Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ
ΧΩΡΑ ΜΕ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ.. ΑΛΛΙΩΤΙΚΑ Από χρόνια είχα συνήθεια να παρακολουθώ
τα συνθήματα στους τοίχους, πίστευα πως κάθε σύνθημα ήταν μια αλήθεια
μικρή, μια κραυγή κάποιου ανώνυμου ενάντια στο σάπιο σύστημα και υπέρ
της ελπίδας. Η σημερινή κατάσταση στην χώρα που άλλαξε τα δεδομένα
κατέρριψε τα αυτονόητα και άλλαξε τους πολιτικούς συσχετισμούς…με έκανε
να σκέφτομαι αλλιώς.. έγινα καχύποπτος για το ποιος μπορεί να γράφει
συνθήματα στον τοίχο…που μπορεί να αποσκοπεί και να είναι ενταγμένος..
Όπως τότε που σαν παιδι ξεκίνησα με
μεγάλη επιφυλακτικότητα στην ζωη. 12χρονο παιδί ….με…. και… χωρίς
οικογένεια την ίδια στιγμή, κάθε μέρα έδινα και μια μάχη για την
επιβίωση κι ήμουν καχύποπτος για το κάθε τι γιατί ήξερα πως η αλήθεια
είναι πως είμαι μόνος . Ότι θυμάμαι για αρκετά χρόνια ήταν οι πολλές
δουλειές που άλλαξα, ευάλωτος έως εκμεταλλεύσιμος όμως με πείσμα ψυχής πως δεν θα με αγγίξει ότι άσχημο υπήρχε γύρω μου.
Όλη αυτή η δυσκολία με έκανε να φτιάξω ένα δικό μου κόσμο κι εκεί μέσα
χωρούσε ότι δεν μου προσφέρθηκε απλόχερα…μάθηση…μελέτη ..ατέλειωτες ώρες
..και ένα καταφύγιο που δεν θα με πρόδιδε ποτέ : Η ΜΟΥΣΙΚΗ!!
Σκέφτηκα σήμερα την διαδρομή της ζωής
μου και τα κέρδη μου τα πραγματικά. Ναι δεν έζησα ανέμελα παιδικά χρόνια
κι επειδή δεν έζησα ίσως όπως έπρεπε σαν παιδί, δεν σπατάλησα το παιδί το διατήρησα μέσα μου μόνιμα,
έκανα τρόπο ζωής μου την μάθηση για τα πάντα.. την μόνιμη μελέτη στην
μουσική. Δεν φοβάμαι να ξεκινάω από την αρχή στόχος πάντα είναι το όποιο
όνειρο μου και ξέρω πως μόνο ότι δεν θέλουμε δεν το απορούμε!
Η ζωή με έμαθε πως οι πραγματικοί
συγγενείς είναι μόνο όσοι μας αγαπούν πραγματικά κι όχι οι εξ αίματος,
έμαθα να ξεχωρίζω τους γνήσιους από τους δήθεν, εξακολουθώ να είμαι
ευάλωτος όπου όμως το θέλω εγώ και για όσο επιλέγω. Αυτή η κατάσταση
στην χώρα με πήγε πίσω αλλιώτικα.. και βλέπω την ελπίδα καθαρά γιατί θα επιβιώσει σίγουρα ότι αξίζει, το γνήσιο αξιόλογες ατομικές προσπάθειες!
Αν έγραφα κάποια συνθήματα σε κάποιο τοίχο θα ήταν :ΚΑΝΤΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΑΣ.. Θα ήταν :ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ. Σαν άνθρωπος θα έλεγα να εκπαιδευτούν τα παιδιά στην πραγματική δυσκολία γιατί όταν μπορείς να ζεις με το ψιχουλάκι μπορείς τα πάντα σ ότι κι αν τύχει.
Σαν μουσικός θα έλεγα πως η δημιουργία θέλει ψυχή, βιώματα ζωής,
χιλιάδες ώρες μελέτης.. και …να το Εχεις. Ζούμε καταστάσεις πρωτόγνωρες
όμως θα επιβιώσει στο τέλος ότι αξίζει το ατόφιο αυτό θα είναι το τελικό
κέρδος μας. Όσα και όσοι μας εξαπατούσαν και μας
χρησιμοποιούσαν θα μείνουν στον πάτο αυτό κάνει την αυριανή μέρα πολύ
καλύτερη από την σημερινή…
Ο Χριστόφορος Κροκίδης γεννήθηκε στην Νίκαια του Πειραιά.
Από παιδί ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και βιολί. Συμμετείχε στα πρώτα
προοδευτικά συγκροτήματα rock μουσικής στην δεκαετία του ’70. Ασχολήθηκε
με την jazz και jazzrock μουσική αλλά και ethnic μουσική. Παίζει ακόμα
sitar, drums, keyboards. Από το 1989 έως και το 2002 ήταν στενός συνεργάτης του Βασίλη Παπακωνσταντίνου
όπου και έχει συνθέσει πολλές από τις γνωστές επιτυχίες του ( Χρόνια
Πολλά, Τα χάλια μου, Οδός Ελλήνων, Άνοιξε μου να κρυφτώ, Παράπονα στη
Λίνα, Γεια σου, Έχω ανάγκη, Καμπαρντίνα, Να με Φωνάξεις, Χαμένες αγάπες
και πολλά άλλα) και υπεύθυνος για τις ενορχηστρώσεις σε πολλές
δισκογραφικές του δουλειές αλλά και ζωντανές εμφανίσεις Έχει συνεργαστεί
επίσης με τους Αφους Κατσιμίχα , Α Βαρδή, Δ.Μούτση, Μικρούτσικο,
Λ.Μαχαιρίτσα, Γ.Γιοκαρίνη, Β.Σαλέα και πολλούς άλλους. Το 2002 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος: » Ο φύλακας των σκουπιδιών».
Από το 2003 μέχρι σήμερα παίζει
με τους Γ. Νταλάρα, Μαρινέλλα, A. Ρέμο, Δ.Μητροπάνο, Δ.Μπάση, Γ. Πάριο,
Κ. Μακεδόνα, Γ. Πλούταρχο. Ταυτόχρονα έχει τη δική του rock
μπάντα παρουσιάζοντας την προσωπική δισκογραφική του δουλειά και
τραγούδια από Pink Floyd, Satriani, J.Beck, Led Zeppelin, Deep Purple
κ.α.
Προσωπική Δισκογραφία: 2002: Ο φύλακας των σκουπιδιών ( Minos EMI ), 2012: Με τα ματια κλειστα (L.A.M..B ).
Tα έχουμε πεί πολλές φορές με τον Χριστόφορο τα είπαμε και πρίν λίγο καιρό , <<Ανεκμετάλευτη Δύναμη>> στην Πόλη μας , κανένας μέχρι τώρα δεν είδε τον Ανθρωπο Κροκίδη , Ελπίζω στα καλλίτερα
ΓΕΙΑ σου Χριστόφορε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου