 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΜΠΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ

Στην Μπρέσια άνθρωποι πεθαίνουν κατά δεκάδες κάθε μέρα, εδώ και εβδομάδες και μια εταιρεία στην Μπρέσια, η Copan Diagnostics ,με ιδιοκτήτη έναν από εκείνους τους "επιχειρηματίες" που απαίτησαν να μην κλείσουν τα εργοστάσια για να συνεχίσουν να βγάζουν κέρδη, πούλησε την παραγωγή της - μισό εκατομμύριο δείγματα για το τεστ κορονοϊού - στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τη στιγμή που τα τοπικά νοσοκομεία διαμαρτυρόντουσαν για την έλλειψή τους. Από τέτοιο υλικό  είναι φτιαγμένοι αυτοί οι δολοφόνοι της "αγοράς".

Μια ποσότητα διαγνωστικών τεστ δέκα φορές υψηλότερη από εκείνη που χρησιμοποιείται μέχρι στιγμής στη Λομβαρδία, μια περιοχή που σήμερα έχει φτάσει τα 20.000 περίπου επιβεβαιωμένα κρούσματα από τον ιό Covid-19. Μια τεράστια ποσότητα που από μόνη της θα κάλυπτε τα αιτήματα ολόκληρης της βόρειας Ιταλίας (σε ολόκληρη την Ιταλία, από την αρχή της επιδημίας, έχουν γίνει πάνω από 100 χιλιάδες τεστ). Ωστόσο, 500.000 διαγνωστικά τεστ ''έφυγαν'' για τις Ηνωμένες Πολιτείες από την αμερικανική βάση στο Aviano, στο Friuli-Venezia Giulia.

[----->] 

Η εικόνα στο μετρό του Μιλάνο στις 6 το πρωί και γύρω στις 6 το απόγευμα

Milano/Lombardia. Almeno non prendeteci per il culo

Μετάφραση (προς το σεμνότερο) :

Μιλάνο/Λομβαρδία. Τουλάχιστον κόφτε το δούλεμα

Το ερώτημα είναι απλό και έχει τεθεί ξεκάθαρα εδώ και μέρες: πόσες από αυτές τις επιχειρήσεις που λειτουργούν σήμερα μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητες; Οι επιχειρήσεις που παραμένουν ανοικτές είναι περισσότερες ή λιγότερες από το 40%; Πόσοι άνδρες και πόσες γυναίκες εργαζόμενοι που αναγκάζονται μέχρι σήμερα να εργάζονται υποχρεωτικά, στοιβαγμένοι σε μετρό και χώρους εργασίας, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να παραμείνουν κλεισμένοι στο σπίτι τους, όπως υποκριτικά ζητούν Περιφέρεια ή δήμαρχος του Μιλάνου; Ή  μήπως πιστεύετε ότι το 40% που μετακινείται στο Μιλάνο και τη Λομβαρδία κάνουν όλοι περίπατο και είναι εντελώς ανεύθυνοι ?

Στο Μιλάνο στη βιομηχανία  δουλεύουν 391.504 εργαζόμενοι, και σε ολόκληρη τη Λομβαρδία 1.058.117, στο Μιλάνο 414.259 δουλεύουν στο εμπόριο, και σε ολόκληρη την Περιφέρεια 729.770 Τέλος 1.300.917 εργάζονται σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών στο Μιλάνο και 2,018,342 σε όλη την Λομβαρδία

Ωστόσο, για να καλυφθεί η επαίσχυντη πραγματικότητα, ότι δε θέλησαν  να σταματήσει η εργασία εκεί όπου δεν ήταν απαραίτητο (υγεία, διανομή τροφίμων κ.λπ.), γίνεται προσπάθεια να στοχοποιηθούν  και να θεωρηθούν υπεύθυνοι όσοι δεν μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Και τώρα κατεβάζουν το στρατό στους δρόμους, γίνονται περισσότεροι έλεγχοι,έχουμε καταστολή. Μια πρόφαση υποκριτική και απαράδεκτη μπροστά στην πραγματικότητα.

Το ξέρουμε ότι στο καθεστώς αρέσει πολύ να βλέπει στρατό στους δρόμους επειδή λειτουργεί ως αποτρεπτικό, το ξέρουμε ότι το να πέφτουν πρόστιμα ή να ασκούνται εξουσίες καταναγκασμού σε ένα κλίμα συναίνεσης είναι το όνειρο του κάθε μεγάλου ή μικρού τυράννου, ακόμη και εκείνων των επαρχιών.

Το ξέρουμε, ότι το σκέφτεστε και ότι το εύχεστε, ξέρουμε επίσης ότι ένα από αυτά τα βράδια θα μας πείτε από την τηλεόραση ότι δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε από το σπίτι παρά μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα , για ψώνια. Αυτό ονομάζεται απαγόρευση της κυκλοφορίας. Τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον μη μας δουλεύετε.

Τώρα αυτή η κατάσταση πανδημίας είναι η προτεραιότητα όλων, αυτών με τις μεγάλες ευθύνες και αυτών με τις μικρές .

Αυτός ο εχθρός είναι αόρατος και θανατηφόρος, το δείχνουν οι αριθμοί του ημερήσιου δελτίου των 6 μ.μ. Ωστόσο, άλλοι εχθροί είναι λιγότερο αόρατοι, αλλά αρχίζουν να αποκαλύπτονται.

Ξέρουμε πως να ξεχωρίζουμε διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους και τις προτεραιότητες στις οποίες πρέπει να προσαρμοστούμε. 

Αλλά μόλις τελειώσει αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα κάνουμε τα πάντα για να μην ξεχαστούν γρήγορα όλα οι υποκρισίες που ακούσαμε, ο κυνισμός του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων που ήθελε να κρατήσει ανοικτά τα εργοστάσια, τις ευθύνες  για την καταστροφή του εθνικού συστήματος υγείας και των δικτύων κοινωνικής προστασίας, αλλά και τις φιλοδοξίες για μια κοινωνία ανταγωνιστική, υποταγμένη και αυταρχική που αποκαλύφθηκαν  τις τελευταίες εβδομάδες. Έχουμε μνήμη ελέφαντα.

ΠΗΓΗ : https://contropiano.org/news/politica-news/2020/03/19/milano-lombardia-almeno-non-prendeteci-per-il-culo-0125521 

https://pergadi.blogspot.com/