Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ



Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα, τώρα που όλοι ασχολούνται, με τον τρόπο του ο καθένας, με την επέλαση του νεοναζισμού.  Τώρα βρήκε την ευκαιρία η εθνική μας Κυβέρνησις να βγάλει στο σφυρί το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, τον ιστορικό  χώρο που επέλεξαν οι  ναζί, για να εκτελούν τους πατριώτες που τους αντιστέκονταν. Να το αγοράσει το Σκοπευτήριο η Χρυσή Αυγή, έχουνε λεφτά,  τους χρηματοδοτούν οι εφοπλιστές, και να κάνει  εικονικές εκτελέσεις μεταναστών, αριστερών και άλλων αποβρασμάτων.

Λέγαμε υπερβάλλοντας ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι ικανοί να πουλήσουν  τα πάντα. Σβήστε το «υπερβάλλοντας». Αυτοί που μας κυβερνούν είναι ικανοί να πουλήσουν τα πάντα, μέχρι  και το χώρο στον οποίο βρίσκεται το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, το μνημείο των πεσόντων και το μουσείο ιστορικής μνήμης. Το αποκάλυψε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θεανώ Φωτίου: Ο χώρος των 99 στρεμμάτων που περιλαμβάνει τα προαναφερθέντα και ανήκει στον Οργανισμό Σχολικών  Κτηρίων έχει παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων του Σταυρίδη με τις πισίνες. Να φτιάξετε και μια πισίνα δίπλα στο μνημείο, να τσαλαβουτάνε οι νέοι ιδιοκτήτες.
 πρόσφατα προς εκποίηση.


Χωρίο από τη Λίστα Ακινήτων προς Πιθανή Αξιοποίηση του ΤΑΙΠΕΔ

«Έχετε εντάξει σε αυτήν τη λίστα κάτι που είναι ανεπίτρεπτο ιστορικά. Έχετε εντάξει σε αυτήν τη λίστα, την έκταση του Σκοπευτηρίου Καισαριανής, 99 στρεμμάτων, φοβερής και τρομακτικής ιστορικής μνήμης για τον τόπο. Αυτή η έκταση δεν ξεπουλιέται, κύριε Υπουργέ. Είναι μεγάλο ατόπημα ότι την εντάξατε σε αυτή τη λίστα. Ο ΟΣΚ αυτήν την έκταση θα την απέδιδε στο Δήμο Καισαριανής. Εξηγήστε μου, σας παρακαλώ, πώς βρέθηκε η ιστορική έκταση του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής μέσα στην αξιοποίηση της περιουσίας του ΟΣΚ ΑΕ» είπε η Θ. Φωτίου, απευθυνόμενη στον αναπληρωτή υπουργό Στ. Καλογιάννη

Χρόνια τώρα προσπαθεί ο Δήμος της Καισαριανής να πάρει υπό  την ιδιοκτησία και την προστασία του το Σκοπευτήριο, αντιμετωπίζοντας τη λυσσώδη αντίδραση κάποιου συλλόγου, κάποιας Σκοπευτικής, που εμφανίζεται ως νόμιμος ιδιοκτήτης του χώρου. Κάθε τρεις και λίγο κάποιος δήμαρχος της Καισαριανής συλλαμβάνεται και σύρεται στο αυτόφωρο, ως καταπατητής ξένης περιουσίας. Αυτά τελείωσαν, ήρθε η ώρα να δοθεί η τελική  λύση, να πουληθεί, επιτέλους,  ο χώρος στους ιδιώτες και να αξιοποιηθεί, να γίνει Μολ, να γίνει τόπος  κατοικιών υψηλoύ κύρους. Να τελειώνουμε, βρε αδερφέ, με τους ιερούς χώρους και τη μούχλα της ιστορίας, που ξεπροβάλει από κάθε γωνιά αυτής της πόλης.

Κάποτε, ακόμη και η σκέψη να πουληθεί το Σκοπευτήριο θα προκαλούσε αποτροπιασμό. Σήμερα, μετά από τρία χρόνια μνημονιακού μιθριδατισμού, το αδιανόητο έχει γίνει αυτονόητο. Τουλάχιστον έτσι νομίζουν και θα συνεχίσουν να το νομίζουν, μέχρι να τους  διαψεύσουμε, μέχρι να τους δείξουμε ότι δεν μπορούν να κάνουν ό, τι γουστάρουν. Το Σκοπευτήριο μπορεί να μην έχει τη σημασία της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, έχει όμως βάρος συμβολικό που δεν μπορούν να το σηκώσουν στους ώμους τους ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Κουβέλης. Ο  αριστερός Κουβέλης, τρομάρα του.
Όλα μπορεί να τα πουλήσετε, την Καισαριανή δεν θα την πουλήσετε. Αν δεν σας σταματήσουν οι ζωντανοί, θα σας σταματήσουν οι νεκροί.

1 σχόλιο:

ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ είπε...

Πόσο κοστίζει η οφειλή μας απέναντι στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν
• Τζόκας Σπύρος


Κάποτε το λέγαμε σαν αστείο... "Αυτοί θα πουλήσουν και την Ακρόπολη...". Τώρα και το αστείο έγινε πραγματικότητα. Θλιβερή πραγματικότητα. Δεν πουλήθηκε βέβαια ακόμα η Ακρόπολη, αλλά μπήκε σε πλειστηριασμό η Ιστορία. Εκποιείται πλέον και η ιστορική μνήμη: Το Σκοπευτήριο Καισαριανής... το παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης των λαών στον φασισμό.
Και όμως κάποτε... κάποτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έλεγε: "Η Καισαριανή είναι ταυτισμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο με τον ήχο των πολυβόλων και ο κρότος αυτός εξακολουθεί να ηχεί μέσα μας, σαν διαρκής υπόμνηση της οφειλής μας απέναντι στους ανθρώπους που θυσιάστηκαν"...
Τα λόγια αυτά τα είπε εκεί στο Σκοπευτήριο, στις 24 Ιουνίου 2005... εκεί στον χώρο των εκτελέσεων... εκεί που ακόμα και σήμερα ο ταπεινός προσκυνητής ακούει φωνές...
-Παρών... παρών... παρών.
Και τότε ανοίγει ο κατάλογος του θανάτου. Διαβάζονται τα ονόματα με αλφαβητική σειρά. Με ορθό ανάστημα και με ζωηρή φωνή η απάντηση των αγωνιστών. Και μετά ο αποχαιρετισμός.
Με περήφανο βήμα και σταθερό προχωρούσαν και σχημάτιζαν πεντάδες και εικοσάδες. Μόλις συμπλήρωναν εικοσάδες τούς έδιναν διαταγή να παραλάβουν τα πράγματά τους..., να ετοιμαστούν δηλαδή. Για το μεγάλο ταξίδι. Το ταξίδι στα Κύθηρα.
Το μόνο της ζωής τους ελεύθερο ταξίδι.
Μαζική εξόντωση. Κόκκινη, κατακόκκινη πρωτομαγιά. Αίμα παντού... κοκκίνισε ο πράσινος τόπος.
Τα φορτηγά του δήμου γέμισαν. Η ζωή πεταμένη στα σκουπιδιάρικα. Η καμπάνα της εκκλησίας χτύπησε πένθιμα. Οι γυναίκες βγήκαν στους δρόμους και τους γέμισαν με λουλούδια. Έτσι, έκαναν κάθε φορά που ο δρόμος πλημμύριζε από το αίμα των ηρώων. Πουθενά αλλού και σε κανένα άλλο τόπο της Ευρώπης δεν έγιναν τόσες εκτελέσεις... σε ένα μικρό τόπο τόσες πολλές εκτελέσεις.
Ήθελαν να τρομοκρατήσουν την αδούλωτη συνοικία. Και σ' αυτό το θεάρεστο έργο βοηθούσαν και οι χίτες. Φώναζαν και πυροβολούσαν τις γυναίκες που πέταγαν λουλούδια στην οδό Σκοπευτηρίου πάνω στα αίματα που έτρεχαν από τα αυτοκίνητα.
Ο δρόμος έγινε κατακόκκινος. Τα φορτηγά προχωρούσαν... στον δρόμο έσταζε αίμα.
Και τα παιδιά του ονείρου και της επανάστασης ταξιδεύουν... στους δρόμους και τα σοκάκια της Καισαριανής, στις προσφυγικές του λαού εστίες. Εκεί που ξάγρυπνα μάτια δακρύζουν.

Ταράζονται με τον πρώτο κρότο... με την πρώτη ριπή. "Οι άτιμοι σκοτώνουν πάλι τα παλικάρια μας...". Και θυμούνται τις δικές τους συμφορές.
Ορθώνουν το ανάστημά τους στα μαρμαρένια αλώνια και βλέπουν κατάματα τον χάροντα. Και αυτός... και αυτός τους σέβεται. Στη μάχη αυτή δεν υπάρχει νικητής και νικημένος. Ένα όνειρο ήταν... ένας εφιάλτης. Τώρα, όμως, οι νύχτες αρχίζουν να μικραίνουν και να αλαφρύνουν. Πιο λίγα όνειρα, πιο λίγοι εφιάλτες.
- Παρών... παρών... παρών.
Τώρα και πάλι τους εκτελούν. Οι φωνές τους ακούγονται και πάλι αντρίκιες, κάτω από την Καισαριανιώτικη γη... και ανταμώνουν με την προτροπή του Γιάννη Ρίτσου στους ζωντανούς...
"Εμείς μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας".