Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ιταλία,20/3/2020 : 47 χιλιάδες τα κρούσματα, νέο ρεκόρ νεκρών σε μία μέρα: 627. Στην Λομβαρδία 380. Και σε ένα μήνα οι νεκροί έφτασαν τις 4.000

Μιλάνο, το προσωπικό των μέσων μαζικής μεταφοράς ζητά μάσκες προστασίας και καταγγέλλει : Συνωστισμός στο μετρό

του Giorgio Cremaschi (Potere Al Popolo)

Χθες η εφημερίδα Il Giornale di Brescia κυκλοφόρησε με ένα τίτλο που δεν θα τον φανταζόταν κανείς, με  δηλώσεις από κάποιον που δεν θα το περιμένατε.

Σε συνέντευξη για την επιδημία του κοροναϊού, ο δήμαρχος της πόλης δεν μάσησε τα λόγια του: η εξάπλωση και η μολυσματικότητα της λοίμωξης, ο μεγάλος αριθμός θανάτων , μια πραγματική σφαγή, στην περιοχή της Μπρέσια οφείλεται και  στα  «αφεντικά των βιομηχανιών».

Από μόνες τους οι δύο επαρχίες του Μπέργκαμο και της Μπρέσια έχουν το ένα τέταρτο όλων των κρουσμάτων και σχεδόν το τριάντα τοις εκατό των θανάτων σε ολόκληρη τη χώρα.

Η εξήγηση είναι απλή. Το Μπέργκαμο και η Μπρέσια είναι οι δύο πιο βιομηχανοποιημένες επαρχίες στην Ιταλία, το να ζητείται να παραμείνει ο κόσμος στο σπίτι και να αφήνουν τα εργοστάσια ανοιχτά, στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν κλείνει τίποτα και ότι  ένα πλήθος δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων υποχρεώνονται να μένουν συγκεντρωμένοι σε κλειστούς χώρους για ώρες και ώρες.

Τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια ήταν επομένως η κύρια πηγή της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης της μετάδοσης της νόσου, και της βίαιης και ξαφνικής πίεσης στις δομές υγείας που σχεδόν κατέρρευσαν.

Ο δήμαρχος Del Bono κάνει μια σοβαρότατη καταγγελία ότι δηλαδή αυτή η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί ή τουλάχιστον να είχε περιοριστεί αν όλα είχαν σταματήσει νωρίτερα.

Ο δήμαρχος ισχυρίζεται ότι είχε ήδη ζητήσει να κλείσει οποιαδήποτε μη βασική παραγωγική δραστηριότητα από τις 7 Μαρτίου, αλλά ότι το αίτημά του, μαζί με άλλων συναδέλφων του της Λομβαρδίας, η κυβέρνηση το απέρριψε. Και το συμβούλιο της Περιφέρειας, ούτε αυτό, έκανε τίποτα διαφορετικό.

Οι πιέσεις της Confindustria (στμ. ο ΣΕΒ της Ιταλίας ) είχαν αποτέλεσμα στη Ρώμη και το Μιλάνο, λέει ο δήμαρχος, της οποίας στη Λομβαρδία  επικεφαλής είναι βιομήχανος από τη Μπρέσια. Ο Μάρκο Μπονομέτι.

Τώρα, όλα σχεδόν τα εργοστάσια στο Μπέργκαμο και τη Μπρέσια σταματούν τη δραστηριότητά τους, παρά το επαίσχυντο «πρωτόκολλο των κοινωνικών εταίρων» που τους επέτρεψε να συνεχίσουν να λειτουργούν.

Τα εργοστάσια έκλεισαν ή κλείνουν επειδή οι εργάτες επαναστάτησαν  ή απήργησαν εκεί που είχαν τη δύναμη ή πολύ απλά δηλώνοντας ασθένεια και σε κάθε περίπτωση προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στην παραγωγή.

Τα εργοστάσια έκλεισαν επειδή ορισμένοι βιομήχανοι φάνηκε ότι είχαν μεγαλύτερη επίγνωση της κατάστασης από τα αφεντικά που τους εκπροσωπούν.

Και τελικά έκλεισαν επειδή τα κρούσματα άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στα εργοστάσια. Κρούσματα, σε άτομα που εμφάνισαν σοβαρά συμπτώματα, επειδή τα τεστ στη Λομβαρδία γίνονται μόνο σε όσους είναι πολύ άρρωστοι και σε κανέναν άλλο.

Στις επαρχίες Μπέργκαμο και Μπρέσια,μέχρι σήμερα , τα επιβεβαιωμένα κρούσματα είναι περίπου 8000 , ενώ ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος, και σχεδόν 800 οι νεκροί, σε κάτι περισσότερο από 2 εκατομμύρια κατοίκους. Πρόκειται για μια από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις παγκοσμίως και σίγουρα δεν βρισκόμαστε στο τέλος.

Αν το κλείσιμό τους είχε αποφασισθεί πριν από δέκα ημέρες, όταν η κατάσταση ήταν ήδη σοβαρή, θα είχαμε λιγότερα κρούσματα και νεκρούς και το σύστημα υγείας θα άντεχε περισσότερο στην επιδημία. Όταν όλα θα έχουν τελειώσει, θα πρέπει να κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν προκειμένου τα αφεντικά της βιομηχανίας να πληρώσουν ένα βαρύ τίμημα για το κακό που προκάλεσαν οι  βρώμικες συνειδήσεις τους.

[---->] 

500.000 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ ΑΠΌ ΤΗΝ ΔΟΚΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΜΠΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ.ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ

Στην Μπρέσια άνθρωποι πεθαίνουν κατά δεκάδες κάθε μέρα, εδώ και εβδομάδες και μια εταιρεία στην Μπρέσια, η Copan Diagnostics ,με ιδιοκτήτη έναν από εκείνους τους "επιχειρηματίες" που απαίτησαν να μην κλείσουν τα εργοστάσια για να συνεχίσουν να βγάζουν κέρδη, πούλησε την παραγωγή της - μισό εκατομμύριο δείγματα για το τεστ κορονοϊού - στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τη στιγμή που τα τοπικά νοσοκομεία διαμαρτυρόντουσαν για την έλλειψή τους. Από τέτοιο υλικό  είναι φτιαγμένοι αυτοί οι δολοφόνοι της "αγοράς".

Μια ποσότητα διαγνωστικών τεστ δέκα φορές υψηλότερη από εκείνη που χρησιμοποιείται μέχρι στιγμής στη Λομβαρδία, μια περιοχή που σήμερα έχει φτάσει τα 20.000 περίπου επιβεβαιωμένα κρούσματα από τον ιό Covid-19. Μια τεράστια ποσότητα που από μόνη της θα κάλυπτε τα αιτήματα ολόκληρης της βόρειας Ιταλίας (σε ολόκληρη την Ιταλία, από την αρχή της επιδημίας, έχουν γίνει πάνω από 100 χιλιάδες τεστ). Ωστόσο, 500.000 διαγνωστικά τεστ ''έφυγαν'' για τις Ηνωμένες Πολιτείες από την αμερικανική βάση στο Aviano, στο Friuli-Venezia Giulia.

[----->] 

Η εικόνα στο μετρό του Μιλάνο στις 6 το πρωί και γύρω στις 6 το απόγευμα

Milano/Lombardia. Almeno non prendeteci per il culo

Μετάφραση (προς το σεμνότερο) :

Μιλάνο/Λομβαρδία. Τουλάχιστον κόφτε το δούλεμα

Το ερώτημα είναι απλό και έχει τεθεί ξεκάθαρα εδώ και μέρες: πόσες από αυτές τις επιχειρήσεις που λειτουργούν σήμερα μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητες; Οι επιχειρήσεις που παραμένουν ανοικτές είναι περισσότερες ή λιγότερες από το 40%; Πόσοι άνδρες και πόσες γυναίκες εργαζόμενοι που αναγκάζονται μέχρι σήμερα να εργάζονται υποχρεωτικά, στοιβαγμένοι σε μετρό και χώρους εργασίας, θα μπορούσαν και θα έπρεπε να παραμείνουν κλεισμένοι στο σπίτι τους, όπως υποκριτικά ζητούν Περιφέρεια ή δήμαρχος του Μιλάνου; Ή  μήπως πιστεύετε ότι το 40% που μετακινείται στο Μιλάνο και τη Λομβαρδία κάνουν όλοι περίπατο και είναι εντελώς ανεύθυνοι ?

Στο Μιλάνο στη βιομηχανία  δουλεύουν 391.504 εργαζόμενοι, και σε ολόκληρη τη Λομβαρδία 1.058.117, στο Μιλάνο 414.259 δουλεύουν στο εμπόριο, και σε ολόκληρη την Περιφέρεια 729.770 Τέλος 1.300.917 εργάζονται σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών στο Μιλάνο και 2,018,342 σε όλη την Λομβαρδία

Ωστόσο, για να καλυφθεί η επαίσχυντη πραγματικότητα, ότι δε θέλησαν  να σταματήσει η εργασία εκεί όπου δεν ήταν απαραίτητο (υγεία, διανομή τροφίμων κ.λπ.), γίνεται προσπάθεια να στοχοποιηθούν  και να θεωρηθούν υπεύθυνοι όσοι δεν μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Και τώρα κατεβάζουν το στρατό στους δρόμους, γίνονται περισσότεροι έλεγχοι,έχουμε καταστολή. Μια πρόφαση υποκριτική και απαράδεκτη μπροστά στην πραγματικότητα.

Το ξέρουμε ότι στο καθεστώς αρέσει πολύ να βλέπει στρατό στους δρόμους επειδή λειτουργεί ως αποτρεπτικό, το ξέρουμε ότι το να πέφτουν πρόστιμα ή να ασκούνται εξουσίες καταναγκασμού σε ένα κλίμα συναίνεσης είναι το όνειρο του κάθε μεγάλου ή μικρού τυράννου, ακόμη και εκείνων των επαρχιών.

Το ξέρουμε, ότι το σκέφτεστε και ότι το εύχεστε, ξέρουμε επίσης ότι ένα από αυτά τα βράδια θα μας πείτε από την τηλεόραση ότι δεν θα μπορούμε να βγαίνουμε από το σπίτι παρά μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα , για ψώνια. Αυτό ονομάζεται απαγόρευση της κυκλοφορίας. Τουλάχιστον να είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον μη μας δουλεύετε.

Τώρα αυτή η κατάσταση πανδημίας είναι η προτεραιότητα όλων, αυτών με τις μεγάλες ευθύνες και αυτών με τις μικρές .

Αυτός ο εχθρός είναι αόρατος και θανατηφόρος, το δείχνουν οι αριθμοί του ημερήσιου δελτίου των 6 μ.μ. Ωστόσο, άλλοι εχθροί είναι λιγότερο αόρατοι, αλλά αρχίζουν να αποκαλύπτονται.

Ξέρουμε πως να ξεχωρίζουμε διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους και τις προτεραιότητες στις οποίες πρέπει να προσαρμοστούμε. 

Αλλά μόλις τελειώσει αυτή η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα κάνουμε τα πάντα για να μην ξεχαστούν γρήγορα όλα οι υποκρισίες που ακούσαμε, ο κυνισμός του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων που ήθελε να κρατήσει ανοικτά τα εργοστάσια, τις ευθύνες  για την καταστροφή του εθνικού συστήματος υγείας και των δικτύων κοινωνικής προστασίας, αλλά και τις φιλοδοξίες για μια κοινωνία ανταγωνιστική, υποταγμένη και αυταρχική που αποκαλύφθηκαν  τις τελευταίες εβδομάδες. Έχουμε μνήμη ελέφαντα.

ΠΗΓΗ : https://contropiano.org/news/politica-news/2020/03/19/milano-lombardia-almeno-non-prendeteci-per-il-culo-0125521 

https://pergadi.blogspot.com/

Μνήμη Ερνέστο Καρδενάλ (20 Ιαν. 1925 – 1 Μαρ. 2020): Το Κινητό — Παγκόσμια ημέρα ποίησης και νύχτα παγκόσμιας εξαθλίωσης

Ερνέστο Καρδενάλ (Ernesto Cardenal Martínez)
(Νικαράγουα, 20 Ιαν. 1925, Γρανάδα – 1 Μαρ. 2020, Μανάγκουα)
Photo: Juan-Aldabaldetrecu / Getty-Images / El País

Το Κινητό

Ερνέστο Καρδενάλ

Μιλάς στο κινητό σου
και μιλάς και μιλάς
και γελάς στο κινητό σου
κι ούτε που ξέρεις πώς φτιάχτηκε
κι ούτε πώς λειτουργεί
μα δεν πειράζει

το σοβαρό είναι ότι δεν ξέρεις   όπως ούτε κι εγώ το ήξερα   πως πεθαίνουν πολλοί στο Κονγκό χιλιάδες και χιλιάδες γι’ αυτό το κινητό πεθαίνουν στο Κονγκο στα βουνά του υπάρχει coltán

                        (εκτός από χρυσό και διαμάντια)
που χρησιμεύει για τους πυκνωτές των κινητών

για τον έλεγχο των ορυκτών πολυεθνικές εταιρείες κάνουν αυτόν τον ατελείωτο πόλεμο
                        5 εκατομμύρια νεκροί σε 15 χρόνια

και δεν θέλουν να το ξέρει κανείς χώρα με τεράστιο πλούτο και ανθρώπους θεόφτωχους

το 80% των παγκόσμιων αποθεμάτων
του coltán βρίσκονται στο Κονγκό
ενθάδε κείται το coltán εδώ και χρόνια
τρία δισεκατομμύρια χρόνια  Nokia, Motorola, Compak, Sony αγοράζουν coltán

το πεντάγωνο επίσης κι ακόμα η εταιρεία New York Times

και δεν θέλουν να σταματήσει ο πόλεμος
για να συνεχίσουν να αρπάζουν το coltán 7χρονα παιδιά και 10χρονα βγάζουν coltán

επειδή τα κορμάκια τους χωράνε σε τρύπες μικρές  για 25 σέντσια τη μέρα

και πεθαίνουν σωρηδόν τα παιδιά
από τη σκόνη του coltán
ή τσακισμένα απ’ τις πέτρες
που πέφτουν επάνω τους

και οι New York Times δεν θέλουν να το ξέρει κανείς  κι έτσι δεν το ξέρει κανείς αυτό το οργανωμένο έγκλημα των πολυεθνικών

η Βίβλος ταυτίζει  δικαιοσύνη κι αλήθεια  αγάπη κι αλήθεια επίσης
την αξία πα’ να πει της αλήθειας
που θα μας απελευθερώσει

μα και την αλήθεια του coltán
του coltán μέσα στο κινητό σου
που μιλάς και μιλάς

                    και γελάς στο κινητό σου.

Το κινητό και άλλα ποιήματα (Μαδρίτη, 2012)

Μετάφραση: Μπάμπης Ζαφειράτος, 21 Μαρτίου 2020

*

Ernesto Cardenal 

Ernesto Cardenal en su habitación mantenía una vida conventual. Foto: Franklin Villavicencio / Niú

Ernesto Cardenal Martínez. Επαναστάτης ποιητής, ιερέας, θεολόγος, συγγραφέας, μεταφραστής, γλύπτης και πολιτικός, πολυβραβευμένος για το έργο του. Το 2005 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Θεολογίας της Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική.

Μετά τη νίκη του (Frente Sandinista de Liberación Nacional –Εθνικο Απελευθερωτικό Μέτωπο Σαντοινίστας) και την ανατροπή του αιμοσταγούς Αναστάσιο Σομόσα, διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού (1979 – 1987).

Το 1965 μπήκε σε ένα μοναστικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, στο Κεντάκι των ΗΠΑ, και στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας.

Στις αρχές του 1966, ίδρυσε μια μικρή κομμούνα, σε ένα από τα νησάκια τους αρχιπελάγους της Σολεντινάμε (Solentiname, στη λίμνη Νικαράγουα), που αποτέλεσε ισχυρή επαναστατική εστία στη Νικαράγουα, αλλά και στη λατινοαμερικανική πολιτιστική και θρησκευτική ζωή.

Τον Οκτώβριο του 1977, όταν άρχισε η επανάσταση των Σαντινίστας, μια ομάδα νέων παιδιών (αγόρια και κορίτσια) από τη Σολεντινάμε, συμμετείχαν στο αντάρτικο και επιτέθηκαν στο στρατόπεδο San Carlos.

Η εθνοφρουρά του Σομόσα σε αντίποινα κατέστρεψε την κομμούνα του Καρδενάλ, ο ίδιος καταδικάστηκε ερήμην σε πολλά χρόνια φυλάκισης, δραπετεύει από τη Νικαράγουα κατ’ εντολή των Σαντινίστας, και αναλαμβάνει διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό, προωθώντας την αλληλεγγύη των λαών και των κυβερνήσεων με τον Νικαραγουανό αγώνα ως εκπρόσωπος του FSLN.

Το 1984, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ τον καθαίρεσε από το ιερατικό του αξίωμα, μαζί με 3 ακόμη ιερείς, ένας εκ των οποίων ήταν ο Φερνάντο Καρδενάλ (αδελφός του ποιητή που πέθανε το 2016 και είχε χρηματίσει Υπουργός Παιδείας στην πρώτη κυβέρνηση Ντανιέλ Ορτέγα (1984-1990), για τη συμμετοχή τους στη Θεολογία της Απελευθέρωσης. «Πρέπει να νομιμοποιήσετε την κατάστασή σας» του είπε σε δημόσια επίπληξη, κατά την πρώτη του επίσκεψη στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Τριάντα χρόνια αργότερα (2014), ένας άλλος... καλός Πάπας ήρε την τιμωρία του.

Επισκέφθηκε δύο φορές στους Ινδιάνους Κούνα και τους Ινδιάνους του Αμαζονίου, και εκτός από τις δημοκρατικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, επισκέφθηκε μεταξύ άλλων και τις: Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Ολλανδία, Ελβετία, Ιταλία, Σοβιετική Ένωση, Τσεχοσλοβακία, Λιβύη, Λίβανο, Ιράν, Ιράκ.

(Μπ.Ζ. Μάρ. 2020)

Ernesto Cardenal. Ilustración: Px MolinAhttps://zbabis.blogspot.com/2020/03/Mnimi-ErnestoCardenal-ElCelular-To-kinito-Pagosmia-hmera-poiisis-kai-nyhta-pagosmias-exathliosis20-1925-1-2020.html

Κανένα ανάπηρο ή εμποδιζόμενο άτομο μόνο του. / Μηδενική Ανοχή

Κανένα ανάπηρο ή εμποδιζόμενο άτομο μόνο του.

Σε συνέχεια της ανακοίνωσις μας με την οποία προσκαλέσαμε αλληλέγγυους/ες να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες των ανάπηρων, εμποδιζόμενων και προσώπων με χρόνιες βλάβες, που εξαιτίας της πανδημίας βρίσκονται στα σπίτια τους και αδυνατούν να μετακινηθούν προκειμένου να προμηθευτούν αγαθά πρώτης ανάγκης, θα θέλαμε να ανακοινώσουμε το πλαίσιο πραγματοποίησης αυτού του εγχειρήματος.
.

Καλούμε ανάπηρα, εμποδιζόμενα και άτομα με χρόνιες βλάβες να επικοινωνήσουν με τη ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ προκειμένου να εξυπηρετηθούν αναφορικά με ενδεχόμενες ελλείψεις σε είδη πρώτης ανάγκης λόγω δυσκολίας μετακίνησης με τους παρακάτω τρόπους:
.

- Αποστολή email στη διεύθυνση mideniki.anoxi@gmail.com
- Αποστολή ιδιωτικού μηνύματος στη σελίδα της ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΝΟΧΗΣ στο Facebook
- Επικοινωνία στην ΕΝΓ (μέσω βιντεοκλήσης) ή με γραπτό μήνυμα στον αριθμό 6972945470
- Επικοινωνία με τηλεφωνική κλήση στον αριθμό 6993507553
.

Κάθε γραπτή επικοινωνία θα πρέπει να συνοδεύεται από τη λέξη «ΑΙΤΗΜΑ» (στο θέμα του email και στην αρχή του γραπτού κειμένου).
.

Καλούμε επίσης άτομα που γνωρίζουν περιπτώσεις ανάπηρων, εμποδιζόμενων και ατόμων με χρόνιες βλάβες, τα οποία δεν δύνανται να επικοινωνήσουν απευθείας μαζί μας με τους παραπάνω τρόπους, να μας ενημερώσουν σχετικά, προκειμένου να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος επικοινωνίας.
.

Όσοι/ες επιθυμούν να συμβάλουν εθελοντικά σε αυτήν την προσπάθεια, παρακαλούνται να δηλώσουν την πρόθεσή τους μέσω email ή μηνύματος στα παραπάνω στοιχεία.
.

Κάθε γραπτή επικοινωνία εθελοντή/εθελόντριας θα πρέπει να συνοδεύεται από τη λέξη «ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ» (στο θέμα του email και στην αρχή του γραπτού κειμένου).
.

Δεν μας περισσεύει ΚΑΝΕΙΣ, ΚΑΜΙΑ και ΚΑΝΕΝΑ
.

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων
.

*Για τη διασφάλιση αποφυγής του κινδύνου μεταφοράς του ιού θα πρέπει να τηρούνται οι ενδεδειγμένοι κανόνες προφύλαξης που δίνονται από τον ΕΟΔΥ και τους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους. https://eody.gov.gr/neos-koronaios-covid-19/

21η Μαρτίου παγκόσμια ημέρα κατά του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ και του ΦΑΣΙΣΜΟΥ.

Η 21η Μαρτίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά του ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ και του ΦΑΣΙΣΜΟΥ.

Ο ρατσισμός είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ισχυρών απέναντι σε ό,τι διαφέρει.

H 21η Μαρτίου έχει οριστεί να είναι επίσης η μέρα αλληλεγγύης/μνήμης για τους ανθρώπους με σύνδρομο Down. Και αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση ή τυχαίο γεγονός.

Οι άνθρωποι με Down βίωσαν τον αφανισμό μέσα από το πρόγραμμα ευθανασίας Τ4 πριν από τους Εβραίους, πριν από τους κομμουνιστές, τους/τις Ρομά/Ρομνί, τα ομοερωτικά άτομα.

Οδηγήθηκαν σε μαρτυρικό θάνατο πολύ πριν κατασκευαστούν οι θάλαμοι αερίων. Χιλιάδες άνθρωποι με Down και άλλες βλάβες βρήκαν τραγικό τέλος και η εξόντωσή τους παρουσιάστηκε ως αναγκαία, λόγο του δυσβάστακτου οικονομικού κόστους για την πολιτεία και ως πράξη φιλανθρωπίας προς τα «κακόμοιρα πλάσματα».

Η ημέρα κατά του ρατσισμού, του φασισμού και μνήμης των ανθρώπων με Down μας βρίσκει στην μέση μιας πρωτοφανούς πανδημίας που για ακόμη μια φορά αντιμετωπίζεται από την πολιτεία με όρους κανονικότητας.

Οι πλέον ευάλωτοι των ευάλωτων αντιμετωπίζουν στερήσεις και ανισότιμη προστασία από το κράτος.

Τέλος, σήμερα είναι και ημέρα ποίησης και στο μυαλό μας τριγυρνούν οι στίχοι του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Άσχημοι καιροί για την ποίηση».

ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗΚίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων

Του Ουλιάνοφ το μειδίαμα

Δεν υπάρχει γλυκύτερη, πιο προσηνής εικόνα του συνήθως συνοφρυωμένου Λένιν από τη φωτογραφία, τραβηγμένη στα 1920, που τον δείχνει να ακούει προσηλωμένος τον Αγγλο φαμπιανό σοσιαλιστή και συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Χ. Τζ. Γουέλς (γνωστότερο για τα μυθιστορήματα Ο πόλεμος των κόσμων και Η μηχανή του χρόνου): με τα δάχτυλα να κρατούν την μια πλευρά του προσώπου του, με το κεφάλι γερμένο, με μάτια μισόκλειστα και με ένα λεπτό και αδιόρατο χαμόγελο, ο Βλαδίμηρος φαίνεται χαμένος στους στοχασμούς που του εμπνέει η υψηλή σκέψη του επισκέπτη του απ' την Αγγλία. Ο ίδιος ο Γουέλς κατέληξε εντυπωσιασμένος από την χημεία τους και τη δεκτικότητα του οικοδεσπότη: "Πήγα να τον δω περιμένοντας ότι θα παλέψω με ένα δογματικό Μαρξιστή. Δεν βρήκα τίποτε τέτοιο. Μου είχαν πει ότι ο Λένιν κάνει διαλέξεις στους ανθρώπους αντί να τους μιλά· αναμφίβολα δεν έκανε κάτι τέτοιο στη δική μου περίπτωση" (Γουέλς, "Η Ρωσία στη σκιά", 1921).

Ο Λένιν δεν μας χάρισε τις δικές του εντυπώσεις από τη συζήτηση. Στα 1924 όμως, ο Λέον Τρότσκι, έχοντας διαβάσει το κείμενο του Γουέλς, δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο για την ίδια αυτή συνάντηση με τίτλο "Ο φιλισταίος και ο επαναστάτης", από το οποίο και μεταφράζω:

Ο Γουέλς παρατηρεί ότι στις παύσεις της συζήτησης ο Λένιν συνήθιζε να καλύπτει τα μάτια του με το χέρι του. "Ίσως αυτό να οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα όρασης", γράφει ο ευφυής άνθρωπος των γραμμάτων. Γνωρίζουμε αυτή τη χειρονομία. Ο Λένιν είχε μπροστά του έναν άνθρωπο τον οποίο δε γνώριζε. Με το χέρι στο μέτωπο σαν ασπίδα, εξέταζε βιαστικά τον επισκέπτη. [...] Ο Γουέλς είχε έρθει θεωρώντας ότι "θα έπρεπε να μπει σε διάλογο με έναν πεπεισμένο δογματικό μαρξιστή, αλλά τίποτε τέτοιο δεν έγινε." Δεν μας εκπλήσσει. [...] Μου είπαν, συνεχίζει ο Γουέλς, "ότι στον Λένιν αρέσει να δίνει συμβουλές, αλλά δεν το έκανε μαζί μου." [...] Πράγματι, ο Λένιν ήξερε πώς να μιλά με πολύ εποικοδομητικό τρόπο. Αλλά μόνο όταν είχε την άποψη ότι ο συνομιλητής του μπορούσε να μάθει κάτι. Όταν γινόταν αυτό, δεν λυπόταν ούτε χρόνο ούτε κόπο. Αλλά μπροστά στον εκπληκτικό Γκιούλιβερ [...] ο Λένιν πρέπει να κατέληξε στην πεποίθηση, τρία με τέσσερα λεπτά μετά τη συνάντηση, που περιγράφει ο Δάντης στην επιγραφή της εισόδου της κολάσεως: 

"Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα!"

πηγή.

https://youtu.be/SVZFD4LwQSM

Σιγά σιγά μπαίνει το νερό στο αυλάκι / Το πρώτο λεωφορείο στην Ροδόπη για την μετακίνηση χρηστών αμαξιδίου

Σε συνεργασία με τον Σύλλογο «ΗΡΟΔΙΚΟ» για την επιμόρφωση των οδηγών αλλά και την μεταφορά των αθλητών του εκτός νομού Ροδόπης

Το πρώτο λεωφορείο ειδικά διαμορφωμένο για την μετακίνηση ατόμων με αναπηρία και συγκεκριμένα χρηστών αμαξιδίων στην Ροδόπη είναι γεγονός Ροδόπη 

Πρόκειται για το νέο απόκτημα της εταιρείας Rodopi Tours που προστέθηκε στον υφιστάμενο στόλο της εταιρείας, ούτως ώστε να ικανοποιήσει τα αιτήματα μεταφοράς συμπολιτών, και όχι μόνο, που είναι χρήστες αναπηρικών αμαξιδιών.

Το λεωφορείο αυτό έκανε την «παρθενική» του εμφάνιση το απόγευμα της Τετάρτης, 4 Απριλίου, έξω από τις εγκαταστάσεις του Συλλόγου «ΠΕΡΠΑΤΩ» τον οποίο και εμπιστεύτηκε η εταιρεία για την επιμόρφωση των οδηγών της σε ό,τι αφορά την μετακίνηση των χρηστών αμαξιδίων. 

Δήμητρα Μπαμπασίδου «Να δώσουμε το ερέθισμα στα άτομα με κινητικές αναπηρίες να ταξιδέψουν» 

Στο σημείο συναντήσαμε την κ. Δήμητρα Μπαμπασίδου εκπρόσωπο του Rodopi Tours αλλά και τον πρόεδρο του Αθλητικού Συλλόγου «ΗΡΟΔΙΚΟΣ» κ. Μιχάλη Ραγκούση, οι οποίοι ανακοίνωσαν και τη συνεργασία τους, σε ό,τι αφορά την αποκλειστική μεταφορά της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο του Συλλόγου στις εκτός Ροδόπης αγωνιστικές τους υποχρεώσεις.

«Πρόκειται για ένα λεωφορείο ειδικά διαμορφωμένο από το εργοστάσιο παραγωγής για άτομα με κινητικές αναπηρίες, χρήστες αμαξιδίων που προστίθεται στον στόλο μας. Είναι μία προσπάθειά μας να μας εμπιστευθούν οι χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων αλλά και να τους δώσουμε το ερέθισμα να ταξιδέψουν» δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Μπαμπασίδου, εξηγώντας πως πρόκειται για αποτέλεσμα της χρόνιας ζήτησης μεταφορών από χρήστες αμαξιδίων τα οποία ωστόσο μέχρι σήμερα όπως εξήγησε δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν.

Σε απάντηση λοιπόν της ζήτησης αυτής το Rodopi Tours αποφάσισε να επενδύσει σε ένα λεωφορείο που να εξασφαλίζει την άνετη αλλά και ασφαλή μετακίνηση ατόμων με αναπηρία, το οποίο δύναται να πραγματοποιήσει κάθε δρομολόγιο, ανάλογα με τα αιτήματα και τη ζήτηση που θα υπάρχει.

 Πρόκειται για ένα λεωφορείο με υδραυλική ράμπα, η οποία επιτρέπει την άμεση και εύκολη είσοδο και έξοδο του επιβάτη προς και από το λεωφορείο, ενώ διαθέτει αυτορυθμιζόμενα καθίσματα και smart floor, που σημαίνει ότι τα καθίσματα μπορούν να μετακινηθούν ανάλογα με τις ανάγκες των επιβατών και του ταξιδιού, ενώ τα αμαξίδια «αποθηκεύονται» στο κάτω μέρος του λεωφορείου.

Μιχάλης Ραγκούσης «Μας χαροποιεί ότι άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα ενστερνίζονται την προσπάθειά μας και επενδύουν στην εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία» 

Για την συνεργασία του Συλλόγου με την εταιρεία για την αποκλειστική μεταφορά της ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο στις εκτός νομού Ροδόπης διοργανώσεις μίλησε ο κ. Μιχάλης Ραγκούσης, ο οποίος υπογράμμισε τη χαρά του για την ύπαρξη ενός τουριστικού λεωφορείου, που, όπως επεσήμανε, «μπορεί να καλύψει απόλυτα τις ανάγκες μετακίνησης των ατόμων με αναπηρία» καθώς και για τη συνεργασία τους στο κομμάτι της επιμόρφωσης των οδηγών της εταιρείας για την ασφαλή μετακίνηση των ατόμων με αναπηρία.

«Πλέον μας δίνεται η δυνατότητα ενός ασφαλούς και αξιοπρεπούς ταξιδιού, ειδικά για την ομάδα που διανύει μεγάλες αποστάσεις» σημείωσε ο ίδιος, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι «άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα ενστερνίζονται αυτό το οποίο κάνουμε και επενδύουν οι ίδιοι μέσα από το επιχειρείν στην εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία».

«Πιστεύουμε ότι γενικά θα αποτελεί ένα κόσμημα γι’ αυτό το οποίο εμείς προσπαθούμε να προωθήσουμε για την πόλη της Κομοτηνής ως πρότυπο προσβασιμότητας» συνέχισε, υπογραμμίζοντας πως ο Σύλλογος θα είναι δίπλα στην εταιρεία σε ό,τι χρειαστεί.

Το επόμενο διάστημα θα συνεχιστεί η επιμόρφωση του προσωπικού της εταιρείας, όπως εξήγησε ο ίδιος, ως προς το πώς μπορούν να βοηθούν και σε περιπτώσεις βαριάς αναπηρίας, ώστε όντως άρτια εκπαιδευμένοι να μπορούν να εξασφαλίζουν μία απόλυτα ασφαλή μετακίνηση για τα άτομα με αναπηρίες.
http://www.paratiritis-news.gr/article/201583/To-proto-leoforeio-stin-Rodopi-gia-tin-metakinisi-xriston-amaksidiou-ston-stolo-tou-Rodopi-Tours

03Απρ2018 – ΑΛΤΕΡΝΑΤΙΒΑ – Αποϊδρυματοποίηση και Προσβασιμότητα

03Απρ2018 – ΑΛΤΕΡΝΑΤΙΒΑ – Αποϊδρυματοποίηση και Προσβασιμότητα:
 Η «Αλτερνατίβα» της ΕΡΤ3  παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στην αποϊδρυματοποίηση και την προσβασιμότητα. 
Η εκπομπή καταγράφει ένα μοναδικό ταξίδι ζωής και συνεχούς αγώνα για τα “αυτονόητα”. 
Συναντά ανθρώπους με αναπηρίες και γονείς με ανάπηρα παιδιά. 
Σκιαγραφεί το περιβάλλον της ελλιπούς προσβασιμότητας και της ιδρυματοποίησης και συντάσσεται με το αίτημα του αναπηρικού κινήματος για την αποϊδρυματοποίηση των αναπήρων και […]

.....μέρα αναστάσιμη ....

.....Κάποια ξημερώματα σε μακρύ τραπέζι
θάρθουν να καθίσουνε μάνες και παιδιά
μέρα αναστάσιμη κι ο λαός θα παίζει
τα πολλά τραγούδια του για τη λευτεριά

5 Οκτώβρη ημέρα της Εγκεφαλικής Παράλυσης!

Σήμερα 5 Οκτώβρη ημέρα της Εγκεφαλικής Παράλυσης! 
"Πόρτες Ανοιχτές" ή μήπως Φιλανθρωπικές φύλακες για Ανάπηρους/ες με Εγκεφαλική Παράλυση;;;;;;?????? 

Το ιατρικό μοντέλο αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρία ως μία ειδική κατηγορία ασθενών, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες εξαιτίας των δικών τους ατομικών λειτουργικών περιορισμών. Το μόνο που μπορεί η κοινωνία να τους προσφέρει είναι οίκτο, ελεημοσύνη και αφού επιτελέσει το φιλανθρωπικό της καθήκον, αφήνεται στους ειδικούς να τους κάνουν να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο «κανονικοί», σαν να είναι μη ανάπηροι.
Στα πλαίσιά του επιδιώκεται η θεραπεία ή η διαχείριση της αναπηρίας, η οποία περιστρέφεται γύρω από τον προσδιορισμό της βλάβης, τον έλεγχο και τη μεταστροφή της πορείας της.
Μια “δίκαιη” κοινωνία οφείλει να επενδύει στις υπηρεσίες της υγείας σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ιατρικά η αναπηρία, να αποκατασταθεί ή να βελτιωθεί η δυσλειτουργία που προκαλεί η βλάβη, ώστε τα ανάπηρα άτομα(όχι οι άνθρωποι με αναπηρία) να ζήσουν μια πιο «κανονική» ζωή.
Η δικαιωματική προσέγγιση του διεθνούς αναπηρικού κινήματος και οι ακτιβιστικες δράσεις/διεκδικήσεις από ανάπηρες και ανάπηρους δημιούργησαν την ανάπτυξη ενός διαφορετικού μοντέλου σκέψης, γνωστού ως κοινωνικό μοντέλο το οποίο κατανοεί την αναπηρία ως κοινωνική κατασκευή.
Τα “προβλήματα” προέρχονται από την κοινωνική καταπίεση, γεγονός το οποίο απαιτεί την αλλαγή των αντιλήψεων του κοινωνικού συνόλου το οποίο αντιμετωπίζει την αναπηρία ως «προσωπική τραγωδία». Με άλλα λόγια, η αναπηρία δε θεωρείται ως ιδιαίτερο ατομικό χαρακτηριστικό, αλλά ως περιορισμός που επιβάλλεται από την κοινωνία/πολιτεία, η οποία είναι ουσιαστικά εκείνη που καθιστά ανίκανους τους ανθρώπους, αποκλείοντάς τους από το δικαίωμα της πλήρους συμμετοχής τους στο κοινωνικο-πολιτισμικό γίγνεσθαι.
Τα άτομα με αναπηρία, σύμφωνα με το κοινωνικό μοντέλο, συνιστούν μια κοινωνικά, πολιτισμικά και εκπαιδευτικά περιθωριοποιημένη ομάδα τού κοινωνικού συνόλου, λόγω των πρακτικών, των ιδεολογιών και πολιτικών που εφαρμόζονται.
Το κοινωνικό μοντέλο διαχωρίζει τη «βλάβη» (impairment) από τη «αναπηρία» (disability). Συγκεκριμένα, η πρώτη έννοια αναφέρεται σε κάποιου είδους δυσλειτουργία, ενώ η δεύτερη στον περιορισμό που η δυσλειτουργία αυτή προκαλεί στη ζωή των ανθρώπων που τη φέρουν, επειδή η εκάστοτε κοινωνική οργάνωση δεν έχει λάβει καθόλου ή έχει λάβει ελάχιστη μέριμνα για τους κοινωνούς με αναπηρία, με αποτέλεσμα να τους αποκλείει από τις δραστηριότητές της.
Κατά το κοινωνικό μοντέλο, οι ανάπηρες /ανάπηροι δεν αξιοποιούν όλες τις δυνατότητές τους εξαιτίας του καταπιεστικού αντίκτυπου της “μη ανάπηρης κοινωνίας”, η οποία λειτουργεί με τους όρους του καπιταλισμού όπου μια ισχυρή ηγεμονεύουσα τάξη κυριαρχεί, μεταξύ άλλων και επί των “ανίσχυρων αναπήρων”.
Έτσι, η ευθύνη της αλλαγής τοποθετείται στην κοινωνία από/και/για τα άτομα με αναπηρία. Τα άτομα με αναπηρία παύουν να αποτελούν το αντικείμενο της επέμβασης και επανατοποθετούνται ως υποκείμενα στη δική τους ζωής.
Η δικαιωματική προσέγγιση και το κοινωνικό μοντέλο αποτέλεσε τον βασικό άξονα για την ριζική αναδιαμόρφωση του ορισμού της αναπηρίας που ενστερνίστηκαν τα Ηνωμένα Έθνη στην Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, που υπεγράφη στην Νέα Υόρκη τον Δεκέμβρη του 2006 .Έναν ορισμό με κέντρο τον Άνθρωπο ως ισότιμο υποκείμενο απόλαυσης αξιών, δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν τον θεμελιώδη ορισμό:

Στα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) συμπεριλαμβάνονται εννοιολογικά τα άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, νοητικές, πνευματικές ή αισθητηριακές βλάβες, οι οποίες σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια δύνανται να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους/ες
Kouzelis Andreas

Πάτρα: Η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα σε ηλικιωμένη που ζει με οξυγόνο – Συνελήφθη ο γιος της που διαμαρτυρήθηκε

Εφιαλτική γίνεται πλέον η πραγματικότητα για όσους δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα.

Βλέπετε η παραπλανητική διαφήμιση δεν μας τα λέει όλα , δηλαδή όταν δεν έχεις να πληρώσεις όσα σου ζητάνε για να μπεις στην ρύθμιση τι κάνεις ; προφανώς έχεις την τύχη της ηλικιωμένης κυρίας Νίκης Μούζου, καθώς η ΔΕΗ της έκοψε το ρεύμα, αν και η ίδια ζει με μηχάνημα οξυγόνου.

Όπως αναφέρει το www.patrastimes.gr, η ηλικιωμένη γυναίκα ζει σε ένα παλιό σπίτι στην συνοικία της Αγίας Αικατερίνης, στην πιο υποβαθμισμένη συνοικία της πόλης. Σήμερα το πρωί συνεργείο της ΔΕΗ συνοδεία ανδρών της ομάδας ΔΙΑΣ έκοψαν το ρεύμα. Η κυρία Νίκη ζει με μια πενιχρή σύνταξη. Συντηρεί τα δύο της εγγόνια, ανήλικα, και ήλθε αντιμέτωπη με έναν υπέρογκο λογαριασμό ρεύματος. Πάνω από 10.000 ευρώ. Όπως είπε δεν μπορούσε να πληρώσει καθώς έπρεπε να επιλέξει από το αν θα μπορέσει να ταΐσει την οικογένειά της ή να έχει ρεύμα. Η γειτονιά ξεσηκώθηκε.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο γιος της κυρίας Νίκης πήγε στην ΔΕΗ για να διαμαρτυρηθεί. Τα πνεύματα οξύνθηκαν, ειδοποιήθηκε η Αστυνομία, συνελήφθη και κρατείται στο 4ο Αστυνομικό τμήμα. Αύριο θα οδηγηθεί στον Εισαγγελέα.

πηγή

Τράπεζα πετάει στο δρόμο Οικογένεια στην Νίκαια

Πετάνε στο δρόμο και ξεκληρίζουν ολόκληρη οικογένεια ανέργων στη Νίκαια αφού πρώτα φρόντισαν να δέσουν χειροπόδαρα και να τους αρπάξουν τη πρώτη κατοικία..

Ολόκληρη οικογένεια κινδυνεύει να βρέθει στο δρόμο μέχρι τις 20 Σεπτέμβρη, αφού η eurobank έστειλε τελεσίγραφο να φύγουν μέχρι τη παραπάνω ημερομηνία.

Πρόκειται για διώροφη μονοκατοικία στη Νίκαια με τα δύο διαμερίσματα να ανήκουν ξεχωριστά στους δύο γιούς της οικογένειας, οι οποίοι βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας τα τελευταία χρόνια και μάλιστα να είναι δηλωμένα σαν ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ και το ισόγειο-κατάστημα (που δεν λειτουργεί πλέον) που ανήκει στον πατέρα της οικογένειας επίσης άνεργο που εδώ και ενάμιση χρόνο έχει σοβαρά προβλήματα υγείας έπειτα από καρδιακό επεισόδιο που πέρασε λόγω της περιπέτειας που περνάει.

Τα σπίτια έχουν ήδη βγει σε πλειστηριασμό τον οποίο η τράπεζα που τα διεκδικούσε ''πλειοδότησε'' και τα πήρε στη κατοχή της αντί πινακίου φακής.

Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι πέρα από το ξεκλήρισμα μιας ολόκληρης οικογένειας και το πέταγμά της κυριολεκτικά στο δρόμο, ότι οι ''οικονομικές απαιτήσεις της τράπεζας'' πέρα από την αρπαγή του κτιρίου, αγγίζουν τις 900.000 ευρώ τη στιγμή που ο δανεισμός ήταν περί τις 400.000 ευρώ και είχαν καταβληθεί στη τράπεζα άνω των 150.000 ευρώ μέχρι τη στιγμή της καταγγελίας του δανείου.

Ο πατέρας της οικογένειας που βρίσκεται σε απόγνωση και ''αποφασισμένος για όλα'', στέλνει μήνυμα προς όλους ότι δεν πρόκειται να να εγκαταλείψει το σπίτι και απευθύνθηκε στο συντονισμό μας ''ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ'' κάτι που είναι αυτονόητο αφού ο συντονισμός ξεκινάει από σήμερα έναν ''αγώνα δρόμου'' προκειμένου να βρεθεί λύση

http://syntonismosnikaia.blogspot.gr/

Η σύνταξη της μάνας.

Του Πάνου Παπανικολάου*
Ο μακαρίτης ο πατέρας μου γεννήθηκε σε ένα ορεινό χωριό της Γορτυνίας το 1928. Ο τόπος άγριος, γεμάτος πουρνάρια και πέτρες. Ξενιτεμός μαζικός ήδη από προπολεμικά, Αμερική και Αυστραλία …

Ο παππούς μου τους περισσότερους μήνες του χρόνου αγγαρευόταν μπιστικός σε στάνες στην Θήβα και στην Χαλκίδα. Μόνη της στο χωριό η γιαγιά Αργύρω να στέλνει τα παιδιά με τον γάιδαρο όπου είχε παζάρι για να πουλήσουν κανένα περιβολικό – στην Στεμνίτσα, στην Κοντοβάζενα, στην Δημητσάνα … ώρες πολλές ταξίδι τότε σε κακοτράχαλα μονοπάτια.

Όταν έκλεισε τα δώδεκα ο πατέρας μου «ξεσχόλισε» παρά την αντίρρηση του δάσκαλου που τον θεωρούσε πολύ καλό μαθητή. Το μεγαλύτερο αγόρι βλέπεις και έπρεπε να δουλέψει, τέσσερις αδερφές στο σπίτι, το γυμνάσιο αφάνταστη πολυτέλεια. Τα δύσκολα χρόνια της κατοχής θήτευσε κάλφας σε μαστόρους της περιοχής ενώ ταυτόχρονα βοήθαγε τους ΕΑΜίτες κρυφά σαν Αετόπουλο. Όμως δεν υπήρχε πια τέχνη για να μάθει, και οι ίδιοι οι παλιοί μάστορες εξαφανίστηκαν γρήγορα, άλλοι αντάρτες στο βουνό κι άλλοι απλά τα παράτησαν και τράβηξαν για τις πολιτείες να γίνουν εργάτες στα εργοστάσια.

Έτσι μόλις ξεκίνησε ο εμφύλιος και οι ταγματασφαλίτες άρχισαν τις εκκαθαρίσεις, ο πατέρας μου ήρθε στην Αθήνα, παλικαράκι αμούστακο. Από τον στρατό πήρε απαλλαγή ως «προστάτης», ευτυχώς, γλύτωσε το αδελφοφάγωμα. Πλανόδιο εμπόριο στους πάγκους στο Μοναστηράκι και ένα σπιτάκι στο Περιστέρι στην προσφυγική γειτονιά χτισμένο τούβλο τούβλο για όλη την οικογένεια που το 1950 έφυγε από το χωριό. Η μεταπολεμική προσφυγιά δίπλα δίπλα με την παλιότερη, την μικρασιατική προσφυγιά. Ο παγκίτης αναβαθμίστηκε καθώς οι πάγκοι έδωσαν την θέση τους στα μαγαζιά εκεί γύρω στο ’55 με την «ανάπτυξη» και την «ανοικοδόμηση» – έγινε κανονικός εμποροϋπάλληλος.

Οι τρεις αδελφές προικίστηκαν με τα μεροκάματα του μεγάλου αδελφού και παντρεύτηκαν, οπότε μπόρεσε να παντρευτεί κι αυτός στα 38 του  το ’64. Θα περίμενε κι άλλο, αλλά η τέταρτη η μικρότερη μόλις ήρθε η σειρά της βρήκε γαμπρό μοναχογιό με δικό του σπίτι. Ακόμα θυμάμαι πολλές δεκαετίες αργότερα όταν γινόταν λόγος για την «πατρική περιουσία», το χάλαθρο στο χωριό δηλαδή, τον πατέρα μου να λέει – αν και γενικά δεν έλεγε πολλά  – «προσέξτε μην αδικήσετε τα παιδιά της Γιαννούλας, δεν την είχα προικίσει», σαν ένα είδος ντροπής το ξεστόμιζε. Μεροδούλι μεροφάι για άλλα 25 χρόνια. Με το ποδήλατο αλλαγή στα σπίτια τις φιάλες πετρογκάζ με τις οποίες μαγείρευε ο περισσότερος κόσμος – το υαλοπωλείο ήταν ταυτόχρονα και πρατήριο της πετρογκάζ. Με το ποδήλατο στο εργοστάσιο όταν φαλίρισε το υαλοπωλείο.

Με το λεωφορείο το αστικό κάθε μέρα στην Μάντρα όταν μετακόμισε εκεί το εργοστάσιο, δυο λεωφορεία για την ακρίβεια. Οικονομία και των αγίων για να φάνε τα παιδιά, να ντυθούν, να πάνε σχολείο, να μην τους λείψει τίποτα. Ψώνια όπου έβρισκαν τα πιο φτηνά. Για να βγάλουμε το λάδι της χρονιάς μια βδομάδα όλοι οικογενειακώς στα χωράφια – στο άλλο χωριό, της μητέρας μου. Και πραγματικά, δεν αισθάνομαι να μας είχε λείψει τίποτα, τίποτα ουσιαστικό δηλαδή. Στην ίδια γειτονιά που μεγαλώσανε τα παιδιά μου αργότερα μεγάλωσα και εγώ, δεν λες πως αυτά μεγάλωσαν πιο ευχάριστα στις εποχές της τεχνητής ευμάρειας. Δέκα φορές καλύτερα η μπάλα στις αλάνες και η ατέλειωτη ξεγνοιασιά από την κλεισούρα – την αναγκαστική υπερπροστασία – τα γκατζετάκια της εικονικής πραγματικότητας.

Όμως καμία χαρά για τους ίδιους τους εαυτούς τους οι γονείς μας, κανένα περιττό έξοδο – ούτε ένα σινεμά. Σε όλα θυσία … «εγώ έχω παιδιά». Από κάθε ουσιαστικό της ζωής μια περαστική τζούρα … «έχω παιδιά». Στα Ιουλιανά σε μια μόνο διαδήλωση – στην πιο μεγάλη. Στο Πολυτεχνείο μόνο από έξω, στην μεταπολίτευση κανα δυό φορές σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ αλλά από δίπλα, «να μοιάζω περαστικός, να μην με σταμπάρει κανένας χαφιές γιατί έχω παιδιά». Μέχρι που το ’90 στα 62 του τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα, τον πήρε σβάρνα ένα μηχανάκι εκεί στην Μάντρα μετά το σχόλασμα όταν πήγαινε όπως συνήθως με τα πόδια νύχτα μετά από απογευματινή βάρδια προς την στάση να πάρει το αστικό λεωφορείο να γυρίσει σπίτι.

Μεταξύ ζωής και θανάτου για μήνες, τον ξενύχταγα στο νοσοκομείο διαβάζοντας παιδιατρική τελευταίο μάθημα πριν το πτυχίο. Ευτυχώς έζησε, πήρε την σύνταξή του, είδε εγγόνια να γεννιούνται και να μεγαλώνουν μέχρι που έφυγε πριν τρία χρόνια, αφήνοντας πίσω του την μάνα. Αυτή επάγγελμα: «οικιακά» – είχε πιστέψει θυμάμαι κάποτε τον προηγούμενο λαοπλάνο απατεώνα τον Ανδρέα που έλεγε τάχαμου μαζί με όλα τα άλλα πως θα έδινε «σύνταξη στις νοικοκυρές». Σοβαρά προβλήματα υγείας κι αυτή εδώ και χρόνια (από την πολλή την καλοπέραση επίσης …). Κληρονόμησε λοιπόν ως χήρα την σύνταξη του μακαρίτη αφού δική της φυσικά δεν της έδωσε ποτέ κανένας από τους πολιτικούς απατεώνες που έχουν κυβερνήσει αυτήν την χώρα. Με το επίδομα της χρόνιας νόσου και με τις προηγούμενες μνημονιακές περικοπές, είχαμε ως τώρα  κάθε μήνα κύρια σύνταξη 685 ευρώ και επικουρική 129.

Τον Ιούνιο άρχισε να εφαρμόζεται το νομοθετικό τερατούργημα Κατρούγκαλου, καρπός του 3ου μνημονίου που ψήφισαν αγκαλίτσα τον περασμένο Αύγουστο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι στην βΟλή των πλουσίων για να κόψουν κι άλλο τα δικαιώματα των φτωχών. Προσέξτε να δείτε το μέγεθος της ΑΛΗΤΕΙΑΣ και του ΨΕΜΜΑΤΟΣ : 1) η κύρια σύνταξη τον Ιούνιο πήγε από τα 685 στα 417 και τον Ιούλιο στα … 337 !!!! – τα κυβερνητικά παπαγαλάκια εν τω μεταξύ ακόμα πουλάνε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες πως τάχαμου «δεν μειώθηκαν οι κύριες συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων».

Για να προλάβω : η μείωση αφορά την ΚΥΡΙΑ σύνταξη, το επίδομα χρόνιας πάθησης εξακολουθεί, το διευκρινίσαμε στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΙΚΑ  2) η επικουρική δεν μειώθηκε μεν, αλλά ΦΑΓΩΘΗΚΕ ΣΤΕΓΝΑ ο ένας μήνας δε. Πώς; Απλούστατα με την αλχημεία της «μετάθεσης ημερομηνίας καταβολής», δηλαδή αντί να καταβάλλεται στο τέλος του μήνα όπως πριν μαζί με την κύρια, καταβάλλεται την 1η του επόμενου. Έτσι του Μάη καταβλήθηκε στις 27/5 όπως γινόταν ως τότε. Του Ιούλη την 1/7, ενώ του Ιούνη ΔΕΝ ΚΑΤΑΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ..

Και αναμένεται συνέχεια, γιατί λέει θα μειωθούν κι άλλο (πόσο άλλο;) οι συντάξεις.

Αυτό επεφύλαξε αυτό το ΕΛΕΕΙΝΟ κράτος, αυτό το ΕΛΕΕΙΝΟ πολιτικό σύστημα για τα στερνάτα ανθρώπων που ΤΣΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ από παιδιά. Που δεν διανοήθηκαν ποτέ να κλέψουν, σε αντίθεση με χιλιάδες πράσινα λαμόγια που τώρα έχουν κρυφτεί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Που είναι η γενιά που φεύγει, που αποτελεί την ζωντανή ιστορία της χώρας στο ταραγμένο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα. Που στήριξαν με το μεροδούλι – μεροφάϊ τους τουλάχιστον τέσσερεις … «αναπτύξεις», αυτήν του ’50 με το σχέδιο Μάρσαλ, την επόμενη του Καραμανλισμού όταν καταχτίστηκε το σύμπαν, του Ανδρέα με τα ΕΟΚικά πακέτα αντίτιμα εξαγοράς για την αποβιομηχάνιση και τον αγροτικό απορφανισμό της χώρας, και την άλλη του Σημίτη με την ΟΝΕ και τα χρηματιστήρια και τις ολυμπιάδες και τις φούσκες και τις ντόπες και τις μίζες και τις καινούριες αρπαχτές. Μόνο που αυτοί, οι πολλοί,  από καμία «ανάπτυξη» δεν κέρδισαν τίποτα. Ούτε από τις εργολαβίες του Καραμανλή, ούτε από τις λαμογιές του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, ούτε από το Σημιτικό μασαμπούκιασμα.

Τα γνωστά παλιά τζάκια πάλι θησαύρισαν (οι παλιοί μαυραγορίτες της κατοχής και οι γόνοι τους) και κάποια καινούρια που ξεπετάχτηκαν, οι γνωστοί μεγαλοκρατικοδίαιτοι μεγαλοεργολάβοι καπιταλΗστές νταβατζήδες, οι καρχαρίες των ΜΟΠ, οι αετονύχηδες των ολυμπιακών έργων, οι φουσκαδόροι τραπεζίτες, οι καναλάρχες, οι ύαινες των ΕΣΠΑ. Και κοντά τους οι θλιβερές ορδές τρωκτικών των αστικών κομματικών στρατών, εξαγορασμένες με τα μεζεδάκια που περίσσευαν από τα τραπέζια των «μεγάλων». Όλοι αυτοί που φέσωναν χρόνια τα κρατικά ταμεία με τις μασαμπούκες τους και ήρθαν ένα ωραίο πρωί να πουν «δυστυχώς χρεοκοπήσαμε, πλήρωνε πάλι λαέ με αίμα και ιδρώτα».

Κατανοείς πολλά όταν είσαι έστω και στοιχειωδώς πολιτικοποιημένος. Ναι, η καπιταλιστική κρίση, η ιστορική ρεβάνς του κεφαλαίου ενάντια στην εργασία για να διατηρήσει τα κέρδη του, η απάνθρωπη ΕΕ. Κατανοείς, αλλά ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ. Εγώ τουλάχιστον ΑΥΤΟ δεν το συγχωρώ:το ΦΤΥΣΙΜΟ μετά θάνατον στην Ιερή Μορφή του Πατέρα. Που στερήθηκε κάθε χαρά και κάθε ανάπαυση επί 50 ολόκληρα χρόνια. Που η φτώχεια και το φιλότιμο του έκλεψαν την δυνατότητα να σπουδάσει. Που δεν διανοήθηκε ούτε καν να καθυστερήσει για μια μέρα αυτό που θεωρούσε χρέος του – καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών. Που θεωρούσε αδιανόητο πάντα να κλέψει μια δραχμή. Που θεωρούσε αδιανόητο να ζητήσει από το ρημάδι το κράτος μια «εξυπηρετησούλα». ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΓΧΩΡΩ, κύριοι ψεύτες πολιτικοί απατεώνες. ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΓΧΩΡΩ κύριε Τσίπρα και κύριε Κατρούγκαλε που αραδιάζετε κι ένα σωρό σάπια ψέματα για να κάνετε το μαύρο άσπρο. ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΓΧΩΡΩ κυρίες κύριοι νουδουπασοκοποταμίσιοι λοιποί πολιτικοί απατεώνες ευρωμνημονιακοί συνένοχοι.

Η Ιστορία θα σας εκδικηθεί. Σκληρά. Θα φροντίσουμε εμείς γι αυτό – τα παιδιά και τα εγγόνια των Ηρώων της Καθημερινότητας που ΦΤΥΝΕΤΕ περιφρονητικά πάνω στα τιμημένα τους Γεράματα την ίδια ώρα που αγκαλιάζεστε με τα Λαμόγια, με τους Κλέφτες και με τους Χορτασμένους.

*Ο Πάνος Παπανικολάου είναι Νευροχειρουργός, Επιμελητής Α’ στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά

http://www.nostimonimar.gr/i-sintaxi-tis-manas/