Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

οι χαρταετοί των Παιδιών της Γαζας

The message was neither about kites, nor about world records.
By Ramzy Baroud
When seen from a distance, kites in Gaza may look quite ordinary. But while Gazan children, in many respects, are just children, their kites are hardly ordinary. Often adorned by the red, black, green and white of the Palestinian flag, Gazan children’s kites are expressions of defiance, hope and the longing for freedom.
 http://palestinechronicle.com



Όταν κάποιος δει από απόσταση τους χαρταετούς στη Γάζα μπορεί να του φανεί κάτι πολύ συνηθισμένο. Αλλά ενώ τα παιδιά της Γάζας, από πολλές απόψεις, είναι απλά παιδιά, οι χαρταετοί τους δεν είναι συνηθισμένοι. Συχνά, κοσμούνται από το κόκκινο, το μαύρο, το πράσινο και το άσπρο χρώμα...τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας. Για τα παιδιά της Γάζας οι χαρταετοί είναι εκφράσεις της Ανυπακοής, της Ελπίδας και της λαχτάρας για την Ελευθερία...

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

το άτομο είναι φτιαχτό .........

 Συναυλίες Αλληλεγγύης ενάντια στην φτώχεια αποφάσισε να κάνει Ο Γ.Νταλάρας και έτσι ξεκινάει μια σειρά συναυλιών με πρώτη την συναυλία που θα δώσει στις 29 Φλεβάρη στην Νίκαια.
Θέλωντας έτσι να βρεθεί να βρεθεί κοντά στους χιλιάδες συμπολίτες μας, στις μισθοσυντήρητες οικογένειες, στους ανέργους, που η ζωή τους καθημερινά γίνεται όλο και πιο δύσκολη και η επιβίωσή τους πιο αβέβαιη, από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και με ελεύθερη είσοδο.
όχι γιατί είναι πολλοί αυτοί που λένε που είναι οι καλλιτέχνες να μπούν μπροστά !!
Ορίστε που είναι . Αντε λοιπόν πάμε να γλεντήσουμε ΤΖΑΜΠΑ
ΘΑ ΒΓΑΛΟΥΝΕ ΚΑΙ ΔΙΣΚΟ .Για τον Λαο που πειναει
Είναι άξιο απορίας για το πόσο ηλίθιους περνάνε τους Πολίτες αυτοί που τα αποφασίζουν όλα αυτά . Βέβαια αυτό το παιχνίδι με τις δωρεάν συναυλίες το έχουμε ξαναζήσει εμείς εδώ και το ξέρουμε , τώρα τι πάνε να κάνουν θα το δούμε .

Παρακάτω ένα "κομμάτι"  απο μια συνέντευξη του Στέλιου Καζατζίδη   στην τηλεόραση του μεγκα που αναφέρετε στον συγκεκριμένο κύριο.


Συμφωνό απόλυτα Εσείς ;
Δείτε και το "φτιαχτό άτομο" σε δήλωση του στην Τσαπανίδου . << Η ΜΝΗΜΟΝΙΟ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ





Αντε πηγαίντε να τον ακούσετε , Εγώ δεν τα έχω με το άτομο , τα έχω με αυτούς που θα πάνε να τον ακούσουν και να τον χεοροκροτήσουν .
Επειδή ήρθε η ώρα να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του όπως λέει , Εγώ λέω ότι πραγματικά οι ευθλυνες που αναλογούν στον Λαό είναι ότι τους ανεχόμαστε ακόμα .
Αντε πηγαίντε να τους ακούσετε και να βγήτε και φωτό με τον κολλητό .

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

23ης Φλεβαρη η ιδρυση της ΕΠΟΝ

Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ ή Ε.Π.Ο.Ν.) ήταν οργάνωση νέων που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 23 Φεβρουαρίου 1943 και ήταν μέλος του ΕΑΜ.[1]
Ιδρύθηκε από αντιπροσώπους πολιτικών και αντιστασιακών οργανώσεων νέων της εποχής (Αγροτική Νεολαία Ελλάδος, Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία, Ενιαία Μαθητική Νεολαία, Ένωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης, Θεσσαλικός Ιερός Λόχος, Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία, Λεύτερη Νέα, Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος, Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος, Φιλική Εταιρεία Νέων, Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Νέων ΕΑΜΝ Μακεδονίας, Πελοποννήσου και Εθνικό Συμβούλιο των φίλων της νέας γενιάς), οι οποίοι αποφάσισαν τη διάλυση όλων των παραπάνω οργανώσεων και τη συγχώνευσή τους στην ΕΠΟΝ που τέθηκε υπό την καθοδήγηση της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ. Τα μέλη της ΕΠΟΝ καλούνταν ΕΠΟΝίτες και ΕΠΟΝίτισσες.
Σκοποί της ΕΠΟΝ αναφέρονταν στο ιδρυτικό κείμενό της[2]:
  • Η εθνική απελευθέρωση με βάση την ακεραιότητα της Ελλάδας.
  • Η εξόντωση του φασισμού και η αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας .
  • Η καταπολέμηση των ιμπεριαλιστικών πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών.
  • Η υπεράσπιση των οικονομικών, πολιτικών, εκπολιτιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων και επιδιώξεων της νέας γενιάς.
Στο ιδρυτικό κείμενο η ΕΠΟΝ αυτοπροσδιορίζεται ως οργάνωση εθνικοαπελευθερωτική, αντιφασιστική-προοδευτική, αντιπολεμική-φιλειρηνική. Γεγονός είναι ότι η ΕΠΟΝ ανδρώθηκε μέσα σε μια κρίσιμη εποχή. Κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες φέρεται ότι περί αυτής είχαν συσπειρωθεί πανελλαδικά περισσότεροι από 600.000 νέοι και νέες, ενώ περί τους 30.000 εξ αυτών είχαν ενταχθεί στον ΕΛΑΣ. Εμβατήριο της ΕΠΟΝ ήταν το "Εμπρός ΕΠΟΝΪΤΕΣ". Άλλη χαρακτηριστική επωδός που επαναλάμβαναν οι Επονίτες ήταν:


Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη...

 "ΕΠΟΝ, ΕΠΟΝ, είσ΄ ο εχθρός των φασιστών,άξια γενιά των δουλευτών,καμάρι του λαού ΕΠΟΝ".

  Σύνδεσμος Φίλων Μουσείου της ΕΠΟΝ, Δουκ. Πλακεντίας 3, Αμπελόκηποι, τηλ.: 210-6455800).

69 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ 

Να κόψουν το ηλεκτρικό ρεύμα στα γραφεία της ΠΕΑΕΑ  επιχείρησαν εχθές .
Οι Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης τους είπαν πάλι ΟΧΙ


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ένας χρόνος δυναμικής παρουσίας στην πόλη

 παρεμβαίνουμε....                     διεκδικούμε.....
                 αγωνιζόμαστε....                πετυχαίνουμε......



Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ …..

Παραφράσαμε λίγο το σύνθημα «Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ» γιατί πιστεύουμε ότι εκφράζει όλη την αλήθεια που ζούμε αυτό το διάστημα. Είναι η ώρα πια να αποφασίσει ο καθένας μας με ποιους είναι και πια πολιτική πρέπει να ακολουθήσει: αυτήν που ληστεύει το Λαό, κλέβει μισθούς και συντάξεις, ξεπουλάει την Χώρα μας και τον εθνικό της πλούτο …ή με τους Πολίτες, τους Εργαζόμενους, τους Συνταξιούχους την Νεολαία, τα Παιδιά μας;

Εμείς το έχουμε λύση αυτό το δίλλημα: από την πρώτη στιγμή έχουμε ταχτεί με τον Λαό.
Ένα χρόνο από την εκλογή μας στο δημοτικό συμβούλιο και την ανάληψη της διοίκησης του ενιαίου πια Δήμου μας Τι έχει γίνει; που βρισκόμαστε; Από όλα αυτά που ειπώθηκαν και γράφτηκαν προεκλογικά τι έχει μείνει; 

«Δήμος στην υπηρεσία του Λαού και όχι του ΔΝΤ», «Η Πόλη μας δεν θα πουληθεί»: τα βασικά συνθήματα που είχαμε στην προεκλογική περίοδο, είναι σήμερα επίκαιρα.

Σήμερα που ξεπουλιέται η Χώρα ολόκληρη, που χάνετε μέσα από τις αλλεπάλληλες μνημονιακές συμβάσεις η Εθνική μας ανεξαρτησία, που ο Λαός πτωχεύει και εξαθλιώνεται, υπάρχει Τοπική Αυτοδιοίκηση ή κάνουμε ότι μας υπαγορεύουν.

Πού βρισκόμαστε και τι κάνουμε όταν ο Λαός μας εξαθλιώνεται; 

Προσπαθήσαμε μέσα σε αυτές τις λίγες σελίδες να παρουσιάσουμε στοιχεία από την δράση μας όλον αυτό τον χρόνο. Αφήσαμε την κριτική για τους «Άλλους» σε Εσάς. Εμείς κοιτάμε όπως λέει και ο Λαός την «καμπούρα» μας. 

Παρά τον αποκλεισμό μας από όλα τα διοικητικά συμβούλια των Νομικών Προσώπων και των επιτροπών, με ευθύνη της νέας Δημοτικής αρχής, δώσαμε την μάχη σε όλα τα επίπεδα μέσα και έξω από τα στενά όρια του Δημοτικού συμβούλιου και της Πόλης, πιστεύοντας πως ό,τι συμβαίνει στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα της Χώρας μας είναι άρρηκτα δεμένο με την καθημερινότητα μας.

Πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα η Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να παίξει ενεργό ρόλο στην καθημερινότητα του Πολίτη. Τώρα που με τομνημόνιο  όλα αλλάζουν και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία το Αυτοδιοίκηση καταργείτε, πρέπει να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική. Πρέπει να παρέμβει ουσιαστικά στα ζητήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, όχι παίζοντας τον ρόλο του φιλάνθρωπου αλλά παρεμβαίνοντας ουσιαστικά με μια άλλη πολιτική που να διεκδικεί για την Πόλη αυτά που της έκλεψαν και της ανήκουν.

Το επόμενο διάστημα τρία είναι τα σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να αναδείξουμε και να μας απασχολήσουν:

Α. Ζήτημα Δημοκρατίας: χωρίς αυτή δεν θα μπορέσουμε να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε τίποτα από όλα αυτά που περιγράφουμε. Γι’ αυτό φρόντισαν να την περιορίσουν από την πρώτη στιγμή (κρατική βία, καταστολή συνεχείς απαγορεύσεις, συλλήψεις Πολιτών που διαμαρτύρονται σε καθημερινή βάση).

Β. Ζήτημα Εθνικής Ανεξαρτησίας: ξεπουλιέται η Ελλάδα, ξεπουλιέται ο εθνικός μας πλούτος, πτωχεύουμε σαν Χώρα 

Γ. Ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης: όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να κάνουμε πράξη το σύνθημα «κανένας μόνος του στην κρίση». Μπορεί ένα χρόνο μετά να βρισκόμαστε με λιγότερους ελευθέρους χώρους, μπορεί να μην έχει τελειώσει κανένα έργο, μπορεί να έχουμε αντί για νέα σύγχρονα σχολικά κτήρια, κοντέινερ για αίθουσες στις αυλές των σχολείων, μπορεί να έχουμε χάσει δύο σχολεία και στο στόχαστρο τους είναι άλλα τόσα, μπορεί να είμαστε στην ίδια οικονομική κατάσταση χωρίς να έχει γίνει καμία σοβαρή προσπάθεια διεκδίκησης όλων αυτών που μας οφείλουν, αλλά Εμείς θα επιμένουμε
Να κολυμπάμε ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ!

Κώστας Παπαδόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη
  Απολογισμός 1 χρόνος

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Καμπάνια Αλληλεγγύης στην μικρή Πηγή


alt
 η μικρή μας φιλενάδα τελικά θα μας ενώσει όλους και θα βάλει ίσως τα θεμέλια για την ενότητα δράση και αλληλεγγύη που προσπαθούμε σε άλλα επίπεδα και δεν τα καταφέρνουμε .
Θα γράφουμε ξανα και ξανά μεχρι να τα καταφέρει το μικρό μας το συντροφάκι . Και θα τα καταφέρει . Αγάντα Πηγή έχουμε γίνει πολλοί και καλοί και είμαστε όλοι στο πλευρό σου .



Η ομάδα Υγείας - Α' Βοηθειών της Πλατείας Συντάγματος, ξεκινά από την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου και κάθε Κυριακή, διαρκή καμπάνια αλληλεγγύης στην μικρή Πηγή.
Προς: Κάθε ενδιαφερόμενο
Η μικρή Πηγή μεταφέρθηκε στην παιδονευρολογική κλινική του ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης στις 4.7.2011 μετά από πολλαπλά επεισόδια ανεξέλεγκτων βρεφικών σπασμών σε ηλικία 4 μηνών. Εκεί νοσηλεύτηκε μέχρι και τις 7.9.2011.
Υποβλήθηκε σε όλες τις θεραπείες αντιμετώπισης επιληπτικών κρίσεων, δυστυχώς όμως δεν παρουσίασε καμία βελτίωση. Στις 7.9.2011 μεταφέρθηκε στην παιδονευρολογική κλινική του Παπαγεωργίου Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, παραμένοντας σε μόνιμη κατάσταση επιληπτικών κρίσεων και με σοβαρή ψυχοκινητική καθυστέρηση.
Στο Παπαγεωργίου υποβλήθηκε σε θεραπεία κετογονικής δίαιτας ως τελευταία ελπίδα για την επιβίωσή της. Τη δίαιτα αυτή, η οποία στηρίζεται στη λογική της πρόσληψης περισσότερων λιπαρών και λιγότερων υδατανθράκων ώστε ο εγκέφαλος να μην κάνει γλυκόλυση, τη συνεχίζει μέχρι και σήμερα και δείχνει πολύ μικρά σημάδια κλινικής βελτίωσης.
Δηλαδή, από τις 21.9.2011 που η μικρή Πηγή επέστρεψε στο σπίτι της, συνεχίζει και κάνει ως 4 επιληπτικές κρίσεις τη μέρα, διάρκειας ως 15 λεπτών, κατά τα οποία πρέπει να συνδεθεί με οξυγόνο για αποφυγή κυάνωσης (έχει πάθει μία κυάνωση στις 24.7.2011 όσο νοσηλευόταν στο ΑΧΕΠΑ με κίνδυνο να εισαχθεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) και στη συνέχεια να της δοθεί σπασμολυτικό φάρμακο για αποφυγή μεγάλου επιληπτικού επεισοδίου, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον εγκέφαλο.
Σήμερα, εν κατακλείδι, η μικρή Πηγή (που σήμερα είναι 8 μηνών) ζει με τους γονείς της στο σπίτι της, σε αποστειρωμένο περιβάλλον για αποφυγή λοιμώξεων που μπορούν να αποβούν μοιραίες για τη ζωή της, συνεχίζοντας να λαμβάνει μία σειρά από αντιεπιληπτικά φάρμακα, θεραπευτικά γάλατα κετογονικής δίαιτας και βιταμίνες που είναι απαραίτητες μιας και το γάλα αυτό περιέχει μόνο λιπαρά και όχι άλλα πολύτιμα συστατικά για τον ανθρώπινο οργανισμό (ιχνοστοιχεία, μέταλλα, πρωτεΐνες κτλ), κάνει μετρήσεις σακχάρου και κετονών στα ούρα και, τέλος, μπαίνει σε οξυγόνο σε κάθε επιληπτική της κρίση.
Συνεχίζει και παρακολουθείται από τον παιδονευρολόγο καθηγητή στο Παπαγεωργίου, τον κύριο Ευαγγελίου Αθανάσιο. Ωστόσο, όλα αυτά θα φαίνονταν σχετικά εύκολα αν η μικρούλα ζούσε σε ένα κράτος το οποίο θα της παρείχε πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διαγνωστικά μέσα, οικονομικές διευκολύνσεις στους γονείς της που θα πρέπει να την παρακολουθούν με κυλιόμενες βάρδιες, γιατί η επόμενη κρίση της μπορεί να συμβεί στον ύπνο της.
Αντιθέτως, η θεραπεία της κοστίζει μηνιαίως γύρω στα 1.500 ευρώ (μόνο το γάλα της για να φανταστείτε κοστίζει 50 ευρώ το κάθε κουτάκι το οποίο το καταναλώνει μέσα σε 2 με 3 το αργότερο μέρες, τουτέστιν το μήνα συνολικά από 550 μέχρι 650 ευρώ), ενώ τα αναλώσιμα (στικ για μέτρηση κετονών, ταινίες μέτρησης σακχάρου, βελόνες μέτρησης σακχάρου, αναγόμωση φιάλης οξυγόνου, ενοικίαση συμπυκνωτή οξυγόνου) ξεπερνάνε τα 150 ευρώ μηνιαίως και οι βιταμίνες της, που είναι απαραίτητες για τη δίαιτά της, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, γύρω στα 200 ευρώ μηνιαίως.
Από αυτά, πληρώνουμε από την τσέπη μας όλα τα αναλώσιμά της (150+ ευρώ/ μήνα), όλες τις βιταμίνες της (=~200 ευρώ/μήνα) και το 25% των αντιεπηλιπτικών φαρμάκων (=~50 ευρώ το μήνα).
Το ΙΚΑ, αντί να συγκινηθεί, σκέφτεται, στο πλαίσιο των περικοπών λόγω οικονομικής κρίσης, να περικόψει και τη χορήγηση του ειδικού γάλακτος της κετογονικής δίαιτας.
Επίσης, το ΙΚΑ αρνείται να προσφέρει στους γονείς την ελάχιστη οικονομική ανακούφιση του επιδόματος αναπηρίας για τη μικρή, της τάξης των 200 ευρώ, προφασιζόμενο ότι μέχρι και τους 18 μήνες ζωής της δεν μπορεί να περάσει από επιτροπή αναπηρίας.
Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί να μην καταφέρει ποτέ να φτάσει τους 18 μήνες ζωής αν δεν δράσουμε άμεσα και δεν μεταφερθεί η μικρή στο εξωτερικό. Το ΙΚΑ επίσης αρνείται να στείλει το παιδί στο εξωτερικό, προφασιζόμενο ότι κάθε παιδί μέχρι και 14 ετών ναι μεν μπορεί να μεταφερθεί σε οποιοδήποτε ίδρυμα είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο σε οποιαδήποτε χώρα, αλλά μόνο για θεραπευτικούς και όχι για διαγνωστικούς λόγους.
Στο Ελλαδιστάν του 2011 όμως δεν έχει μπορέσει να γίνει σωστή διάγνωση της πάθησής της (στο ΑΧΕΠΑ μας δώσανε μία πρόχειρη διάγνωση που λέει ότι πιθανόν πάσχει μάλλον από πρώιμη μυοκλονική εγκεφαλοπάθεια) και αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν διαγνωστικά μέσα για τέτοιου είδους παθήσεις.
Οι γονείς της, άνεργοι και οι δύο, συντηρούνται οικονομικά αποκλειστικά από δωρεές και δανεικά φίλων, γνωστών και αλληλέγγυων και πρόκειται να φιλοξενηθούν σε σπίτι φίλων, αφού ούτε το ενοίκιο δεν μπορούν να πληρώσουν.
Επίσης, με την πολύτιμη βοήθεια φίλων και ανθρώπων που συγκινήθηκαν από τον ατελείωτο Γολγοθά της μικρής Πηγής, προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα για τη μετάβασή της στο εξωτερικό, με τελευταία ελπίδα πραγματικής διάγνωσης, ίσως και θεραπείας.
Στηριζόμαστε στο αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης και καλούμε κι εσάς να συνδράμετε στο δύσκολο έργο μας για να μην αφήσουμε ένα 8μηνο αγγελούδι να πεθάνει μέχρι να αποφασίσει η ελληνική γραφειοκρατία για το ποιος έχει δικαίωμα στην επιβίωση.
Κάθε «λεπτό» που περνάει είναι αγώνας ζωής για την Πηγή, γι’ αυτό και κάθε «λεπτό» του ευρώ ενίσχυσης είναι πολύτιμο.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων,
Οι γονείς της μικρής Πηγής, mikripigi@gmail.com
Για την αλληλεγγύη & οικονομική ενίσχυση απευθυνθείτε στην:
Ομάδα Υγείας – Α' Βοηθειών Πλατείας Συντάγματος
Κάθε Κυριακή 12-4μμ στην Πλατεία Συντάγματος


 

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Επειδή στις μέρες που βιώνουμε πρέπει να μην στεκόμαστε μόνο στα λόγια αλλά  "και έργα" με πρωτοβουλία εκπαιδευτικών η οποίοι βλέπουν απο πρώτο χέρι την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία μας αφού βρήκαν "κλειστές τις πόρτες " της ΕΛΜΕ Πειραιά , συναντήθηκαν με τους Γονείς της Ενωσης Συλλόγων Γονέων Νίκαιας,και το ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ είναι πλέον πραγματικότητα . Παρακάτω το κείμενο της Ενωσης Συλλόγων Γονέων Νίκαιας
 

                              

                          φωτογραφίες αο την 1η συνάντηση κάλεσμα σε Γονείς και Μαθητές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα
ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΝΙΚΑΙΑΣ

Αγαπητοί γονείς,
Ζούμε μια πρωτοφανή επίθεση που εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα και στόχο έχει να οδηγήσει
την ελληνική κοινωνία, τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και κυρίως την νεολαία σε
μια ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς κατακτήσεις, χωρίς προσδοκίες. Ανεργία που καλπάζει, μισθοί
και συντάξεις που μετατρέπονται σε φιλοδωρήματα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, διάλυση της δημόσιας υγείας, δυσβάσταχτα χαράτσια –
αύξηση της φορολογίας.

Η δημόσια παιδεία καταρρέει. Νέος κύκλος συγχωνεύεσεων/ καταργήσεων σχολείων έρχεται.
Σχεδιάζονται απολύσεις μόνιμων εκπαιδευτικών. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε τις δραματικές
περικοπές δαπανών για την λειτουργία και την συντήρηση των σχολείων, τις ελλείψεις σε βιβλία
και εκπαιδευτικούς γίνεται φανερό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο συρίκνωσης/ διάλυσης του
εκπαιδευτικού μηχανισμού.

Κυβέρνηση Παπαδήμου, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και Τρόικα έχουν βαλθεί να ισοπεδώσουν τους
εργαζομένους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την νεολαία. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να
προχωρήσουν σε αυτό το έγκλημα. Έχουμε καθήκον, κυρίως απέναντι στα παιδιά μας, να
αντισταθούμε σε αυτές τις πολιτικές. Να ανατρέψουμε το καθεστώς και τις κυβερνήσεις που
καταστρέφουν το παρόν και το μέλλον μας.

Ταυτοχρονα έχουμε καθήκον να στηρίξουμε όλους όσους χτυπιούνται από την κρίση και την
επίθεση, όλους όσους κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν, να μείνουν χωρίς γιατρό, χωρίς σπίτι,
χωρίς φαϊ, χωρίς θέρμανση, χωρίς ρεύμα. Κανένας μόνος του στην κρίση. Κανένας μαθητής και
καμιά οικογένεια χωρίς βοήθεια.

Στα πλαίσια αυτά – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταματάμε να διεκδικούμε Δημόσια Δωρεάν
Παιδεία και να ξαναρχίσει η ενισχυτική διδασκαλία από το Υπουργείο Παιδείας – Εθελοντές
Εκπαιδευτικοί σε συνεργασία με την Ένωση Συλλόγων Γονέων Νίκαιας και την υποστήριξη του
Δήμου Νίκαιας- Αγ. Ι. Ρέντη οργανώνουμε το Σχολείο Αλληλεγγύης.

-Το Σχολείο Αλληλεγγύης θα παρέχει δωρεαν φροντιστηριακα μαθήματα για τους μαθητές
Β΄ και Γ΄λυκείου των οποίων οι οικογένειες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα για
να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά φροντηστήρια.

-Το Σχολείο Αλληλεγγύης έχει σαν στόχο να οικοδομήσει μια συλλογικότητα στηριγμένη
στην αυτοοργάνωση και την αλληλοβοήθεια εκπαιδευτικών-γονέων-μαθητών.

-Το Σχολείο Αλληλεγγύης θα λειτουργήσει στο 11ο Γυμνάσιο Νίκαιας, Πέτρου Ράλλη 182
(Ηράκλειτος). Καλούμε όσους μαθητές επιθυμούν να δηλώσουν συμμετοχή και τους γονείς
να στηρίξουν τα παιδιά και αυτή την προσπάθεια με κάθε τρόπο. Το Σχολείο Αλληλεγγύης
λειτουργεί καθημερινά από τις 16:00-20:00, τηλέφωνο επικοινωνίας 6955063540.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι όταν Εκπαιδευτικοί και Γονείς πέρνουν την πρωτοβουλία να προχωρήσουν σε μια τέτοια ενέργεια , τι δυσκολίες έχουν να συναντήσουν . 
κυβερνητικοί καρπαζοεισπράκτορες , φροντηστηριάρχες , διευθυντάδες και λοιποί λύσαξαν στην κυριολεξία να μην λειτουργήση . άλλαξε 2-3 σχολικά κτήρια μέχρι να καταλήξουν στο 11ο γυμνάσιο και έχουμε να δούμε ακόμα πολλά . 
Επειδή γνωρίζω τι προσπάθειες έγιναν για να στηθεί αυτό το ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς που επέμεναν και το πέτυχαν , Τον Φώτη , την Ελένη , τον Γιώργο τον Χρήστο τον Νίκο την κυριά Τσελέντη όλους εκείνους που βοηθάνε και δεν γνωρίζω τα όνοματα τους . 

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ




           και χιλίαδες άλλοι ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ που ΕΠΕΣΑΝ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Θέλουν λέει οι "φίλοι" μας οι γερμανοί να υπογράψουν όλοι! , για τους υπόλοιπους δεν βάζουμε και το χέρι στη φωτιά ,
 αλλά να τους θυμίσουμε  .
ΟΙ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ . ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ





Τη σπάθα σήκωσε και πάλι
Του ξένου πάρε το κεφάλι
Τον θάνατό σου καρτεράνε
Χτύπα προτού σε φάνε

Αδέρφι την καρδιά σου να 'ν' ατσάλι
Κάνε την καρδιά σου φυλακή
Ό,τι μας κλέψανε
Και μας ντροπιάσανε
Αν θες να τ' αναστήσεις πάλι
Σήκωσε σπάθα φονική

Τη λευτεριά σου μην τη ζητιανεύεις
Το δίκιο σου με λόγια μη γυρεύεις
Τη σπάθα σήκωσε και πάλι
Του ξένου πάρε το κεφάλι
Τον θάνατό σου καρτεράνε
Χτύπα προτού σε φάνε

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ....ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Τώρα μπορείτε να μας συλλάβετε.... Έγραφε η μικρή ταμπέλα που κρατούσε ο γέροντας και με τα δάκρυά του να τρέχουν συνεχώς διαμαρτυρόταν για όσα έντιμα χρόνια προσέφερε στην ΕΛΛΑΔΑ. 
Απο την σημερινή απεργιακή συγκέντρωση .
Σωματείο συνταξιούχων "η συσπείρωση" 
Υποκλίνομαι στον ΠΑΤΕΡΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ .


Την Κυριακή, 12 Φεβ. 2012, θα αναμετρηθεί ο λαός με τον φασισμό των διεθνών τραπεζιτών και των εγχώριων συμμάχων και υπηρετών τους. Κινήσεις και μέτωπα μας καλούν να πάρουμε μέρος στην μεγάλη αναμέτρηση. Θα κριθούν πολλά σε αυτή τη μάχη. Θα κριθεί το μέλλον μας και η επιβίωσή μας.
Είναι οι στιγμές ιστορικές και κρίσιμες και απαιτούν την παρουσία όλων μας. Χωρίς διαμάχες και διχασμούς.
Ενημερωθείτε για τις συγκεντρώσεις και τις προσυγκεντρώσεις. Ενημερώστε και ξεσηκώστε τους. Τηλεφωνείστε σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς και συνεργάτες. Γίνετε οργανωτές. Κινητοποιήστε όσους περισσότερους μπορείτε.
Ολοι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να κατεβούν όσο γίνεται περισσότεροι. Στείλτε email. Γυρίστε και χτυπείστε κουδούνια. Κι όσοι έχετε τηλεβόες γυρίστε στη γειτονιά σας κι ενημερώστε τους. Κι όσοι δεν έχετε τηλεβόα βάλτε τις φωνές.
ΒΑΛΤΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ.
Την Κυριακή όλοι στο Συνταγμα 
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

                                 ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
            ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ





Δύο χρόνια τώρα καταστρέφουν τα πάντα στη χώρα μας. Μας εκβίασαν δεκάδες φορές να δεχτούμε τα πάντα ( απολύσεις, μειώσεις μισθών & συντάξεων, περικοπές στις ήδη άθλιες παροχές μας σε υγεία – πρόνοια – εκπαίδευση, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών πηγών ) με αντάλλαγμα να μας ¨σώσουν¨ δήθεν από την χρεοκοπία. Την αρχή έκανε το ΠΑΣΟΚ και ο Γιωργάκης , σήμερα συνεχίζουν το ίδιο άθλιο έργο όλα τα κόμματα του μαύρου μετώπου ( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ ) ως πιστοί υπάλληλοι της τρόϊκα.
Η περιβόητη νέα δανειακή σύμβαση που πρόκειται να υπογράψουν τις επόμενες μέρες, θα μετατρέψει την χώρα σε μια αποικία του 21ου αιώνα για πολλές δεκαετίες. Το γνωρίζουν και το κάνουν συνειδητά, με υπόδειξη των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την απόλυτη στήριξη των μεγαλοεκδοτών και των μεγάλων ντόπιων αφεντικών. Τα κροκοδείλια δάκρυα τους για αναγκαστικές δήθεν επιλογές δεν μας εξαπατούν.
Δύο χρόνια τώρα ο λαός μας έδωσε μεγάλους αγώνες , συγκρούστηκε , γέμισε τις πλατείες και τους δρόμους, αντιστάθηκε, στέλνοντας τα δικά του μηνύματα. Τώρα είναι ίσως η πιο κρίσιμη στιγμή να μην κάνουμε πίσω. Μας κλέβουν τη ζωή μας, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας. Μας επιβάλουν να ζήσουμε μια νέα κατοχή κι ας μην χρησιμοποιούν τα τάνκς και τους στρατούς τους.
* ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο ΛΑΪΚΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ 
* ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ & ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ 
* ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
* ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΤΙΣ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ  ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΙΣ  5 μ.μ. ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ . ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Το πολιτικό σύστημα της χώρας απογυμνώνεται και αποκαλύπτεται. Στις κλειστές αίθουσες του Μαξίμου και στις τηλεδιασκέψεις με τα αφεντικά ο Παπαδήμος, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και ο Καρατζαφέρης μυξοκλαίνε και εκλιπαρούν. Σκύβουν το κεφάλι στον πασά ως σύγχρονοι ραγιάδες και ελπίζουν στο έλεος και το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης των ίδιων των αφεντάδων. Τέτοια είναι η πρόκληση, τόσο κραυγαλέα υποτιμούν τη χώρα και τα λαό όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, που ακόμα και η Τρέμη με τον Πρετεντέρη «εξεγέρθηκαν» – και αυτό λέει πολλά. Όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες αποτελούν χοντρή προσβολή για τη χώρα. Αποτελούν και προσωπική προσβολή για κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά. Σε ζωντανή σύνδεση παζαρεύουν τη μετατροπή, και επίσημα πια, της Ελλάδας σε προτεκτοράτο. Ο λαός είναι θυμωμένος, αισθάνεται βαθιά πληγωμένος και προδομένος. Δεν είναι μόνο η φτώχεια που τον εξοργίζει, ούτε μόνο το κατάμαυρο μέλλον που ετοιμάζουν. Ο λαός είναι βαθιά πληγωμένος και προδομένος ακριβώς επειδή τόσο προκλητικά τον υποτιμούν, τον απαξιώνουν, και παραδίδουν τη χώρα ενέχυρο στα κοράκια του ιμπεριαλισμού και των διεθνών ληστών.

3. Και η Αριστερά; Πού είναι; Ζούμε ιστορικές στιγμές και η Αριστερά –έστω και τώρα– έχει ιστορικό ρόλο. Μέχρι στιγμής πεισματικά τον αρνείται. Μελετά τις δημοσκοπήσεις, βγάζει πολλές ανακοινώσεις και ικανοποιείται με τα δημοσκοπικά ποσοστά. Περιγράφει την κρίση, την επίθεση, τη φτωχοποίηση σαν αναλυτής σε δελτίο των 8. Πολιτεύεται με τον τρόπο που το έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Σαν να μην άλλαξε τίποτα, σαν να διανύουμε μια «ομαλή» περίοδο. Αλλά τα ψέματα τέλειωσαν. Το χτένι πύκνωσε πολύ και οι κόμποι μεγάλωσαν… Ή το χτένι θα σπάσει ή οι κόμποι θα λυθούν. Δεν χωράνε πια υπεκφυγές και χειρισμοί. Όταν η χώρα απειλείται ευθέως ακόμα και ως κρατική οντότητα, όταν ο λαός μετατρέπεται σε νεόφτωχο ενοικιαστή του τόπου του, δεν χρειάζονται πολλές και «βαθυστόχαστες» αναλύσεις και σχέδια. Το «όλοι στους δρόμους, να φύγουν τώρα η τρόικα και η κυβέρνηση των νεοραγιάδων» δεν χρειάζεται κανέναν παραπανίσιο προσδιορισμό. Το καθήκον σήμερα είναι ένα: Να τους διώξουμε!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΕΑΜ ΜΑΣ ΈΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ..... ΤΩΡΑ;


70 χρόνια από τον θανατερό χειμώνα 1941 – 42: Το Εργατικό ΕΑΜ ενάντια στην πείνα

του Λέανδρου Μπόλαρη 
Η κλασική φωτογραφία της Βούλας Παπαιωάννου για εκείνα τα χρόνια.
 Το χειμώνα του 1941-1942 η σημερινή πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην πλατεία Κοτζιά) έγινε χώρος ταφής εκείνων που είχαν χάσει τη ζωή τους από την πείνα. Οι σχάρες των φρεατίων εξαερισμού του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου καλύπτονταν από νεκρούς άστεγους που προσπαθούσαν να βρουν λίγη ζεστασιά στις παγωμένες νύχτες. Ανθρωποι κατέρρρεαν στη μέση του δρόμου από την εξάντληση. Τα κάρα του δήμου μάζευαν νεκρούς παρατημένους στους δρόμους. Οι περισσότεροι θάβονταν ανώνυμοι, οι δικοί τους δεν δήλωναν το θάνατό τους για να κρατήσουν τα δελτία τροφίμων. Αυτός ο χειμώνας της πείνας και του θανάτου έχει χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη μέχρι σήμερα.
 Η πείνα και η θανατερή σοδειά της δεν ήταν συνέπεια φυσικής καταστροφής. Ήταν το αποτέλεσμα του συνδυασμού των δυο τεράτων που γέννησε η κρίση του καπιταλισμού: του πολέμου και του φασισμού.
 Ο πόλεμος του 1940-41 τσάκισε την ελληνική οικονομία και ιδιαίτερα την αγροτική. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες επιστρατεύτηκαν. Το “Αλβανικό Έπος” στηρίχτηκε επίσης στα εκατοντάδες χιλιάδες ζώα που επιτάχθηκαν για τις ανάγκες του στρατού. Ακόμα και τα λιγοστά τρακτέρ, περίπου 1.000 επιτάχθηκαν, για να χαθούν τα περισσότερα. Ετσι η σοδειά του 1941 ήταν χαμηλότερη κατά 15-30% σε μια χώρα που προπολεμικά έκανε εισαγωγές σιτηρών για να καλύψει τις ανάγκες της.
Η φασιστική Κατοχή έκανε την κατάσταση πολλές φορές χειρότερη. Η πολιτική των ναζί στις κατεχόμενες χώρες ήταν η εξής: η Βέρμαχτ θα κάλυπτε τις ανάγκες της από τους τοπικούς πόρους. Επίσης, τρόφιμα, πρώτες ύλες ακόμα και ολόκληρες βιομηχανικές εγκαταστάσεις θα μεταφέρονταν στην Γερμανία. Αυτό σήμαινε μια τεράστια αρπαγή μεταλλευμάτων καταρχήν, αλλά και κάθε είδους τροφίμων. Πάλι, η κατάσταση γινόταν χειρότερη γιατί η Ελλάδα βρέθηκε κομμένη σε τρεις ζώνες κατοχής. Οι ιταλικές, βουλγάρικες και γερμανικές αρχές δεν επέτρεπαν τη διακίνηση προιόντων έξω από τις ζώνες τους. Επίσης, το συγκοινωνιακό δίκτυο είχε διαλυθεί: για να πας με τρένο στη Θεσσαλονίκη χρειαζόσουν 36 ώρες αν ήσουν τυχερός να εξασφαλίσεις θέση. Η συγκοινωνία με νησιά με αγροτική παραγωγή, όπως η Κρήτη, είχε προσωρινά διακοπεί.
Τα σημάδια της επισιτιστικής κρίσης είχαν κάνει την εμφάνισή τους ήδη πριν τα ναζιστικά στρατεύματα καταλάβουν την Ελλάδα. Αρχισαν να γίνονται πιο έντονα στη διάρκεια του καλοκαιριού του 1941. Η κυβέρνηση των δωσίλογων του στρατηγού Τσολάκογλου προσπάθησε να συγκεντρώσει τη σοδειά των αγροτών, τάχα για να αντιμετωπίσει την κρίση, με βάση υποχρεωτικές τιμές. Οταν οι αγρότες αρνήθηκαν να πουλήσουν στις αρχές, έστειλε την χωροφυλακή. Κι αυτό απέτυχε. Οι αγρότες ήθελαν να κρατήσουν τη -μειωμένη- σοδειά για δυο λόγους. Πρώτον, οι περισσότεροι, για τις δικές τους ανάγκες. Δεύτερον, γιατί το χρήμα γινόταν κουρελόχαρτο από τον πληθωρισμό που θα έπαιρνε μυθικές διαστάσεις τα επόμενα χρόνια. Οι τιμές που όριζε η κυβέρνηση σήμαιναν απλά αρπαγή της σοδειάς.
Το τελειωτικό χτύπημα το έδωσε το εμπάργκο, ο αποκλεισμός, που επέβαλε στη κατεχόμενη Ελλάδα ο βρετανικός πολεμικός στόλος. Καμιά βοήθεια από το εξωτερικό δεν μπορούσε να μπει.
Η πείνα δεν χτύπησε “όλους τους Έλληνες”. Χτύπησε τους εργάτες, τους υπαλλήλους και τους πιο φτωχούς. Κύρια στην Αθήνα και τον Πειραιά, αλλά και σε νησιά όπως η Σύρος και η Χίος. Ετσι κι αλλιώς, προπολεμικά, οι εργατογειτονιές και οι συνοικισμοί των προσφύγων ήταν μέρη που θέριζε η στέρηση και οι αρρώστιες, όπως η φυματίωση. Τον Νοέμβρη, όταν η μερίδα που έδινε το δελτίο για το ψωμί έπεσε κάτω από τα 100 γραμμάρια την ημέρα, ο κόσμος άρχισε να πεθαίνει.
Πρώτοι πέθαιναν φαντάροι που είχαν αποκοπεί από τα μέρη καταγωγής τους, μετά οι “περιθωριακοί” και μετά οι προσφυγογειτονιές που οι κάτοικοι τους δεν μπορούσαν καν να καταφύγουν σε συγγενείς σε χωριά άρχισαν να μετράνε νεκρούς. Το Κολωνάκι δεν πείνασε, ούτε το Π. Ψυχικό ή η Φιλοθέη. Τα Παλαιά Σφαγεία, το Δουργούτι, ο Βύρωνας και η Καισαριανή, η Δραπετσώνα και η Κοκκινιά υπέφεραν.
Τα θύματα δύσκολα μετριόνται. Ενας υπολογισμός συγκρίνει τους νεκρούς ανάμεσα στην 1/10/1941 και την 30/9/42 με αυτούς του 1940 σε Αθήνα – Πειραιά. Το 1940 είχαν δηλωθεί 14.566 θάνατοι και το 1941 49.188. Η διαφορά, 34.622, πρέπει να οφείλεται στην πείνα, αλλά και στις αρρώστιες όπως η φυματίωση. Στην πραγματικότητα, οι θάνατοι ήταν περισσότεροι. Ο ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ έχει καταλήξει σε ένα αριθμό περίπου 100.000 σε ολόκληρη τη χώρα, οι περισσότερο από τους μισούς στην πρωτεύουσα.
Μαύρη αγορά
Με τον πληθωρισμό να καλπάζει, την οικονομία να είναι διαλυμένη, γεννήθηκε το φαινόμενο της “μαύρης αγοράς”. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι επιδίδονταν σε κάθε είδους ανταλλαγές αγαθών πολλές φορές περπατώντας απίστευτες αποστάσεις για να πάρουν λιγοστά τρόφιμα ή άλλα είδη -όπως σπίρτα, ξυραφάκια, ελαστικά- για να τα ανταλλάξουν πάλι με λάδι ή αλεύρι. Ομως, τη “μαύρη αγορά” δεν την έλεγχαν ούτε οι αγρότες ούτε ο “κοσμάκης” που μετά τη δουλειά μετατρεπόταν σε μικροπωλητή. Την έλεγχαν εκείνοι που είχαν την οικονομική εξουσία και τις σχέσεις με τις κατοχικές αρχές: βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, δωσίλογοι συνεργάτες. Αυτοί, και κάποια “νέα τζάκια” που “φτιάχτηκαν” εκείνα τα χρόνια, θησαύριζαν από την πείνα και την κερδοσκοπία. Αλλά δημοσίως παρίσταναν ότι συνέπασχαν με το δράμα.
Η φιλανθρωπία της “υψηλής κοινωνίας”, της Εκκλησίας ακόμα και του Ερυθρού Σταυρού που έσπευσαν να οργανώσουν συσσίτια δεν αντιμετώπισε την καταστροφή. Ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ γράφει στο βιβλίο “Στην Ελλάδα του Χίτλερ”:
“Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, φιλανθρωπικές και θρησκευτικές οργανώσεις παράστεκαν τους πρόσφυγες, τους άστεγους κληρωτούς και τους ανέργους. Εύπορες νοικοκυρές στο λιμάνι του Βόλου προπαγάνδιζαν λίστες συμμετεχόντων σ’ ένα σχέδιο «υιοθεσίας» και διατροφής παιδιών από τις φτωχογειτονιές… Σε αντίθεση με την κυβέρνηση, δεν είχαν φορολογικές ούτε κατασταλτικές εξουσίες και δεν διέθεταν τα μέσα για να αγοράσουν τρόφιμα σε ευρεία κλίμακα. «Καμιά οργάνωση δημόσιας αρωγής ή κοινωνικής πρόνοιας», έλεγε μια έκθεση του Ερυθρού Σταυρού, «δεν θα μπορούσε να σώσει όλους όσοι υπέφεραν από το λιμό». Στα συσσίτια απόρων της πρωτεύουσας λιγότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού που είχαν ανάγκη από τέτοια αρωγή έβρισκαν τροφή. Οι μερίδες τους είχαν ελάχιστη θρεπτική αξία ή λίπη”.
Αυτός που έσωσε τον κόσμο από μια επανάληψη του λιμού την επόμενη χρονιά ήταν η Αντίσταση, το ΕΑΜ. Οι στίχοι του τραγουδιού “Το ΕΑΜ μάς έσωσε από την πείνα…” δεν είναι υπερβολή. Και εδώ χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις -το πώς έχει μεγάλη σημασία.
Είναι αλήθεια ότι από τα μέσα του ’42 οι Βρετανοί χαλάρωσαν τον αποκλεισμό και άρχισε να φτάνει ανθρωπιστική βοήθεια σε τρόφιμα. Το ζήτημα ήταν βέβαια, πού θα πήγαιναν και ποιος θα τα διαχειριζόταν. Η εργατική τάξη της Αθήνας και του Πειραιά ιδιαίτερα έδωσε μια απάντηση: σε μας και από εμάς. Και ο τρόπος για να γίνει αυτό ήταν τα κλασικά όπλα του εργατικού κινήματος. Απεργία, διαδήλωση, οργάνωση. Το Εργατικό ΕΑΜ (ΕΕΑΜ), που είχε συγκροτηθεί ήδη από τον Ιούλη του 1941, πριν το ΕΑΜ που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη, μπήκε μπροστά.
Στις 14 Απρίλη 1942 ένας ταχυδρομικός λιποθυμάει από την πείνα στο Κεντρικό Ταχυδρομείο στην Αθήνα. Και όπως περιγράφει το σχετικό χρονικό, το απόγευμα, όταν το νέο έκανε το γύρο όλων των βαρδιών: “Κάποιος φωνάζει στο προαύλιο: ´Τι καθόμαστε παιδιά! Θα πεθάνουμε στα πόδια μας!’. Και μια δεύτερη φωνή απαντάει: ‘Απεργία!’ ‘Ζήτω η Απεργία!’ ξεσπάει το συγκεντρωμένο στο προαύλιο πλήθος και μ’ ενθουσιασμό πλημμυρίζει τους δρόμους αψηφώντας τους κινδύνους.”
Απεργία, λοιπόν, σε ένα νευραλγικό τομέα σε καιρό πολέμου, όπως ήταν τα ΤΤΤ, Ταχυδρομεία-Τηλέγραφοι-Τηλέφωνα. Η απεργία απλώθηκε σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους. Οι απεργοί συγκρότησαν μια Κεντρική Απεργιακή Επιτροπή και παρά τις πιέσεις και τους κινδύνους κράτησαν για μέρες. Στο τέλος νίκησαν.
Τον Σεπτέμβρη του 1942 το Εργατικό ΕΑΜ οργάνωσε ένα ακόμα κύμα απεργιών που απλώθηκε σε πολλούς κλάδους. Συμμετείχαν οι “τριατατικοί”, οι τραπεζικοί, οι εργάτες της Ουλεν (ύδρευση), του Ηλεκτρικού Εργοστάσιου, του ΦΙΞ, τα Λιπάσματα στην Δραπετσώνα, οι λιγνιτωρύχοι της Καλογρέζας, πολλοί υφαντουργοί, λιμενεργάτες και σιδηροδρομικοί. Το σύνθημα: “Οχι άλλος χειμώνας σαν του 1941-42”.
Τα αιτήματα αυτών και άλλων απεργιών ή κινητοποιήσεων που θα ακολουθούσαν, ήταν αυξήσεις στους μισθούς και επειδή το χρήμα δεν είχε αξία, συσσίτια και εφοδιασμός με είδη πρώτης ανάγκης. Η οργάνωση που εξασφάλιζε ότι αυτά τα αγαθά θα πήγαιναν πράγματι στους εργάτες και τις οικογένειές τους ήταν οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί.
Ο Θύμιος Μπράτσος ήταν ξενοδοχοϋπάλληλος στη “Μεγάλη Βρετάνια”, στέλεχος του ΕΕΑΜ και του ΚΚΕ. Εχει αφήσει μια πολύτιμη μαρτυρία για το πώς οργανώθηκε ο καταναλωτικός συνεταιρισμός στο χώρο του, με τη συμμετοχή και των 300 περίπου υπαλλήλων. “Αποφασίστηκε να στείλουμε μια επιτροπή από το ανώτερο προσωπικό στην Ιταλική Πρεσβεία για να μας χορηγήσουν τρόφιμα για τον συνεταιρισμό…Πήγε η Επιτροπή και πέτυχε…”
Ξενοδοχοϋπάλληλοι
Δεν ήταν μόνο τα συσσίτια που οργάνωσε ο συνεταιρισμός. Ο Θ. Μπράτσος θυμάται ότι: “Οι ξενοδόχοι βρήκαν την ευκαιρία στην Γερμανική Κατοχή και επανέφεραν τον νόμο που χαρακτήριζε τους ξενοδοχοϋπάλληλους σαν υπηρέτες χωρίς κανένα δικαίωμα στη δουλειά… Την Τρίτη μέρα της κινητοποίησης στα Παλαιά Ανάκτορα μας δέχτηκε ο Γραμματέας του Πολιτικού Γραφείου της κυβέρνησης Τσολάκογλου και μας υποσχέθηκε ότι θα ανασταλεί η ψήφιση του νόμου. Επίσης ζητήσαμε να μας απαλλάξει από τον Κλαδά, τμηματάρχη υπάλληλο του Υπουργείου Εργασίας, ο οποίος εξυπηρετούσε τους ξενοδόχους”.
Δυο χρόνια αργότερα, όταν ξεκινούσε ο Δεκέμβρης του 1944, ένας Άγγλος αξιωματικός κατέγραφε την έκπληξή του για το γεγονός ότι όλοι οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο συμμετείχαν στην γενική απεργία που είχε κηρύξει το ΕΑΜ. “Η ευγνωμοσύνη τους στους απελευθερωτές ερχόταν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην πίστη τους στο ΕΑΜ”. Αυτή η πίστη είχε σφυραλατηθεί στους νικηφόρους εργατικούς αγώνες της Κατοχής.
Οπως και τότε, έτσι και σήμερα η τάξη που σκορπάει την φτώχεια, την απόγνωση και την πείνα, παριστάνει
ότι βοηθάει τους “άτυχους” με τις φιλανθρωπίες της Αρχιεπισκοπής, του Σκάι και των σούπερ-μάρκετ. Οπως και οι ξενοδόχοι της Κατοχής, έτσι και σήμερα ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες και όλοι οι καπιταλιστές εκβιάζουν με τις πλάτες της Τρόικας για να καταργηθούν ΣΣΕ, κατώτατος μισθός, να γίνουν ανεξέλεγκτες οι απολύσεις.
Η απάντηση που παίρνουν είναι ο αγώνας της Χαλυβουργίας, του Αλτερ, της Ελευθεροτυπίας, της Ιντρακομ, δεκάδων “μικρών” εργοστασίων, επιχειρήσεων, στα νοσοκομεία, σε οργανισμούς του δημόσιου. Οι απεργίες, η απαγόρευση των απολύσεων, ο εργατικός έλεγχος δίνουν την προοπτική για να μην απλωθεί η βαρβαρότητα που γεννάει η καπιταλιστική κρίση. Για να πάρουν το τιμόνι οι εργάτες. Αν οι εργατικοί αγώνες “μας έσωσαν από την πείνα” στη φασιστική Κατοχή, σήμερα μπορούν και να είναι νικηφόροι και να φτάσουν πολύ πιο μακριά.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΝΕΕΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Με χθεσινή του εγκύκλιο βάζει θέμα συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων και μάλιστα ΑΜΕΣΑ όπως γράφει , αφού καλεί τους διευθυντές εκπαίδευσης και δημοτικά συμβούλια να έχουν πάρει αποφάσεις μέχρι τέλος του Φλεβάρη . Επειδή η εγκύκλιος αναφέρετε και σε ίδρυση σχολικών μονάδων , προσέξτε τι γράφει σε μιά παράγραφο ..<<Μαζί με τις γνωμοδοτήσεις των Δημοτικών Συμβουλίων θα αποσταλούν βεβαιώσεις ανάληψης δαπάνης για τις λειτουργικές ανάγκες των προτεινόμενων προς..>> δηλαδή μας λένε ξεκάθαρα πια ότι αν θέλετε να ιδρύσετε νέα σχολική μονάδα θα πρέπει να βρείτε τα χρήματα για τις λειτουργικές δαπάνες , σιγά σιγά μας το πάνε να μας πουν και το μυστικό , ότι δηλαδή σε λίγο δεν θα στέλνει πια το υπουργείο χρηματοδότηση στα σχολεία , τα οποία τα έχουν ήδη προετοιμάσει , τους διευθυντές δηλαδή να αρχίσουν να ψάχνουν για χρήματα .
 Το λέμε χρόνια τώρα και η επίθεση φαινόνταν απο καιρό ότι το δημόσιο σχολείο είναι στο στόχαστρό τους , τι κάνουμε είναι το ζητούμενο , τι κάνουν οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών , τι κάνουν τα συλλογικά όργανα των Γονιών ; Πάλι ο καθένας θα τραβήξει την γραμμή του ; πάλι "εμείς και εσείς "; πάλι θα έχουμε τα ίδια όλοι να μιλάμε για τα ίδια αλλά να πορευόμαστε χωριστά ;
Είναι καιρός να σταματήσουμε το μέτρημα και να πιάσουμε τα "όπλα" και "όπλα' στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η
ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ
 ΔΙΑΒΑΣΤΕ :
Το υπουργείο Παιδείας με σημερινή εγκύκλιο καλεί τους  Διευθυντές  Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μέχρι 10-02-2012 :

ΚΑΝΑΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ
1) Να καταχωρήσουν στο Σύστημα Καταγραφής (Survey) τις προτάσεις-εισηγήσεις τους για τις μεταβολές των σχολικών μονάδων της αρμοδιότητάς τους, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 11 του Ν. 1966/91. Για το σκοπό αυτό στο Σύστημα Καταγραφής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Survey) έχουν προστεθεί φόρμες προτάσεων-εισηγήσεων, ώστε η διαδικασία υποβολής τους να γίνει ηλεκτρονικά.
2) Να υποβάλλουν τις προτάσεις αυτές στα αρμόδια Δημοτικά Συμβούλια.
Αφού γνωμοδοτήσουν έγκαιρα τα δημοτικά συμβούλια σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 15 του άρθρου 59 του Ν. 3966/2011 (118 Α΄), οι Διευθυντές ΠΕ και ΔΕ θα συγκεντρώσουν τις γνωμοδοτήσεις των Δημοτικών Συμβουλίων αρμοδιότητάς τους και θα τις διαβιβάσουν μέχρι 24-02-2012 στο ΥΠΔΒΜΘ και στις οικείες Περιφερειακές Διευθύνσεις. Μαζί με τις γνωμοδοτήσεις των Δημοτικών Συμβουλίων θα αποσταλούν βεβαιώσεις ανάληψης δαπάνης για τις λειτουργικές ανάγκες των προτεινόμενων προς
ίδρυση σχολείων που θα εκδώσουν οι οικονομικές υπηρεσίες των οικείων δήμων, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 2 του ΠΔ 113/2010 (ΦΕΚ 194/Α΄/22-11-2010).
Οι Περιφερειακοί Διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα υποβάλουν την εισήγησή τους μέχρι 02-03-2012.
Επισημαίνεται ότι σε περίπτωση που τα προτεινόμενα προς ίδρυση σχολεία είναι ενταγμένα ή πρόκειται να ενταχθούν σε προγράμματα χρηματοδότησης, θα πρέπει να αναφέρεται στις προτάσεις-εισηγήσεις.
Τα κριτήρια συγχώνευσης είναι οι κτιριακές υποδομές-εγκαταστάσεις και οι δυνατότητες ανάπτυξης αιθουσών διδασκαλίας, βιβλιοθήκης και λοιπών βοηθητικών χώρων και εξοπλισμού στο σχολείο μετακίνησης.
Επιπλέον εκτιμάται η χιλιομετρική απόσταση για το νέο σχολείο λαμβάνοντας υπόψη τη συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής, το οδικό δίκτυο, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και τη διάρκεια κάλυψης της διαδρομής για την άφιξη στο νέο σχολείο, η οποία για τις δύσκολες και δυσπρόσιτες περιοχές δε μπορεί να υπερβαίνει τη μισή ώρα για τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και τα ¾ της ώρας για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σχολικές μονάδες που λειτουργούν σε ενιαίο χώρο ως ξεχωριστές σχολικές μονάδες της ίδιας βαθμίδας ενοποιούνται σε μία σχολική μονάδα, τηρουμένων των παραπάνω κριτηρίων.
Όλες οι προτάσεις θα πρέπει να είναι συγκεκριμένες και αιτιολογημένες, προκειμένου να διασφαλιστεί η έγκαιρη ολοκλήρωσή τους.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις ιδρύσεων και συγχωνεύσεων, στις οποίες θα πρέπει να ορίζεται με σαφήνεια η ακριβής ονομασία και η έδρα λειτουργίας του νέου σχολείου.
Σε κάθε περίπτωση για την υποβολή οποιασδήποτε πρότασης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τα οριζόμενα στις αριθμ. Φ.3/897/97652/Γ1/25-9-2006 και Φ. 3/898/97657/Γ1/25-9-2006 (ΦΕΚ 1507/Β΄/13-10-2006) Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και την αριθμ. 68419/Γ2/6-7-2006 (ΦΕΚ 984/Β΄/2006) ΚΥΑ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Τέλος επισημαίνεται ότι θα είναι καλό να εξασφαλίζεται η συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων για τη διατύπωση της καλύτερης δυνατής εκπαιδευτικής πρότασης προς όφελος των μαθητών και της εκπαίδευσης και την αποφυγή των εκ των υστέρων διαμαρτυριών.__