Κώστας Βάρναλης - Ανάσταση

Νά τ’ η μεγάλη νύχτα!

Καλή νύχτα!

Ψηλά το κυπαρίσσι σε καλεί!

Έλα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις μά ιδε να θυμηθείς και να ξεχάσεις.

Πατρίδα;  Πουλημένη στο σφυρί! Λευτεριά;  Με χαλκάδες δεν μπορεί!

Παιδιά;  Που τα ’χει ας κλαίει μέχρι θανάτου , θα ’ναι σκλάβ’ ή προδότες τα ορφανά του!

Είσ’  άδειος ίσκιος μέσα σ’ όλα τ’ άδεια.

Δεν είναι τόσο μαύρα τα σκοτάδια του τάφου, όσο τα φέγγη της ημέρας , τα φέγγη της σκλαβιάς και της φοβέρας.

Πιο σίχαμ’ απ’ το κάθε γης  σκουλήκι, οι θεόμορφοι δυνάστες σου και λύκοι.

Μη λες αφανισμό το θάνατό σου, αφού δε ζούσες για τον εαυτό σου.

Αν έκανες το χρέος σου στο λαό, σαν ξεχυθεί με πάθος παλαιό την πάσαν ατιμία να συνεπάρει, μ’ άλλους πολλούς θα ’χει κι εσέ μπροστάρη.