Με τούτα τα λόγια έκλεισε την ιστορική του απολογία, στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στη Μονκάδα, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Κι όμως, τότε, κανείς δεν πίστευε πως η δικαίωση βρισκόταν πολύ κοντά. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος, που σήμερα ονομάζεται Ισλα δε Χουβεντούδα.
Το 1955, στις 15 του Μάη, ο Κάστρο αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, από τις τάξεις της οποίας βγήκαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες της Κουβανέζικης Επανάστασης, όπως ο Καμίλο Σιενφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα και, φυσικά, o Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ουσιαστικά όμως, η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα, που κατέληξε στη Νίκη της Επανάστασης, την 1η του Γενάρη του 1959.
Εισβολείς στον κόλπο των Χοίρων, που πιάστηκαν αιχμάλωτοι από κουβανικά στρατεύματα. Από τους 1.197 αιχμάλωτους εισβολείς, οι 100 ήταν ιδιοκτήτες φυτειών, οι 67 εκμισθωτές διαμερισμάτων, οι 24 ιδιοκτήτες μεγάλων περιουσιών, οι 112 μεγάλοι επιχειρηματίες, οι 194 πρώην στρατιώτες του Μπατίστα, οι 179 «αργόσχολοι πλούσιοι», οι 35 μεγιστάνες της βιομηχανίας κ.ο.κ.
Η Ιστορία, πράγματι, δικαίωσε τον Φιντέλ Κάστρο. Οταν ο λαϊκός επαναστατικός στρατός της Κούβας έμπαινε στην πόλη Σαντιάγο ντε Κούβα την 1η Γενάρη του 1959. Οταν την ίδια μέρα δόθηκε η αποφασιστική μάχη στη Σάντα Κλάρα με νίκη των επαναστατών. Την προηγούμενη, 31 Δεκέμβρη 1958, ο δικτάτορας Μπατίστα είχε εγκαταλείψει τη χώρα, φεύγοντας κρυφά για τον Αγιο Δομίνικο.
Ετσι, οι αντάρτες με τον Τσε μπήκαν θριαμβευτικά στην Αβάνα την 1η Γενάρη του 1959. Στις 8 Γενάρη 1959, ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στην Αβάνα και αναλαμβάνει πρωθυπουργός της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης. Ετσι άρχισε η νικηφόρα προς το σοσιαλισμό πορεία, αφού ξανοιγόταν η δυνατότητα στο λαό να οργανώσει τη δική του «έφοδο στον ουρανό». «Μέσα στη μύτη» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στα 90 μόλις μίλια απόσταση από το Μαϊάμι των ΗΠΑ. Μα, από δω αρχίζουν και τα δύσκολα.
«Κανένας παράδεισος δεν κερδίζεται με έφοδο, γιατί δεν υπάρχει παράδεισος.
Για να έχεις παράδεισο, πρέπει πρώτα να τον χτίσεις.
Ο ιμπεριαλισμός δεν μας άφησε κανέναν παράδεισο.
Μας άφησε κόλαση: Κόλαση φτώχειας, αμάθειας, ένδειας και δυστυχίας.
Την κόλαση της υπανάπτυξης»
(Φιντέλ Κάστρο, 24/11/1971)
3 σχόλια:
Καλή χρονιά "πατέρα".
Με υγεία, δύναμη και αγωνιστική διάθεση για τη ρεβάνς των κλεμμένων μας ονείρων.
Το μέλλον ανήκει στους λαούς που επιλέγουν να βαδίζουν με το μέτωπο ψηλά, έτσι που να το καίει ο ήλιος!
Χρόνια πολλά – καλύτερη χρονιά!
Με υγεία, αγωνιστικότητα και πίστη στα καλύτερα που θα ΄ρθουν.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!
Γεια σου σύντροφέ μου, γεια σου φίλε μου Κωστή.
Τα λόγια είναι περιττά και οι ευχές όπως και να τις πω για σένα και τους δικούς σου, δεν θα ανταποκρίνονται στα συναισθήματά μου για σένα το ξέρεις.
Σου φυλάω τα καλύτερα της ψυχής μου.
Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι να έχεις καλή και πολύ δύναμη, δεν χρειάζεται να σου πω ψηλά το κεφάλι.
Μόνο πρόσεχε, μόνο κράτα δυνάμεις, μόνο έχε το νου σου.
Οι ανάγκες των καιρών, οι θύελλες που έρχονται μας χρειάζονται όλους "εμάς" αποφασισμένους, δυνατούς,αύθαρτους.
Να είσαι καλά και πάντα δυνατός και πάντα με το κεφάλι ψηλά.
Δημοσίευση σχολίου