Καλά εσύ, θεία Ελλη, έφυγες νωρίς

Με την εξαίρεση κάποιων μικρολεπτομερειών, η ιστορία της θείας μου της Ελλης είναι η τυπική ιστορία μιας υπερήλικης συνταξιούχου που έζησε τις προηγούμενες ταραγμένες δεκαετίες στην Ελλάδα. Μια από τις μικρολεπτομέρειες αυτές είναι ότι τον Αύγουστο του 1944 ο άντρας της συνελήφθη στο μπλόκο του Βύρωνα μετά από από υπόδειξη ενός κουκουλοφόρου Ελληνα «Γερμανοτσολιά» και εκτελέστηκε επί τόπου μαζί με άλλους 10 συντρόφους του της Εθνικής Αντίστασης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Σίγουρα κάποιος θείος της κυρίας Μέρκελ θα κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, αλλά δεν έχω κανένα στοιχείο ότι περνούσε εκείνες τις μέρες από τον Βύρωνα.

Πρόκειται για λεπτομέρεια όχι μόνο γιατί εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες έζησαν εκείνη την εποχή παράμοια δράματα, αλλά γιατί η ίδια η θεία Ελλη, που είδε εν τω μεταξύ τον αδελφό της να καταδικάζεται σε θάνατο στον εμφύλιο πόλεμο, έπρεπε να ξεπεράσει το παρελθόν και να συγκεντρωθεί, αργότερα, στην ανατροφή των 2 παιδιών της. Εργάστηκε τίμια για δεκαετίες, πλήρωνε κανονικά τις ασφαλιστικές της εισφορές και στο τέλος βρέθηκε με μια μικρή σύνταξη.

Οσο εθνικό νόμισμα ήταν η δραχμή άξιζαν κάτι λίγο τα λεφτά. Υστερα έχασαν την αξία τους καθώς αυτοί που έβαλαν θριαμβευτικά την χώρα στο ευρώ δεν φρόντισαν συγχρόνως να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην μετατραπεί σε μια από τις ακριβότερες στην Ευρώπη, μια μπανανία στα χέρια των καρτέλ και 5-6 αδηφάγων οικογενειών και ΜΜΕ. Ετσι κάπως η θεία βρέθηκε με 500 ευρώ σύνταξη τον μήνα.

Είτε επί δραχμής είτε επί ευρώ, η θεία εκτέλεσε βέβαια πιστά τα καθήκοντα ενός κράτους πρόνοιας που στην Ελλάδα σπαταλήθηκε στα σκυλάδικα και στο περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα» του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, που ενδιαφερόταν μόνο να κερδίζει τις εκλογές ,να είναι αρεστός στο λαό και στο τέλος να αποφύγει το ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά: ήταν εκείνη που, όταν γεννήθηκαν τα εγγόνια της, έπαιξε τον ρόλο του παιδικού σταθμού και του κοινωνικού λειτουργού, ειδικότητες που αφθονούν στις χώρες οι οποίες σέβονται τους πολίτες τους και δεν σπαταλούν ένα μεγάλο μέρος του πλούτου τους σε εξοπλισμούς και μίζες στους εμπόρους όπλων.

Την άνοιξη του 2009 η θεία αρρώστησε και εισήχθη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου δεν υπήρχαν ούτε μαξιλάρια ούτε θερμόμετρα. Εγώ ο ίδιος αγορασα ένα από το απέναντι Φαρμακείο για να παρακολουθούμε την θερμοκρασία της. Ούτε λόγος φυσικά για μεταφορά σε ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου τα καθημερινά νοσήλεια κοστίζουν συχνά το διπλάσιο απ ότι η σύνταξη των 500 ευρώ.

Αμφιβάλλω πολύ αν στους εκπροσώπους της Ευρωπαικής Ενωσης και του ΔΝΤ που ζητούσαν περικοπές στις συντάξεις και τις δημόσιες δαπάνες τέθηκε το θέμα της πλήρους κατάρρευσης του Συστήματος Υγείας από τους πειθήνιους διαπραγματευτές μιας κυβέρνησης η οποία , 7 μήνες μετά τις εκλογές, δεν έχει αλλάξει τις διεφθαρμένες διοικήσεις των Νοσοκομείων και γενικώς κωφεύει στο παλλαικό αίτημα της τιμωρίας των υπευθύνων μιας χωρίς προηγούμενο λεηλασίας.

Παρ ότι οι γιατροί δεν της έδιναν παρά μερικές μέρες, η θεία κατάφερε να βγει νικήτρια από το Νοσοκομείο. Ανήκε σε αυτή την σκληραγωγημενη γενιά του Γλέζου και του Σάντα που κατέβασαν την σημαία από την Ακρόπολη, που αρνείται πεισματικά να πεθάνει. Μια γενιά που σήμερα αισθάνεται ταπεινωμένη και οργισμένη με αυτούς οι οποίοι, παρ ότι είχαν την ευκαιρία, μετέτρεψαν ξανά την πατρίδα τους σε υποχείριο των Γερμανών. Μια γενιά την οποία, περικόπτοντας την 13η και 14η σύνταξη με το τρίτο πακέτο μέτρων της Κυριακής, κυβέρνηση και διεθνής τρόικα εξοντώνουν υλικά και ψυχολογικά.

Γιατί με την περιβόητη συμφωνία μπορεί να σώθηκαν οι πιστωτές της χώρας απο την σίγουρη χρεωκοπία, αλλά κόπηκαν τα λίγα επιπλέον ευρώ με τα οποία οι περισσότεροι Ελληνες χαμηλοσυνταξιούχοι κλείνουν τις τρύπες της χρονιάς, φτιάχνουν τα δόντια τους ή επιτελούν ένα ακόμη έργο κοινωνικής πρόνοιας: χαρτζιλικώνουν τα εγγόνια τους, της γενιάς των 700-και από προχθές 500- ευρώ, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα. Ξέρω ότι αυτή η στάση πληρωμών προς τα εγγόνια θα στεναχωρούσε πολύ την αγαπημένη μου θεία που ευτυχώς δεν πρόλαβε να την ζήσει. Εφυγε πιο νωρίς.

http://revma.wordpress.com/revma/