Πώς
μπορεί να αισθάνεται κανείς σήμερα μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου
που ανέστειλε για τους επόμενους μήνες την επαναπρόσληψη των
καθαριστριών στο Υπουργείο Οικονομικών; Τι μπορεί να σκεφτούμε μετά το
νέο άγριο ξύλο που έριξαν τα ηρωικά ΜΑΤ στις αιμοβόρες καθαρίστριες;
Σίγουρα ξεχειλίζει η οργή και περισσεύει η αγανάκτηση. Κατά κύριο λόγο όμως, σήμερα πνιγόμαστε από ένα αίσθημα ντροπής.
Ντροπή για την κυβέρνηση που πέταξε στο δρόμο 397 φτωχές γυναίκες που με τη σκληρή δουλειά τους προσέφεραν στο κοινωνικό σύνολο.
Ντροπή για όλους αυτούς τους μανδαρίνους της εξουσίας που θυσιάζουν 397 οικογένειες όχι για να επιτευχθεί κάποιος υψηλός δημοσιονομικός στόχος (οι οικονομίες που γίνονται από τις απολύσεις είναι ελάχιστες), αλλά γιατί οι καθαρίστριες θεωρήθηκαν ο εύκολος στόχος (φευ!) για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.
Ντροπή για τους δικαστές που έκριναν ότι είναι απολύτως νόμιμο και συνταγματικό να εξοντωθούν κοινωνικά αυτές οι γυναίκες του μεροκάματου.
Ντροπή για τα ΜΑΤ που δέρνουν συστηματικά τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες, οι περισσότερες των οποίων έχουν τα διπλά χρόνια από τους τσαμπουκάδες κρανοφόρους.
Μα πάνω απ’ όλα αισθανόμαστε ντροπή που ζούμε σε μια χώρα που απαξιώνει τους ανθρώπους του μόχθου και καταξιώνει τα λαμόγια και τα νούμερα.
Ντροπή για εμάς τους ίδιους που δεν έχουμε κάνει ακόμα αρκετά για να ρίξουμε αυτό το καθεστώς που επιδιώκει να θριαμβεύσει πάνω στα ερείπια των ζωών μας.
- See more at: http://left.gr/news/posi-xeftila-mporei-na-antexei-ayti-i-hora#sthash.mp6PRULs.dpuf
Σίγουρα ξεχειλίζει η οργή και περισσεύει η αγανάκτηση. Κατά κύριο λόγο όμως, σήμερα πνιγόμαστε από ένα αίσθημα ντροπής.
Ντροπή για την κυβέρνηση που πέταξε στο δρόμο 397 φτωχές γυναίκες που με τη σκληρή δουλειά τους προσέφεραν στο κοινωνικό σύνολο.
Ντροπή για όλους αυτούς τους μανδαρίνους της εξουσίας που θυσιάζουν 397 οικογένειες όχι για να επιτευχθεί κάποιος υψηλός δημοσιονομικός στόχος (οι οικονομίες που γίνονται από τις απολύσεις είναι ελάχιστες), αλλά γιατί οι καθαρίστριες θεωρήθηκαν ο εύκολος στόχος (φευ!) για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.
Ντροπή για τους δικαστές που έκριναν ότι είναι απολύτως νόμιμο και συνταγματικό να εξοντωθούν κοινωνικά αυτές οι γυναίκες του μεροκάματου.
Ντροπή για τα ΜΑΤ που δέρνουν συστηματικά τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες, οι περισσότερες των οποίων έχουν τα διπλά χρόνια από τους τσαμπουκάδες κρανοφόρους.
Μα πάνω απ’ όλα αισθανόμαστε ντροπή που ζούμε σε μια χώρα που απαξιώνει τους ανθρώπους του μόχθου και καταξιώνει τα λαμόγια και τα νούμερα.
Ντροπή για εμάς τους ίδιους που δεν έχουμε κάνει ακόμα αρκετά για να ρίξουμε αυτό το καθεστώς που επιδιώκει να θριαμβεύσει πάνω στα ερείπια των ζωών μας.
- See more at: http://left.gr/news/posi-xeftila-mporei-na-antexei-ayti-i-hora#sthash.mp6PRULs.dpuf
Βάστα γερά Δήμητρα βάστα Ευαγγελία , βαστάτε κορίτσια Είμαστε μαζί σας .
Αρθρογραφία
Κοίτα να δεις! Υπάρχει τελικά κόσμος που δεν φοβάται να σηκώσει ανάστημά και να διεκδικήσει το δίκιο του.
Εκεί που καραδοκούν καθαρίστριες, μπαχαλάκιδες, ακόμη και αποβράσματα συριζαίοι,. Άσε ρε φίλε, να μου λείπει!
Εκεί ο κόσμος τρώει ξύλο δεν έχει pause, εκεί η ζωή προστάζει λαέ σήκωσε κεφάλι.
Τι λε` ρε καμάρι του LOL και του Candy Crash Saga που θα χάσω το λιώσιμο για να συμμετέχω στα επεισόδια.
Το είπε και η ΝΕΡΙΤ οι καθαρίστριες κινήθηκαν απειλητικά εναντίον των ΜΑΤ, βρισκόντουσαν σε άμυνα τα "στρουμφάκια". Τι να κάνουν; Μανάδες έχουν και αυτά, φοβήθηκαν μήπως και δεν τις ξαναδούν και ξεπάστρεψαν τους πάντες στο διάβα τους. "Για την Μάνα μου ρε γαμώτο, ουγκ!"
Όχι! Ξεκάθαρο και βροντερό ΟΧΙ! Τα πράγματα θα αλλάξουν διότι δεν πάει άλλο, πιάσαμε πάτο μεγιστάνα του φραπέ, νιώσε!
Τον άχαρο ρόλο της αφύπνισης έχει πάρει ο αγώνας των καθαριστριών.
Ολόκληρη η κοινωνία αγωνιά εκ του ασφαλούς, από τους καναπέδες και τις τηλεοράσεις, για την έκβαση των τιτάνιων προσπαθειών τους.
Κι όμως οι καθαρίστριες θα νικήσουν, γιατί πολεμούν για το δίκιο τους και δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Τα μνημόνια τους τα πήραν όλα... Κοίτα να δεις κάτι συμπτώσεις... και σε μας!
Το σπίτι γίνεται φυλακή όταν δεν υπάρχει ελπίδα, προοπτική και ένα πιάτο φαΐ...Όταν μια κυβέρνηση επιβάλει απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στους πολίτες, τότε όλα ανατρέπονται.
Έτσι, λοιπόν, εσύ και εγώ, που μέχρι τώρα ήμασταν άπραγοι ή συμμετέχουμε επιλεκτικά και όταν, στους κοινωνικούς αγώνες, επιβάλλεται να ξυπνήσουμε από αυτό το λήθαργο.
Δεν ακούω τίποτα, δεν με νοιάζει αν πιστεύεις ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, αν όλοι είναι ίδιοι, αν και αν και αν.
Θα το κάνουμε για μας τους ίδιους ρε φίλε/φίλη, για να μην έρθουν μια μέρα τα παιδιά μας και μας φτύσουν κατάμουτρα και μας κράξουν: "καλά ρε ψώνιο εδώ σου γαμ...νε την χώρα και εσύ το `παιζες ντίβα;"
Βάστα γερά Δήμητρα, βάστα γερά Ευαγγελία, βαστάτε γερά κορίτσια, ερχόμαστε και ας αργήσαμε να ξυπνήσουμε. - See more at: http://stokokkino.gr/article/9156/Mana-tha-pao-sto-UPOIK#sthash.8t5ywbcZ.fwNI9wQD.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου