.........στον δασκαλο..........

.........στον δασκαλο..........

Στη μνήμη του ΣΠΥΡΟΥ: Το μάθημα αρχίζει με Α - Απεργία, Αγώνας, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια

Γνώρισα το Σπύρο εκείνο το μεγάλο χειμώνα του 1983-1984, όταν ήταν ακόμη πρωτοετής στο Παιδαγωγικό, με το πάθος της νιότης, μιας νιότης που δεν μπορούσε να χωρέσει στα στενά καλούπια της "ενσωματωμένης στο σύστημα αλλαγής" του κόμματος για το οποίο είχε αγωνιστεί μέσα από τις γραμμές της νεολαίας του. Ερχόταν μαζί μας στις πορείες ενάντια στο απεργοκτόνο άρθρο 4 μαζί με τον αδελφό του και συνάδελφο στις τράπεζες, το Νίκο, και βρισκόμασταν στις πρώτες γραμμές, στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους βρετανούς ανθρακωρύχους. Ο Σπύρος δεν ήταν από τους ανθρώπους που θα το έβαζε κάτω, δεν θα συμβιβαζόταν με μια πλαστική "αλλαγή". Απ' όσο θυμάμαι είχε μπει στην Ένότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών. Τα λέγαμε τα βράδια εκείνα στο μπαρ "Συλλήβδην" (του Γιώργου, της Μαριάννας και του Γιάννη που τον είδα στην προβολή της Μακρονήσου) με δεκάδες συναγωνιστές/τριες παρέα με ένα ποτό και διάφορα χάπενινγκ ξαφνικά και πολύμορφα. Τον έχασα μετά για καμιά δεκαπενταετία για να τον βρω στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πολιτικού της Νομικής να ειδικεύεται στην Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης. Και εκεί πάντα ενεργός και πρωτοπόρος όπως ήταν πάντα και παντού, στις κινητοποιήσεις εναντίον των νόμων Αρσένη, Γιαννάκου, στα Πίσω Θρανία, στους "Δασκάλους σε Κίνηση" κ.α.


Σπύρο, ξέρεις πάντα υπάρχει το σκαμπό στο μπαρ αλλά και το κάθισμα στο αμφιθέατρο, όπως υπάρχει πάντα η πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων.

Γεια χαρά

Θανάσης Τσακίρης