η Ιστορία γράφεται πάντα με Αίμα . Carlo Giuliani 20/7/2001 Genova

Τα μάτια μισάνοιχτα, μία τεράστια κηλίδα αίμα, κατακόκκινη, να πλαισιώνει το γερμένο στο πλάι και στην άσφαλτο κεφάλι, σαν σκοτεινό φωτοστέφανο. Η ηλικία του 19 χρονών...
Το όνομα του  Garlo Giuliani ........ Διαδηλωτής ενάντια στους G8  GENOVA 2001

Ξεκινήσαμε από τον Πειραιά την Τετάρτη  18/7/2001 , αν θυμάμαι καλά , με πούλμαν μια ομάδα συντρόφων από το ΚΚΕ για να πάρουμε μέρος στην διαδήλωση ενάντια στους G8 στην Γένοβα .
Πάτρα - Αγκώνα το πρωί της Πέμπτης  στο λιμάνι  της Αγκώνα.

Tο λιμάνι όπως φαίνεται μέσα απο το πλοίο

 Στο λιμάνι της Αγκώνα εκατοντάδες Καραμπινιέροι περιπολικά  μας υποδέχτηκαν όπως έπρεπε, στο πλοίο μαζί μας εκατοντάδες Σύντροφοι και Συναγωνιστές από όλη την Ελλάδα ταξιδεύσαμε μαζί για να πάρουμε μέρος στην διαδήλωση .
Γράφει ο Ριζοσπάστης στην πρώτη σελίδα την άλλη μέρα: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΊΚΙ ΤΟΥ Γ8 Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ

Η υποδοχή  "καταπληκτική" μόλις πατήσαμε το πόδι μας στη γη , έπρεπε να περάσουμε ανάμεσα από μια σειρά καραμπινιέρους οι οποίοι δεν μας πέρναγαν από έλεγχο , μάλιστα εμένα με κρατούσαν από τα χέρια μέχρι να περάσουν τα χαρτιά μου από τον απαραίτητο έλεγχο . Εκατοντάδες συναγωνιστές δεν πέρασαν τον "έλεγχο" και πολλούς δεν τους άφησαν να κατέβουν καν από το πλοίο , αν θυμάμαι καλά και τον Θοδωρή Δρίτσα που του έσπασαν και το χέρι στην προσπάθεια να τους εμποδίσουν να κατέβουν .
Μετα απο τον έλεγχο και μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα πούλμαν πήγαν και άρχισαν να ψάχνουν στις αποσκευές μας ,

έλεγχος απο καραμπινιέρους στα πράγματα μας σημαίες κοντάρια πανό όλα κατασχέθηκαν

σημαίες πανό μαζί με τα κοντάρια θεωρήθηκαν όπλα και κατασχέθηκαν .
Το ταξίδι απο εκεί και πέρα μέχρι το Μιλάνο ήταν με συνοδία πάντα περιπολικών .
  Παρασκευή 20 Ιούλη η μεγάλη διαδήλωση στην Γένοβα είναι γεγονός πα΄ρα τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας παρά τους ελέγχους σε όλα τα σημεία έχουμε φτάσει .

το blog του ΚΚΕ στην Γένοβα

Δεκάδες χιλιάδες ήταν χτες οι διαδηλωτές στη Γένοβα. Με μοναδικά όπλα την αγωνιστική τους ενότητα και την ακράδαντη πίστη τους ότι ο κόσμος δεν ανήκει στο G8, στις ολιγαρχίες του πλούτου και του κατεστημένου, αλλά στους λαούς. Απέναντί τους, οι χιλιάδες πάνοπλοι αστυνομικοί και στρατιώτες, τα δακρυγόνα και τα μηχανοκίνητα, τα σιδηρόφραχτα τείχη και ο άγριος αυταρχισμός. Αλλά δεν κάμφθηκαν.  «Αστα λα βικτόρια σιέμπρε» («μέχρι την τελική νίκη») ήταν το σύνθημά τους.
Το χτύπημα στους διαδηλωτές δεν άργησε , η ματοβαμμένη Γένοβα .

Η ιστορία δήλωσε «παρούσα» μέσα από τις κάννες των μαύρων όπλων. Δήλωσε «παρούσα» με τους χιλιάδες πραιτοριανούς του «G8» να καταστέλλουν ειρηνικές διαδηλώσεις. Δήλωσε «παρούσα» κάτω από έναν καταιγισμό δολοφονικών σφαιρών. Η μαφία του «G8» χτύπησε. Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι νονοί της παγκόσμιας ολιγαρχίας, βάψανε ξανά τα χέρια τους στο αίμα. Οι αρχιμαφιόζοι των πολυεθνικών έχουν όνομα. Οι εγκληματίες έχουν όνομα: Μπους ο «δεξιός», Σρέντερ ο «σοσιαλιστής», Ζοσπέν «ο κεντροαριστερός», Μπλερ ο «εργατικός», Μπερλουσκόνι ο «ακροδεξιός», Πούτιν ο «πρώην», Κοϊζούμι ο «κεντροδεξιός». Οι πολιτικές σκρόφες έχουν όνομα. «Δεξιά» και «κεντροαριστερά» έδειξαν τα πραγματικά τους πρόσωπα. Οι πολιτικές τους μάσκες έπεσαν. Η βαρβαρότητα «αποκαλύφθηκε».
Την ώρα που οι πραιτοριανοί καραμπινιέροι δολοφονούσαν τον δεκαεννάχρονο διαδηλωτή, την ώρα που ένας νέος άνθρωπος έπεφτε από δολοφονική σφαίρα μέσα σε μια λίμνη αίματος, μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο μακριά, αυτοί που όπλισαν το χέρι των φυσικών αυτουργών, οι πραγματικοί δολοφόνοι συζητούσαν ανέμελοι. «Δοκίμαζαν» κάποιο από τα 7.000 μπουκάλια κρασί, που τους πρόσφερε ο αρχιμαφιόζος οικοδεσπότης. Γεύονταν κάποιο από τα 154 είδη τυριών που τους σερβίριζε ο πρωθυπουργός μιας ευρωπαϊκής χώρας.

Η ματοβαμμένη καταστολή της Γένοβα είχε προσχεδιαστεί.

 Τα μέτρα αστυνόμευσης και καταστολής που είχαν αποφασίσει οι υπουργοί δημόσιας τάξης και εσωτερικών των «15» της ΕΕ ήταν το προοίμιο. Η ευρωπαϊκή βία, η βία της εξουσίας κατασκεύαζε τη «νομιμότητά» της. Οι εμπρηστικές δηλώσεις ενάντια στους διαδηλωτές, του Σρέντερ, του Μπλερ, του Μπους, προετοίμαζαν το αισχρό τους άλλοθι. Με τις γκαιμπελίστικες κραυγές τους κατά όλων αυτών που αμφισβητούν την «παγκοσμιοποίηση», έστηναν το φονικό.
Υστερα πέρασαν στο βρώμικο έργο τους. Σήκωσαν τείχος απροσπέλαστο γύρω τους. Χώρισαν μια ολόκληρη πόλη στα δύο, για να εξασφαλίσουν την «προστασία» και την ατιμωρησία τους. Ταυτόχρονα, μια εβδομάδα πριν αρχίσουν οι εκδηλώσεις, με απαγορεύσεις, απελάσεις και κάθε είδους εμπόδια, επιχείρησαν να κρατήσουν μακριά από το απόρθητο φρούριό τους, τα κύματα των διαδηλωτών. Την Πέμπτη το απόγευμα 150 Ελληνες διαδηλωτές στην Ανκόνα, γνώρισαν από πρώτο χέρι την Ευρώπη, της ΟΝΕ και της Σένγκεν. «Γεύτηκαν» από το χέρι του καραμπινιέρου, την Ευρώπη των κεντροαριστερών διακηρύξεων και του «ευρωπαϊκού κεκτημένου».
Τίποτα, όμως, δεν μπόρεσε να κρατήσει μακριά από τη Γένοβα τους αποφασισμένους. Η διαδήλωση χιλιάδων εργαζομένων την Πέμπτη για την υπεράσπιση των μεταναστών, το σύνθημα «είμαστε όλοι παράνομοι», δείχνει μια πραγματική διεθνιστική αλληλεγγύη και προς τα πού πρέπει να βαδίσουν οι εργάτες όλου του κόσμου. Το σύνθημα «ελευθερώστε τη Γένοβα» παρέπεμπε σε έναν «απελευθερωτικό αγώνα» κατά της ιμπεριαλιστικής σκλαβιάς και της οικονομικής σκλαβιάς που μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές έχουν επιβάλει σε δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Την Παρασκευή και ενώ από εννιά διαφορετικά σημεία της πόλης, χιλιάδες διαδηλωτών επιχείρησαν συμβολικά να περικυκλώσουν την «κόκκινη ζώνη» το τέρας της καταστολής ξέρασε φωτιά. Βομβαρδίζοντας τον κόσμο με δακρυγόνα και ασφυξιογόνα, με αντλίες νερού και με πυροβολισμούς, έπνιξε τους διαδηλωτές στο αίμα.Αν στη Γένοβα αποδείχτηκε εκκωφαντικά ότι η ιστορία δεν τέλειωσε, ή ότι η «ιστορία επέστρεψε», ένα άλλο «τέλος» επήλθε. Τα δραματικά γεγονότα της Γένοβα έβαλαν -πρέπει να βάλουν- τέλος στις αυταπάτες, για όσους μέχρι τώρα πίστευαν ότι ο ιμπεριαλισμός μπορεί να εξανθρωπιστεί. Οτι μέσα στον καπιταλισμό, μπορούμε να κάνουμε έναν κόσμο πιο ανθρώπινο. Οτι μπορούμε να «πείσουμε» τους «G8», ν' αλλάξουν ρότα.

Οχι, με τη διεθνή μαφία, δεν μπορείς να συζητάς. Ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται. Οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών το μόνο που μπορούν να εξασφαλίσουν είναι φτώχεια και εξαθλίωση, καταστροφή του περιβάλλοντος και αρρώστιες, πολέμους, πόνο και εκατομμύρια διωγμένους και ανέστιους.
Απέναντι σε αυτή την «ιερά συμμαχία» του 21ου αιώνα, οι εργαζόμενοι, οι λαοί, ένα δρόμο έχουν: την ασυμβίβαστη ταξική πάλη. Σε παγκόσμιο επίπεδο συντονίζοντας τον αγώνα τους. αλλά και σε κάθε χώρα ξεχωριστά οργανώνοντας τους εθνικούς αγώνες, ενάντια στις ντόπιες κυβερνήσεις και στην εγχώρια αστική τάξη. Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης μπορεί να προχωρά και να κερδίζει μάχες, όσο σε εθνικό πλαίσιο, οι ταξικές δυνάμεις μπορούν και ενισχύουν τις θέσεις τους, να συσπειρώνουν γύρω τους ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις που δεν αποδέχονται τον «καπιταλιστικό κορσέ» των ελεύθερων αγορών και των «ανοιχτών συνόρων», δηλαδή της ασύδοτης δράσης των πολυεθνικών.

Οι σημαίες σηκώθηκαν πολύ ψηλά. Οι παλάμες έσφιξαν και έγιναν γροθιές. 

Η «γλώσσα» της διεθνιστικής αλληλεγγύης αποτέλεσε τη γλώσσα συνεννόησης μεταξύ των χιλιάδων διαδηλωτών της Γένοβας. Εκεί, στο μεγάλο λιμάνι του ιταλικού βορρά, ένα πολύμορφο λαϊκό κίνημα έδωσε μάχη με τα αφεντικά, τους έμμισθους προστάτες του, γνώρισε από πρώτο χέρι τη βαρβαρότητα και την κτηνωδία του ιμπεριαλισμού. Οι χιλιάδες των ανθρώπων που ταξίδεψαν από κάθε γωνιά της Ευρώπης, από κάθε γωνιά του κόσμου, δε «λύγισαν» ούτε για μια στιγμή... Πραγματοποίησαν μια συγκλονιστική πορεία το προηγούμενο Σάββατο στους δρόμους της Γένοβας, αψηφώντας τα πρωτόγνωρα μέτρα αστυνόμευσης και καταστολής που χρησιμοποίησε η ιταλική κυβέρνηση. Οι «ισχυροί» οκτώ, για ακόμα μια φορά αποκάλυψαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Πρόκειται για συνειδητούς και αδίστακτους εγκληματίες, αποφασισμένους να επιβάλουν τους νόμους των μονοπωλίων με κάθε μέσο. Ακόμα και τις εν ψυχρώ δολοφονίες...

Το πολύμορφο και πολύχρωμο όμως λαϊκό ποτάμι που ξεχύθηκε στους δρόμους της Γένοβας, έδωσε τη δική του συγκλονιστική απάντηση. Απ' άκρη σ' άκρη, ολόκληρη η πόλη, ήταν μια διαδήλωση. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι για περισσότερες από 12 ώρες διαδήλωναν εναντίον των ιμπεριαλιστών και του καπιταλισμού. Με πρωτότυπα συνθήματα, πάνο, σημαίες, σφυρίκτρες, μουσικά όργανα, με παλμό, πάθος και ένταση έστειλαν το δικό τους «ισχυρό» μήνυμα.

Εργάτες, αγρότες, μαθητές και φοιτητές ένωσαν τη φωνή τους, συντόνισαν τη δράση τους. Οι μεταλλεργάτες της Βορείου Ιταλίας, με τις φόρμες της δουλιάς, δίπλα στους νέους ανθρώπους, κοντά στους Λατινοαμερικανούς διαδηλωτές, πιο μπροστά από τους εκατοντάδες Κούρδους μετανάστες. Οι κόκκινες σημαίες της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, να ανεμίζουν στον ουρανό της Γένοβας, σε μια διαδήλωση που το κόκκινο χρώμα του αγώνα «σκέπασε» τις γκρίζες και αποκρουστικές στολές των Ιταλών «Καραμπινιέρων». Πολλά τα μπλοκ των διαδηλωτών από διάφορα πολιτικά κινήματα και κόμματα της Ευρώπης. Χιλιάδες λαού, διαδήλωνε, φώναζε, κατέθετε την οργή του. Γιατί, η οργή ήταν μεγάλη. «Ασασίνοι. Ασασίνοι», φώναζε το πλήθος καθώς πλησίαζε στην απαγορευμένη «κόκκινη ζώνη»... Η λέξη ετούτη που σημαίνει «δολοφόνοι», βγήκε από χιλιάδες στόματα, για να καταδικάσει τους εγκληματίες.Τους εγκληματίες που το Σάββατο το μεσημέρι έδωσαν άλλη μια εντολή και η ιταλική αστυνομία έπνιξε τον παραλιακό δρόμο της Γένοβας με δακρυγόνα, για να διαλύσει το πλήθος, να διαλύσει τη διαδήλωση. Με «αύρες», ελικόπτερα, πλοιάρια της Ακτοφυλακής, πάνοπλους αστυνομικούς, οι «G8» επιτέθηκαν στο πλήθος. Οι «ανθρώπινες αλυσίδες» όμως κράτησαν. Η διαδήλωση τερμάτισε στον αρχικό της προορισμό, στο στάδιο «Φεράρι», περνώντας μέσα από τις γειτονιές της Γένοβας, χαιρετώντας τους «αιχμάλωτους» κατοίκους της πόλης που βρίσκονταν στα μπαλκόνια των σπιτιών τους. Τους κατοίκους που χειροκροτούσαν, που «δρόσισαν» το κουρασμένο πλήθος, που πρόσφεραν νερό στους διαδηλωτές. Η Γένοβα έχει πέρασει στην ιστορία.
Ο αγώνας, όμως, συνεχίζεται και είναι σκληρός.
 Οσοι βρέθηκαμε  εκεί δεν πρόκειται ποτε να ξεχάσουμε .