επικηδειος του Αλεξη Τσιπρα στην κηδεια της ΕΛΛΗΣ ΠΑΠΠΑ

Είμαστε όλοι και όλες εδώ Έλλη.
Δεν ήρθαμε να αποχαιρετίσουμε τον αιώνα σου.
Ήρθαμε να δεσμευτούμε για τα επόμενα χρόνια.
Δεν ήρθαμε να δούμε την τελευταία σελίδα που έγραψες.
Ήρθαμε να σου υποσχεθούμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, πως πολλές σελίδες ανυπομονούν να γραφτούν.
Γιατί, για να γεμίσουν οι σελίδες τα χρόνια που έρχονται Έλλη χρειάζεται έμπνευση.
Χρειάζεται, δηλαδή, ο κόσμος μας, προσωπικότητες σαν εσένα.
Ήσουν, είσαι και θα παραμείνεις η έμπνευσή μας.
Η ζωή, το έργο σου, η προσωπικότητα σου, οι αγώνες σου Έλλη.
Είναι η μνήμη μας.
Είναι η έμπνευσή μας.
Έζησες τον αιώνα σου και είναι σαν να έζησες πολλές ζωές μαζί.
Η προσφυγιά, η κατοχή, η αντίσταση, οι σπουδές σου δημιούργησαν ένα φως που όλα αυτά τα χρόνια φώτισε τα σκοτάδια της πολιτικής και της διανόησης.
Συντρόφισσά μας.
Είμαστε όλοι εδώ με ένα χαμόγελο και ένα δάκρυ.
Γιατί η ζωή σου είναι η ιστορία της Αριστεράς.
Η Έλλη Παππά είναι η γυναίκα που δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της κι όμως ήταν η πιο καλλιεργημένη.
Είναι η γυναίκα που εργάστηκε και πέτυχε την χειραφέτησή της.
Είναι η δημοσιογράφος που λάτρεψε την ελληνική γλώσσα.
Είναι η αγωνίστρια που οργανώθηκε σε καιρούς δύσκολους χωρίς να φοβηθεί κατοχικά στρατεύματα και στρατοδικεία.
Είναι η σύντροφος που φώναξε «Θέλω να έχω την ίδια τύχη με τον Μπελογιάννη».
Είναι η μάνα που γέννησε στην φυλακή και από εκεί έγραφε παραμύθια για τον γιο της.
Είναι η συγγραφέας και η ιστορικός που άφησε την δική της σφραγίδα.
Είναι η φυλακισμένη και εξόριστη για χρόνια, που κράτησε όρθιο το ανάστημα της και το φρόνημα των συγκρατούμενων της.
Είναι το κομματικό μέλος που δεν δίστασε να πάει κόντρα στον κομματικό μηχανισμό.
Είναι το ανήσυχο πνεύμα που ήθελε την κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις.
Έλλη είμαστε όλοι και όλες εδώ.
Θυμόμαστε τις πατημασιές σου.
Από την Σμύρνη, στην Κοκκινιά. Από το Γυμνάσιο, στο ΕΑΜ. Από τον εμφύλιο, στην σύλληψη και στα κρατητήρια. Από την θανατική ποινή, στην γέννηση του παιδιού σου στην φυλακή.
Από την αποφυλάκιση στη δημοσιογραφία και στο συγγραφικό έργο. Από την Γυάρο στην άρνησή σου να φιλοξενηθείς στην Σοβιετική Ένωση.
Από την μεταπολίτευση, στην αφοσίωσή σου στη γλώσσα, στην δημιουργία και την αξιοπρέπεια.
Όλα αυτά τα χνάρια ακολουθούμε και τα κρατάμε μέσα μας, οδηγό και πολύτιμο σύντροφό μας.
Είμαστε όλοι και όλες εδώ Έλλη.
Για να σε δούμε πάλι δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη. Για να σας αφήσουμε, επιτέλους, μαζί και μόνους. Για να σας τιμήσουμε για τις θυσίες σας. Για να αποχαιρετήσει επιτέλους αυτός ο τόπος, με 57 χρόνια καθυστέρηση, και τον Νίκο Μπελογιάννη. Και αυτό προσπάθησε να σου στερήσει το εκδικητικό μετεμφυλιακό κράτος συντρόφισσά μας. Την ευκαιρία να αποχαιρετίσεις με αξιοπρέπεια τον σύντροφό σου, τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο, τον αγωνιστή που ήθελες να πας μαζί του στην εκτέλεση.
O Μπελογιάννης, όμως νίκησε, συντρόφισσα Έλλη. Είναι ο ηθικός νικητής του εμφυλίου πολέμου.
Δεν τον κέρδισε με τα όπλα, αλλά ενσαρκώνοντας μπροστά στο δικαστήριο το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Της Αριστεράς, των κοινωνικών αγώνων και της εθνικής αντίστασης.
Υπερασπίστηκε την ανάγκη να λήξει ο εμφύλιος και να υπάρξει ειρήνη και συνεννόηση. Και αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε.
Και ο Μπελογιάννης είναι και θα παραμείνει για πολλές γενιές ένα από τα κορυφαία σύμβολα της Αριστεράς.
Έγινε τραγούδι, έγινε αφίσα στα εφηβικά δωμάτια, έγινε σκίτσο από τα χέρια του Πικάσο.
Δεν θα γεράσει ποτέ. Θα ζήσει για πάντα δίπλα στον Τσε, δίπλα στους ήρωες των εφηβικών χρόνων για κάθε γενιά, αφού η εικόνα του θα γεννά σε κάθε γενιά τις δικές της ξεχωριστές μνήμες αντίστασης, αγώνα και αξιοπρέπειας.
Γιατί ο Μπελογιάννης ήταν, είναι και θα είναι παρόν σε όλες τις μεγάλες αναμετρήσεις της νέας γενιάς με την ιστορία.
Για τη γενιά των Λαμπράκηδων, ήταν παρόν στις μεγάλες διαδηλώσεις για τη δημοκρατία, ήταν εκεί στη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα.
Για τη γενιά του Πολυτεχνείου, ήταν παρόν στο Νοέμβρη, σκαρφαλωμένος στα κάγκελα, τραγουδούσε μαζί με τους φοιτητές συνθήματα για την ελευθερία.
Για τη γενιά της μεταπολίτευσης ήταν παρόν, ήταν τραγούδι στα χείλη του πλήθους που πίστευε ότι είναι κοντά ο κόσμος που ονειρεύτηκε.
Για τη δική μου γενιά ήταν παρόν στις μαθητικές καταλήψεις του ΄90, στη δολοφονία του Τεμπονέρα, στον άδικο χαμό του Κάρλος Τζουλιάνι στη Γένοβα.
Για τους σημερινούς 16άρηδες, ήταν κι αυτός εκεί, στις οργισμένες μέρες του περασμένου Δεκέμβρη. Σα να’ δινε το γαρύφαλλο που για πάντα κρατά στα χέρια του, στους συμμαθητές του Αλέξανδρου για να το προσφέρουν στους αστυνομικούς.
Συντρόφισσα Έλλη, εσύ και ο σύντροφός σου ο Νίκος είστε η περιουσία μας.
Εδώ, σήμερα, μπροστά σας όλες οι γενιές υποκλίνονται.
Κρατάμε τη στάση ζωής, τη σκέψη σου, το κριτικό σου πνεύμα.
Και υποσχόμαστε να βουτήξουμε κι εμείς βαθιά στα νερά.
Σε μία από τις τελευταίες σου συνεντεύξεις, σε ρώτησε η δημοσιογράφος «υπάρχει κάτι όπου μπορούμε να προσβλέπουμε;». Κι εσύ απάντησες: «Εγώ το μόνο, όπου προσβλέπω, όπου μπορώ να δω μια ελπίδα, είναι η νέα γενιά. Βιάζεσαι, μου λένε μερικοί, αλλά το πιστεύω, ακούγοντας τα ίδια τα νέα παιδιά που έρχονται εδώ, χωρίς να τα ξέρω, για να μιλήσουν μαζί μου. Και διαπιστώνω ότι αρνούνται αυτόν τον κόσμο, δεν τον θέλουν. Αυτό είναι το μόνο που με γαληνεύει στην Ελλάδα σήμερα».
Μείνε ήσυχη και γαλήνια συντρόφισσά μας. Η ελπίδα σου θα παραμείνει ζωντανή.
Καλό σου ταξίδι.


31/10/2009

Γενική Συνέλευση του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών την Κυριακή 1/11/2009 8μμ.

Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2009

Γενική Συνέλευση του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών την Κυριακή 1/11/2009 8μμ.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
«ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ»
(Αριθ. Έγκρισης Καταστατικού Πρωτοδικείου Πειραιά: 3928/11-10-06)

Πειραιάς 18 Οκτωβρίου 2009



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά πραγματοποιεί Γενική Συνέλευση την Κυριακή 1/11/2009, στις 8.00 μ.μ., στις εγκαταστάσεις του 14ου και 15ου Γυμνασίου Πειραιά, Κω και Αγίων Αναργύρων στην Παλιά Κοκκινιά(πίσω από την εκκλησία Αγία Σωτήρα), με θέματα:

• Διοικητικός και Οικονομικός Απολογισμός απερχόμενου Δ.Σ. του Σχολείου.
• Εκλογή νέου Δ.Σ.
Δυνατότητα για υποψηφιότητα έχουν όλα τα μέλη του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά.
Πληροφορίες για κατάθεση υποψηφιοτήτων στο τηλέφωνο και e-mail του σχολείου που αναγράφονται παρακάτω.


Από το Προεδρείο




Διεύθυνση:Αγίων Αναργύρων και Κω- Παλιά Κοκκινιά -Τ.Κ.: 18542
Πληροφορίες: κ. Αχιλλέα Λεφάκη,
Tηλ.: 6974495863, E-mail: asmpir@gmail.com



Όλοι οι φίλοι που θέλουν να βοηθήσουν μπορούν την ημέρα της συνέλευσης να γραφτούν μέλη μας με 10 ευρώ συνδρομή για όλο το χρόνο.Με αυτό τον τρόπο βοηθούν οικονομικά και δυναμώνουν τον σύλλογο.Ας το διαδώσουν και στα δικά τους μπλόγκ όλοι αυτοί οι καλοί φίλοι που μας στηρίζουν με τα σχόλια τους.

......... << της χρωσταμε >>...........


«της χρωστάμε κάτι παραπάνω από την ανάγνωση του Πλάτωνα, του Λένιν, του Χέγκελ και του Μαρξ. Της χρωστάμε το δίδαγμα του πώς κρατιέται κανείς ορθός χωρίς να παραπαίει ή να παραιτείται, πώς περισώζει την αξιοπρέπειά του και πώς λαξεύει την αυτοσυνειδησία του, παρά τα συνεχή κυνηγητά και τις ανηλεείς διώξεις, τα στρατοδικεία, τις φυλακές και τις εξορίες, τις επώδυνες διαψεύσεις των ελπίδων και τις χρεωκοπίες των ιδεολογιών στις οποίες είχε επενδύσει τα ιδανικά του. Πώς προστατεύει την πίστη του στο βαθύτερο νόημα του ανθρωπισμού, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα τον ορθολογισμό του από τις μαγγανείες των μεταφυσικών παρεκκλίσεων και τις θεωρητικές προκλήσεις των πραγματιστών του θετικισμού».

Εκατοντάδες κόσμου έσπευσαν στο 3ο Νεκροταφείο Νικαίας για να συνοδεύσουν την αγωνίστρια, δημοσιογράφο και συγγραφέα, Έλλη Παπά στην τελευταία της κατοικία, στο κοινό της τάφο με τον σύντροφο της ζωής της Νίκο Μπελογιάννη .

---

πεθανε η ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ

καλο της ταξιδι

Την τελευταία της πνοή άφησε τα ξημερώματα η Έλλη Παππά, σε ηλικία 89 ετών. Η κηδεία της θα είναι πολιτική και θα γίνει στο Γ΄ Νεκροταφείο, όπου εκεί και θα ταφεί, δίπλα στον σύντροφο της ζωής της, Νίκο Μπελογιάννη. Η Έλλη Ιωαννίδη της ιστορίας, η Έλλη Παππά, δημοσιογράφος και συγγραφέας, η μαχήτρια της Αριστεράς, αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο κόσμο που «βούτηξε βαθιά στα νερά» του 20ου αιώνα. Αποχαιρέτησε τον αιώνα της, για να συναντήσει τον 21ο, με την ίδια κριτική συγκροτημένη σκέψη που την χαρακτήριζε και την διαφοροποιούσε από πολλούς της γενιάς της. Στόχος της , όπως η ίδια έλεγε, «η κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις». Πραγματοποίησε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» και η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό», και μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση -οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν» και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».

Οι μαρτυρίες της σε χειρόγραφα από τη φυλακή, διηγήματα και θεατρικά που επίσης έγραψε έγκλειστη στις φυλακές Αβέρωφ πάνω από μια δεκαετία, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα άρθρα της στον παράνομο Τύπο του ΚΚΕ, στις εφημερίδες και στα περιοδικά της μεταπολίτευσης όπου εργάστηκε, αναδεικνύουν το ανήσυχο πνεύμα της. Ο μύθος της προσωπικής της ιστορίας ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920. Μεγάλωσε στον Πειραιά, τέλειωσε το γυμνάσιο της Κοκκινιάς, σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στην Γαλλική Ακαδημία της Αθήνας. «Γεννήθηκα στην Σμύρνη, παραμονή της καταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο», γράφει αυτοβιογραφούμενη. «Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει», δήλωσε. «Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά.

Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές». Η Ελλη Παππά ήταν ήδη από τα γυμνασιακά της χρόνια οργανωμένη σε αντιδικτατορική ομάδα και μετά, στην κατοχή, προσχώρησε στο ΕΑΜ και στο Κ.Κ.Ε. Διέτρεξε όλo τον εμφύλιο και έως τη σύλληψή της, το 1950, δούλεψε για τα παράνομα έντυπα, σε στενή συνεργασία με διαπρεπείς αριστερούς διανοούμενους και κυρίως, στους παράνομους μηχανισμούς του Κ.Κ.Ε. Καταδικάστηκε κι εκείνη σε θάνατο, στη δίκη Μπελογιάννη, αλλά η ποινή της δεν εκτελέστηκε, γιατί ο γιος που απέκτησε από τον Νίκο Μπελογιάννη, και που είχε στο μεταξύ γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών. «Απελευθέρωση, Δεκεμβριανά, προσπάθειες ανασυγκρότησης της Αριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Μπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα», έγραψε η ίδια.

Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Αβέρωφ το 1963, δούλεψε στη σύνταξη της «Δημοκρατικής Αλλαγής» και σε τέσσερα χρόνια η απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε σε ενάμιση χρόνο, γιατί είχε αρρωστήσει σοβαρά. Η Σοβιετική Ένωση την προσκαλεί να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνείται γιατί είχε διαφωνήσει με την εισβολή των στρατιωτικών τανκς στην, τότε, Τσεχοσλοβακία. Μέχρι την πτώση της δικτατορίας δεν εργάστηκε σε εφημερίδες της εποχής, αλλά σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα «Μακεδονία», με ψευδώνυμο. Στη μεταπολίτευση, η Έλλη Παππά συνοψίζει την επανασύνδεσή της με το ΚΚΕ, ως εξής: «η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε». Επαγγελματικά δούλεψε στις
εφημερίδες «Έθνος», «Μακεδονία» και στο περιοδικό «Γυναίκα» έως το 1990, οπότε και αφιερώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό της έργο. Τα τελευταία πολιτικά βιβλία της είναι «Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου» (εκδόσεις Κέδρος) και «Μακιαβέλι ή Μαρξ» (εκδόσεις Αγρα), κυκλοφόρησαν το 2006. Το αρχείο της Έλλης Παππά φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α).

© 2009 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Eνα άρθρο της στο Πολιτικό Καφενείο

http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=7101

οποιος δεν θελει να ζημωσει δεκα μερες κοσκινιζει>>

παροιμια απο το σοφο ΛΑΟ

οταν μου το ελεγε η μαννα μου δεν το καταλαβενα στην αρχη , τι κοσκινιζει?,
της ελεγα κανοντας οτι τα ξερουμε ολα ....

το ποσο δικιο ειχε το καταλαβα πολλη μετα οταν αρχισα να βλεπω οτι πραγματι ειναι πολλοι αυτοι που <<κοσκινιζουν >> .

Οταν πριν απο μια βδομαδα εβαλα ζητημα στο δημοτικο συμβουλιο του Δημου της Νικαιας το θεμα του θανατου του Πακιστανου μεταναστη , και ζητησα απο τον Δημαρχο και το Δημοτικο συμβουλιο να τοποθετηθουν πανω σε αυτο το παρα πολλη σοβαρο ζητημα , ολοι << κοσκινιζαν>>
εκτος <απο την συμβουλο της κας Μοσχου την κα Μπουτση, που κατηγγειλε οτι την ενοχλουν οι Πακιστανοι και αλλα πολλα ωραια>>, αληθεια ηθελα να μαθω ολα αυτα που ειπε η παραταξη της και η επικεφαλης της παραταξης της τα υιοθετουν?
Οι υπολοιποι της αντιπολιτευσης εκαναν οτι δεν ηξεραν ..........
οι πιο πολλοι δεν ειχαν ακουσει τιποτα !!!!!!!!!!!!!
οι αλλοι εκαναν τις<< παπιες >>
Ο Δημαρχος ειπε οτι δεν εχει καλη πληροφορηση και οτι θα φροντισει να μαθει να ενημερωθει απο το αστυνομικο τμημα και θα μας πει..........
ΒΛΕΠΕΤΕ ΕΙΧΑΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 10 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΑ
την κυριακη που εγινε η συγκεντωση και πορεια απο το σπιτι του ατυχου μεταναστη στο αστυνομικο τμημα δεν την πηραν ειδηση , ηταν απογευμα Κυριακης αλλωστε και ξεκουραζοντουσαν, μετα την αλλη μερα τιποτα .
Μην γινομαστε μιζεροι θα μαθενε και θα μας ελεγε ...
φαινετε οτι θα πηγαινε να ενημερωθει το Σαββατο το πρωι στο αστυνομικο τμημα της Νικαιας και φροντισε απο το πρωι του Σαββατου να στειλει εργαζομενους του Δημου με το ανοιχτο φορτηγακι να βαλουν οδοφραγματα , σιδερενια καγκελα , για να μην τους ενοχλουν , οταν παει κανεις .
Οσοι λενε οτι τα πηγαν εκει γιατι το Σαββατο ειχαν συγκεντρωση στο περιβολακι της Νικαιας αντιεξουσιαστες για να διαμαρτυρηθουν για τη δολοφονια ,κατ αυτους, του πακιστανουν ειναι κακεντρεχης και τους εχει βαλει ο συριζα.............



η φωτογραφια απο την οδο κυπρου μπροστα απο την εισοδο του κηπου το σαββατο κατα την διαρκεια της πορειας .... εχετε ξαναδει στην πολη μας αυτο το θεαμα

Σημερα ολα τα ειδησιογραφικα μεσα το εχουν στις πρωτες ειδησεις .
Ο υπουργος εδωσε εντολη και εστειλε την υποθεση στο εισαγγελεα .
ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΘΟΡΥΒΗΘΕΙ ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ
τωρα στο επομενο δημοτικο συμβουλιο ολοι θα βγαζουν κορωνες για της δημοκρατικες ελευθεριες και διαφορα ....
Ο Δημαρχος με ανακοινωση του το Σαββατοτο βραδυ με το δημαρχειο υπο καταληψη εβγαζε ανακοινωση που στο τελος κατεληγε οτι καλουσε το λαο της πολης σε επαγρυπνηση....

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ Η ΜΑΝΝΑ ΜΟΥ
ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΘΕΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΚΑΥΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΘΑ <<ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ >>ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΡΕΣ

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ απο tvx αναδημοσιευση

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ απο tvx αναδημοσιευση

Αρνήθηκαν να παραδώσουν νεογέννητο βρέφος στη 18χρονη Σομαλή μητέρα του στο μαιευτήριο «Έλενα Βενιζέλου», για περίπου μια εβδομάδα, επειδή η νεαρή γυναίκα δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει τα έξοδα τοκετού. Το tvxs επισκέφτηκε το μαιευτήριο όπου κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη για την αδιανόητη πράξη, αποδίδοντάς την στην... κακή συνεννόηση.

Η Σομαλή μετανάστρια Φαρτούμ Μ. προσπαθούσε να παραλάβει μάταια από την 1η Οκτώβρη το νεογέννητο βρέφος της από το Περιφερειακό γενικό Νοσοκομείο – Μαιευτήριο – «Έλενα Βενιζέλου», όπου γέννησε πριν από μία εβδομάδα.
Η νεαρή γυναίκα έφτασε στην Ελλάδα το Μάιο του 2008 χωρίς χαρτιά, κρατήθηκε στην Παγανή της Λέσβου, αλλά δεν απελάθηκε επειδή ήταν 8 μηνών έγκυος. Της χορηγήθηκε το έγγραφο που επιτρέπει στις εγκύους να παραμένουν στη χώρα έως και τρεις μήνες μετά το τοκετό. Η κοπέλα γέννησε και πέρυσι στο «Έλενα», όμως δεν έχει στα χέρια της κάποιο έγγραφο που να νομιμοποιεί την παραμονή της στην Ελλάδα.

Χθες, επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο με την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνεργάτιδα του διαδικτυακού περιοδικού για μετανάστες «Διαβατήριο», όπου βρεθήκαμε μπροστά σε σοβαρό οργανωτικό έλλειμμα σε σχέση με τη διαχείριση προβλημάτων που άπτονται των μεταναστών -παρόλο που είναι πάρα πολλά τα περιστατικά που προσομοιάζουν σε αυτό της Φαρτούμ.

Η 18χρονη κοπέλα στεκόταν μπροστά από την αίθουσα στην οποία νοσηλεύονται τα βρέφη που αντιμετωπίζουν ελαφρά προβλήματα υγείας, καθώς και αυτά που δεν τα έχουν παραλάβει οι γονείς τους για διάφορους λόγους. Όμως, η κοπέλα ήθελε να πάρει το νεογέννητο και το ζητούσε με την εκεί παρουσία της.

Ενώ αρχικά πληροφορηθήκαμε ότι το νεογνό είχε κάποια προβλήματα υγείας, στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι οι γιατροί είχαν υπογράψει εξιτήριο από την 1η Οκτώβρη και ότι δεν μπορούσε να φύγει λόγω κολλήματος με το λογιστήριο. Το βασικό αίτιο, απ’ ό,τι μάθαμε μέσω των οικονομικών υπηρεσιών, είναι ότι η 18χρονη δεν είχε να πληρώσει τα έξοδα νοσηλείας που ανέρχονται στο ποσό των 600 ευρώ για το νεογνό και των περίπου 300 ευρώ για την λεχούσα. Επίσης, βασίστηκαν στο γεγονός ότι η κοπέλα είναι παράνομα στη χώρα μας και κατά συνέπεια δεν είχε τα απαραίτητα χαρτιά που χρειάζονται για να απολαύει δωρεάν περίθαλψη.

Επειδή θεωρήσαμε ότι οι υπάλληλοι του νοσοκομείου δεν έχουν την ευθύνη για την μεταχείριση της κοπέλας, απευθυνθήκαμε στην διοίκηση έτσι ώστε να πληροφορηθούμε για την πολιτική του νοσοκομείου αλλά και για το γενικό νομικό καθεστώς. Η κ. Μπιτσάκη, διευθύντρια του Τμήματος Διοίκησης, μας είπε ότι η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε πέσει καθόλου στην αντίληψή της. Ως κύρια αιτία του συμβάντος κατονόμασε την έλλειψη συνεννόησης μεταξύ του διοικητικού προσωπικού, του λογιστηρίου καθώς και της επικοινωνιακής δυσχέρειας από μέρους της μητέρας. Μας είπε ακόμη ότι σε καμιά περίπτωση δεν είναι πολιτική του νοσοκομείου η κράτηση των παιδιών όταν οι γονείς δεν καταβάλλουν τα νοσηλεία και ότι φεύγουν πάρα πολλές φορές αλλοδαποί χωρίς να πληρώνουν ακόμη και όταν είναι νόμιμοι. Επίσης, πρόσθεσε ότι αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχουν ελλείμματα στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου και ότι θα έπρεπε το κράτος να δίνει κάποια επιχορήγηση για την περίθαλψη των μεταναστών.

Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς δεν απάντησε στο ερώτημα αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθείται, αν και το πιθανότερο είναι ότι, καταρχάς, γίνεται σε πολλές περιπτώσεις μία προσπάθεια να καταβληθούν τα έξοδα. Τελικά, το παιδί βγήκε χθες από το νοσοκομείο - για να ξεκινήσουν από εδώ και πέρα τα πραγματικά προβλήματά του.

Ρεπορτάζ: Μαρίνα Τομαρά

Αναρτήθηκε από Α-ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ αιτιες και μυθοι


ο φιλος μας και συντροφος μας Νασιμ εχει να μας πει πολλα σε ενα βιβλιο που μολις τωρα κυκλοφορησε

specialisterne

Aπαξιωμένοι ως «ανίκανοι να προσφέρουν» και «ακατάλληλοι για πρόσληψη», οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτισμό «ξεχωρίζουν» στις περισσότερες χώρες του κόσμου μόνο για τις ειδικές τους ανάγκες (οι οποίες τους στέλνουν αυτόματα στο περιθώριο) αλλά όχι για τις ειδικές δεξιότητες (οι οποίες, εφόσον επιλέξει κάποιος να τις αξιοποιήσει, μπορούν να αποβούν εξαιρετικά ωφέλιμες).Ενδεικτικά, σύμφωνα με τον οργανισμό Autism Europe, άνεργο φέρεται να είναι το 62% των αυτιστικών ενηλίκων της Γηραιάς Ηπείρου.
Η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τα εν λόγω άτομα να φυτοζωούν έρχεται από τη Δανία. Εκεί εδρεύει η Specialisterne («οι σπεσιαλίστες» ελληνιστί), μια πολυβραβευμένη εταιρεία πληροφορικής, το 75% των υπαλλήλων της οποίας πάσχει από Σύνδρομο Αsperger και άλλες ήπιες αυτιστικές διαταραχές.
Η Specialisterne συστάθηκε το 2004 από τον Θόρκιλ Σόνε. Βετεράνος των τηλεπικοινωνιών, από τη μία, και πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού, από την άλλη, ο Δανός αποφάσισε να δημιουργήσει μια εταιρεία με ανθρώπινο δυναμικό διαφορετικό από αυτό των υπολοίπων. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η Specialisterne τζιράρει περισσότερα από δύο εκατ. ευρώ ετησίως και προσφέρει τις υπηρεσίες της στο δανέζικο κράτος καθώς και σε κολοσσούς όπως οι Microsoft, Cisco Systems κ.ά.Ανθρωποι-κομπιούτερ. Ολα τούτα δεν θα τα είχε καταφέρει, βέβαια, χωρίς τους 45 αυτιστικούς υπαλλήλους της. Αν και προβληματικοί στην επικοινωνία, οι εργαζόμενοι αυτοί, ακριβώς εξαιτίας της νευροβιολογικής διαταραχής τους, χαρακτηρίζονται από «υπεράνθρωπη» οπτική μνήμη, «απτόητη συγκέντρωση» και εντυπωσιακή προσοχή στη λεπτομέρεια, εφόδια τα οποία τους καθιστούν «γεννημένους μηχανικούς λογισμικού».
Οταν οι άλλοι, «μουδιασμένοι» έπειτα από ώρες μονότονων εργασιών, χάνουν μέρος της αυτοσυγκέντρωσής τους, τα άτομα με Σύνδρομο Αsperger, στοχοπροσηλωμένα σε βαθμό συγκλονιστικό, συνεχίζουν να δουλεύουν με καθαρό μυαλό, χωρίς να κάνουν λάθη. «Το δικό μας ποσοστό λάθους κυμαίνεται στο 0,5%, τη στιγμή που των άλλων εταιρειών κυμαίνεται στο 5%», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο Σόνε στην «Independent».Καινοτομία… φραντσάιζΕγινε παράδειγμα για άλλες εταιρείες
Εχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις αυτιστικών που μαθαίνουν ξένες γλώσσες μέσα σε διάστημα μόλις μίας εβδομάδας, που ζωγραφίζουν λεπτομερώς τοπία τα οποία έχουν δει μόνο μία φορά και που εντοπίζουν αυτόματα, στην πρώτη ανάγνωση, τις ανακολουθίες στα περιεχόμενα πολυσέλιδων τεχνικών εγχειριδίων.
Σταθερό περιβάλλονΤα μόνα που χρειάζονται, προκειμένου να κάνουν όλα τα παραπάνω «θαύματα», είναι ένα επαγγελματικό περιβάλλον το οποίο θα χαρακτηρίζεται από ησυχία και τάξη καθώς και ένα σταθερό, καθημερινό πρόγραμμα εργασιών.
Γνωρίζοντας από πρώτο χέρι (εξαιτίας του αυτιστικού γιου του) τις εν λόγω ανάγκες, ο Σόνε φρόντισε να παράσχει στους υπαλλήλους του ό,τι χρειάζονταν ώστε να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους προς όφελος τόσο των ιδίων (καθώς μέσω της εργασίας αποκτούν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, αυτοσυντηρούνται και κοινωνικοποιούνται) όσο και της Specialisterne.
Αντλώντας έμπνευση από το δανέζικο μοντέλο απασχόλησης, παρόμοιες εταιρείες έχουν ήδη ξεπηδήσει ή βρίσκονται στα σκαριά σε Σουηδία, Ελβετία, Νορβηγία, Ισλανδία, Ολλανδία και Βέλγιο, ενώ σύντομα πρόκειται να αρχίσει να λειτουργεί και το πρώτο εκτός Δανίας παράρτημα της Spe¬cia¬li¬sterne στη Γλασκόβη.Στόχος του Σόνε, τον οποίο έχουν προσεγγίσει οργανισμοί περισσοτέρων από 50 χωρών (μεταξύ αυτών, τα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και MIT), είναι να βρει άμεσα ή έμμεσα «σοβαρή δουλειά» σε εκατομμύρια ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
Πού μπορούν να απορροφηθούν;
Σχεδόν παντού, «σε κάθε επιχείρηση, ποσοστό 1% με 5% των καθηκόντων μπορεί να αναληφθεί με απόλυτη επιτυχία από άτομα με αυτιστικές διαταραχές».
Μένει να τους δώσει κάποιος την ευκαιρία.

Δήμητρα Ράγια dimitra@pegasus.gr http://www.ethnos.gr

Σκοτώσαν τον Μοχάμεντ

9:34 μμ Αναρτήθηκε από Simple Man
Παραλίγο να σιωπήσω. Η συνήθεια του να μην μιλάς για την αδικία που σε πνίγει παραλίγο να με κάνει απάνθρωπο. Με τις κομματικές ιαχές να ηχούν ακόμη στα αφτιά μου και με τα μάτια στραμμένα για το πόσο το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα επηρεάσει το πορτοφόλι μου, ξέχασα να είμαι άνθρωπος.
Σκοτώσαν τον Μοχάμεντ. Τον «έφαγαν» λέει σε ένα υπόγειο υπάλληλοι του κράτους που εγώ πληρώνω. Σκοτώσαν τον Μοχάμεντ και εμείς καθόμαστε να κοιτάμε τα e mail μας και να αλληλοδιαβαζόμαστε σαν να είναι μία συνηθισμένη είδηση ο θάνατος από βασανιστήρια. Σχεδόν μήνα κλείνει νεκρός και δεν έμαθα από καμία επίσημη επώνυμη δημοσιογραφική πηγή αν ιατροδικαστής τον εξέτασε και αν οι συμπατριώτες του είχαν λεφτά για κάσα. Πρώτη είδηση έχουν τα μπούτια της ξανθής βουλευτού αλλά τα αιματώματα από τα ηλεκτροσόκ δεν τα είδα πουθενά. Όχι, δεν είμαι αιμοσταγής, αλλά θέλω να δω πόσες πληγές μπορεί να χωρέσει ένα κορμί αλλόθρησκου. Να δω αν τα μάτια του ήταν κλειστά ή η φρίκη ξεθώριασε και την τελευταία του ευτυχισμένη ανάμνηση από την ξένη χώρα που ήρθε. Να δω αν το δέρμα του είναι λευκό και καθαρό ή σκούρο και άπλυτο όπως τόσων ξένων που τριγυρίζουν «αυθαίρετα» ανάμεσα μας. Να διαπιστώσω ότι ο μελλοντικός θάνατός μου είναι ίδιος με τον παρελθόντα δικό του.
Σκοτώσαν τον Μοχάμεντ από το Πακιστάν Έλληνες πολίτες με τις ευλογίες όλων μας. Και μην ακούσω τώρα αντιδράσεις από κανένα πολιτικό χώρο και από κανέναν πολίτη συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου. Την βλέπαμε την ιστορία που θα πάει. Την είχαμε και σε λέξεις και σε εικόνα και εμείς σιωπούσαμε. Βλέπουμε κάθε λεπτό πως αυτή η χώρα που στηρίχθηκε στους άγραφους νόμους της ελευθερίας και της ανθρωπιάς να μεταλλάσσεται στο ακριβώς το αντίθετο.
Εφόσον λοιπόν θεωρούμε δεδομένο ότι ο βασανισμός μέχρι θανάτου ενός ανθρώπου είναι είδηση για ψιλά γράμματα, τότε πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι στα ίδια καλώδια που έβαλαν την καρδιά του Μοχάμεντ να βάλουν και την δική μας.

Σκοτώσαν τον Μοχάμεντ κι εγώ απλά πληκτρολογώ.

απο εναν "απλο ανθρωπο" τοσο απλα και ομως τοσο δυσκολα να τα χωνεψεις..........

ετσι ειναι διπλα μας στην πολη μας στη πολη που εχει φτιαχτει απο προσφυγες .......τωρα τους βασανιζουν..........και τους σκοτωνουν και εμεις απλα διαμαρτυρομαστε.

απο τον συλλογο συνδρομου DOWN
μια ακομη καλη προσπαθεια

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΜΑΖΙ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ!

Με χρωματιστά χαρτιά, πινέλα και μπογιές, γυαλί, χάντρες, ψηφίδες, ξύλο, μέταλλο ή ό,τι άλλο τους εμπνέει όλοι οι φίλοι μας έφτιαξαν για μας καράβια, βάρκες, ιστιοφόρα και έργα γεμάτα εικόνες της θάλασσας. Θα τα παρουσιάσουμε, από τις 12 Οκτωβρίου και για μια εβδομάδα, στο Εκθεσιακό Κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς στην οδό Κατούνη και την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009, σε μια χαρούμενη γιορτή που θα ξεκινήσει στις 7 το απόγευμα, θα πουληθούν, σε συμβολικές τιμές.

Τα έσοδα θα διατεθούν για τη δημιουργία Μονάδας Αυτόνομης Διαβίωσης και Εργαστηρίων Δημιουργικής Απασχόλησης του

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ DOWN.

Θα σας περιμένουμε!

Ο Πρόεδρος του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ DOWN ΕΛΛΑΔΟΣ Θεοδόσης Γεωργιάδης

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ Γκέλη Δούμπη

ΟΜΑΔΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

Στις 15 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, είναι η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού:

Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις;;; Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ’αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι…

-----------------------

Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:


1. μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.


2. είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με .........
μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,…,όπως ΕΣΥ!


3. πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ’το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.



4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;»,… Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.



5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι…



6. Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ’αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου…



7. Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.



8. Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι».

Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το…»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.



9. Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.



10. Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.



11. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας…



12. Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι’αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!



Δώσε τώρα άλλα δύο λεπτά απ’τον χρόνο σου και προώθησε αυτό το email στους γνωστούς σου, στους φίλους σου.

Σε δύο λεπτά, ενημερώνεις σωστά, για μια ζωή!!!

Για παραπάνω πληροφορίες, απορίες, σχόλια, κουβέντα, στείλε μου ένα email στο evavgoul@otenet.gr και πες μου, ότι θες. Μη διστάσεις, μη ντραπείς και ας μην γνωριζόμαστε… Αν μάθεις κάνεις την αρχή! Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!!!



Βαγγέλης Αυγουλάς

4οετής Φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών,

Μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (Visually Impaired Education and Work Support)

Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών

απο το " ανεργοι δημοσιογραφοι"

καλη αρχη

με ανακοινωση του το υπουργειο παιδειας και η νεα υπουργος η κα Σεγκολεν με συγχωρητε η Αννα Διαμαντοπουλου
<<αναστελουν>> τη λειτουργεια της προσθετης διδακτικης στηριξης στη δευτεροβαθμια εκπαιδευση, δηλαδη τα δωρεαν φροντηστηριακα τμηματα που λειτουργουσαν μετα το τελος του κανονικου ωραριου του σχολειου
εξυπηρετουσαν μαθητες που οι οικογενειες τους δεν ειχαν τη δυνατοτητα να τα στυειλουν η δεν ηθελαν στα ιδιωτικα φροντηστηρια.
σαν γονεις ειχαμε στηριξη και καθε χρονο καναμε ιδιαιτερες προσπαθειες για να λειτουργησουν αμεσα μετα την εναρξη της σχολικης χρονιας τα τμηματα , γιατι πιστευαμε οτι ειχαν ιδιαιτερο ρολο να παιξουν ιδιως στις λαικες συνοικιες που ζουμε .
σαν δικαιολογια προβαλουν οτι δεν εχουν βρει χρηματοδοτηση !!!!!!!!!
προεκλογικα βεβαια δηλωναν οτι θα δοσουν ιδιαιτερη εμφαση στην παιδεια και θα δωσει και ενα μεγαλο ποσο για τις πρωτες 100 μερες

δεν ειχαμε αυταπατες .... δεν μασησαμε απο τα μεγαλα λογια ....
δεν κανουμε πισω δεν θα αφησουμε να χαθουν τα κεκτημενα
για αλλη μια φορα και με << σοσιαλιστικη κυβερνηση>>

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ενα γραμμα προς τους << υπευθυνους>> απο μια δασκαλα ειδικης αγωγης


Αγαπητό Ελληνικό κράτος,

Δεν θέλησα να πολιτευτώ γιατί δεν είναι καλή στα λόγια, αλλά στις πράξεις.. Όνειρό μου ήταν να γίνω Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής. Και ναι! Τα κατάφερα! Διάβασα στο σχολείο, έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην πολυπόθητη σχολή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής). Πέρασαν 4 χρόνια και πήρα το πτυχίο μου. Όλοι μου μιλούσαν για άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και διορισμό. Και, όντως, με το που τελείωσα έπιασα δουλειά 700 χιλιόμετρα από τον τόπο μου. Δεν με πείραξε καθόλου η απόσταση. Με τον καιρό συνήθισα.

Πέρασε μια σχολική χρονιά σαν νεράκι. Ήρθε το καλοκαίρι και μαζί του η αναμονή και η αγωνία. Πότε με το καλό θα βγει η προκήρυξη; Μετά από καθυστέρηση αρκετών ημερών βγήκε. Ακολούθησε η αναμονή για τον ενιαίο πίνακα αναπληρωτών. Βγήκε μετά από 1 μήνα και κάτι. Μετά έφτασε η πρώτη φάση πρόσληψης αναπληρωτών ειδικής αγωγής. Τζίφος! Έμεινα εκτός και χωρίς ύπνο…

Πέρασε περίπου ένας μήνας, ήρθε η νέα κυβέρνηση και η αναμονή για την Β πλέον φάση καλά κρατεί. Οι αδικίες και οι παρανομίες όσον αφορά στις τοποθετήσεις συνεχίζονται.

Τα κενά πάρα πολλά. Οι ανάγκες μεγάλες. Κάποια ειδικά σχολεία δεν λειτουργούν, όπως και τμήματα ένταξης και κάποια υπολειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού ή λόγω τοποθέτησης ανειδίκευτου προσωπικού.

Και σε αυτό το σημείο, αγαπητό μου ελληνικό κράτος, έρχονται οι απορίες μου:

1. Γιατί πρέπει να δουλεύω μόνο σαν αναπληρώτρια με σύμβαση αορίστου χρόνου;

2. Ως πότε θα παραμένω εσωτερική μετανάστης στην ίδια μου τη χώρα πηγαίνοντας από την μία άκρη της Ελλάδος στην άλλη;

3. Πότε επιτέλους θα καταφέρω να έχω σταθερότητα στη ζωή μου και να κάνω άφοβα τον οικογενειακό προγραμματισμό μου;

4. Πώς μπορείς και δίνεις χιλιάδες πιστώσεις για δασκάλους γενικής παιδείας, οι οποίοι τοποθετούνται είτε σε γραφεία πρωτοβάθμιας είτε σε ΣΜΕΑΕ, και δυσκολεύεσαι να δώσεις περίπου 175 για ΠΕ71 και περίπου 100 για ΠΕ61;

5. Πότε θα μάθεις τι σημαίνει ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ και δεν θα κάνεις προσλήψεις με βάση το ποιος έχει «βύσμα» ή «Μπάρμπα» ή «δόντι» ή «μέσον»;

6. Πότε θα διεξάγεις διαγωνισμό ΑΣΕΠ για τη δική μας ειδικότητα;

7. Γιατί, αγαπητό μου κράτος, όποτε σε συμφέρει είμαστε εκπαιδευτικοί και όποτε δεν σε συμφέρει δεν είμαστε;

8. Γιατί εγκρίνεις σεμινάρια Ειδικής Αγωγής των 2000 και 3000 ευρώ, και όχι μόνο τα εγκρίνεις αλλά τα έχεις σε πλεονεκτικότερη θέση με αποτέλεσμα να περιθωριοποιείς τα δικά μας δημόσια πτυχία; Δηλαδή, πρέπει να τα «στάξω» για να ανέβω στον πίνακα αναπληρωτών;

9. Γιατί δεν τηρείς τους νόμους που εσύ ψηφίζεις;

10. ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΔΙΟΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ;

Όταν με το καλό αποφασίσεις να μου δώσεις ειλικρινείς απαντήσεις, εδώ θα είμαι και θα είμαι όλη αυτιά.

Πρέπει να σε αφήσω τώρα γιατί ψάχνω για δουλειά. Δεν μπορώ, βλέπεις, να ζητώ «επίδομα ανεργίας» από τους γονείς μου… φτάνουν αυτά που μου έχουν προσφέρει μέχρι τώρα για φροντιστήρια και σπουδές. Έχω, βλέπεις, κάτι που προς μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω, δεν έχεις εσύ: ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Αδιόριστη Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής

λιγες ωρες πριν τις καλπες

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ

τις υποταγης - της ανυπαρξιας - του συμβιβασμου - του τιποτα



φυσαει κοντρα σε ολοκληρη γη ας φυσηξη και εδω