Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΜΑ

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΔΕΛΤΊΟ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

Η Κίνηση Πολιτών Νίκαια Ρέντη "κόντρα στο ρεύμα" στις 29 Ιουλίου 2011 με αφορμή την ανακοίνωση του ΝΠ "κοινωνική προστασία & αλληλεγγύη " για το πόσα νήπια θα δεχτούν οι παιδικοί σταθμοί απο το Σεπτέβρη έβγαλέ και τοιχοκόλησε σε όλους τους παιδικούς σταθμούς της Νίκαιας αυτήν την ανακοίνωση .
Στις 19/8/2011 το γραφείο τύπου του Δήμου Νίκαιας Ρέντη με δελτίο τύπου απαντησε στην ανακοίνωση μας .
20 μέρες μετά και προφανώς ζαλισμένοι απο τις διακοπές έγραψαν ένα δελτίο απάντηση με αρκετά ψέμματα και ανακρίβειες , απαντώντας στην ουσία σε εμένα ( 5 φορές αναφέρετε το όνομα μου ) . Ας δούμε λοιπόν πιά είναι η αλήθεια και πιά τα ψέμματα .
Ασ τα ξαναπάρουμε λοιπόν με την σειρά .
Γράφουν στο δελτίο τύπου :
<<Ο πρώην Παιδικός Σταθμός ΙΒΣΑ, που κατά τον κ. Παπαδόπουλο καταργείται, μεταφέρθηκε στο νέο Παιδικό Σταθμό της οδού Τυάνων, ο οποίος έχει πολύ περισσότερους και καλύτερους χώρους, απολύτως ασφαλής, σε αντίθεση με το άθλιο κτήριο του Παιδικού Σταθμού ΙΒΣΑ, το οποίο σημειωτέον στοιχίζει στο δήμο περί τις 200.000 € το χρόνο.>>
..μεταφέρθηκε λοιπόν ο ΙΒΣΑ στον νέο παιδικό σταθμό στην οδό Σμύρνης και Τυάνων για να δούμε που μεταφέρθηκε

η εικόνα του νέου παιδικού σταθμού απο την οδό Τυάνων



η εικόνα του απο την οδό Σμύρνης



ένα κομμάτι της αυλής που θα παίζουν τα νήπια απο αύριο ..



βλέπετε ότι έχουν αρχίσει και βάζουν και τα έπιπλα΄

και εδώ διάφορες κατασκευές για να παίζουν τα παιδιά , όχι δεν είναι σκαλωσιές!!

Λέει πιό κάτω το δελτίο τύπου του δήμου μας :
<<Οι ΣΤ΄ και Ζ΄ Παιδικοί Σταθμοί, οι οποίοι είναι επίσης σε ακατάλληλα κι ενοικιαζόμενα- πανάκριβα κτήρια, φιλοξενούσαν περί τα 45 παιδιά πέρυσι, μεταφέρονται στον εκκενωθέντα από τις διοικητικές υπηρεσίες όροφο του Παιδικού Σταθμού της Κύπρου, οι οποίοι ανακαινίζονται και στον Παιδικό Σταθμό ΠΙΚΠΑ, ο οποίος επεκτείνεται και ανακαινίζεται πλήρως.>>
οι παιδικοί σταθμοί της Νίκαιας και του Ρέντη διευθύνσεις
Ο ΣΤ παιδικος σταθμός είναι στην οδό Γέμελου και πάει στον << πρωην ΠΙΚΠΑ >> που είναι παραδίπλα και ο οποίος ανακαινίστηκε ΄'οπως λένε θα το δούμε αυτό !!
Ο Ζ παιδικός είναι στην Ιερολοχιτών στην περιοχή της Αγίας Τριάδας κλείνει και πάει στον παδικό της Κύπρου !!

δείτε στον χάρτη τα 2 σημεία ...πόσα χιλιόμετρα απόσταση είναι ο ένας από τον άλλον ξέρει το γραφείο τύπου ;
Την αλήθεια δεν την γράφουν , ότι δηλαδή θα μεταφέρουν τον Ζ στον 2ο παιδικό σταθμό που είναι στην Οδυσσέως και θα φιλοξενεί 50 παιδιά !!
Αλλά τι να πούν .. με τι υποδομές θα λειτουργήσει ο 2ος ; με τι προσωπικό;
Εχει μαγείρεισα ; κουζίνα να μαγειρεύουν να τρώνε τα νήπια έχει ;
Η΄όπως λέγετε θα μεταφέρετε το φαγητό απο τον σταθμό που είναι στην Ατταλείας ;
Υπάρχει αλήθεια δυνατότητα ασφαλούς μεταφοράς φαγητού για νήπια απο τον ένα σταθμό στον άλλον ;
Ποιός αναλάμβάνει την ευθύνη για πάν ενδεχόμενο;.
Αλήθεια γνωρίζει το γραφείο τύπου ότι στην επιδημία του ΗΝ1 για αναρωτήριο , όπως έλεγε η εγκύκλιος του Υπουργείου για να μείνει σε λειτουργεία ο σταθμός , έιχαν βάλει ένα κρεββατάκι στο γραφείο του σταθμού γιατί δεν υπάρχει άλλος χώρος , με 30παιδάκια τότε τώρα με τα 50 ;.
Ας πάμε και παρακάτω .. μπορούν να μας πουν πόσα παιδάκια απο επανεγραφές δεν πήραν φέτος , πρώτη φορά συμβαίνει αυτό να μην πάρουν επανεγραφές δηλαδή , πόσα γνωρίζουμε και γιατί ;
Πόσα νήπια ανέργων προσφάτως απολυθέντων γονιών δεν τηρούν τα κριτήρια ξέρουμε ;
Θα ζητήσουμε αναλυτικά όλα αυτά τα στοιχεία και θα επανέλθουμε .
Ακούστε Κλυριοι της διοίκησης , οι παιδικοί σταθμοί , θα το πούμε για άλλη μια φορά και για όσες χρειαστεί ακόμα , προσφέρουν στα νήπια παιδαγωγικό έργο, τα νήπια έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με την εκπάιδευση , χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν και αυτό μπορέι να κρατήσει και μήνες , δεν γίνετε λοιπόν μόλις προσαρμοστούν τα παιδιά στον παιδικό σταθμό γνωρίσουν τον χώρο να πάτε εσείς γιατί έτσι βολευει λογιστικά να τους πείτε βνα πάνε αλλού , ΘΑ ΞΑΝΑΡΧΊΣΟΥΝΕ ΠΆΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΉ .
Και αυτό μόνο παιδαγωγικά σωστό δεν είναι λογιστικά μπορεί .
Τώρα βέβαια για την επίθεση στο προσωπό μου και την προσπάθεια που κάνουν οι διοικούντες αλλά και τα διάφορα τσιράκια τους να με ταυτίσουν με την προηγούμενη διοίκηση του δήμου μάλλον ματαιοπονούν .
Και βέβαια δεν έχω προέλθει απο παρθενογένηση , είμαι εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος απο τις ίδιες εκλογές που βγήκε και η διοίκηση Ιωακειμίδη .
Και έχουμε τις ίδιες ξεκάθαρες θέσεις που είχαμε και προεκλογικά σε όλα τα ζητήματα και ειδικότερα για τους παιδικούς σταθμούς
εξακολουθούμε να διεκδικούμε και να αγωνιζόμαστε για

5. ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ & ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τους εργαζόμενους προτεραιότητα αποτελεί η ύπαρξη σε κάθε γειτονιά βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών για το σύνολο των παιδιών που το ζητήσουν, δωρεάν και χωρίς καμιά διάκριση.

• Πρόγραμμα κατασκευής νέων σταθμών αλλά και αντικατάσταση όσων από τους παλιούς δεν πληρούν τα κριτήρια (και είναι πολλοί αυτοί)
• Σε μονοκατοικίες με κήπους και αυλές και όχι διαμερίσματα κλουβιά
• Ωράριο προσαρμοσμένο στις συνθήκες που να εξυπηρετούν τους εργαζόμενους γονείς
• Προσλήψεις μόνιμου, επαρκούς προσωπικού για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας

Όσον αφορά δε το κλεισιμο του Α παιδικού σταθμού και το τι έκανα εγώ τότε , όσοι ήταν εδώ στην Πόλη γνωρίζουν οι υπόλοιποι μπορούν αν μάθουν , να θυμήσω πάντως ότι υπήρξα στο 1ο διοικητικό συμβούλιο του ΝΠ <<παιδικοί σταθμοί>> εκλεγμένος εκπρόσωπος των γονιών επι διοικήσεως Τράπαλη και εκείνος που σε άριστη συνεργασία με τους εργαζόμενους βοήθησε να γίνει οργανισμός λειτουργείας του ΝΠ .
Αυτά και για την ιστορία και άς κάνουν ότι δεν ξέρουν μερικοί
Και κάτι άλλο πάνω σε αυτό ο Μπενετάτος έκλεισε τον 1ο παιδικό σταθμος γιατί δεν είχε ποτέ ξεκάθαρη θέση για το τί θέλει να κάνει με τους σταθμούς η σημερινή διοίκηση Ιωακειμίδη κλέινει 3 παιδικούς γιατί εξυπηρετεί και προσπαθεί να εφαρμόσει με απόλυτη ακρίβεια όσα προβλέπει ο Καλλικράτης και τα μνημόνια .
Εμείς θα εξακολουθήσουμε να "αυθαδιαζουμε απέναντι σε κάθε εξουσία " που βάζει πάνω απο τους Ανθρώπους το χρήμα και το κέρδος .
Τα παιδιά μας δεν είναι αριθμοί και δεν μπορείτε να τα μετράτε με το κομπουτεράκι

Οταν όλα φαίνονται Χαμένα.........

Στο βίντεο μια ομάδα απο αφρικανικά βόδια πέφτει στην παγίδα μια αγέλης λιονταριών.
Ένα μικρό απομονώνεται και πέφτει στα δόντια τους. Το παρασύρουν στο ποτάμι όπου το διεκδικεί με τα σαγόνια του ένα κροκόδειλος!.
Όλα φαίνονται χαμένα για το μικρό ....όλα;
Αξίζει να δείτε το βίντεο.

ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ

17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1944 - ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ

"...Η Κοκκινιά...στέκεται ορθή. Παλεύει πάνω σε μαρμαρένια αλώνια με τον χάροντα, σαν άλλος Διγενής και κερδίζει... ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ... Σ' ευχαριστώ πατρίδα Κοκκινιά που με έκαμες να στέκουμε ορθός μπρος στους καιρούς και να κοιτάζω κατάματα τους λαούς. Σ' ευχαριστώ που με έκαμες να μη ντρέπομαι. Σ' ευχαριστώ για το μεγάλο Εθνικό Δίδαγμα που μας έδωσες. Πως να αγαπάμε την Ελλάδα - να αγαπάμε υπερασπίζοντας τη λευτεριά και ανεξαρτησία της με τη θυσία μας... Χαίρομαι που σε βλέπω μέσα στο Εθνικό Πάνθεον δίπλα στο Κούγκι και στ' Αρκάδι. Δίπλα στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο."
http://www.greekholocausts.gr

"ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ"

ΠΟΣΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΠΡΑΣΙΝΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ;

Πλατεία Δαβάκη (Περιβολάκι) στην Νίκαια

Εδώ και ένα χρόνο εργοτάξιο

Προεκλογικά πέρσι, ξεκίνησε τέτοιο μέρες το έργο ΠΡΑΣΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ που περιλάμβανε την «Ανάπλαση χώρου πρώην κινηματογράφου "Βικτώρια", ανάπλαση παιδικής χαράς "Ειρήνη" και ανακατασκευή παιδικής χαράς "πλατείας Δαβάκη"»

Στις 20 Ιουνίου του 2011, με αποφασή του το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Νίκαιας -Ρέντη έδωσε παράταση στον εργολάβο που έχει αναλάβει το έργο μέχρι τις 16/9/2011 να παραδώσει το έργο.

Η κατάσταση βέβαια στην πλατεία άλλα μας δείχνει. Σήμερα 14/8/2011, ένα μήνα πριν παραδώσουν το έργο και οι φωτογραφίες δείχνουν τι επικρατεί.

Το απόλυτο εργοτάξιο, χάος

Δέντρα ξεραμένα, πεσμένα στο χώμα !

Τα δέντρα στην πλατεία είχαν "μάθει" στο νερό. Τα περισσότερα ήταν μέσα στα παρτέρια και ποτιζόντουσαν μαζί με το γκαζόν. Τώρα εδώ και ένα χρόνο ποτίζονται μόνο από τη βροχή. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα έχουν χάσει τις ρίζες τους και βρίσκονται πια στον αέρα, θα χάσουμε και τα υπόλοιπα.

Και στο κάτω μέρος της πλατείας φαίνεται ότι τα δέντρα έχουν αρχίσει να ξεραίνονται

Μάλλον για τα περισσότερα η κατάσταση είναι "χωρίς επιστροφή "

Μάλλον είδαν ότι πάει να "φύγει" και του έριξαν χώμα στις ρίζες του !!
«ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ!»

Τι ηλικία είχε αυτό το δέντρο που το ξερίζωσαν;

Υπάρχουν ποινικές ευθύνες γι’ αυτή την κατάσταση;

Μπορεί ο οποιοσδήποτε εργολάβος που αναλαμβάνει ένα δημόσιο έργο να ξεριζώνει τα δέντρα αφού πρώτα έχει φροντίσει να ξεραθούν;

Θα αναλάβει η επιβλέπουσα υπηρεσία του Δήμου να μας πει τι γίνετε εκεί;

Εμείς θα ζητήσουμε να μάθουμε. Είδωμεν!

Μέχρι και οι νεραντζιές έχουν αρχίσει να στρίβουν τα φύλλα τους από την έλλειψη νερού

Οι φοίνικες μάλλον «αναχωρούν» και αυτοί.

Απ’ ότι δείχνει η κατάσταση στην πλατεία ο «φορέας υλοποίησης Δήμος Νίκαιας – Ρέντη» δεν δείχνει και την ιδιαίτερη προσοχή στο έργο και στα δέντρα. Προφανώς θέλει να «φύγουν αυτά από μόνα τους» για να βάλει άλλα, πιο καλά !

Να βγούμε ψεύτες αλλά μάλλον θα καταντήσει και το Περιβολάκι σαν την πλατεία Κουμπάκη με πολύ ωραία μάρμαρα και πλάκες αλλά χωρίς καθόλου δέντρα.

ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ που βλέπεται το έργο, μήπως να δώσουμε ΑΜΕΣΑ λίγη προσοχή στα δέντρα της πλατείας Δαβάκη, ξέρετε εκεί στην Π.Ράλλη.

σχέδια της πλατείας

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς, Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944

Η Ελένη Παπαδοπούλου αφηγείται τα όσα άκουσε από την γιαγιά και την μητέρα της

απο το :http://kontrastoreyma.blogspot.com/

Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε χρόνο τέτοια μέρα μαζεύονταν όλες οι γυναίκες της γειτονιάς, μας έπαιρναν και εμάς δίπλα τους και με τον φόβο στην καρδιά και τον τρόμο στα μάτια, άρχιζαν τις διηγήσεις για το μπλόκο. Και εμείς εκεί δίπλα τους, να φοβόμαστε και να ακούμε, για την Διαμάντω που κατέβαινε την οδό Κυζίκου, το ρέμα με τα φυσεκλίκια στον ώμο και έτριζε η γη όπως λέει η μάνα μου, για το πηγάδι του Βοσκόπουλου που πολλοί αγωνιστές κρυφτήκαν μέσα και σώθηκαν από το μπλόκο.

Για τον Μπογδάνο που αφού έγινε η μάχη στο σπίτι, πάνω στου Σπάθα, έβαλε τον γιο του στους ώμους και τον κατέβασε στα γερμανικά σκοτωμένο. Ήταν μόνο 16 χρόνων.

Η γιαγιά μου, χήρα 43 χρονών. Ο παππούς δεν άντεξε την κατοχή. Με δυο παιδιά, τον θείο μου 19 και την μάνα μου 16. Να κλαίει και να τραβάει τα μαλλιά τη. Μέχρι λέει και αξιωματικός που ήταν με τους γερμανούς, την λυπήθηκε και της είπε «μην κλαίς, θα έρθει το παιδί σου».

Μέχρι το απόγευμα είχαν έρθει όλοι και ο θειος μου πουθενά. Τον είχαν βάλει στην σειρά για το στρατόπεδο και καλά που βρέθηκε ο γείτονας μας, ο Αποστόλης ο Αρώνης και έκανε λίγο τόπο και πήρε τον θειο μου δίπλα του και σώθηκε. Μέχρι που πέθανε η γιαγιά μου, την άκουγα να λέει «ας είναι καλά ο Αποστόλης».

Αυτό που με τρόμαζε πιο πολύ όμως και το σκεφτόμουν, ακόμη μέχρι και όταν έπεφτα στο κρεβάτι, ήταν ότι την άλλη μέρα το αίμα το μάζεψαν "ρολό", λες και ήταν ύφασμα. Αυτό δεν το χώραγε ο νους μου, πως έγινε και όλο ρωτούσα, αλλά οι ερωτήσεις κομμένες. Βιαζόντουσαν να πει κάθε μια την ιστορία της.

Όταν άκουσαν λέει ότι οι γερμανοί άρχισαν, αφού τους μάζεψαν στην πλατεία, να καίνε τα σπίτια, κλείστηκαν μέσα και έτρεμαν. Και η γιαγιά μου, όταν της είπε η μάνα μου τι θα κάνουμε, είπε «δεν παν να καούν όλα! Εγώ το παιδί μου θέλω πίσω».

Πόντια βλέπεις, τα είχε δει όλα. Μια ζωή τρέξιμο και αγώνες. Να κάνει ρίζες σε καινούριο τόπο, σε καινούριο σπίτι.

Άρχισε και σουρούπωνε, όταν γύρισε ο θειος μου. Βαγγέλη Κωφίδη τον έλεγαν. Την άλλη μέρα, οι μανάδες πήγαν στο 3ονεκροταφειο. Δεν έψαχνε να βρει καμιά το παιδί της. Μόνο πήρε κάθε μια από έναν τάφο και άρχισε να κλαίει . Και στα σαράντα των νεκρών, όπου πήγαν όλοι στην Οσία Ξένη, έστησαν οι γερμανοί το πολυβόλο πάνω στην δεξαμενή και τους θέρισαν. Σκοτώθηκαν αρκετοί.

Αιωνία η μνήμη, σε σας αδελφοί, στον τίμιο που πέσατε αγώνα!

Απόσπασμα από το Χρονικό Μνήμης του Δήμου Νίκαιας "Τo Μπλόκο της Κοκκινιάς", 2004
Πηγή: Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει.

Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Επικεφαλής της κτηνωδίας που θα εξελιχθεί σε λίγες ώρες, ο συνταγματάρχης Πλυντζανόπουλος, ο ταγματάρχης Γιώργος Σγούρος και ο διοικητής του του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών:

«Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγμηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Νίκος Μπουραντάς. Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και ματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.

Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους.

Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη είναι αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους......

Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν. Οι προδότες Κιρκόρ Μπαταβιάν, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μπεμπέκογλου, Μεϊμάρης κ.α. αρχίζουν να υποδεικνύουν πατριώτες.

Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Πατριώτες, σηκώστε το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!...........

Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ηρωίδα και ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε (σύμφωνα με μαρτυρίες, από τον Τάσο Μπαλασάκη) το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν».

Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη ηρωίδα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».

Δείτε επίσης από το Ψηφιακό Αρχείο της ΕΡΤ το ιστορικό ντοκιμαντέρ που περιγράφει το ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ, τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 1944. Μέσα από μαρτυρίες επιζώντων και συγγενών των θυμάτων, φωτογραφίες και πλάνα, ζωντανεύει η ατμόσφαιρα της ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗΣ ΑΘΗΝΑΣ και των ημερών πριν και μετά το ΜΠΛΟΚΟ, ενώ περιγράφεται παραστατικά και άμεσα η τραγική εκείνη ημέρα.

Εϊ Παλιοκατεργάρη... Πρόσεχε την γλώσσα σου!

"Ωχ, ωχ πόσο αφελής μπορείς να είσαι

Μ' αυτούς τους ανέντιμους ανθρώπους

που σου υπόσχονται το φεγγάρι!

Δίνοντάς τους τη δύναμή σου

για να σε χειραγωγήσουν..."

ας το ακούσουμε όλο και ας χαλαρώσουμε λίγο έχει ενδιαφέρον

Η πραγματική "γενιά των 592 ευρώ" πρωτοσέλιδο στην Guardian

"Είσαι νέος Ευρωπαίος που αποτυγχάνει να βρει δουλειά, σε μία χώρα που υποφέρει από την χειρότερη οικονομική αναταραχή δεκαετιών. Μετά από μία δύσκολη ημέρα γεμάτη απορρίψεις και αναμονή δίχως απάντηση, τι κάνεις; Στην Ελλάδα λοιπόν, οι επιλογές σου περιορίζονται στο να παρακολουθήσεις μία σειρά, με άλλους Έλληνες, που βιώνουν το ίδιο", αναφέρει αρθρογράφος της Guardian, σκιαγραφώντας την πραγματικότητα και το προφίλ του σύγχρονου νέου Έλληνα.

Ο αρθρογράφος κάνει μάλιστα αναφορά στο τηλεοπτικό σίριαλ "Η γενιά των 592 ευρώ", συγκρίνοντας τους ήρωές του με τους Έλληνες νέους.

Έχοντας συναντήσει το σεναριογράφο της σειράς, Λάμπρο Φισφή, αναφέρεται στη ζοφερή πραγματικότητα της χώρας μας, όπου το 40% των νέων, ηλικίας 16 έως 24 ετών δεν έχει εργασία, τη στιγμή, που στη Βρετανία, το αντίστοιχο ποσοστό αγγίζει το 20%.

"'Ηθελα να γράψω για τη γενιά μου. Και αυτός ήταν ό,τι πιο κοντινό στην πραγματικότητα, χωρίς να δημιουργώ δράμα", δηλώνει ο 28χρονος Φισφής, "εκμυστηρευόμενος" μάλιστα στον αρθρογράφο, ότι αρχικά, ο τίτλος της σειράς ήταν "Η γενιά των 700 ευρώ".

"Μία εβδομάδα όμως πριν βγούμε στον αέρα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε τη μείωση μισθών και επιδομάτων, με αποτέλεσμα όσοι εργαστήκαμε για το σίριαλ να τρέχουμε, να αλλάξουμε τίτλους και ατάκες. Έγινε μάλιστα και αστείο στο πλατό... ότι ίσως, τον επόμενο μήνα, να ήμασταν η γενιά των 300 ευρώ", λέει χαρακτηριστικά ο σεναριογράφος της σειράς.

"Ταξίδι ζωής" στην ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα

"Η σειρά τελείωσε χωρίς ένα happy end, αλλά με μία αβεβαιότητα. Το σύνολο των ηθοποιών άφησαν την Ελλάδα είτε για την Αγγλία είτε για την Κύπρο ή κάνοντας ένα ταξίδι στον κόσμο. Τα ΜΜΕ συχνά φουσκώνουν την πραγματικότητα, αλλά ο σκηνοθέτης έκανε το αντίθετο, μακιγιάρισε την πραγματικότητα", σχολιάζει ο αρθρογράφος και καταθέτει τη δική του εμπειρία:

"Επισκεπτόμενος τα Εξάρχεια, μία αθηναϊκή εκδοχή του Camden Town του Λονδίνου, είναι ξεκάθαρο ότι ο σκηνοθέτης έχει δίκιο: Στον επάνω όροφο ενός μπαρ, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία, βρέθηκα με τέσσερις νέους άντρες της μεσαίας τάξης, όλοι με πτυχία από κορυφαία πανεπιστήμια, όλοι με καλά αγγλικά και όλοι να παλεύουν να βγάλουν τις ζωές έξω από τη μιζέρια.

Σε χειρότερη θέση όλων είναι ο Δημήτρης: ένας νέος 27 ετών, με μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων. Τους τελευταίους τρεις μήνες δουλεύει, έξι ώρες την ημέρα, σε ένα τηλεφωνικό κέντρο προσπαθώντας να πείσει τους πελάτες να προμηθευτούν το προϊόν, σε μία δουλειά που θέλει 3 ώρες για να πάει και να έρθει από το σπίτι του".

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στη συνέχεια, στο μεγάλο αριθμό αποφοίτων της Ελλάδας.

"Η Ελλάδα έχει καιρό που έστειλε το εργατικό της δυναμικό στο εξωτερικό. Τώρα σε μία τάση που έχει επιδεινωθεί από την κρίση, εξάγει τα μυαλά της" σχολιάζει.

Έχοντας συναντηθεί και συνομιλήσει με αρκετούς νέους Έλληνες, κατά την παραμονή του στη χώρα μας, ο αρθρογράφος της Guardian, έκανε μία "βόλτα" και από το Σύνταγμα, όπου συνάντησε "Αγανακτισμένους" πολίτες.

Αυτό που τον εξέπληξε, ήταν ότι η πλειοψηφία των διαδηλωτών ήταν άτομα με πτυχία και μεταπτυχιακά σε πολύ καλά πανεπιστήμια.

Αυτό που κρατάει μάλιστα από τη συνάντησή του με τους "Αγανακτισμένους", είναι το σύνθημά τους...

"Δε θέλουμε να παίρνονται αποφάσεις για μας, χωρίς εμάς", υπογραμμίζουν, σημειώνοντας πως αυτό που τους ενώνει, είναι η αίσθηση ότι "κλειδώνονται έξω από τις ίδιες τις ζωές τους".

"Είναι μερικά από τα σπουδαιότερα μυαλά της γενιάς μου, όμως δουλεύουν σε βενζινάδικα ή καφετέριες", του λέει ο Δημήτρης, από το μπαρ στα Εξάρχεια, που τον συντροφεύει στο "ταξίδι ζωής" στην ελληνική πραγματικότητα, για να καταλήξει να ορκιστεί, πως θα κάνει τα πάντα, για να την αλλάξει.

LONDON CALLING

Το Λονδίνο μας καλεί .........τραγουδούσαν οι Clash
η Αθήνα θα ακολουθήσει;
Με απεργείες καταλήψεις πλατειών, εργοστασίων που κλείνουν , διαδηλώσεις ;
Θα αντιδράσουμε ;

Μια βόλτα στην Κοκκινιά και στους θερινούς κινηματογράφους του ονείρου!

με την τρυφερη ματιά της blackbedlam

Που να βρω χρώματα να ζωγραφίσω τις Κυριακές σου. Και οι Κυριακές σου, γιορτές


Από το Σάββατο ξεκινούσαν οι προετοιμασίες Η φωνή του κυρίου Θεμιστοκλή, ακούγεται στην γειτονιά που μόλις έχει ξυπνήσει. Σπρώχνει με τα χέρια το πολύτιμο φορτίο του. Πάνω σε τρεις ρόδες, ακουμπισμένο ένα ολόκληρο κατάστημα. Ένας πάγκος με μικρά και μεγάλα χωρίσματα,
σκεπασμένος με τζάμι που ανοίγει και από τις δύο πλευρές. Μέσα εκεί, τα μαγικά του εμπορεύματα. Κουτάκια μικρά και ποιο μικρά, χρωματιστά και γυαλιστερά,μπουκαλάκια σε διάφορα σχήματα που μοσχοβολούν.
"Αρώματα, κολόνιες, εσάνς, έχω λεμόνι και γιασεμί, έχω φουζέρ και λεβάντα,γαρδένια και κίτρο.
Έχω κρέμα ημέρας και πούδρα το Calon, κρέμα nivea για τα χέρια σας και λοσιόν για το πρόσωπο, κραγιόν και μανό σε όλα χρώματα. Ελάτε κορίτσια, ελάτε κυράδες,....... " αρώματα, κολόνιες, εσάνς" και ξανά από την αρχή.

Σε λίγα λεπτά μαζεύονταν το γυναικομάνι. Οι κυράδες με κείνες τις ρόμπες τις σατέν,με τα μεγάλα λουλούδια τα χρωματιστά και τα πασουμάκια, τα ροζ και τα γαλάζια και όσες είχαν ξυπνήσει από νωρίς και τα μπικουτί στα μαλλιά. Οι κοπέλες και τα κοριτσόπουλα και αυτά από κοντά. Να ψωνίσουν να φτιασιδωθούν, να΄ναι η μία, ποιο όμορφη από την άλλη το βράδυ του Σαββάτου, τα κορίτσια στο πάρτι και οι μανάδες, αύριο στην βόλτα και στο σινεμά. Σαν έφευγε ο κύριος Θεμιστοκλής, τα κορίτσια δεν το διαλούσαν αμέσως, έπρεπε να συνεννοηθούν ποια θα πάει στο σπίτι της αλληνής, να βάψουν τα μαλλιά ,να τα τυλίξουν με τα ρόλεϋ,να βάψει η μία τα νύχια της άλλης, να δουν τι θα φορέσουν..... Το πάρτι ήταν κιόλας προγραμματισμένο, από την ώρα που είχε τελειώσει το προηγούμενο.
Σε ποιανού το σπίτι θα γίνει και ποιοι θα είναι οι καλεσμένοι. Άλλωστε αυτό συζητιόνταν κάθε απόγευμα στην γωνία της κυρα Δέσποινας που μαζευόντουσαν.Οι μεγάλες, οι μαμάδες, είχαν άλλο πρόγραμμα. Έπρεπε να ετοιμαστούν για την βόλτα ή το σινεμά της Κυριακής. Το ταγιεράκι της μάνας,ραμμένο από την μοδίστρα της γειτονιάς την κυρά Γλυκερία, έτοιμο,σιδερωμένο και βαλμένο με προσοχή στην καρέκλα μέσα στην σάλα, μην και τσαλακωθεί. Εκεί και το κουστούμι του πατέρα, στην κρεμάστρα. Φρεσκοπλυμένο και φρεσκοσιδερωμένο το άσπρο του πουκάμισο και η τσάκιση στο παντελόνι ξυράφι. Τα απογεύματα του Σαββάτου,ήταν τα μόνα απογεύματα που δεν μαζεύονταν στις αυλές ή μπροστά στις πόρτες, να κάνουν γειτονικό, να τα πουν για τα καλά και τα ανάποδα της μέρας. Είχαν τις προετοιμασίες για αύριο Κυριακή, το ραβαΐσι ξεκίναγε από το πρωί. Οι μυρουδιές μπερδεύονταν η μία με την άλλη. Οι μοσκοβολιές από τις γλάστρες και την πάστρα, με τις μυρουδιές από το κοκκινιστό, τα σουτζουκάκια, τα κεφτεδάκια,τις πατάτες τις τηγανητές και το βούτυρο που τσιτσίριζε για την μακαρονάδα.

Οι άντρες, από το πρωί καθόντουσαν στο τραπέζι. Ξεκίναγαν με το καϊμακλίδικο βαρύ καφεδάκι και την εφημερίδα και από κει και κει αρχίνευαν να πηγαινοέρχονται οι φίλοι και τα μεζεκλίκια. Η ρετσίνα άφθονη και ο Στελάρας να τραγουδά: "Εγώ με την αξία μου και το φιλότιμό μου,κρατάω πάντα στην ζωή ψηλά το μέτωπό μου"Άκουγες γέλια και χαρούμενες φωνές από παντού. Μαρία πιάσε ένα ποτηράκι για τον Σπύρο, φέρε και κανένα μεζεδάκι ακόμα, άντε στην υγειά μας.....

Γλέντι οι Κυριακές σου Κοκκινιά μου, γλέντι.

Το απόγευμα ήταν όλα έτοιμα για την βόλτα ή το σινεμά. Συνήθως είχαν φροντίσει να δουν τις προηγούμενες μέρες στις προθήκες τα προσεχώς, αλλά και αν όχι, οι κινηματογράφοι σ΄έναν δύο δρόμους ήταν, θα έκαναν την βόλτα τους και την επιλογή τους. Εκεί σ΄αυτήν την βόλτα θα συναντούσαν και κάποιους γνωστούς για μια κουβεντούλα στο πόδι. Πανηγύρι θαρρείς και γινόταν στους κεντρικούς δρόμους.
Τα φώτα στα μαγαζιά αναμμένα γύρω από τους κινηματογράφους Ο Αρμένης με τα λεμπλεμπιά του(ξηροί καρποί), ποιο κει το μαλλί της γριάς, ζαχαροπλαστεία λουκουματζίδικα......και στην γωνία το μοναδικό καφενείο με τους αργιλέδες Οδός Κονδύλη και οδός 8 (Τσαλδάρη) αυτοί ήταν οι κεντρικοί δρόμοι της Κοκκινιάς. Η οδός 8 για τις βόλτες και η Κονδύλη για τα σινεμά. Ένα πολύβουο σμάρι, ένα πλήθος πολύχρωμο, χαρούμενο και αισιόδοξο.

Στην Κονδύλη, οι κινηματογράφοι και το Θέατρο. Οι Κυριακές του ονείρου και του ταξιδιού μέσα από την μεγάλη οθόνη. Το "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" Θεατρική σκηνή και ποιοι δεν έχουν περάσει από εδώ. Ο Απόλλων Γαβριηλίδης, η Τούλα Δημητρίου,το κωμικό δίδυμο Ζαζά και Χιμπονάνο, ο Φίλιος Φιλιππίδης, ο Αγκόπ,ο κομφερανσιέ Νίκος Σιμονοβίκης που ξεσήκωνε τον κόσμο, με την ζωντάνια και τα πετυχημένα του αστεία.
Εκεί στο "ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" διοργανώνονταν και διαγωνισμοί ταλέντων, αλλά και αγώνες πάλης, με πρωταγωνιστές τον Μπόρα, τον Καρπόζηλο και άλλους. Η τελευταία θεατρική παράσταση στο"ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ" ήταν "Ο καλός στρατιώτης Σβέϊκ"με το Γιώργο Ολύμπιο. Η αίθουσα μετατράπηκε σε χειμερινό κινηματογράφο Αργότερα στην ταράτσα λειτούργησε και θερινός κινηματογράφος.Το στολίδι της πόλης όμως ήταν ο ΟΡΦΕΑΣ. Μια μεγάλη αίθουσα με πολυθρόνες αναπαυτικές, με βυσσινί βελούδο,έναν τεράστιο πολυέλαιο στο κέντρο της αίθουσας και παρακαλώ, με δύο εξώστες. Οι ταινίες που έφερνε πάντα πρώτης προβολής. Ουρές στα ταμεία, ίσαμε έξω στους δρόμους και στα δύο ταμεία που λειτουργούσαν έγραφε σε μια ταμπελίτσα "μόνον όρθιοι" Μέχρι που χρόνια μετά, για λόγους ασφαλείας απαγορεύτηκαν οι όρθιοι στους κινηματογράφους Λίγο ποιο κάτω και πάντα στην Κονδύλη ήταν και το ΑΛΚΑΖΑΡ και το ΠΑΛΛΑΣ.
Το ΑΛΚΑΖΑΡ μόνον για άντρες. Άβατο για τις γυναίκες. Έφερνε ακατάλληλες ταινίες. Όχι ταινίες SEX, πολεμικές, περιπέτειες κ.α Τα αγόρια το είχαν μεγάλη υπόθεση το να μπορείς να μπαίνεις στο ΑΛΚΑΖΑΡ. Ηταν κάτι σαν τον στρατό, αν είχες πάει στο ΑΛΚΑΖΑΡ τότε μπορούσες να θεωρηθείς ενήλικας. "Εγώ έχω πάει στο ΑΛΚΑΖΑΡ" κοκορευόντουσαν, ακόμη και αν ήταν ψέματα τα αγόρια, μόνον μη το μάθει η μάνα. Το τι γινόταν μέσα δεν λέγεται. Φωνές και πειράγματα,γινόντουσαν ένα με τους πρωταγωνιστές, χωριζόντουσαν σε ομάδες και τσακώνονταν προεξοφλώντας το τέλος και τον νικητή.
Στο τέρμα της Τσαλδάρη εκεί οπού σχεδόν ενωνόταν με την Κονδύλη, ήταν αλλοι δύο κινηματογράφοι το ΑΠΟΛΛΩΝ και το ΡΕΑ και οι δύο χειμερινοί. Το ΡΕΑ έφερνε κατά κανόνα ταινίες ιστορικού περιεχομένου "Σαμψών και Δαλιδά", "Σεμίραμις", "Μπεν Χούρ"....... Ψηλά στην Κονδύλη πριν το ΚΕΝΤΡΙΚΟ υπήρχε και ο θερινός ΑΠΟΛΛΩΝ. Μια ζωγραφιά ήταν. Χαλίκι κάτω και στους φράχτες να σκαρφαλώνει τ΄αγιόκλημα και να μοσχοβολάει η νύχτα. Λίγα χρόνια πριν κλείσει ανακαινίστηκε και του έβαλαν μια πρωτοποριακή μηχανική στέγη που ανοιγόκλεινε για να μπορεί να λειτουργεί και σαν Χειμερινός. Έτσι το αγιόκλημα μαράθηκε και η φθορά βρήκε πόρτα ανοιχτή και εγκαταστάθηκε Εκεί γύρω ήταν ακόμη το ΑΝΩ,το ΒΙΚΤΩΡ,η ΑΦΡΟΔΙΤΗ..... 35 κινηματογραφικές αίθουσες λειτουργούσαν στην Κοκκινια την δεκαετία του 50 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 60 (60-67).


Το όνειρο όμως ήταν η ΓΡΑΝΑΔΑ. Και μόνον το όνομά της είναι αρκετό να σε ταξιδέψει σε κόσμους παραμυθένιους
Να ζωντανέψουν οι μυρουδιές από το πυκνό το αγιόκλημα και τα γιασεμιά,να νιώσεις να τριζοβολάει το χαλίκι κάτω από τα βήματά σου, να σε τυλίξει η δροσερή πνοή της καλοκαιρινής νύχτας, να αισθανθείς να σε λούζει το ασημένιο φως του φεγγαριού, πίσω από την μεγάλη οθόνη και να γίνεται ένα με τα φεγγάρια της. Να λιγώνεσαι από τις μυρουδιές του ψημένου καλαμποκιού, να λιώνει στο στόμα σου η ροζ ζάχαρη από το μαλλί της γριάς και τα καραμελωμένα μηλαράκια με κείνη την κατακόκκινη καραμέλα, που την τρίβαμε στα χείλη τάχα μου κραγιόν, για τα κατακόκκινα έτσι και αλλιώς χειλάκια των μικρών κοριτσιών.
Καλοκαιρινές νύχτες κινηματογράφου Να μπαίνεις μέσα και να σε υποδέχεται η φωνή του Φρανκ Σινάτρα, του Σαρλ Ασναβούρ, της Εντιθ Πιάφ, αλλά και του Τζίμη Μακούλη,του Γούναρη....Η γλυκιά αναμονή να αρχίσει το έργο και τα φώτα να χαμηλώνουν αργά αργά. Μοναδική εστία φωτός το φεγγάρι, κρεμασμένο από αόρατη κλωστή στο στερέωμα.
Ακουγόταν η γνώριμη μουσική επένδυση για τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ" Να ο Καραμανλής,να και η Φρειδερίκη σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, να ο Αϊζενχάουερ, να και ο Ντε Γκώλ ...... και να ακούς, ψιθύρους αποδοκιμασίας και κάνα φάσκελο όχι σε δημόσια θέα, χαμηλά.
Και μετά τα προσεχώς. Τι θα δείξει την επόμενη και τι την μεθεπόμενη εβδομάδα. Μερικές σκηνές από το έργο. Και επιτέλους έπεφταν οι υπότιτλοι του έργου.

Άκρα του τάφου σιωπή και η μουσική επένδυση γέμιζε τον αέρα. Το ταξίδι ξεκίναγε, μαζί με την φωνή του "ΠΟΛΊΤΗ ΚΈΙΝ" και άλλοτε με την φωνή της "Τζίλντας" ή της "Ωραία μου Κυρία"............................. Και μεις γινόμασταν τοσοδούληδες, τρυπώναμε στις τσέπες τους να τους ακολουθήσουμε στην περιπέτεια και στο όνειρο,παρέα με τον Χόμφρεϋ Μπόγκαρντ στην"ΚΑΖΑΜΠΛΆΝΚΑ".
" Γινόμασταν ΟΦΗΛΊΕΣ, μπαίναμε στο " ΤΡΑΊΝΟ ΘΑ ΣΦΥΡΊΞΕΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΈΣ" παρέα με τον Γκάρυ Κούπερ, ερωτευόμασταν τον Κλαρκ Γκέημπλ στο"ΌΣΑ ΠΑΊΡΝΕΙ Ο ΆΝΕΜΟΣ", αρρωσταίναμε με την Ολίβια ντε Χάβιλαντ, πηγαίναμε "ΑΝΑΤΟΛΙΚΆ ΤΗΣ ΕΔΈΜ",αράζαμεΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ" παρέα με τον Μαρλον Μπράντο, αισιοδοξούσαμε με τον Μοντγκόμερι Κλιφτ στο "ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" και γινόμασταν "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ" για να ερωτευτούμε τον Τζέϊμις Ντήν.
Δύο ώρες κρατούσε το ταξίδι στο όνειρο, με μια ενδιάμεση στάση,για επιστροφή στην πραγματικότητα που μας έφερνε η φωνή που διαλαλούσε την πραμάτεια του: "Λεμονάδες πορτοκαλάδες, μπυράλ σάμαλι κώκ, στραγάλια φυστίκι, πασατέμπο"..........
Ώσπου να αρχίσουν να χαμηλώνουν ξανά τα φώτα, αργά αργά.
Στα τέλη της 10 ετίας του 50 άρχισε και η άνθιση του Ελληννικού κινηματογράφου.Ποιο οίκιος σε μας . Βλέπεις, μιλούσαν την ίδια γλώσσα, κινούνταν σε γνώριμους δρόμους, ερωτεύονταν με τον ίδιο τρόπο, κλαίγανε και γελούσαν με τις ίδιες καταστάσεις .

Επαναστατούσαμε σαν την "ΣΤΕΛΛΑ"ερωτευόμασταν σαν την "ΦΑΙΔΡΑ" . Και μετά, ήρθαν η Αλίκη και η Τζένη στην ζωή μας, για να μας την αλλάξουν.
Στους δρόμους συναντούσες χιλιάδες Αλίκες, να περπατούν με τον ίδιο τρόπο, να μιλούν με τον ίδιο τρόπο, να χτενίζονται και να ντύνονται με τον ίδιο τρόπο και να ονειρεύονται τους ίδιους έρωτες .Χιλιάδες απομιμήσεις της Αλίκης, σε μια προσπάθεια να της μοιάξουν ακόμα χάνοντας και τους εαυτούς τους. Και ύστερα, έκλεισε ο Μπούρας, έκλεισε και ο Ασημάκης και ο Φραγγούλης. Ο Μπούρας είχε σακιά από λινάτσες και μέσα τους τα αγαθά της γης. Αλεύρι, ζάχαρι, φακές, ρίζι, μακαρόνια, φασόλια, βαρέλια με λάδι και μια ζυγαριά με σταθμά. Εκεί άρχισαν να κάνουν την εμφάνησή τους τα πρώτα Super Market.



Και έγινε Super Market το καμάρι μας ο ΟΡΦΕΑΣ και το ΡΕΑ Super Market έγινε και αυτό και το ΑΝΩ και ο θερινός ΑΠΟΛΛΩΝ, ο χειμερινός ΑΠΟΛΛΩΝ έγινε μια πολυκατοικία και για ένα διάστημα στέγασε τα γραφεία του ΤΕΒΕ, το ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ έγινε σκηλάδικο και το ΠΑΛΛΑΣ ρεμπετάδικό, να οργανώνουμε συνεστιάσεις και να τραγουδάμε καμιά φορά τα μεράκια μας.
Και η ΓΡΑΝΑΔΑ έγινε πολυκατοικία να στεγάζει γραφεία και καταστήματα. Χάθηκε η φωνή του κυρίου Θεμιστοκλή που διαλαλούσε "Αρωματα κολώνιες εσάνς....." Στρώθηκαν οι δρόμοι με άσφαλτο και κει στους δρόμους που παίζαμε παιδιά τους κλέφτες και αστυνόμους, με τα ξύλινα σπαθιά μας, περιμένουμε να περάσει το κομβόϊ των αυτοκινήτων για να διαβούμε στο απέναντι πεζοδρόμειο.
Άδειασαν οι δρόμοι από το τραγούδι της ζωής. Έφυγαν η Μελίνα, η Αλίκη και η Τζένη,έφυγε ο Λογοθετίδης, ο Κατράκης και ο Κούρκουλος........και έμειναν στην κρεμάστρα για χρόνια εκείνες οι πολύχρωμες σατέν ρόμπες της μάνας και τα πασουμάκια τα ροζ και τα γαλάζια, παραπεταμένα κάπου κάτω από κάποιο παλιο κρεβάτι. Τα πρωινά της Κυριακής, δεν στρώνεται πια τραπέζι γιορτινό και οι Κυριακάδες μας ίδιες με τις Δευτέρες και τις Παρασκευές μας. Έφυγαν για το μεγάλο σουλάτσο τούρανου και ο κυρ Σπύρος και ο κυρ Γιάννης και ο Αρης και ο Αντώνης και η μάνα και και και ........πάνε να σεριανίσουν στα περβόλια του΄ρανού.
Κάποιος θαρρείς και έσβυσε με μια γομολάστυχα το φεγγάρι πάνω απ΄την μεγάλη οθόνη και πήρε και σκόρπισε τα βότσαλάκια στους πέντε ανέμους και πια δεν έμεινε κανείς να περιμένει την δεύτερη προβολή.

Είπες κάτι; Εγώ δεν ξέρω τίποτα κύριε....... μιλούσα με την Πετροβασίλη.
Τέλος

«Ψέματα θέλεις νὰ σοῦ εἰπῶ ἢ ἀλήθεια;»

.........Ἀλλοίμονο ῾σ ἐκείνους ὁποῦ χύσανε τὸ αἷμα τους καὶ θυσιάσανε τὸ δικόν τους νὰ ἰδοῦνε τὴν πατρίδα τους νὰ εἶναι τὸ γέλασμα ὅλου τοῦ κόσμου καὶ νὰ καταφρονιῶνται τ᾿ ἀθῷα αἵματα ὁποῦ χύθηκαν!

Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν.

Μοῦ λέγει (ὁ Ὄθων): «Τί θέλεις νὰ μοῦ εἰπῆς τώρα;» «Ψέματα θέλεις νὰ σοῦ εἰπῶ ἢ ἀλήθεια;» «Ἐγώ», μοῦ λέγει, «ποτὲς δὲν ἀκῶ ψεύματα· ὅλο ἀλήθειες». Τοῦ λέγω, «ἐγὼ ἔχω γιομάτες δυὸ τζέπες μίαν μὲ ψέματα, τὴν ἄλλη μ᾿ ἀλήθειες. Τώρα τί ἀγαπᾶς;» «Ἀλήθεια» μοῦ λέγει. Γυρίζω τὰ μάτια μου εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὁρκίζομαι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ νὰ εἰπῶ τὴν ἀλήθεια γυμνὴ ἐμπροστά του. Τοῦ λέγω «Ἡ ἀλήθεια εἶναι πικρὴ καὶ θὰ μὲ πάρης πίσου εἰς τὴν ὀργή σου. Ὅμως διὰ πάντα νὰ εἶμαι εἰς τὴν ὀργή σου, τὴν ἀλήθεια θὰ σοῦ λέγω, ὅτ᾿ εἶναι τοῦ Θεοῦ· τὸ ψέμα τοῦ διαβόλου. Καὶ δὲν εἶναι καιρὸς νὰ κρύβεται ἡ ἀλήθεια.

Απομνημονεύματα .... με αφορμή τις δύο εκδηλώσεις για τον "μπλόκο της Κοκκινιάς"

η ανοιχτή συνέλευση της Νίκαιας συνεχίζει ..

Προβολη Ντοκιμαντέρ

Μετά από απόφαση της Ανοιχτής Συνέλευσης της Νίκαιας στις 25/7 θα πραγματοποιηθεί η προβολή του ντοκιμαντέρ “Η οικονομικά κατάρρευση της Αργεντινής” στην πλατεία Σπάθας την Τρίτη 2/8 και ώρα 20:00, ενώ εν συνεχεία θα ακολουθήσει συζήτηση.

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τα γεγονότα που οδήγησαν στην οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής το 2001, που εξαφάνισε την μεσαία τάξη και ανέβασε το επίπεδο της φτώχειας στο 57,5%. Βασική αιτία της κατάρρευσης ήταν η εφαρμογή νεο-φιλελεύθερων πολιτικών και συνταγών του ΔΝΤ, που επέτρεψαν την αρπαγή δισεκατομμυρίων δολαρίων από ξένες τράπεζες και οργανισμούς. Πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία της Αργεντινής και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της λεηλατήθηκαν. Απoτέλεσμα όλων αυτών ήταν η μαζική μεταφορά πλούτου και η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που κορυφώθηκε με πολλούς θανάτους λόγω της καταπίεσης και του υποσιτισμού. Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει από την εξέγερση του λαού της Αργεντινής τον Δεκέμβριο του 2001 και εξιστορεί τα γεγονότα και την κατάσταση κάνοντας ιστορική αναδρομή.

Ας είμαστε όλοι εκεί με αφορμή να ταυτιστούμε να ενημερωθούμε να αντιδράσουμε…

Υστερόγραφο:Παραθέτουμε την αφίσα που δημιουργήθηκε με σκοπό την ενημέρωση για την παραπάνω δράση και που κολλήθηκε σε κεντρικά σημεία της Νίκαιας του Ρέντη και του Κορυδαλλού:

Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Νίκαιας

http://syneleyshnikaia.wordpress.com/

laikhsyneleyshynikaia@hotmail.gr