δημοσιευση στο blog panik για την κατασταση που επικρατει στο κτημα δηλαβερη διπλα στο 4ο λυκειο..και λιγα γραφουν......

Κέντρο πρέζας και αρουραίων δίπλα σε σχολείο και νοσοκομείο
Ο δήμος κάνει την πάπια, τα media θάβουν το θέμα.



Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Οι κάτοικοι της Νίκαιας πίσω από το Γενικό Κρατικό καθώς και ο διευθυντής του 4ου λυκείου Νίκαιας που βρίσκεται... μεσοτοιχία με την εστία μικροβίων και ηρωίνης το γνωρίζουν πολύ καλά.
Χρόνια τώρα διαμαρτύρονται αλλά φως δεν βλέπουν.
Ακόμα και τηλεοπτικό σταθμό κάλεσαν για να καλύψει το θέμα αλλά το ρεπορτάζ δεν βγήκε ποτέ στον αέρα.
Εμείς μπήκαμε σε αυτό το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο που ζουν ποντίκια και το βράδυ στεγάζονται όσοι θέλουν να βαρέσουν ενέσεις ηρωίνης.
Οι φωτογραφίες μπορούν να πουν πολλά περισσότερα
Το θέμα είναι αν θα βρεθεί επιτέλους κάποιος υπεύθυνος να βάλει μία τάξη. Τι περιμένουν; Να βρεθεί πρώτα κάποιο πτώμα; Να πάει κάνα πιτσιρίκι να παίξει και να καταλήξει τρυπημένο από τις πεταμένες σύριγγες; Να ξεσπάσει καμιά επιδημία από τα ποντίκια στον οικισμό με τα λυόμενα των σεισμόπληκτων (ναι, υπάρχουν ακόμα) που βρίσκεται ακριβώς δίπλα;

Γενική άποψη του εσωτερικού. Τα ίχνη από τις φωτιές που ανάβουν τα βράδια του χειμώνα είναι φανερά

Βρωμιά, ένας παράδεισος για τα ποντίκια

Παρατημένες σύριγγες..

Το σημείο που κάθονται για να τρυπηθούν...

Τα σύνεργα της πρέζας

ηκατασταση εκει ειναι απελπιστικη ο συλλογος γονεων του σχολειου εχει καταγγειλει πολλες φορες και στο δημοτικο συμβουλιο την απαραδεκτη κατασταση που βιωνουν οι μαθητες και οι εκπαιδευτικοι του σχολειου.
καθημερινα το χειμωνα πολλοι μαθητες αντιμετωπιζαν αναπνευστικα προβληματα λογω της καπνας που εβγαινε απο εκει με τις φωτιες που αναβαν για να ζεσταθουν , τα ποντικια κοβουν βολτες στην αυλη του σχολειου

ο δημαρχος δεν απανταει .....κανει τον κουφο οπως και για αλλα ζητηματα ......δεν εχει λεφτα να τα μαζεψη θα μας πει σε λιγο ......ας παρει απο τα 1ο.οοο ευρο που εδωσε στο ΚΚΕ για το ιστορικο του αρχειου !!!! θα του πουμε εμεις........

αμα βαρεθηκες δημαρχε μαζευετα σιγα σιγα ......

εδω πρεπει να βοηθησουμε ολοι μας

Την αφισέτα της Συντονιστικής Επιτροπής δημοσίευσε πρίν από λίγη ώρα το http://korydallos.blogspot.com

ενα πολυ ενδιαφερον αρθρο
www.yourbaby.gr

Τα παιδιά κινδυνεύουν από τα φυτοφάρμακα

Δέκα χρόνια παρακολουθεί βιβλιογραφικά και καταγράφει όσες έρευνες έχουν γίνει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για τις επιδράσεις των φυτοφαρμάκων στην υγεία - ιδιαίτερα των παιδιών. Και τα συμπεράσματα της Θεοδώτας Λιακοπούλου Τσιτσιπή, διευθύντριας του παιδιατρικού τμήματος της Ευρωκλινικής Παίδων, είναι μάλλον ανησυχητικά.

Διαβάστε περισσότερα...

δειτε ενα πολλη ενδιαφερον blog για τη διασωση του φυσικου πλουτου στη πυλεα .http://chameleontas09.blogspot.com/
και ενα ενδιαφερον video

Λιμνοθάλασσα Γιάλοβας και Γήπεδα Γκολφ

Το βίντεο αυτό δημιουργήθηκε από την "Κίνηση για την Προάσπιση του Φυσικού Πλούτου στην Πυλία - ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ".
Σκοπό έχει την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς της περιοχής της Γιάλοβας Πύλου και την καταστροφή που θα υποστεί με την κατασκευή της Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) από τον εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλο και την συγχρηματοδότηση του κράτους.

Για να κατεβάσετε το βίντεο: http://s1.qshare.com/get/840030/teliko_limnothalassa.wmv.html

Για περισσότερες πληροφορίες: http://chameleontas09.blogspot.com/
ή στο mail: chameleontas09@gmail.com

δεν ανοιγουν τα blogs θελουν copy & paste

Υπέροχο μάθημα!!



Το κορίτσι στη φωτογραφία είναι η Katie Kirkpatrick, είναι 21 ετών. Δίπλα της βρίσκεται ο αρραβωνιαστικός της ο Νικ, 23 ετών.
Η φωτογραφία πάρθηκε λίγο πριν τη γαμήλια τελετή τους που έγινε στις11 Ιανουαρίου, 2005 στις Η.Π.Α.
Η Katie είχε καρκίνο στα τελευταία στάδια και περνούσε πολλές ώρες τη μέρα παίρνοντας φαρμακευτική αγωγή.

Στη φωτογραφία ο Νικ την περιμένει να τελειώσει μια από τις πολλές χημειοθεραπείες που έκανε.




Σε πείσμα όλου του πόνου που ένιωθε, του καταπονημένου οργανισμού της και τως παρενεργειών της μορφίνης η

Katie ετοιμάστηκε για το γάμο της και πρόσεξε την κάθε λεπτομέρεια.

Το νυφικό της χρειάστηκε πολλές φορές να το τροποποιήσουν λόγω του βάρους που έχανε συνέχεια.





Ένα ασυνήθιστο αξεσουάρι στο πάρτι ήταν η φιάλη οξυγόνου την οποία χρησιμοποιούσε η Katie και κατά τη διάρκεια της τελετής και γάμου.
Το άλλο ζευγάρι στη φωτογραφία είναι οι γονείς του Νικ, ιδιαίτερα συγκινημένοι που έβλεπαν το γιο τους να παντρεύεται τον έρωτά του από το σχολείο.




Η Katie, πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι με τη φιάλη οξυγόνου, ακούγοντας ένα τραγούδι από τον άντρα της και τους φίλους του.

Στη δεξίωση η Katie ξεκουραζόταν συνέχεια. Ο πόνος δεν την άφησε να σταθεί αρκετές φορές και αναγκαζόταν να κάθεται.



Η Katie πέθανε πέντε μέρες μετά τη μέρα του γάμου της.Παρακολουθώντας μια γυναίκα, τόσο άρρωστη και αδύνατη να παντρεύεται και να έχει ένα τόσο ωραίο χαμόγελο στο πρόσωπό της μάς κάνει να σκεφτούμε: η ευτυχία είναι εφικτή, χωρίς να έχει σημασία πόσο χρόνος θα χρειαστεί γι' αυτή.

Πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε τις ζωές μας πολύπλοκες.


Η ζωή είναι σύντομη,

σπάσε τους κανόνες,

συγχώρα γρήγορα,

φίλησε με πάθος,

αγάπα αληθινά,

γέλα ασταμάτητα

και ποτέ μη σταματάς να χαμογελάς

όσο παράξενη και να είναι η ζωή.

Η ζωή δεν είναι πάντα το πάρτι που περιμένουμε να είναι,

αλλά όσο καιρό είμαστε εκεί, πρέπει να χαμογελούμε και να είμαστε ευχαριστημένοι.

μου το εστειλε με mail ενας φιλος και το βαζω ως εχει.......η ζωη ειναι ενας απιστευτος αγωνας και ο ανθρωπος εχει μεγαλη δυναμη μεσα του οταν εχει και αγαπη μεσα του .........αφιερωμενο......

κατι αρχιζει να <<ξεκολαει >>.......

μετα απο πολλη καιρο κατι αρχιζει να λειτουργει δειτε το blog. http://epitropigoneon.blogspot.com/
δεν ειναι κολλημα καποιων που δεν εχουν τι να κανουν ειναι η αληθεια που σημερα τη βιωνουν παρα πολλες οικογενειες.
μαζι τους ΜΕ ΧΙΛΙΑ.......

ρατσισμος ......οχι μονο στους μεταναστες

το διαβασα στο hiv.gr και ειπα να το αντιγραψω

Με την πιστωτική δεν κολλάς AIDS

Ο ............................................................. και οροθετικός εδώ και 14 χρόνια, χρειάστηκε να κάνει χειρουργική επέμβαση στο γόνατό του το Φεβρουάριο 2006. Αποφάσισε να ενημερώσει τον ορθοπεδικό χειρουργό του διότι το θεωρούσε σωστό και ειλικρινές. Ο χειρουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να εγχειρήσει οροθετικό και κρίνοντας εξ ιδίων ενημέρωσε και τις δύο ιδιωτικές κλινικές με τις οποίες συνεργάζεται. Εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Οι κλινικές αρνήθηκαν με διάφορες ψεύτικες δικαιολογίες να νοσηλεύσουν οροθετικό, με αποτέλεσμα ο Δημήτρης να πάει σε άλλη κλινική, κατά πολύ ακριβότερη και μη συμβεβλημένη με το ταμείο του. Κι εκεί όμως η συμπεριφορά του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού ήταν άθλια και εντελώς αντιεπιστημονική. Άλλοι χειρουργοί ούρλιαζαν στον χειρουργό του Δημήτρη να κλείσει την πόρτα του χειρουργείου (ίσως επειδή ξέρουν περισσότερα για τους τρόπους μετάδοσης του HIV) και απορούσαν με την απερισκεψία του χειρουργού που τόλμησε να χειρουργήσει οροθετικό. Η κλινική τον έβαλε σε απομόνωση σε μη κατάλληλο θάλαμο και του σερβίρισε φαγητό με γάντια, ενώ πάνω στο χαρτί του γεύματος ήταν πρόχειρα μουτζουρωμένη η προειδοποίηση «ΠΡΟΣΟΧΗ». Παρ' όλα αυτά, δεν χρειάστηκαν γάντια όταν του ζήτησαν την πιστωτική του για να πληρώσει.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

περιοδικό ΑΝΤΙ 7-9-1974

Περίοδος Β’, τεύχος 1, σελ. 46

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΟΥ ΞΕΣΚΟΝΙΣΑΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ

Στον πρώτο χρόνο της Δικτατορίας (Γενάρης του 1968), τη στιγμή πού οι περισσότερες εφημερίδες είχαν κλείσει, πολλοί δημοσιογράφοι ήταν στην εξορία η στις φυλακές, το επάγγελμα μαστιζόταν από την ανεργία και ή λογοκρισία είχε τελείως φιμώσει τον τύπο, βρέθηκαν δημοσιογράφοι πού αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι «να εκφράσουν τας ευγνωμόνους ευχαριστίας τους προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν για λογαριασμό του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου», σαν να ήταν εξουσιοδοτημένοι.
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πού υπέγραψαν το ευχαριστήριο τηλεγράφημα, ήταν ήδη η βρέθηκαν αμέσως μετά, στις διάφορες επιτροπές της λογοκρισίας και σε βασικά πόστα στα διάφορα μαζικά μέσα ενημέρωσης.

«Πιστεύομεν ότι απηχούμεν τα αισθήματα του συνόλου του δημο­σιογραφικού κόσμου της χώρας, εκφράζοντες τας ευγνωμόνους ευ­χαριστίας μας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και ιδιαιτέρως προς τον Πρωθυπουργόν κ. Γεώργιον Παπαδόπουλον, τον υφυπουργόν Προ­εδρίας Κυβερνήσεως κ. Μ. Σιδεράτον και τον Γενικόν Διευθυντήν Τύ­που Συνταγματάρχην κ. Κωνστ. Καρύδαν, δια την εμπράκτως εκδηλωθεϊσαν αμέριστον συμπαράστασίν των και ουσιαστικήν μέριμνα δια την ικανοποίησιν ζωτικών ζητημά­των του κλάδου.



Αγγουρης Ι.

Αλατόπουλος Μ.

Αναγνωστόπουλος Π.

Αναστα­σόπουλος Γ.

Αρσένης Ε.

Αρσενίδης Κ.

Αρτεμάκης Σ.

Αυλωνίτης Σ.

Βαξεβανίδης Γ.

Βροντάκης Ε.

Γα­ληνός Ν.

Γάριος Τ.

Γεωργίου Α.

Γιανναράκος Δ.

Γκίκας Ι.

Γόλιας Ι.

Δαπέργολας Σ.

Δαφνής Δ.

Δεβετζής Δ.

Διάκος Π.

Ευστρα­τίου Π.

Ευταξίας Σ.

Ζαννίδης Δ.

Ζαχάρωφ Κ.

Ζέλιος Ν.

Ζούλας Ο.

Ζούλας Σ.

Καγγελάρης Κ.

Καιροφύλας Ι.

Καλατζάκος Γ.

Καλογερής Κ.

Καμβύσης Π.

Καρατζαφέρης Σ.

Καρβούνης Θ.

Κα­τσαρός Ν.

Κελαϊδής Π.

Κόκκινος Θ.

Κολιάτσος Ι.

Κολο­κοτρώνης Γ.

Κομίνης Λ.

Κομμιώτης Μ.

Κοντοβαζενίτης

Κουγιαννίδης Δ.

Κούσκουρης

Κουτουπης Π.

Κυριακάκης Κ.

Κυρίτσης Χ.

Κωνσταντινίδης Λ.

Λαμπρινίδης Μ.

Λάμπρου Δ. Ι.

Λάμ­πρου Δ. Π.

Λοβέρδος Π.

Μακρής Δ.

Μακρίδης Β.

Μαλάτος Η.

Μαρμάρινος Α.

Μοσχοβίτης Ι.

Μπαμπούρης Σ.

Μπητσίδης Χ.

Μπίτσης Π.

Μπορομπόκας Α.

Μπορτολής Ι.

Μπουλούκος Α.

Νικητόπουλος Σ.

Νικολόπουλος Β.

Ξυπολιτίδης Α.

Παλάσης Δ.

Παντοσίδης Μ.

Παπαγεωργίου Ε.

Παπα­δόπουλος Ν.

Παππάς Χ.

Πετρογιάννη Μπίκα

Πηλείδης Τ.

Ρήγας Α.

Ρήγας Κ.

Ρίζος Δ.

Ρίτσος Δ.

Σακελλάρης Σ.

Σαρδελλής Κ.

Σισμάνης Κ.

Σωτήρχος Τ.

Τσίρος Σ.

Τσουτης Σ.

Φίλιππος Κ.

Φίρμπας Π.

Φράγκος Ι.

Χρονόπουλος Δ.

Ψυχάρης Σ.

Ψυχο­γιός Κ.

αντιγραφηκε απο / ανεργοι δημοσιογραφοι

.........στον δασκαλο..........

.........στον δασκαλο..........

Στη μνήμη του ΣΠΥΡΟΥ: Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια

Γνώρισα το Σπύρο εκείνο το μεγάλο χειμώνα του 1983-1984, όταν ήταν ακόμη πρωτοετής στο Παιδαγωγικό, με το πάθος της νιότης, μιας νιότης που δεν μπορούσε να χωρέσει στα στενά καλούπια της "ενσωματωμένης στο σύστημα αλλαγής" του κόμματος για το οποίο είχε αγωνιστεί μέσα από τις γραμμές της νεολαίας του. Ερχόταν μαζί μας στις πορείες ενάντια στο απεργοκτόνο άρθρο 4 μαζί με τον αδελφό του και συνάδελφο στις τράπεζες, το Νίκο, και βρισκόμασταν στις πρώτες γραμμές, στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους βρετανούς ανθρακωρύχους. Ο Σπύρος δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα το έβαζε κάτω, δεν θα συμβιβαζόταν με μια πλαστική "αλλαγή". Απ' όσο θυμάμαι είχε μπει στην Ένότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών. Τα λέγαμε τα βράδια εκείνα στο μπαρ "Συλλήβδην" (του Γιώργου, της Μαριάννας και του Γιάννη που τον είδα στην προβολή της Μακρονήσου) με δεκάδες συναγωνιστές/τριες παρέα με ένα ποτό και διάφορα χάπενινγκ ξαφνικά και πολύμορφα. Τον έχασα μετά για καμιά δεκαπενταετία για να τον βρω στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πολιτικού της Νομικής να ειδικεύεται στην Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Και εκεί πάντα ενεργός και πρωτοπόρος όπως ήταν πάντα και παντού, στις κινητοποιήσεις εναντίον των νόμων Αρσένη, Γιαννάκου, στα Πίσω Θρανία, στους "Δασκάλους σε Κίνηση" κ.α.


Σπύρο, ξέρεις πάντα υπάρχει το σκαμπό στο μπαρ αλλά και το κάθισμα στο αμφιθέατρο, όπως υπάρχει πάντα η πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.

Γεια χαρά

Θανάσης Τσακίρης

ΑΛΗΘΕΙΑ / ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ:

Kολύμπησε κόντρα στο ρεύμα
KPATHΣE TO ENA ΠAIΔI AKOMA KAI OTAN BEBAIΩΘHKE OTI ΠAΣXEI EΦ’ OPOY ZΩHΣ AΠO AYTIΣMO

Aποτελεί τιμή για τη Xίο αυτό το δημοσίευμα των χθεσινών NEΩN. Γιατί η Eυαγγελία Xαβιάρα είναι ένα καλό, μοναδικό καλό παράδειγμα και μια καλή, δοσμένη ψυχή τε και σώματι, Xιώτισσα της Aθήνας.
Διαβάστε το, το υπογράφει η επίσης καλή συνάδελφος Aρετή Aθανασίου:
Ήταν δυόμισι χρόνων η Ειρήνη, όταν η Ευαγγελία Χαβιάρα - Κοκκινάκη την πήρε πρώτη φορά αγκαλιά και έγινε η θετή μητέρα της. Το σοβαρό πρόβλημα υγείας αποκαλύφθηκε όταν η μικρή έκλεινε τα πέντε. Έπασχε από αυτισμό.
Δέκα χρόνια αργότερα η Ειρήνη εξακολουθεί να διδάσκει το μάθημα της αγάπης και της αποδοχής στους γονείς της, αλλά και στα δίδυμα εννεάχρονα αδερφάκια της, την Πηνελόπη και τον Κωνσταντίνο που υιοθετήθηκαν έξι χρόνια ύστερα από αυτήν! Η Ειρήνη γεννήθηκε 10 Ιανουαρίου 1994, την ίδια ημέρα που γνωρίστηκαν η αισθητικός Ευαγγελία Χαβιάρα με τον Ανδρέα Κοκκινάκη, ομότιμο καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Η τύχη είχε αποφασίσει για μας τους τρεις μια κοινή πορεία ζωής, που τότε αγνοούσαμε. Η βιολογική μητέρα της Ειρήνης την εγκατέλειψε στο μαιευτήριο όταν ήταν δύο ημερών. Η κίνηση ήταν προμελετημένη: είχε δώσει ψευδή στοιχεία. Έτσι η μικρή βρέθηκε σε ορφανοτροφείο», δηλώνουν.
«Μάλλον έχει κάποια ψυχολογικά προβλήματα», τους είπαν οι υπεύθυνοι του Ιδρύματος όταν υπέγραφαν τα χαρτιά της υιοθεσίας. Σκέφτηκαν ότι ήταν αναμενόμενο, αφού είχε μεγαλώσει σε Ίδρυμα, και έτσι δεν πρόσεξαν τα σημάδια. «Έκανε αιώρηση όταν στεκόταν και τα χεράκια της άνοιγαν σαν φτερούγες. Είχαμε άγνοια όμως και το μυαλό μας δεν ταξίδεψε τόσο μακριά. Μέχρι που την πήγαμε για έναν απλό έλεγχο των ματιών της και ο οφθαλμίατρος μας συνέστησε να κάνουμε κάποιες ειδικές εξετάσεις».

Μεγάλο σοκ
Όταν το ζευγάρι βρέθηκε αντιμέτωπο με τον αυτισμό, το σοκ ήταν μεγάλο και για τους δύο. Σύντομα έμαθαν ότι δεν επρόκειτο για πάθηση που θεραπεύεται και ότι «το παιδί μας που έπασχε από αυτισμό, θα γινόταν ένας ενήλικος με αυτισμό. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να βελτιώνουμε τα συμπτώματα και να τη βοηθήσουμε να αξιοποιήσει όσο γίνεται περισσότερο τις ικανότητές της».

Υιοθέτησαν άλλα δύο
Τo 2002 το ζευγάρι αποφάσισε, με τη συμβουλή και του παδιοψυχιάτρου που παρακολουθεί την Ειρήνη, να υιοθετήσει ακόμη ένα παιδάκι. «Η αγάπη μας για τα παιδιά ήταν απέραντη και πάντα θέλαμε πολλά. Περάσαμε όμως "διά πυρός και σιδήρου" για τη δεύτερη υιοθεσία. Θυμάμαι την κοινωνική λειτουργό να λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να αναπτύξεις αδελφικούς δεσμούς ανάμεσα σε υιοθετημένα παιδιά! Έπεσε τόσο έξω».
Δεν ήταν ένα, αλλά δύο τα παιδάκια. Ο Κωνσταντίνος και η Πηνελόπη. Δίδυμα που ορφάνεψαν και από τους δύο γονείς- σκοτώθηκαν σε τροχαίο όταν τα παιδιά ήταν πέντε μηνών. «Δεν βρεθήκαμε καν σε δίλημμα. Τα είχε χωρίσει ο θάνατος από τους γονείς τους, δεν θα τα χωρίζαμε εμείς στη ζωή. Έτσι τα μικρά μας ήρθαν στο σπίτι και το σπίτι γέμισε από φωνές, ελπίδα και χαμόγελα».
Σε ελάχιστο χρόνο τα τρία παιδιά «έδεσαν» σαν να ήταν πάντα μαζί. Τα δίδυμα αγάπησαν και έμαθαν τις ιδιαιτερότητες της Ειρήνης, κάνουν τα πάντα για να είναι γελαστή και ευτυχισμένη. Η μητέρα σημειώνει ότι υπάρχουν όρια και κανόνες για όλους και κανένας δεν τους παραβιάζει. Υπάρχουν κοινές ώρες συνύπαρξης με τη μητέρα αλλά και ξεχωριστές για τον καθένα, ανάλογα με τις ανάγκες του, και όλοι έχουν δραστηριότητες, δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Η κ. Ευαγγελία δεν γέννησε δικά της παιδιά, αλλά ήταν γεννημένη μητέρα. «Διδάσκω και διδάσκομαι κάθε στιγμή από τα παιδιά μου. Είναι ένα διαρκές παιγνίδι γνωριμίας, αγάπης και εξέλιξης. Με την Ειρήνη ο αγώνας είναι αδιάκοπος. Μια χαρά μάς δίνει κι ύστερα δυο απανωτές λύπες, αλλά μάθαμε να ζούμε γι΄ αυτή τη μία χαρά. Της δίνουμε πολλά. Πιστέψτε με, όμως, μας έχει δώσει περισσότερα. Αυτό το παιδί ήρθε στη ζωή μας για να μάθουμε την τέχνη της υπομονής».

«Μας είπαν να την επιστρέψουμε στο ορφανοτροφείο»
Η ΠΡΩΤΗ συμβουλή που άκουσε η κ. Ευαγγελία ήταν να... επιστρέψει το παιδί στο ορφανοτροφείο. «Είναι απίστευτο, αλλά οικογενειακός φίλος και μάλιστα πολύ μορφωμένος μάς συνέστησε να τη γυρίσουμε πίσω, λες και επρόκειτο για τηλεόραση που αγοράσαμε από κατάστημα και δεν... έπαιζε! Ούτε που το διανοηθήκαμε».
Έκτοτε, η κάθε μέρα είναι ένας 24ωρος πόλεμος. «Στη συμβίωση με ένα αυτιστικό παιδί δεν υπάρχει ξεκούραση, χαλάρωση, ανάσα. Είσαι διαρκώς στην πρίζα. Και εκεί που πιστεύεις ότι κάτι έχεις κάνει, ότι έχεις βάλει ένα λιθαράκι, γίνεται κάτι απροσδόκητο και όλα ανατρέπονται. Μέχρι να γίνει και πάλι ένα νέο μικρό θαύμα, που σου δίνει τη δύναμη και την ενέργεια να συνεχίσεις».

Η γέννηση της... Αναγέννησης
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ έγνοια του ζευγαριού από την πρώτη στιγμή της συνύπαρξής τους με τον αυτισμό της κόρης τους ήταν «τι θα απογίνει η Ειρήνη όταν κλείσει ο δικός μας βιολογικός κύκλος ζωής. Πώς θα επιβιώσει». Το καλοκαίρι του 2003 έβαλε τα θεμέλια του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Αυτιστικών Παιδιών «Αναγέννηση» (τηλ. 210-8322.477). «Ενωθήκαμε 11 γονείς αυτιστικών παιδιών σε μια ομάδα και φτιάξαμε τον Σύλλογό μας. Εδώ και δύο χρόνια περιμένουμε να μας δώσουν άδεια για να κτίσουμε στο οικόπεδο που αγοράσαμε στο Γραμματικό ένα πρότυπο κέντρο ημερήσιας εκπαίδευσης για τα παιδιά μας. Το όραμά μας είναι να κτισθούν στην πορεία ξενώνας, κέντρο υγείας και ερευνητικό κέντρο. Και μελλοντικά ο κάθε γονιός να κτίσει το σπιτάκι του παιδιού του, για να ζήσει εκεί μετά τον θάνατό του. Αυτό που ονειρευόμαστε είναι να γίνει η "Αναγέννηση" το "Ωνάσειο του Αυτισμού", σε μια Ελλάδα όπου υπάρχουν ελάχιστα πράγματα για τα αυτιστικά παιδιά που πεθαίνουν από μαρασμό στα ιδρύματα».

Ένα σχολείο για τη Γάζα

Ένα σχολείο για τη Γάζα

sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

enasxoleiogiatigaza.blogspot.com

Μόνο η διακοπή ρεύματος μπόρεσε να κάμψει τη θέλησή της για ζωή…

Εκτύπωση

Για σχεδόν 60 χρόνια η Dianne Odell έζησε σε ένα μεταλλικό κύλινδρο, χωρίς να μπορεί να αναπνεύσει έξω από αυτό αλλά αποφασισμένη να μην αφήσει το γεγονός αυτό να κάμψει τη θέλησή της.

Ενώ ήταν μέσα στον κύλινδρο-τεχνητό πνεύμονα- κατάφερε να τελειώσει το σχολείο, να παρακολουθήσει μαθήματα στο κολέγιο και να γράψει ένα παιδικό βιβλίο, για ένα αστέρι στο οποίο εύχονται.
Το 1994 δήλωσε ότι η ζωή της ήταν πολύ καλή, γεμάτη αγάπη, πίστη και ανθρώπους που αγαπούσε και την αγαπούσαν. Θεωρούσε πως ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τη ζωή του καλή ή άσχημη.
Η Odell πέθανε προχτές, όταν λόγω διακοπής ρεύματος σταμάτησε το μηχάνημα που της έδινε αναπνοή. Το σπίτι είχε εξοπλιστεί με γεννήτρια για επείγουσες καταστάσεις, η οποία όμως προχτές δεν λειτούργησε.

Τα μέλη της οικογένειάς της δεν κατάφεραν να θέσουν σε λειτουργία τη γεννήτρια ώστε να αντιμετωπιστεί η έκτακτη κατάσταση. Η οικογένεια έκανε ότι ήταν δυνατόν, αλλά δεν μπόρεσε να την κρατήσει στη ζωή. Είχε εξασθενήσει τους τελευταίους μήνες και δεν είχε τη δύναμη να συνεχίσει, δήλωσε μέλος της οικογένειάς της.

Η Odell αρρώστησε από πολιομυελίτιδα σε ηλικία τριών ετών-τρία χρόνια πριν την ανακάλυψη του εμβολίου- και ζούσε με τους γονείς της. Τη φρόντιζαν οι γονείς της, άλλα μέλη της οικογένειας και εθελοντές ενός συλλόγου.

Ο εκπρόσωπος του συλλόγου εθελοντών Frank McMeen δήλωσε πως η Odell ήταν αξιαγάπητος άνθρωπος, που νοιαζόταν για τους άλλους και την ευτυχία τους. Είχε αποδεχτεί με καρτερικότητα την κατάστασή της.
Στον τεχνητό πνεύμονα βρισκόταν ξαπλωμένη, ενώ προεξείχε μόνο το κεφάλι της. Για να επικοινωνεί με τους δικούς της χρησιμοποιούσε έναν καθρέφτη. Έγραφε μέσω κομπιούτερ που ενεργοποιούνταν με τη φωνή της, ενώ χρησιμοποιούσε ειδικά διαμορφωμένη τηλεόραση.

Μια δυσμορφία στη σπονδυλική της στήλη την εμπόδιζε από τη χρήση πιο σύγχρονων τεχνητών πνευμόνων που δίνουν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.
Οι άνθρωποι που τη φρόντιζαν μπορούσαν να τη βγάλουν από τον κύλινδρο μόνο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, για βασικές ανάγκες φροντίδας.
Για τα εξηκοστά της γενέθλια η οικογένειά της, της έκανε πάρτι με 200 καλεσμένους.
Μόνο η διακοπή του ρεύματος στάθηκε ικανή να κάμψει τη θέλησή της για ζωή…

απο το << αναπηρια τωρα >>

δυστυχως ειναι πολλοι αυτοι ποι δεν << βλεπουν >> περα απο τη μυτη τους
και ειναι θεμε δικο μας ομως να καταγγελουμε τετοιες συμπεριφορες.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση είδε το φως της δημοσιότητας από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία και τον Αντώνη Σκορδίλη στις αρχές Μαρτίου και αφορά στην άνιση μεταχείριση δικηγόρου. Η είδηση έχει ως εξής:

Ιανουάριος 2008: Νεαρή ασκούμενη δικηγόρος με πρόβλημα όρασης καταγγέλλει δικαστικό υπάλληλο του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών για προσβλητική συμπεριφορά εστιασμένη στην αναπηρία της. Σύμφωνα με την καταγγελτήρια αναφορά της, ο δικαστικός υπάλληλος είχε προκλητικά αξιώσει από τη νεαρή ασκούμενη την… ανάγνωση αριθμών πινακίου, περιπαίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την αδυναμία της να το κάνει!

Η υπόθεση εκδικάζεται αρμοδίως -επιτέλους- σήμερα (5 Μαρτίου), προς απόδοση πειθαρχικών ευθυνών στον… είρωνα υπάλληλο. Στο δεκατετράμηνο της αναμονής, επανειλημμένα προτάθηκε στην καταγγέλλουσα να αποσύρει την καταγγελία και να ικανοποιηθεί με μια απλή προφορική «συγγνώμη» εκ μέρους του υπαλλήλου. Η νεαρή δικηγόρος αρνήθηκε τον προταθέντα προφορικό… συμβιβασμό. Αντιθέτως, μεθοδικά διεκδίκησε και εξασφάλισε τις απαραίτητες συμμαχίες (στο πλευρό της συντάσσονται πλέον η Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος και το αναπηρικό κίνημα, με έγγραφα υπομνήματα), ώστε μέσω της δικής της «περίπτωσης» να γεννηθεί δεδικασμένο υπέρ όλων των ανάπηρων επιστημόνων που μάχονται στη χώρα μας για ίσες ευκαιρίες. Η πρόθεσή της είναι εύλογη, διότι: η σύγχρονη νομοθεσία (ευρωπαϊκή και εγχώρια) ρητά και κυρωτικά απαγορεύει τη διακριτική εις βάρος των αναπήρων μεταχείριση. Η εφαρμογή της, όμως, προϋποθέτει τη δημοσιοποίηση των διακριτικών συμπεριφορών, από πλευράς των παθόντων. Δυστυχώς, ο κανόνας επί χρόνια ήταν και εξακολουθεί να είναι -εκατοντάδες οι σχετικές περιπτώσεις που ‘χουν καταγράψει οι αναπηρικοί φορείς- η αποσιώπηση των ρατσιστικών περιστατικών, ελέω της έντονης απαισιοδοξίας των παθόντων ότι… μπορούν να βρουν το δίκιο τους…

«Αυτό επιχειρώ να ανατρέψω», δηλώνει αποφασιστικά η νεαρή με πρόβλημα όρασης δικηγόρος. Και συμπληρώνει: «Η άρνηση αποδοχής της συγγνώμης δεν υποκρύπτει την παραμικρή έναντι του υπαλλήλου εμπάθεια. Υπερέχει το μείζον. Δηλαδή, να ανοίξει δρόμος για όλους τους θιγόμενους αναπήρους, ώστε να δημοσιοποιούν άφοβα τις εναντίον τους ρατσιστικές συμπεριφορές».

Αντώνης Σκορδίλης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 05/03/2009

Αφιερώστε 6 λεπτά από τον
πολύτιμο χρόνο σας για να δείτε
τη συγκινητική και σοκαριστική
ταινία μικρού μήκους η οποία
απλά απεικονίζει την ωμή και
συγκλονιστική πραγματικότητα
της κοινωνίας του 21ου αιώνα.
Βασισμένη σε πραγματικό γεγονός
και βραβευμένη ως η καλύτερη
μεταξύ 3600 υποψηφιοτήτων στη
θεαματική ενότητα «Φαγητό, Γεύση
και Πείνα" (Food, Taste and Hunger)».

http://www.cultureunplugged.com/play/1081/Chicken-a-la-Carte

Προβληματιστείτε και απλά
βοηθήστε να αλλάξουν κάποια
πράγματα στον κόσμο αυτό που
ζούμε.

Καταγγέλλουν ότι τρομάζει τα παιδιά τους η μονόχειρ τηλεπαρουσιάστρια

Εκτύπωση

Ακούγεται τρελό, αλλά ταυτοχρόνως είναι και ένδειξη δημοκρατίας το γεγονός ότι οι τηλεθεατές σε κάποιο κράτος έχουν άποψη και αυτή η άποψη μπορεί να γνωστοποιηθεί, και όπως φαίνεται, ακόμη και στην Βρετανία υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην αποδοχή της αναπηρίας σε ορισμένους κοινωνικούς ρόλους.


Ακολουθεί η είδηση που δημοσιεύτηκε στις 3/3/2009 στην εφημερίδα «Απογευματινή»:

Οι εννιά επίσημες καταγγελίες που έγιναν προς τη διεύθυνση του BBC πιστοποιούν ότι στην εποχή των ίσων ευκαιριών και της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού, τα κοινωνικά ταμπού καλά κρατούν: «Είναι τραυματικό για τα παιδάκια να βλέπουν μία γυναίκα με ένα χέρι να παρουσιάζει παιδική εκπομπή», υποστηρίζουν οι «αγανακτισμένοι πολίτες».

Ιδού τί συνέβη: Στη Βρετανία, η 29χρονη και γλυκύτατη Cerrie Burnell (Τσέρι Μπαρνέλ), άγαμη μητέρα μιας κορούλας πέντε μόλις μηνών, παρουσιάζει εδώ και τριάντα μέρες στο BBC την παιδική εκπομπή «ανακάλυψέ το και φτιάξτο» του παιδικού προγράμματος CBeebies του BBC. Απευθύνεται σε παιδιά του νηπιαγωγείου και τους δείχνει πώς να φτιάχνουν κατασκευές -κυρίως από πηλό και πλαστελίνη- με το… ένα χεράκι, αφού και η ίδια έχει δυστυχώς κομμένο το δεξί της χέρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα της.

Την εκπομπή αυτή, η Τσέρι παρουσιάζει μαζί με το νεαρό Αλεξ Γουΐντερς και αποτελούν ένα αρμονικό τηλεοπτικό ζευγάρι. Η παρουσιάστρια εξήγησε ότι προσελήφθη, τόσο αυτή όσο και ο Αλεξ, μετά από διαγωνισμό που προκήρυξε το παιδικό τμήμα του σταθμού και κέρδισε τη θέση μεταξύ χιλίων αιτούντων. Στο Διαδίκτυο πολλοί γονείς «κουβεντιάζουν» τον τηλεοπτικό παιδαγωγικό ρόλο της Τσέρι, με αρκετή επιφύλαξη, θεωρώντας ότι τα παιδάκια τρομάζουν, δεν μπορούν να κοιμηθούν και γενικώς «αγριεύουν» στη «θέα μιας κουλής».

Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν και αυτές οι αντιδράσεις είναι ένδειξη δημοκρατίας και ισοτιμίας. Ας μην μας μείνει μόνο το αρνητικό της ιστορίας, δηλαδή οι αντιδράσεις κάποιων τηλεθεατών.

Ας μας μείνει και το θετικό αυτής της ιστορίας, το ότι ένας από τους μεγαλύτερους ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς διεθνούς εμβέλειας επέλεξε για παρουσιαστή κάποιον άνθρωπο με εμφανή αναπηρία. Αυτό καθεαυτό είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία που δύσκολα θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε στον νεοελληνικό μας πολιτισμό.

Στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, έχουμε έλλειμμα στελεχών που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Η αναπηρία εξακολουθεί και αποτελεί ένα τεράστιο εμπόδιο για κάθε άνθρωπο, αλλά και για την εξέλιξή του.

ΑΠΟ ΤΟ " ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ"

επισκεψη στη Κυπρο......
μια επισκεψη τη βδομαδα που μας περασε με μαθητες στη Κυπρο μας εδωσε τη δυνατοτητα να δουμε απο κοντα και να διδαχθουν τα παιδια τι παει να πει ... αγωνιζομαι ....

φυλακισμενα μνηματα οι ταφοι των αγωνιστων Κυπριων για την ενωση με την Ελλαδα
μεσα στις φυλακες της Λευκωσιας
η << ξεναγηση>> στο χωρο των φυλακων , στα κελια των μελλοθανατων , στο τοπο τις εκτελεσης , και τελος στα φυλακισμενα μνηματα απο ενα αγωνιστη Κυπριο , συγρατουμενο των εκτελεσμενων , ηταν συγκλονιστικη .
η νεωτερη ιστορια μας που δεν διδασκεται στα σχολεια .
οι περισσοτεροι εκτελεσμενοι ηταν νεοι , ο νεαρωτερος 18 χρονων στην ηλικια των μαθητων .
ενα απο τα σημαντικοτερα μνημεια του ελληνισμου

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

"Δεν εγκρίνω, αλλά σέβομαι τις επιλογές του παιδιού μου και προσπαθώ να τις ερμηνεύσω".

Παρά την επιμονή του δικαστηρίου να εκμαιεύσει την καταδίκη από τον μάρτυρα πατέρα και πρωτοκλασάτο στέλεχος του Συνασπισμού για την ληστεία που διέπραξε ο γιος του (πριν από 18 μήνες σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στου Γκύζη), ο Νίκος Βούτσης ήταν κατηγορηματικός.

Με την ιδιότητα του πατέρα υπερασπίστηκε τον 23χρονο κατηγορούμενο γιο του Γιώργο Βούτση-Βογιατζή, που ανέλαβε ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου πλήρως την ευθύνη για τη ληστεία, όχι όμως και για τη χειροβομβίδα που βρέθηκε στην τσάντα του και κατά το κατηγορητήριο, με σκοπό να βάλει σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες. Μια κατηγορία που προστέθηκε εννέα μήνες μετά το συμβάν και η ποινή που επισείει είναι από πέντε έως είκοσι χρόνια φυλάκιση!

Τόσο ο Νίκος Βούτσης όσο και η πρώην σύζυγός του Σοφία Βογιατζή, έκαναν λόγο για ένα ευαίσθητο, κοινωνικό και πολιτικοποιημένο παιδί, με ανιδιοτελή κίνητρα και δικό του αξιακό σύστημα.

«Ο Γιώργος δεν είναι το παιδί του... σωλήνα. Του έχω εμπιστοσύνη για την ευθυκρισία του, πέρα των διαφορών στις επιλογές του, δεν υπήρξαν ιδιοτελή κίνητρα, γιατί ανήκει στα παιδιά που παίρνουν το ρίσκο...» Ο Νίκος Βούτσης προσπάθησε στην κατάθεσή του να ερμηνεύσει και να εξηγήσει την «οριακή επιλογή» του γιου του, την οποία έκανε «σε όρια που υπερβαίνουν την κλίμακα αξιών» που έχει θέσει ο πατέρας του ως άνθρωπος.

Ωστόσο πίσω από τη συμπεριφορά αυτή του γιου του, δεν απουσίασε και η αυτοκριτική του πατέρα για τις ενδεχόμενες ευθύνες του. «Υπάρχει το στοιχείο επιρροής από την οικογένεια. Επιρροής που αισθάνομαι ότι έχω και εγώ την ευθύνη που δεν ήταν τόσο βαθιά ώστε να αποτρέψει αυτή την οριακή επιλογή που έκανε» είπε ο Νίκος Βούτσης, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι βρίσκεται στο έδρανο του μάρτυρα με την ιδιότητα του πατέρα (και όχι του πολιτικού) και σκιαγραφώντας το χαρακτήρα του παιδιού που μαζί με τους συνομηλίκους του, ανθίζει «σε μια κοινωνία με συσσωρευμένη βία, που παράγεται και εξελίσσεται σε νέους ανθρώπους».

Στο διά ταύτα της κατάθεσής του ο συντετριμμένος Νίκος Βούτσης ζήτησε από το δικαστήριο να υπάρξει μια δίκαιη κρίση ώστε να είναι το συντομότερο δυνατό ο Γιώργος ξανά στην οικογένειά του και τους φίλους του, και εγγυήθηκε ότι με το διάλογο θα τα τακτοποιήσει όλα με το παιδί του, ώστε να μην επαναληφθούν τέτοιου είδους πράξεις. Διευκρινίζοντας ωστόσο ότι δεν θα ζητήσει ποτέ από τον γιο του να πάψει να έχει ανησυχίες και να βλέπει καθισμένος σε ένα καναπέ τηλεόραση... ή να «είναι yes man»...

ΠΗΓΗ ESPRESSO

Αναρτήθηκε από Άνεργοι Δημοσιογράφοι στις 14:04

χωρις να συμφωνω καθολου με την ιδεεα τις << απαλοτριωσης>> απο τις τραπεζες , αλλα μετη σταση του πατερα ..ειμαι μαζι

μπορουμε να βοηθησουμε ολοι να σωθει το ορος αιγαλεω

μπορουμε να βοηθησουμε ολοι να σωθει το ορος αιγαλεω

Το Πάμε Αλλιώς συμμετέχει την επόμενη Κυριακή,5-4-2009,και ώρα 11μμ στον περίπατο στο βουνό της Επιτροπής γιά το Όρος Αιγάλεω

Την επόμενη Κυριακή,5-4-2009 και ώρα 11 μμ, όσοι/ες απαρτίζουμε την Επιτροπή Υπεράσπισης και Οικολογικής ανάδειξης του Όρους Αιγάλεω θα συναντηθούμε στο βουνό γιά να περπατήσουμε τη διαδρομή που αποτυπώνεται στην παραπάνω εξαιρετική φωτογραφία ,(πλάγια όψη και κάτοψη) με την διαδρομή (γαλάζιο χρώμα).Με αρχικό σημείο την κίτρινη βούλα έχουμε σε απόσταση 170 μέτρων αριστερά το καμένο δάσος ενώ σε απόσταση 370 μέτρων δεξιά βρισκόμαστε στην κορυφή του γκρεμού!!! Πρόκειται για 150 μέτρα τσιμεντόδρομου και 220 μέτρα από πάρα πολύ βατό μονοπάτι χωρίς ανηφόρα.
Σας καλούμε να έρθετε γιά να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε μαζί το βουνό.Θα συνεχίσουμε τους περιπάτους και σε άλλες διαδρομές του βουνού με στόχο όχι μόνο να το γνωρίσουμε, αλλά και να το υπερασπιστούμε από συμφέροντα και απειλές.