Σήμερα συμπληρώνονται πέντε χρόνια από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, από την έναρξη της σημαντικότερης δίκης στη μεταπολίτευση ακόμα κι αν τα κανάλια πολλές φορές δεν την αντιμετώπισαν ως τέτοια.
Πέντε χρόνια που η οικογένεια του Παύλου και οι επιζώντες της φασιστικής βίας, επιστρέφουν συνεχώς στο τραύμα τους γιατί ξέρουν ότι δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, γιατί επέλεξαν να κάνουν το πένθος τους φωτιά που θα κάψει το φασισμό.
Πέντε χρόνια που οι δολοφόνοι της ναζιστικής συμμορίας, θρασύδειλοι και ψεύτες, προσπαθούν να σώσουν ο καθένας το τομάρι του, λοιδορώντας τους νεκρούς και προσβάλλοντας όσους έμειναν πίσω.
Πέντε χρόνια αδιάκοπης και εξονυχιστικής δουλειάς από τους δικηγόρους των θυμάτων που με τη χειρότερη εισαγγελέα απέναντι τους και τους τραμπουκισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης, δεν άφησαν να πέσει κάτω ούτε μισή αντίφαση, αποκαλύπτοντας την ιδιοτέλεια και το αβάσιμο κάθε επιχειρήματος απαλλαγής.
Πέντε χρόνια πόνου και αγώνα που δεν κύλησαν καθόλου ανώδυνα, αναμένοντας μια απόφαση που θα αργήσει λίγο ακόμα, αφού η διαδικασία διακόπηκε, αλλά θα ρθει. Καμία πανδημία, κανένας φόβος δε θα ακυρώσει τους λογαριασμούς μας με την ιστορία.
Το είχε γράψει ο Λειβαδίτης, που γεννήθηκε σαν σήμερα:
«Μη χάνεις το θάρρος σου, εμείς πάντα το ξέραμε
πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι»
πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους
το μεγάλο μας όνειρο.
Εμάς τα σπίτια μας είναι όλοι οι δρόμοι
που στα σπλάχνα τους κοιμούνται
τόσοι σκοτωμένοι»
Εκεί θα επιστρέψουμε. Καμία μνήμη δε θα μείνει αδικαίωτη.
Πέντε χρόνια σήμερα 20/4/2020 από την έναρξη της δίκης για μένα της μεγαλύτερης δίκης της γενιάς μου είμουν εκεί άκουσα να ανακοινώνουν το όνομα μου μάρτυρας κατηγορίας .Ένοιωσα την ανάσα του Παύλου του Λούκμαν την αγωνία όλων όσων χτύπησαν οι ναζιστές δολοφόνοι
Είμαστε εκεί
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου