Αφιέρωμα στην "μέρα της Γυναίκας "

Για μια Γυναίκα σύμβολο της αντίστασης ενός Λαού , που μας δείχνει το δρόμο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και του ΑΓΩΝΑ .

Λέιλα Χάλεντ: Μια γυναίκα σύμβολο της Παλαιστινιακής αντίστασης

“Ποτέ δεν έχασα την ελπίδα  ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.  Όπου υπάρχει κατοχή, πάντα θα υπάρχει  και αντίσταση, αυτή είναι μια θεμελιώδης εξίσωση που κανείς δεν μπορεί να αλλάξει.”

Λέιλα Χάλεντ -   Αύγουστος 2009, Ιορδανία.

1970 (φωτ. Eddie Adams)

Η Λεϊλά Χάλεντ γεννήθηκε στη Χάιφα το 1944. Ήταν 4 ετών τη χρονιά της Nakba, το 1948 όταν η οικογένειά της αποφάσισε να φύγει για την Τύρο του Λιβάνου. Από παιδί ακόμα συμμετείχε μαζί με τα άλλα παιδιά των Παλαιστινιακών στρατοπέδων στις διαδηλώσεις για τα Παλαιστινιακά δίκαια και σε ηλικία 14 ετών έγινε μέλος του Εθνικού Αραβικού Κινήματος που είχε ιδρύσει το 1940 ο George Habash. Το 1962 με υποτροφία πήγε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις σπουδές της έναν χρόνο αργότερα. Έφυγε για το Κουβέιτ όπου το 1966 έγινε μέλος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Η διεθνής προσοχή συγκεντρώθηκε πάνω της, όταν στις 29 Αυγούστου του 1969, όταν στη Ρώμη, μαζί με έναν ακόμα Παλαιστίνιο μαχητή του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, κατέλαβαν αεροσκάφος της TWA που εκτελούσε την πτήση από Λος Άντζελες για Αθήνα και Τελ Αβίβ, αναγκάζοντας τον πιλότο να προσγειωθεί στη Δαμασκό όπου απελευθέρωσαν τους επιβάτες και ανατίναξαν το αεροσκάφος. Κρατήθηκαν στη Συρία σχεδόν για δύο μήνες. Η 25χρονη τότε Λεϊλά Χάλεντ μετατράπηκε σε σύμβολο της Παλαιστινιακής αντίστασης. Το όνομα και η εικόνα της μπήκαν στα σπίτια όλου του κόσμου κάνοντας γνωστό το μέχρι τότε γενικά αγνοημένο δράμα και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Παρόλο που η μεγάλη δημοσιότητα την έκανε βασικό στόχο των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, συμμετείχε ξανά σε αεροπειρατεία το 1970, σε αεροσκάφος της ισραηλινής Εl Αl, που ξεκινούσε από το Άμστερνταμ. Το σχέδιο απέτυχε και ο Νικαραγουανός σύντροφός της Πάτρι Αργκέγιο έπεσε μπροστά της νεκρός από τις σφαίρες των ένοπλων φρουρών του αεροπλάνου, ενώ η ίδια έμεινε αναίσθητη από χτύπημα που δέχθηκε στο κεφάλι. Όταν ξύπνησε, βρισκόταν ήδη σε βρετανική φυλακή. Παρόλο που η επιχείρηση στην οποία συμμετείχε απέτυχε τρεις άλλες που έγιναν ταυτόχρονα από μαχητές του Λαϊκού Μετώπου πέτυχαν. Δύο από τα αεροπλάνα οδηγήθηκαν στην Ιορδανία και οι μαχητές του PFLP, αφού παρέδωσαν τους επιβάτες στον Ερυθρό Σταυρό, τα ανατίναξαν. Η Χάλεντ κρατήθηκε στη Βρετανία για 28 ημέρες, κερδίζοντας τη φιλία ακόμη και των δεσμοφυλάκων της, ώσπου ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός –προκαλώντας το μένος του Ισραήλ– την απελευθέρωσε, ανταλλάσσοντάς την με 56 δυτικούς ομήρους που κρατούσε το Λαϊκό Μέτωπο.
Το 1978 προσπάθησε να συνεχίσει τις σπουδές της στη Μόσχα, αλλά γύρισε μόλις δύο χρόνια μετά όταν το PFLP κάλεσε όλους τους φοιτητές να γυρίσουν πίσω για να υπερασπιστούν τις βάσεις τους στον Λίβανο. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά το 1982 (είχε ήδη κάνει έναν βραχύβιο γάμο με έναν συναγωνιστή της) στη Βηρυτό και γέννησε το πρώτο της παιδί στη Δαμασκό όπου αναγκάστηκε να καταφύγει μαζί με χιλιάδες άλλους Παλαιστίνιους μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς.
Σήμερα ζει στο Αμμάν της Ιορδανίας μαζί με το σύζυγο και τα δυό παιδιά της. Είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και μέλος του Παλαιστινιακού Εθνικού Συμβουλίου, ενώ συμμετέχει στην Παλαιστινιακές Γυναικείες Λαϊκές Επιτροπές.

A´ προβολή του ντοκιμαντέρ Leila Khaled Hijacker και συζήτηση

Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας

ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

παρουσιάζει σε πρώτη προβολή στα ελληνικά

 το ντοκιμαντέρ “Leila Khaled Hijacker” (2006)

της  Παλαιστίνιας σκηνοθέτιδας Λίνα Μακμπούλ.

Η ταινία έχει διάρκεια 58 λεπτά.

Ο υποτιτλισμός έγινε από το Σύλλογο Ιντιφάντα

Μετά την ταινία θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα:

«Η γυναίκα στον παλαιστινιακό αγώνα».

Πέμπτη 8/3 ώρα 7.00 μ.μ.

@ρουφ

Κωνσταντινουπόλεως 10 & Ανδρόνικου 18, Γκάζι

(κοντά στο μετρό Κεραμεικός)

Για πρόσβαση δείτε εδώ

Λέιλα Χάλεντ, 1970 (φωτ. Eddie Adams)