«Έγινα άνθρωπος, το καταλαβαίνετε;»
«ΑΝ Ηζωή ενός ανθρώπου βαθμολογείται έως το δέκα, η δική μου ζωή δεν έπιανε ούτε μισή μονάδα. Δεν ήταν ζωή αυτή, ήταν ένα ολοστρόγγυλο τίποτα! Υπήρχα, δεν υπήρχα, ήταν το ίδιο. Η δουλειά με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι αξίζω σαν άνθρωπος, ξυπνάω και έχω έναν σκοπό, νιώθω χρήσιμος, ξέρω ότι προσφέρω στον εαυτό μου, αλλά και σε άλλους ανθρώπους. Η ζωή μου τώρα πιάνει επτάμισι μονάδες και θα την πάω ψηλότερα!» Ήταν 20 χρονών ο Κώστας όταν εκδήλωσε σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί τρεις φορές σε ψυχιατρικά τμήματα και ακολουθεί ψυχιατρική φαρμακευτική αγωγή εδώ και 27 χρόνια που «σταθεροποίησαν», όπως λέει, την κατάστασή του. Οι μέρες του όμως ήταν ίδιες και απαράλλακτες: «Κοιμόμουν στις 12 τη νύχτα, ξυπνούσα στις 10 το πρωί και δεν είχα να κάνω απολύτως τίποτα.
ενα πολλη καλο ρεπορταζγια τους ανθρωπους που βρηκαν ξανα τη ζωη τους
στα σημερινα ΝΕΑ διαβαστε εδω
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4515041&ml=1
1 σχόλιο:
Eίναι φοβερό η περιθωρειοποίηση των ανθρώπων που γίνεται απο όλους μας δυστυχώς.Η εργασία και σαν εργασιοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο.Ο άνθρωπος αν δεν έχει ενδιαφέρον στη ζωή του νεκρώνεται, με απασχολεί αυτό το θέμα γιατί το βλέπω τώρα τελευταία στο γυιό μιας φίλης μου που έπαθε διαβήτη και έχασε και τη δουλειά του
Δημοσίευση σχολίου