Στον
απόηχο των θυμάτων του Αυγούστου, και είναι πολλά, αφιερωμένο στη μνήμη
τους, ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, μελοποιημένο από το Θάνο
Μικρούτσικο.
"ΤΟ ΧΡΕΟΣ"
"ΤΟ ΧΡΕΟΣ"
«Κι ύστερα πάλι ομοβροντία τα χαράματα
διώχνοντας απ' τα κυπαρίσια τα σπουργίτια
διώχνοντας απ' τα κυπαρίσια τα σπουργίτια
τα φορτηγά αυτοκίνητα γιομάτα αγωνιστές
περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης
κόβοντας με τις ρόδες τους στα δυο τον ήλιο.
Εμεινε πάλι πολλή σκόνη τ' απογεύματα
Η σκόνη που αφήνουν πίσω τους τα μαύρα φουστάνια
Των μανάδων
Καθώς περνάνε απ' του Αβέρωφ ή απ' του Χατζηκώστα
Ή από τα τμήματα των μεταγωγών
Οι μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια
Με την καρδιά τους τυλιγμένη στο μαντίλι τους
Σαν ένα ξεροκόμματο ψωμί που δεν μπορεί να το μασήσει
Ούτε ο Θάνατος.»
περνώντας για τον τόπο της εκτέλεσης
κόβοντας με τις ρόδες τους στα δυο τον ήλιο.
Εμεινε πάλι πολλή σκόνη τ' απογεύματα
Η σκόνη που αφήνουν πίσω τους τα μαύρα φουστάνια
Των μανάδων
Καθώς περνάνε απ' του Αβέρωφ ή απ' του Χατζηκώστα
Ή από τα τμήματα των μεταγωγών
Οι μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια
Με την καρδιά τους τυλιγμένη στο μαντίλι τους
Σαν ένα ξεροκόμματο ψωμί που δεν μπορεί να το μασήσει
Ούτε ο Θάνατος.»
Η ιδέα της ανάρτηση; απο τον Χ. ΖΟΥΛΙΆΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου