Ο "ΜΑΓΙΚΟΣ ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ" του Τομπούλογλου και οι Υποσιτισμένοι ασθενείς του Αγ. Κυριακού

Την ώρα που ο πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού έπαιρνε τη μίζα των 25.000 ευρώ αποκαλύπτοντας στις τηλεφωνικές του συνδιαλέξεις πως τα χρήματα δεν προορίζονταν μόνον για τον ίδιο, γιατροί και νοσηλευτές του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, πάσχιζαν με νύχια και με δόντια να περιθάλπουν τους μικρούς ασθενείς του Νοσοκομείου.

Την ώρα που κάποιοι παίζουν ελαφρά τη καρδιά με εκατομμύρια ευρώ για το ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Κατά της Παχυσαρκίας (η μίζα Τομπούλογλου αφορούσε σε αυτό), οι μικροί ασθενείς του Νοσοκομείου υποσιτίζονται επικίνδυνα!

Η αποκάλυψη σοκάρει: τα παιδιά του Νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού έχουν να φάνε αυγό από τον Ιούνιο του 2012! Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει σε σοκαριστική της αναφορά προς τη Διοίκηση του Νοσηλευτικού Ιδρύματος, η προϊσταμένη του Τμήματος Διατροφής Αλεξάνδρα Κουλιέρη.

Το έγγραφο που σας παρουσιάζει το newsbomb.gr κατ' αποκλειστικότητα, έχει ημερομηνία 5/11/2013, δηλαδή μόλις ένα μήνα πριν από τις αποκαλύψεις με τη μίζα Τομπούλογλου και την έναρξη της δικαστικής έρευνας για τυχόν συνυπεύθυνους σε αυτό μέσα από το χώρο του Νοσοκομείου.

Η κατάσταση είναι δραματική. Την ίδια ώρα ο ένας προσπαθεί να ρίξει τις ευθύνες στον άλλον και χιλιάδες ευρώ πηγαινοέρχονται σε ορισμένες τσέπες, στο πλαίσιο επικίνδυνων και πιθανώς εγκληματικών συμπεριφορών.

Πώς έχει η κατάσταση στο Αγλαΐα Κυριακού:

- Από τον Ιούνιο 2012 σταμάτησε η προμήθεια αυγών.

- Από τον Μάιο 2013 σταμάτησε η προμήθεια χυμών.

- Από τον Ιούνιο 2013 σταμάτησε η προμήθεια γάλακτος εβαπορέ.

- Από τον Ιούνιο 2013 μειώθηκε η ποιότητα ελαιολάδου σε 750 γραμμάρια την ημέρα για όλους τους ασθενείς και εφημερεύοντες.

- Από τον Οκτώβριο 2013 σταμάτησε η προμήθεια γιαουρτιών.

Αυτά αναφέρονται μεταξύ άλλων στην επίσημη αναφορά της Προϊσταμένης Τμήματος Διατροφής του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού, Αλεξάνδρας Κουλιέρη.

Στις 5/11/2013 η διοίκηση του Νοσοκομείου, δηλαδή ο τότε διοικητής Χάρης Τομπούλογλου, ενημερώνεται και για τα εξής:

«Από τον Απρίλιο 2013 προμηθευόμαστε εξωσυμβατικά όλα τα τυριά με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή να έχουμε τυρί για το ενδιάμεσο γεύμα των ασθενών μόνο για τις επόμενες επτά ημέρες. Δεν προμηθευόμαστε καθόλου σκληρό τυρί για μακαρόνια και τυρί φέτα για τα "λαδερά" γεύματα. Σήμερα δεν παραλάβαμε ούτε μία μαρμελάδα για τα πρωινά των ασθενών».

Και καταλήγει στην αναφορά της η Αλεξάνδρα Κουλιέρη: «Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά, για τα οποία έχω αναλάβει προσωπικά την ευθύνη, συμβαίνουν χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση ή τουλάχιστον χωρίς να δείχνουν από δίπλα την στοιχειώδη καλή θέληση για μία εναλλακτική πρόταση. Αντιλαμβάνεστε ότι η μη χορήγηση των παραπάνω τροφίμων, μαζί με όλα εκείνα που έχουν αφαιρεθεί από το καθημερινό σιτηρέσιο των μικρών μας ασθενών, πάντα κατά την κρίση των Αρμοδίων του Αγία Σοφία, καθιστά το ήδη φτωχό, ελλιπές, μονότονο, ποσοτικά ανεπαρκές και εν τέλει επιστημονικά απαράδεκτο διαιτολόγιο τους, επιεικώς επικίνδυνο! Σας γνωρίζω ότι μου είναι πλέον δύσκολο να διαχειριστώ αυτήν την κατάσταση. Παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες, προκειμένου να αποφύγουμε τον επικείμενο διασυρμό».

Read more: http://www.newsbomb.gr/apokalypseis/story/390158/sok-mikroi-astheneis-ypositizontai-epikindyna-sto-aglaia-kyriakoy#ixzz2puc45OPA

συνεχιζουμε

"Κόντρα στο Ρεύμα" συνεχίζουμε με ορμή για τις εκλογές του δήμου Νίκαιας - Ρέντη.

Απο το http://ikokkiniamas.blogspot.gr/

Έχουν περάσει  πάνω από 40 ήμερες από τις 22/11/2013, όπου οι οργανώσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ Νίκαιας και Ρέντη, κατέληξαν σε: "ομόφωνη απόφαση για στήριξη της κίνησης που υπάρχει στη Νίκαια, της Δημοτικής Κίνησης Πολιτών Νίκαιας-Ρέντη "κόντρα στο ρεύμα" με επικεφαλής τον Κώστα Παπαδόπουλο, μετά από κοινή συνεδρίαση, στην οποία υπήρξε γόνιμη και εποικοδομητική συζήτηση.  

Στην απόφαση συμπεριλαμβάνεται επίσης η συγκρότηση "Δημοτικής Ομάδας" του ΣΥΡΙΖΑ από μέλη και των δυο οργανώσεων Νίκαιας και Ρέντη που θα έχει την ευθύνη από δω και πέρα για την διαδικασία και όλες τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν, για να δοθεί νικηφόρα η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Κοινή διαπίστωση όλων των ομιλητών ήταν ότι η υπάρχουσα δημοτική αρχή με δήμαρχο τον Γ. Ιωακειμίδη, υπήρξε μια κατ΄εξοχήν "μνημονιακή" δημοτική αρχή που διαχειρίστηκε τα δημοτικά πράγματα μέσα στα πλαίσια και τις εντολές των μνημονιακών κυβερνητικών επιλογών της λιτότητας των περικοπών και των απολύσεων." όπως δημοσίευσα μια ημέρα μετά στην ΚΟΚΚΙΝΙΑ ΜΑΣ.

Παρά την ομοφωνία όμως της απόφασης, φαίνεται πως στα πλαίσια των συντονιστικών επιτροπών Νίκαιας και Ρέντη, υπάρχει δυστοκία στο να δημοσιεύσουν όπως δεσμευθήκαν στη συνέλευση, την συγκεκριμένη ομόφωνη απόφαση. Με αυτή την "διστακτικότητα" όμως συνεχίζεται να τροφοδοτείται η "φήμη" για υπάρχουσα συμφωνία (σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση των Ο.Μ. Νίκαιας και Ρέντη) κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξουν τον νυν Δήμαρχο Γ. Ιωακειμίδη.
Δεν αγνοούμε και ούτε παραβλέπουμε τις αποφάσεις της Κ.Ε., όπου αναφέρεται: "Ειδικά για τους μεγάλους δήμους, με πληθυσμό πάνω από 60.000, και για τις 13 περιφέρειες, θα ληφθεί ειδική απόφαση της Κ.Ε. κατόπιν διαβούλευσης με τις τοπικές οργανώσεις και όπου χρειάζεται με τη σύμφωνη γνώμη τους, βάσει καταστατικού."
Το θέμα όμως είναι ότι μέχρι στιγμής η μόνη απόφαση σε τοπικό επίπεδο που υπάρχει είναι αυτή που αναφέρεται στην αρχή του κειμένου, ενώ επίσημα, σε κανένα όργανο δεν έχει τεθεί ανοιχτά έστω για να συζητηθεί σαν πρόταση, το όνομα Ιωακειμίδης. Η μόνη πρόταση που ετέθη επίσημα για υποψήφιος Δήμαρχος στην συνέλευση των Ο.Μ. ήταν αυτή για τον Κώστα Παπαδόπουλο και καμιά άλλη.
Εδώ έχουμε μια δεδομένη ακινησία ένα "ψυγείο" από πλευράς των υπευθύνων για το θέμα της Νομαρχιακής και Κεντρικής Επιτροπής, όπου αφήνουν να περάσει κρίσιμος χρόνος και να τρέξουν τελευταία στιγμή κάποια απόφαση της Κ.Ε. που ίσως να μην συνάδει με τις διαθέσεις της τοπικής κοινωνίας.... 
Για να υπάρξει διαβούλευση πρέπει να υπάρχει πρόβλημα, αξεπέραστη αντίθεση, που θα πρέπει να δώσει λύση η Κ.Ε. και αναρωτιέμαι, τι θα συζητήσει η Κ.Ε. στην επόμενη συνεδρίαση της σαν προτάσεις για την Νίκαια - Ρέντη; Και γιατί αν "παίζει" και άλλο όνομα πέρα από του Κ. Παπαδόπουλου δεν μας το λένε και εμάς να το γνωρίζουμε;
Δεν στερούμε το δικαίωμα φυσικά, των κεντρικών στελεχών να διαβουλεύονται, να συζητούν, και να προετοιμάζουν τακτικές κινήσεις συμμαχιών, συνεργασιών κ.τ.λ. Όμως όλα αυτά όχι σε βάρος των αποφάσεων των τοπικών οργανώσεων και της τοπικής κοινωνίας. Και η Τοπική Κοινωνία και περισσότερο οι ενεργοί πολίτες της γνωρίζουν, πως ο Γ. Ιωακειμίδης τα μόνα εχέγγυα του είναι, αυτά του "καλού" διαχειριστή των μνημονιακών πολιτικών, και με την πολύ πρόσφατη απόφαση του για το μπάζωμα του Καραμπίνη, της αδιαφανούς και αυταρχικής διοίκησης, του κόντρα στα τοπικά συμφέροντα, που αφαιρώντας τους ζωτικό δημοτικό χώρο, στο όνομα παρουσίασης κάποιου θετικού του "έργου", το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τα κέρδη για την κοινοπραξία κατασκευής του ΑΤΤΙΚΟΝ ΜΕΤΡΟ.
Η τοπική κοινωνία, και τα οργανωμένα μέλη του Σύριζα  δεν θα δεχτούν μια πρόταση για τον συγκεκριμένο δήμαρχο, εκ των προτέρων ασύμβατη με τις αποφάσεις της Κ.Ε.
Βεβαίως σε μια διαδικασία διαλόγου, δημιουργίας συμμαχιών και συνεργασιών αναζητούμε εκείνες τις  λύσεις που θα φέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα για τους κοινούς στόχους.

«Το μωρό μου η Νέλα με σύνδρομο Down!»,

«Το μωρό μου η Νέλα με σύνδρομο Down!», η συγκλονιστική ιστορία μίας μητέρας!

http://www.newsitamea.gr/
Αυτή είναι η αληθινή ιστορία μίας γενναίας μαμάς, που δε φοβήθηκε να μοιραστεί με λεπτομέρειες την ιστορία της γέννησης της δεύτερης κόρης της που περίμενε να λαχτάρα για να ολοκληρώσει την οικογενειακή της ευτυχία…

Συγκινήθηκα πολύ καθώς διάβαζα την ιστορία της, όμως σκέφτηκα ότι πολλές μαμάδες από εσάς που διαβάζετε τα κείμενά μου, θα θέλατε να μάθετε όλα όσα βίωσε αυτή η γυναίκα που είναι σίγουρα παράδειγμα προς μίμηση!

Ίσως είναι και μία μικρή αφορμή, να εκτιμήσουμε όλες μας, το γεγονός ότι έχουμε υγιή παιδάκια και φυσικά να μάθουμε να δεχόμαστε την διαφορετικότητα, όποια κι αν είναι αυτή. Μία διαφορετικότητα που μπορεί να χτυπήσει και τις δικές μας πόρτες άξαφνα και απροειδοποίητα.

Έτσι δεν είναι άλλωστε η ζωή μας;

Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλή χρονιά γεμάτη χαρές, συγκινήσεις και πάνω απ” όλα υγεία σε όλο τον κόσμο!

«Είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έγραψα ποτέ στην ζωή μου… Το πιο δύσκολο αλλά ταυτόχρονα το πιο όμορφο! Κάθομαι στο σκοτάδι με τις κόρες μου να κοιμούνται δίπλα μου, μέσα στο σκοτάδι όπου με δυσκολία βλέπεις τα πρόσωπα τους.

Πριν μια εβδομάδα -μας πώς πέρασε κιόλας μια εβδομάδα;- όταν είπα ότι θα γράψω όλη την ιστορία, σκέφτηκα πάρα πολλές φορές τι θα γράψω και πώς θα ξεκινήσω ώστε να μη παραλείψω κάτι… Ξεκινάω λοιπόν! Αυτή είναι η ιστορία της γέννησης της κόρης μου!

Στις 29 Νοεμβρίου έκλεισα τα 31! Είχαμε βγει για φαγητό με τον σύζυγό μου και καθώς γυρίζαμε σπίτι, περάσαμε από ένα βιβλιοπωλείο. Είχα πει ότι δεν ήθελα δώρο γενεθλίων μια που τα Χριστούγεννα μόλις είχαν περάσει, αλλά περνώντας από το μαγαζί θυμήθηκα ένα βιβλίο για το οποίο είχα διαβάσει. Άλλαξα λοιπόν την απόφασή μου! Ήθελα να πάρω για δώρο το βιβλίο και το ήθελα εκείνη την στιγμή! Μπήκαμε μέσα, έψαξα στα ράφια και τελικά το βρήκα: «Α million miles in a thousand years!».

Γυρίσαμε σπίτι, βάλαμε την κόρη μας Λέινι στο κρεβάτι, γέμισα τη μπανιέρα και ξάπλωσα μέσα με την μεγάλη μου κοιλιά, λόγω εγκυμοσύνης, με το καινούργιο μου βιβλίο και ξεκίνησα να διαβάζω, να διαβάζω, να διαβάζω… Δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω το βιβλίο. Κατέληξα να κάνω 3 ώρες μπάνιο και συνέχισα το διάβασμα για μια ώρα αλλά και παραπάνω, στο κρεβάτι μου. Όταν το τελείωσα με έπιασε η επιθυμία να γράψω και εγώ ένα βιβλίο για την ζωή μας!

Με τον άντρα μου Μπρετ μιλάγαμε όλη την ώρα και λέγαμε πόσο έτοιμοι είμαστε γι” αυτό το μωρό! Περιμέναμε να γεννήσω από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα. Έβαζα την κόρη μου στο καρότσι και βγαίναμε βόλτες στην γειτονιά και σκεφτόμουν ότι αυτές ήταν οι τελευταίες ώρες που κάναμε βόλτες οι δύο μας!

Πέμπτη βράδυ άρχισαν οι πόνοι, όχι κάτι το τρομερό, σαν κράμπες που κράτησαν μέχρι το πρωί. Το πρωί είχα πόνους ανά 15-20 λεπτά και ο γιατρός μου, μου είπε πως καλύτερο θα ήταν να ξεκινήσω για το νοσοκομείο. Εκεί κατάλαβα! Έφτασε η μέρα, η ώρα, άρχισα να τηλεφωνώ σε φίλους και συγγενείς να τους ενημερώσω και πήγα να χαιρετίσω το μοναχοπαίδι μου, το κοριτσάκι μου το οποίο θα γινόταν μεγάλη αδελφή!

Ετοίμασα τη βαλίτσα μου, τα πράγματά μου, τα ρουχαλάκια για το μωρό, ακόμα και τα γλυκάκια που είχα φτιάξει και έδεσα τις κορδέλες μία μία, τα πήρα μαζί για να κεράσω τον κόσμο για τον ερχομό της μικρής!

Αφήσαμε την μικρή με τη γιαγιά και πήγαμε στο νοσοκομείο. Έβαλα τα ρούχα του τοκετού, ενώ τα δικά μου ρούχα τα έβαλαν σε μια σακούλα όπου γράψανε το όνομά μου επάνω.

Το πρώτο στάδιο τοκετού πέρασε πολύ ήρεμα και όμορφα. Δεν πονούσα και πολύ και μάλιστα παίζαμε ένα παιχνίδι με κάρτες μαζί με τις φίλες μου! Κατά τις 2 το βράδυ έσπασαν τα νερά και τότε οι πόνοι έγιναν πολύ πιο έντονοι. Εξακολουθούσα να είμαι με τις φίλες μου και να περνάμε υπέροχα και να γελάμε. Σε κάθε σύσπαση σταματούσα, φώναζα μερικά ωχ ωχ ουφ ουφ, περνούσε η σύσπαση και συνεχίζαμε να συζητάμε από εκεί που είχαμε μείνει.

Οι φίλες μου έρχονταν και έφευγαν σε βάρδιες, πηγαίνοντας σε κάποιο πάρτι, αλλά έστελναν μηνύματα για να μάθουν πώς τα πάω και με την πρώτη ευκαιρία επέστρεφαν πάλι στο νοσοκομείο. Ένιωθα τόσο όμορφα και πάνω από όλα ήμουν έτοιμη!

Πέρασαν δύο ώρες και οι πόνοι πλέον ήταν πολύ δυνατοί. Παρακαλούσα για επισκληρίδιο, φώναζα, έβριζα, δεν είχα καταλάβει ότι πλέον είχα διαστολή 9. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, «σπρώξε άλλη μια φορά, λίγο ακόμη!», μου έλεγε ο γιατρός, και ξαφνικά άλλαξε η ζωή μου για πάντα! Κοίταζα γύρω μου το δωμάτιο, τις φίλες μου, τα φώτα! Επιτέλους θα γνώριζα την κόρη μου!

Άρχισα να κλαίω… Την βάλανε στην αγκαλιά μου και μόλις την είδα κατάλαβα κάτι που κανένας δεν το κατάλαβε αμέσως, το κοριτσάκι μου είχε σύνδρομο Down! Άρχισα να κλαίω περισσότερο και τότε τους κοίταξα επίμονα όλους στα μάτια μέχρι να βρεθεί κάποιος και να μου πει ότι δεν ήταν αλήθεια και ότι δεν κατάλαβα καλά.

Την κράτησα και την κοιτούσα λες και δεν ήταν δικό μου παιδί. Μέσα στη ζαλάδα εκείνης της στιγμής αυτό που θυμάμαι έντονα είναι να ανοιγοκλείνει τα ματάκια της! Ένιωσα σα να μου έλεγε «αγάπησέ με, αγάπησέ με σε παρακαλώ!».

Αυτή ήταν και η πιο καθοριστική στιγμή, η αρχή της νέας μου ζωής!

Δε θυμάμαι και πολλές λεπτομέρειες από εκείνη τη μέρα, οι φίλες μου με ενημέρωσαν για τα κενά μνήμης που έχω. Λες και βρισκόμουν μέσα σε μια μαύρη τρύπα. Θυμάμαι ότι την κράτησα, τη φίλησα και ικέτεψα με κάθε μου δύναμη να μην είναι έτσι τα πράγματα.

Την πήραν οι νοσοκόμες να τη φροντίσουν και ρωτούσα συνεχώς αν είναι καλά! Οι περισσότεροι πίστευαν ότι σε καμιά ώρα θα αλλάξει η μορφή της κι ότι είναι απλώς ταλαιπωρημένη από τη γέννα. Εγώ όμως ήξερα, ήξερα και έκλαιγα γιατί δε μου απαντούσε κανείς!

Ήρθε ο παιδιάτρος να με ενημερώσει γι” αυτό που ήδη ήξερα. Τότε άρχισα να αναρωτιέμαι, «Τη φίλησα; Την αγκάλιασα; Της ευχήθηκα χρόνια πολλά; Της είπα ότι την αγαπάω;», δε θυμόμουν τίποτα! Οι φίλοι μου όμως με διαβεβαίωσαν ότι και την φίλησα και την αγκάλιασα και της είπα ότι την αγαπάω και μάλιστα σηκώσαμε ποτήρια με σαμπάνια και ήπιαμε στην υγεία της Νέλα. Ευτυχώς που ήταν εκεί μια φίλη μου φωτογράφος και αποτύπωσε την κάθε στιγμή του τοκετού με περίπου 2000 φωτογραφίες!

Πραγματικά δεν ένιωθα τίποτα, λες και δεν ήμουν μέσα στο σώμα μου, αλλά μου είπαν ότι την κράτησα, τη φίλησα, ότι ήμουν η μαμά της!

Η παιδιάτρος ήρθε να εξετάσει το μωρό. Μου το έδωσε να το κρατήσω. Μου κράτησε το χέρι σφιχτά και με κοίταξε μέσα στα μάτια.

«Πρέπει να σου πω κάτι», μου είπε. «Ξέρω τι θέλεις να μου πεις», της είπα ενώ έκλαιγα. «Το πρώτο που θέλω να σου πω είναι ότι η κόρη σου είναι πανέμορφη και τέλεια! Αλλά υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που με κάνουν να πιστεύω ότι έχει σύνδρομο Down». Άρχισα να κλαίω περισσότερο, επιτέλους κάποιος το είπε! «Αλλά Κέλ…», συμπλήρωσε η γιατρός, «…είναι πανέμορφη και τέλεια!».

Φώναξα τον πατέρα μου μέσα στο δωμάτιο. Του είπα ότι πιστεύουν ότι το μωρό μου έχει σύνδρομο Down. «Δεν πειράζει!», μου είπε, «εμείς την αγαπάμε όπως και να είναι!». Τότε του ζήτησα να κάνει μια προσευχή και έτσι μέσα στο δωμάτιο αρχίσαμε να προσευχόμαστε!

Η παιδίατρος ήθελε να την πάρει για εξετάσεις αλλα με ρώτησε αν θέλω πρώτα να την θηλάσω. Τη θήλασα και ήταν τόσο διαφορετικά από την πρώτη φορά που θήλασα την πρώτη μου κόρη, όμως ο θηλασμός κάνει αυτό που λένε, ενώνει τη μητέρα με το μωρό της! Αμέσως ένιωσα λοιπόν ότι ερωτεύομαι, ναι ερωτεύομαι αυτό τον μικρό άγγελο!

Ο σύζυγός μου, ο αγαπημένος μου Μπρετ, δεν έφυγε καθόλου από το πλευρό της κόρης μας. Καθόταν εκεί σιωπηλός και της έδεινε την αγάπη του.

Με μετέφεραν στο δωμάτιο και μου είπαν πως η κόρη μου ερχόταν στο νοσοκομείο να με δει. Άρχισα πάλι να κλαίω… Άραγε τι επίδραση θα είχε όλο αυτό στην κόρη μου; Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή της; «Μη κλαις, μη κλαις!», έλεγα από μέσα μου! «Μη σε δει το κοριτσάκι σου να κλαίς!»…

Το κοριτσάκι μου, μεγάλη αδελφή πλέον, ήρθε και δε θα ξεχάσω την στιγμή που πήρε αγκαλιά την αδελφούλα της και μας έδωσε όλους ένα μάθημα, πως είναι να αγαπάς δίχως όρους!

Όταν έφυγαν όλοι και έμεινα μόνη με τη Νέλα, έκλαιγα για περίπου 7 συνεχόμενες ώρες! Την κρατούσα και τη φιλούσα αλλά τα συναισθήματα ήταν ανακατεμένα μέσα μου! Έκλαιγα και το μόνο που ήθελα ήταν να σηκωθώ και να φύγω, αλήθεια σας λέω. Ήθελα να πάρω την κόρη μου Λέινη και τον όμορφο τέλειο κόσμο μου και να ξεφύγω από όλα τα άλλα! Ήθελα πάλι να είμαι έγκυος, ναι πάλι έγκυος και να ξαναζήσω πάλι το πρωινό που γεννούσα. Ήμουν τόσο χαρούμενη εκείνο το πρωινό… Ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω, να γυρίσω τον χρόνο πίσω, ναι να γυρίσω τον χρόνο πίσω!

Όλη νύχτα τη θήλαζα, τη φιλούσα, όμως δεν σταμάτησα να κλαίω. Και τότε ήρθε η αδελφή μου για να με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Μου είπε ότι δε μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο, αλλά κρατάω το κλειδί για την ευτυχία και ότι είμαι πάρα πολύ τυχερή. Μου είπε ότι εγώ ήμουν η εκλεκτή, αυτή που θα έφερνε εις πέρας μια τόσο σπουδαία αποστολή στον κόσμο! Και είχε τόσο δίκιο!

Την επόμενη μέρα από την γέννηση της Νέλα, ένιωσα ότι την ερωτεύτηκα, την αγάπησα πολύ, αυτή ήταν μέσα στην ομορφη κοιλιά μου όλους αυτούς τους μήνες, όταν όλοι μου έλεγαν τι ωραία κοιλιά έχεις, ήταν η Νέλα μου μέσα!

Τις επόμενες μέρες είχα μόνο δάκρυα χαράς. Ένιωθα τυχερή και ευλογημένη, δεν ήθελα πλέον να πάρω την κόρη μου και να φύγω! Και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της νέας μας ζωής. Ένα ταξίδι με τα πάνω και τα κάτω του που όμως δεν θέλω να το αλλάξω με τίποτα… Τα κορίτσια μου, η ζωή μου πλέον έχει ολοκληρωθεί.

Η Νέλα μου, το λαγουδάκι μου, πλέον είναι μαζί μας και παντού. Αυτό το όμορφο πλάσμα, το τέλειο μωράκι μου που είναι τόσο ξεχωριστό!

Αυτή είναι η ιστορία της μικρής μου Νέλα!».

Ζαπατίστας : 20 χρόνια από την εξέγερση της αξιοπρέπειας ενάντια στην αδικία, στη λήθη και στο θάνατο.

20 χρόνια μετά οι Ζαπατίστας είναι ακόμη εδώ.

Στα ομιχλώδη βουνά του νότιου Μεξικού στην πολιτεία των Τσιάπας , τα μέλη με τα καλυμμένα πρόσωπα τους και υποστηρικτές του κινήματος των ανταρτών Ζαπατίστας συγκεντρώθηκαν για να σηματοδοτήσουν την 20η επέτειο της εξέγερσης ενός νέου έτους που τράβηξε την προσοχή του κόσμου για τα δεινά των φτωχών και των ιθαγενών της χώρας που συχνά αγνοούνται .

Οι Ζαπατίστας και εκατοντάδες υποστηρικτές από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν την Τρίτη το βράδυ για να θυμηθούν μια ένοπλη εξέγερση που , αν και σύντομη – σταμάτησε μετά από 12 ημέρες αιματοχυσίας με μια εκεχειρία με την κυβέρνηση  - και την ακολούθησε μια τεταμένη περίοδος από δύο δεκαετίες στασιμότητας .

Πριν από την εξέγερση , «Μας κορόιδευαν,  μας χειραγωγούσαν και είμαστε ξεχασμένοι. Ήμασταν βυθισμένοι στην άγνοια και τη φτώχεια . Όμως, πριν από 20 χρόνια, τέτοιες  μέρες , είπαμε « αρκετά », είπε στο πλήθος, μια γηγενής ηγέτης γνωστή ως Comandante Ορτανσία, σε μία από τις εορταστικές εκδηλώσεις , που πραγματοποιήθηκε σε μια σχολική αυλή στην πόλη της Oventic .

Περίπου 2.000 άτομα από το Μεξικό , τις ΗΠΑ , την Ευρώπη και αλλού, χόρεψαν , έπαιξαν μπάσκετ και τραγούδησαν πολιτικά τραγούδια και άκουσαν τους Ζαπατίστας διοικητές να μιλούν στα ισπανικά και σε ιθαγενείς γλώσσες όπως η Tzotzil και η Tzeltal .

Η εξέγερση των Ζαπατίστας εξέπληξε το Μεξικό και δέχτηκε την ευρεία υποστήριξη από αριστεριστές σε όλο τον κόσμο, με το μήνυμα της για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ιθαγενών και την αντίθεσή της στην οικονομική παγκοσμιοποίηση . 

Μεξικό , DF . Ο Υποδιοικητής Μάρκος , ηγέτη του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση ( EZLN ) , δήλωσε , σε ανακοινωθέν που απελευθερώθηκε από την ομάδα , ότι όπως και πριν από 20 χρόνια , όταν ξεσηκώθηκαν με τα όπλα, σήμερα προστατεύονται από την εξέγερση .

"Είναι το έδαφος των Ζαπατίστας , είναι η Τσιάπας , είναι το Μεξικό , είναι η Λατινική Αμερική , είναι η Γη . Και είναι Δεκέμβριος του 2013, κάνει κρύο , όπως έκανε και πριν από 20 χρόνια , και όπως και τότε , σήμερα μια σημαία μας προστατεύει : αυτή της εξέγερσης ", δήλωσε ο ηγέτης των ανταρτών σε ένα μέρος του γραπτού του, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί δημόσια εδώ και πέντε χρόνια .

Σε όλο το κείμενο , που διαθέτει την ειρωνεία που χαρακτηρίζει τα γραπτά του , ο Marcos έστειλε μια αγκαλιά σε όλους του « Ζαπατίστας συντρόφους και τις συντρόφισσες , τους άθεους και τους πιστού», για την επέτειο της εξέγερσης τους , η οποία θα εορταστεί την 1η Ιανουαρίου.

«Για εκείνους που εκείνο το βράδυ πήραν τα σακίδια τους και την ιστορία τους στις πλάτες τους , για όσους  πήραν αστραπές και βροντές στα χέρια τους , για εκείνους των οποίων τα παπούτσια δεν περιείχαν καθόλου μέλλον, για αυτούς που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τα ονόματά τους , για εκείνους που , χωρίς να ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα , πέθαναν την μεγάλη αυτη νύχτα έτσι ώστε οι άλλοι , ο καθένας , να ζήσει το επόμενο πρωί να είναι σε θέση να δει την ημέρα να ανατέλλει έτσι όπως θα του άξιζε, στεκούμενοι κατά μέτωπο με έντιμο βλέμμα και όρθια καρδιά» είπε .

Ο ηγέτης των ανταρτών δήλωσε ότι η μνήμη και η εξέγερση πηγαίνει σε όλους όσους ασχολούνται με την ιστορία των Ζαπατίστας.

« Γι 'αυτούς φωνάζουμε , Ελευθερία ! Ελευθερία ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Υγεία για όλους σας και μακάρι τα βήματά μας να είναι τόσο μεγάλα όσο των νεκρών μας », είπε .

Ο Μάρκος υπενθύμισε επίσης το θάνατο 49 παιδιών σε μια πυρκαγιά στο βρεφονηπιακό σταθμό ABC στη βόρεια πόλη του Hermosillo το 2009 , και διαπίστωσε ότι το περιστατικό ήταν το αποτέλεσμα της « κυβερνητικής απληστίας και του δεσποτισμού».

Ο ηγέτης των ανταρτών αμφισβήτησε επίσης τις κυβερνήσεις των προέδρων που έχουν κυβερνήσει το Μεξικό από την εμφάνιση του EZLN , Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι, Ernesto Zedillo , Vicente Fox , Felipe Calderón και Enrique Peña Nieto .

Απόσπασμα από το ανακοινωθέν του EZLN που  διαβάστηκε από την Comandanta Ορτανσία :

 

" Πριν από 20 χρόνια δεν είχαμε τίποτα , καμία υπηρεσία υγείας ή εκπαίδευσης για τους ανθρώπους . Κανένας λαός δεν μπορούσε να επιλέξει τη δική του εξουσία , αν δεν αναγνωριζόταν ή δεν ελεγχόταν από τα πολιτικά κόμματα . Κανένας λαός δεν μπορεί να απορρίψει την εξουσία του , εάν δεν εκπλήρωνε το καθήκον και την υποχρέωσή της , ή αν αποδεικνυόταν  διεφθαρμένη , επειδή υποστηρίζεται από τις επίσημες κρατικές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις , πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε επίπεδο αρχής, η οποία ήταν πραγματικά στην υπηρεσία των ανθρώπων .

Αλλά τώρα οι άνθρωποι μας έχουν αυτόνομη κυβέρνηση σε τοπικό , δημοτικό και επίπεδο. Είναι η απόφαση και η θέληση των ανθρώπων να επιλέξουν τη δική τους εξουσία και να τους απομακρύνουν από το γραφείο , όταν είναι απαραίτητο .

Οι άνθρωποι μας έχουν αρχίσει να ζουν και να κυβερνούν τους εαυτούς τους με το δικό τους τρόπο σκέψης και κατανόησης, όπως έκαναν οι γονείς και οι παππούδες μας , δηλαδή , έχουμε αρχίσει να ζούμε την αυτονομία και την ελευθερία , σύμφωνα με τους Ζαπατίστας .

Αυτή η κατασκευή της αυτονομίας μας , η πρακτική της δημοκρατίας, της ελευθερίας,  της ισότητας και της δικαιοσύνης προχωρά και κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει.

Πολλοί από εμάς μοιράζονται τις γνώσεις και την εμπειρία τους με τις νέες γενιές των παιδιών και των νέων και προετοιμάζουμε τους ανθρώπους μας να αντισταθούν και να διοικήσουν. Στις Ζαπατίστας κοινότητες μας, η κακή κυβέρνηση δεν δίνει πλέον εντολές , τώρα τα πολιτικά κόμματα δεν μας ελέγχουν και δεν μας χειραγωγούν , γιατί πριν από 20 χρόνια ρίξαμε όλα τα πολιτικά κόμματα μακριά μαζί με τα σκουπίδια .

Τώρα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που σκέφτονται, αναλύουν και αποφασίζουν ποιος θα τους διοικεί σύμφωνα με τους δικούς τους τρόπους και τους αυτόνομους νόμους .

Υπάρχουν ακόμη πολλά να κάνουμε , αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα προχωρήσουμε γιατί ( ο αγώνας μας ) βασίζεται στην αληθινή δημοκρατία , την ελευθερία και τη δικαιοσύνη ."

(πηγή :http://dorsetchiapassolidarity.wordpress.com/2014/01/01/the-construction-of-our-autonomy-is-going-forward-and-no-one-can-stop-it/

κάθε μέρα πέρνουν τα ασθενοφόρα Μαθητές ...........

Δραματική παρέμβαση του 15μελους 2ου ΕΠΑΛ στο Δημοτικό Συμβούλιο Λουτρακίου.

"Υπάρχουν κάθε μέρα ασθενοφόρα.."
"Προβλήματα υποσιτισμού  σε όλα τα σχολεία.."
"Κάθε παιδί ένα δωρεάν γεύμα..."
"Θέρμανση... πάμε το πρωί και τρέμουμε..."
"Ο δήμαρχος κ. Λογοθέτης, υποσχέθηκε να το βάλει θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά δεν το έκανε..."
"Αν δεν λάβετε εσείς μέτρα, θα λάβουμε  εμείς..."
"Σας παρακαλώ πάρτε θέση."





http://solygeia.blogspot.gr/

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλιμακούμενη ένταση της επίθεσης που δέχεται το δημόσιο σύστημα Υγείας από τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση  κατ εντολή της τρόικα .
Οι δραματικές περικοπές στην χρηματοδότηση των δημοσίων δομών υγείας , η προσπάθεια να καταργηθεί ο ΕΟΠΥΥ και η ιδιωτικοποίηση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης με συγχωνεύσεις κλινικών και κατάργηση νοσοκομείων μαζί με τις διαθεσιμότητες και απολύσεις ιατρικού νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού , έχει επιφέρει τραγικές συνέπειες τόσο στις εργασιακές  συνθήκες των εργαζομένων και πολύ περισσότερο στις προσφερόμενες υπηρεσίες στους ασθενείς , χρήστες αυτών των δημοσίων δομών υγείας .
Η Κίνηση Πολιτών Νίκαιας Ρέντη "κόντρα στο ρεύμα" δεν είναι πρώτη φορά που παίρνει πρωτοβουλίες για να αναδείξουμε τα προβλήματα στον χώρο της Δημόσιας Υγείας .
Έχοντας την θέση  ότι η δημόσια υγεία είναι αγαθό προς εξαφάνιση και ιδιωτικοποίηση καλεί .
Όλους τους Πολίτες του δήμου μας , εργαζόμενους από τον χώρο της Υγείας ,σωματεία εργαζομένων τοπικούς φορείς , παρατάξεις και μαζικούς φορείς να συμμετέχουν στην ανοιχτή συζήτηση που θα γίνει την Τρίτη 3 Δεκέβρη στις 19.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου Νίκαιας . 
με θέμα 
Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ 
Μιλούν από τον χώρο της Υγείας 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ  Ενδοκρινολόγος 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΛΙΟΣ  Νευροχειρουργος κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΜΑΡΗ 
ΜΑΓΡΙΠΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ψυχική υγεία 
ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ ΒΕΝΤΟΥΡΗ Νοσηλεύτρια κρατικό νοσοκομείο Νίκαιας .

Η 3 Δεκέμβρη είναι η παγκόσμια και εθνική μέρα των Ανθρώπων με Αναπηρίες .
Γνωρίζοντας ότι οι Ανθρωποι με αναπηρίες και οι οικογένειες τους  βάλονται περισσότερο απο όλους μας απο την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών , θέλουμε να συμβάλουμε και με αυτή  την συζήτηση στην οργάνωση της Αντίστασης και της παραπέρα δράσης για να απαλαχτούμε οριστικά απο αυτές τις πολιτικες .

ΤΑ ΠΑΔΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ένα μικρό Παιδί ρίχνει στο καπέλο ενός μουσικού ένα κέρμα και .........



Μακάρι να μπουν μπροστά τα Παιδιά .
ΜΠΟΡΟΎΝ ΝΑ ΑΛΛΆΞΟΥΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ

ΝΕΝΕΚΟΣ σας θυμίζει κάτι απο το Σήμερα

Δημήτριος Νενέκος: Το πρωτοπαλίκαρο του Ιμπραήμ και το πρότυπο των «πολιτικών» και κάθε προσκυνημένου νεοέλληνα!

    

Ο Δημήτριος Νενέκος ήταν οπλαρχηγός της Επαρχίας Πατρών στην Επανάσταση του 1821. Ήταν αρβανίτικης καταγωγής από το χωριό Ζουμπάτα(σήμερα Πηγή). Κατά τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης αγωνίστηκε πιστά και με ανδρεία στην Πελοπόννησο και στην Δ Στερεά Ελλάδα. Κατά την εκστρατεία του Ιμπραήμ πασά (1825), δελεάστηκε από υλικά ανταλλάγματα και μετατράπηκε σε συνειδητό προδότη της Επανάστασης. Έμεινε πιστός μέχρι τέλους στη συμμαχία του με τον Ιμπραήμ με συνέπεια το όνομά του να γίνει συνώνυμο του προδότη και του προσκυνημένου.

ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Νενέκος υπαγόταν στρατιωτικά στον προεστό της Αχαΐας Θάνο Κανακάρη και στον γιο του Μπενιζέλο Ρούφο και είχε περισσότερους στρατιώτες από τον εξάδελφό του Αθανάσιο Σαγιά, ο οποίος άνηκε στη σφαίρα επιρροής του Κολοκοτρώνη. Και οι 2 στρατολογούσαν στην επικράτεια των Ζουμπατοχωρίων και τα πρώτα χρόνια ο Νενέκος αποδείχθηκε επίσημος και ικανός καπετάνιος αποκτώντας ισχύ μεταξύ των συγχωριανών του. Αναφέρεται ότι ο Νενέκος για να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ των οπλαρχηγών του Μπενιζέλου Ρούφου, δολοφόνησε τους αντιζήλους του Σπανοκυριάκο και Σαγιά(αδελφό του Αθανασίου). Εκστράτευσε(Μάρτιος 1822) με εντολή της Επαρχίας Πατρών στην Δ Στερεά Ελλάδα με 70 άνδρες υπό τον στρατηγό Κανέλλο Δεληγιάννη. Αρχικά χρησίμευσε ως οδηγός του σώματος του Γενναίου Κολοκοτρώνη, ενώ στην συνέχεια μετακινήθηκε στο Μακρυνόρος και ακολούθησε τον Ανδρέα Ίσκο. Αναδείχθηκε σε έναν από τους γενναιότερους καπεταναίους της περιοχής του και έγινε γνωστός από την πολιορκία των Πατρών. Εκστράτευσε μαζί με τους Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λόντο στην 1η πολιορκία του Μεσολογγίου.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Οι χωρικοί της Επαρχίας Πατρών είχαν πάντα προβλήματα λόγω της συνεχούς παρουσίας Οθωμανών στην περιοχή τους που μετακινούνταν από και προς το φρούριο της Πάτρας, τα οποία επιδεινώθηκαν περισσότερο μετά την εισβολή του Ιμπραήμ. Ο Ιμπραήμ Πασάς και ο Δελή Αχμέτ Πασάς προσέλκυσε τους χωρικούς των Ζουμπατοχωρίων με το προσκύνημα, εκμεταλλευόμενος την άθλια κατάστασή τους και τις καλές σχέσεις που ανέπτυξαν με τους επίσης ομιλούντες την αλβανική γλώσσα έγκλειστους στην Πάτρα μωαμεθανούς του Λάλα. Άρχισαν οι χωρικοί να έρχονται ελεύθερα σε εμπορικές και φιλικές σχέσεις με τους Τούρκους της Πάτρας, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς κατόπιν εντολών των πασάδων. Με την απλή προϋπόθεση της υποταγής(προσκυνήματος). Πρωταγωνιστής σ’ αυτήν την διαδικασία υπήρξε ο Νενέκος από τον οποίον ἤγοντο καὶ ἐφέροντο όλοι οι Αρβανίτες των χωριών της Πάτρας, όπως ισχυρίζεται ο Φωτάκος. Ο Ιμπραήμ συμπάθησε πολύ τον Νενέκο στον οποίο χάρισε χρήματα, άλογα, του υποσχέθηκε γαίες και ασυδοσία προς αυτόν και όλη τη γενεά του κληρονομικώς και προκάλεσε και σουλτανικό φιρμάνι με το οποίο ονομάστηκε Μπέης Νενέκος. Ο Νενέκος οργάνωσε με τους επίσης προσκυνημένους οπλαρχηγούς 2,000 ενόπλους της περιοχής του που ακολουθούσαν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, σαν οπισθοφυλακή με αρκετές συμμετοχές σε συγκρούσεις με τους επαναστάτες. Όπως αναφέρει ο Φωτάκος**, γρήγορα οι υπόλοιποι αρχικά σύντροφοι του Νενέκου στο προσκύνημα, οπλαρχηγοί Κοντογεωργακαίοι, Σταμάτης Μποτιώτης, Χαρμπίλας, Γκολφίνος Λουμπεστιάνος, Τσετσεβίτες, Κώστας Γκερμπεσιώτης, οι Αγιοβλασίτες αδελφοί Οικονομόπουλοι αποσπάστηκαν αμέσως από τους προδότες χωρίς να έλθουν σε επαφή με τους Τούρκους, αλλά τα αποτελέσματα δεν άλλαξαν πολύ, αφού τα πλήθη των χωρικών ακολουθούσαν τυφλά τον Νενέκο. Ο Χαρμπίλας και ο Σαγιάς κατόπιν οδηγιών του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη επιχείρησαν μάταια να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους προς απομάκρυνση των κατοίκων των Ζουμπατοχωρίων από τον Νενέκο και τους Τούρκους, με αποτέλεσμα να προχωρήσουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Η ΠΑΡΟΛΙΓΟΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ

Το γεγονός που εξόργισε τον Κολοκοτρώνη ήταν ότι ο Νενέκος είχε την ευκαιρία να αιχμαλωτίσει ή να εξοντώσει τον Ιμπραήμ και δεν το έπραξε. Ο Ιμπραήμ χρησιμοποιούσε κάθε είδους μέσο, τρομοκρατία, βαρβαρότητες και απόπειρες δολοφονίας κατά του Κολοκοτρώνη για να σβήσει την Επανάσταση. Το περιστατικό περιγράφεται από τον Φωτάκο**. Ο Ιμπραήμ βρέθηκε στο έλεος του Νενέκου, όταν χάθηκε μόνος του σε δάσος, αλλά ο Νενέκος πιστός στην συμφωνία τους τον περιποιήθηκε και τον οδήγησε ασφαλή στο στρατό του.

«Εἰς δὲ τὸν Ἰμβραὴμ ἐρχόμενον, ὡς εἴπαμεν, ἀπὸ τὰς Πάτρας εἰς τὰ Καλάβρυτα συνέβη τὸ ἀκόλουθον συμβάν. Ὅταν ἔφθασεν εἰς τὸ χάνι τοῦ Βερβαινίκου ἐκεῖ ἐπαραδρόμησε, καὶ χωρισθεὶς ἀπὸ τὴν φρουράν του ἐπλανᾶτο ἐμβὰς μέσα εἰς τὸ πλησίον δάσος. Ἀφοῦ δὲ ἐπλανήθη ἕως ἕνα διάστημα, ἐννοήσας τὴν παραδρομήν, ἐπέστρεφε πάλιν ὀπίσω, καὶ κατὰ τύχην ἔπεσεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν Τουρκοπροσκυνημένων Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν διαταγήν του παρηκολούθουν τὸν στρατόν του ὡς ὀπισθοφύλακες. Ὁ Πασᾶς ἦτο μόνον καὶ ἀκολούθει αὐτὸν μόνον ἕνας Τοῦρκος τσιμπουκοδότης. Ὁλόκληρος δὲ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐβάδιζε μὲ τὸν Νενέκον, καὶ ἐφρουρεῖτο ἀπὸ τοὺς μισθωτοὺς Ἕλληνας. Ἀπὸ δὲ τὸ χάνι τοῦ Βερβαινίκου ἕως τὸ Λιβάδι τῆς Σάλμενας, ὅπου ἐστρατοπέδευσε τὸ διάστημα εἶναι ὀκτὼ περίπου ὡρῶν. Καθ᾿ ὁδὸν δὲ καὶ εἰς τοῦ Δεσπότη τὴν βρύσιν λεγομένην, ἐκεῖ ὁδὸν δὲ καὶ εἰς τοῦ Δεσπότη τὴν βρύσιν λεγομένην, ἐκεῖ ἐκοιμήθη πολλὴν ὥραν ἀπὸ κάτω εἰς ἕνα δένδρον ἕως ὅτου ἡ ζέστα ἐπέρασεν. Ἔπειτα δὲ ἀφοῦ ἐξύπνησεν, οἱ Ἕλληνες τοῦ ἔδωκαν τροφὴν καὶ ἔφαγε, καὶ μετὰ ταῦτα συνώδευσαν αὐτὸν ἕως τὸ βράδυ καὶ τὸν ὡδήγησαν ἀσφαλῶς εἰς τὸ στρατόπεδον. Φθάσας δὲ ὁ Ἰμβραὴμ εἰς τὸ στρατόπεδον ἐθύμωσε καὶ ἐμάλωσε ὅλους τοὺς σωματάρχας του. Ἔπειτα ἐπαίνεσε τὸν Νενέκον διὰ τὴν πίστιν του, καὶ παρησίᾳ μάλιστα τὸν ἐχάϊδευσε μὲ τὰ χέρια του ἐνώπιον τῶν ἐπισήμων Τούρκων. Ἔπειτα δὲ ἔγραψε καὶ ἐσύστησε πρὸς τὸν Σουλτάνον τὸν Νενέκον διὰ τὴν τοιαύτην πίστιν καὶ εὐεργεσία πρὸς αὐτόν, καὶ ὁ Σουλτάνος τὸν ὠνόμασε Μπέην καὶ τοῦ ἐχάρισε πολλὰς γαίας, καὶ οὕτως ἔκτοτε ὁ Νενέκος ἐλέγετο Μπέης ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ὁ δὲ Νενέκος τότε ἐλάμβανεν αἰχμάλωτον τὸν Ἰμβραὴμ, ἐὰν ἤθελε. Μάλιστα δὲ ἐκεῖ πλησίον ἦτο τὸ μοναστῆρι τῆς Μακελαριᾶς ὀνομαζόμενον, τὸ ὁποῖον ἦτο ἀπόρθητον. Πλησίον δὲ ἦτο ἐπίσης καὶ ἀσφαλέστερον ἐκείνου τὸ Μέγα Σπήλαιον· οἱ δὲ Τοῦρκοι δὲν θὰ ἐγνώριζαν τὶ ἔγεινεν ὁ ἀρχηγός των· ἀλλ᾿ ὁ ἀσυνείδητος αὐτὸς ἄνθρωπος ἐφύλαξε τὴν πίστιν του πρὸς τοὺς Τούρκους. Ὅλα δὲ ταῦτα ἔμαθεν ὁ Γενικὸς Ἀρχηγός, καὶ ἀγανακτήσας ὡρκίσθη παρρησία ἡμῶν εἰς τὸν Μεγάλον Θεὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ εἶπεν, ὄτι ἐπιθυμεῖ τὸν φόνον τοῦ Νενέκου, καὶ ἂν τὸν εὕρισκε πουθενὰ μὲ τὰ ἴδιά του χέρια τὸν ἐφόνευε· (πρᾶγμα πολὺ παράξενον καὶ πρωτάκουστον ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Κολοκοτρώνη νὰ ὁμιλῇ περὶ φόνου, καὶ ὅτι μόνος του θέλει νὰ τὸν κάμῃ). Μετὰ δὲ ταῦτα ὁ Ἀθανάσιος Σαγιᾶς ἐφόνευσε τὸν Νενέκον.»

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΟΤΗ

Ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης περιγράφει λακωνικά στα απομνημονεύματά του την οριστική εντολή του για την εκτέλεση του Νενέκου, που παρέμενε πιστός στους Τούρκους ακόμα και όταν έφτασε ο Ιωάννης Καποδίστριας ως Κυβερνήτης της Ελλάδος.

«Καὶ τότενες μ᾿ ἔκαμε ἕνα γράμμα διὰ τοὺς προσκυνημένους Πάτρα καὶ λοιπὰ καὶ τοὺς συγχωράει ἡ Κυβέρνησις, καὶ νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ τὴν ἔκαμε τὴν διαταγὴ ἐπάνω εἰς ἐμένα καὶ ἐγὼ νὰ γράψω νὰ ἡσυχάσουν καὶ νὰ μὴν ἀνακατώνονται πλέον μὲ τοὺς Τούρκους. Τὴν διαταγὴ μὲ τὴν ἔδωκε στὰ ἔβγα τοῦ Γεναρίου καὶ ἔκαμα διαταγὰς εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας, καὶ ἔτσι οἱ προσκυνημένοι ἐτραβήχθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὁ δὲ Νενέκος εἰς τὰς 26 τοῦ Μαρτίου ἐπῆρε τοὺς Τούρκους καὶ ἐπῆγε κι ἐχάλασε μία οἰκογένεια Καρυτινὴ ὁποὺ ἦτον ἀπὸ παλαιὰ εἰς τὴν Πάτρα (1), ἐσκλάβωσε τὰ παιδιά, οἱ ἄνδρες ἐγλύτωσαν μόνον μὲ τὸ κορμί, μὲ τὸ τουφέκι στὸ χέρι, τοὺς πῆρε 6.000 σφαχτά. Εἰς τὰ 26, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;» Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη (2) ὁ Νενέκος. Εἰς τὰ 1828 ἔγιναν παράπονα. Ὁ Νενέκος εἶχε φερμάνι ἀπὸ τὴν Πόλη καὶ τὸν ἔλεγαν Μπέη Νενέκο.»

Ο εκτελεστής του Νενέκου, ήταν ο Αθανάσιος Σαγιάς, κατά μία εκδοχή γυναικαδελφός και πρωτοπαλήκαρο του Νενέκου. Ο Φωτάκος τον αναφέρει σαν ξάδελφό του. Κατά την οικογενειακή παράδοση που αναφέρει ο Πέτρος Μπαλιώτης, από το χωριό Αγία Σωτήρα (Πέρα) Μεσσηνίας, ο Σαγιάς ήταν πρόγονός του και η ιστορία του διασώθηκε γραπτώς. Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή ο Σαγιάς, αρχικά δέχθηκε να πραγματοποιήσει την εκτέλεση αλλά σύντομα μετάνιωσε και μετακινήθηκε στη Μεσσηνία. Τελικά τον βρήκαν οι άνθρωποι του Κολοκοτρώνη και τον υποχρέωσαν να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του. Λόγω του τίτλου του Μπέη που έφερε ο Νενέκος, υπήρξε επίσημη διαμαρτυρία στην Ελληνική Πολιτεία από την Οθωμανική Πύλη...

ΠΗΓΕΣ
Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε την 10 Απριλίου 2010.
Χρυσανθόπουλος Φώτιος – Φωτάκος, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως τ.Α' και Β', 
Στρατηγού Κανέλλου Δεληγιάννη, Απομνημονεύματα
Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836, υπαγόρευσε ο Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης (στον Γ.Τερτσέτη), Αθήνησιν Τύποις Χ.Νικολαΐδου Φιλαδελφέως, 1846

____________________

**Φωτάκος, κατα κόσμον Φώτιος Χρυσανθόπουλος (1798-1878). 1ος Υπασπιστής του Κολοκοτρώνη και γραμματικός του. Γενναίος αλλά και σεμνός αγωνιστής, ακολουθούσε τον μεγάλο Στρατηγό παντού και σε όλες τις μάχες, τις οποίες και χρονογραφούσε. Στα χρόνια του Καποδίστρια ήταν ταγματάρχης και στην εποχή του Όθωνα διορίστηκε δασάρχης. Ο θάνατος τον βρήκε ταγματάρχη της Φάλαγγας, στα 1878. Κηδεύτηκε και ετάφηκε στην Αγία Βαρβάρα της Τρίπολης.
Ο σεμνός αυτός αγωνιστής μας άφησε αξιολογότατο συγγραφικό έργο. Τα απομνημονεύματά του αποτελούν πολυτιμότατη ιστορική πηγή, γιατί ως υπασπιστής του Κολοκοτρώνη είχε τη δυνατότητα να γνωρίζει πρόσωπα και γεγονότα. Ειλικρινής, με φιλελεύθερα και δημοκρατικά φρονήματα, αποφάσισε να γράψει με αγάπη και αίσθημα ευθύνης και να μας αφήσει τ’ απομνημονεύματά του, όπου διακρίνουμε ένα σπάνιο μνημονικό, ειλικρίνεια και βαθύ πατριωτισμό. Επίσης, έγραψε το «Βίο του Παπαφλέσσα» και τους «Βίους Πελοποννησίων ανδρών» κ.ά. Το σπίτι του Φωτάκου στην Τρίπολη δεν υπάρχει πια. Στη θέση του κτίστηκε το μέγαρο του ΟΤΕ .

logioshermes

Απαράδεκτη ρατσιστική συμπεριφορά των διοργανωτών του Μαραθωνίου της Αθήνας

Απαράδεκτη ρατσιστική συμπεριφορά των διοργανωτών του Μαραθωνίου της Αθήνας

Οι διοργανωτές του κλασικού Μαραθωνίου της Αθήνας που γίνετε την Κυριακή 10/11/2013  βάζουν stop στην συμμετοχή Παραολυμπιακών αθλητών.
Οι Αλεξανδρος Ταξιλδάρης και Μακης Καλαρας ταξίδεψαν από την Κομοτηνή στην Αθήνα με σκοπό να συμμετάσχουν στον κλασικό μαραθώνιο με τα χειρήλατα αμαξιδια τους. 
Οι διοργανωτές είχαν άλλη άποψη και απαγόρευσαν την συμμετοχή των δυο διακεκριμένων αθλητών φέροντας ως δικαιολογία την επικινδυνότητα των χειρήλατων αμαξιδίων  για τους μη αναπήρους συμμετέχοντες.
 Η χυδαιότητα των διοργανωτών εκφράστηκε ακόμα και με το επιχείρημα
 ”Επειδή σας άφησαν να συμμετάσχετε σε κανά δυο πανηγυράκια, δεν σημαίνει ότι θα σας αφήσουμε να πάρετε μέρος στον μαραθώνιο της Αθήνας” 
και κατέληξαν με το 
”Κύριέ Ταξιλδαρη, εσείς μπορεί να θέλετε να τρέξετε κρατώντας μια βόμβα, πρέπει να σας δεχτούμε; Σας εξηγώ ότι μπορεί να είστε επικίνδυνος για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες”

.Οι δυο αθλητές επέλεξαν να μην δημιουργήσουν πρόβλημα στους/στις χιλιάδες ανθρώπους που θα συμμετάσχουν και ΔΕΝ θα είναι στην εκκίνηση αύριο το πρωί, διεκδικώντας το αυτονόητο…
Εμείς όμως καταγγέλουμε την απαράδεκτη ρατσιστική συμπεριφόρά των "αρμοδίων " και καλούμε όλους σας να στείλετε και το δικό σας μήνυμα διαμαρτυρίας στο email : 
info@athensclassicmarathon.gr 

Πηγη:fb Antonios Rellas

Αλέξανδρος Ταξιλδάρης : http://www.lifo.gr/team/lampros/33605
Μάκης Καλαράς : http://thepaper.gr

http://www.parapolitiki.com/2013/11/blog-post_4657.html

Στον δρόμο που ο Γρηγόρης Λαμπράκης πορεύτηκε για την Ειρήνη και για ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε αυτόν τον δρόμο εταιρείες βγάζουν τώρα κέρδη και ξεχωρίζουν ρατσιστικά τους Ανθρώπους .

Επικίνδυνοι λοιπόν Όσοι προσπαθούν , Όσοι αγωνίζονται , Όσοι δεν το βάζουν κάτω .

Κλείνουν τα τμήματα χρονίων παθήσεων . Πετάνε τους ψυχικά ασθενείς στο ΔΡΟΜΟ.

Μέχρι το τέλος της χρονιάς κλείνουν οριστικά τα τμήματα χρόνιων παθήσεων των ψυχιατρείων και με ντιρεκτίβα του υπουργείου Υγείας καλούν τους συγγενείς να… βρουν λύση «για συνέχιση της ιατρονοσηλευτικής φροντίδας»

→Οι ΜΚΟ απορρίπτουν ασθενείς που δεν έχουν κανονική ασφάλιση και σύνταξη, ή βαριά περιστατικά

Της Ντάνι Βέργου

«Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι σύμφωνα με τις πρόσφατες αποφάσεις του υπουργείου Υγείας, τα τμήματα χρονίως νοσηλευομένων ασθενών του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής Δρομοκαΐτειο πρόκειται να παύσουν τη λειτουργία τους μέχρι 31-12-2013…. Παρακαλούμε για τη δική σας συνεργασία για να γίνει δυνατή η όσον το δυνατόν ομαλότερη μετάβαση του συγγενή σας σε δομές για συνέχιση της ιατρονοσηλευτικής φροντίδας του».

Το έγγραφο του νοσοκομείου που αποκαλύπτει η «Εφ.Συν.» απευθύνεται στις 80 οικογένειες χρόνιων ασθενών που νοσηλεύονται στο Δρομοκαΐτειο. «Κλείνουμε, πάρτε άμεσα τους ανθρώπους σας», λέει, προωθώντας την ντιρεκτίβα του υπουργείου Υγείας για άρον-άρον μεταφορά των χρόνιων ασθενών μέχρι το τέλος του χρόνου. Ωστόσο δεν έχει ακόμα σταλεί, παρ’ όλο που μιλά για κλείσιμο του ψυχιατρείου σε δύο μήνες: έχει πάρει αριθμό πρωτοκόλλου και πρόκειται να ταχυδρομηθεί την επόμενη εβδομάδα. Την ίδια επιστολή θα λάβουν, κάποια στιγμή, 400 οικογένειες χρονίως ψυχικά πασχόντων στα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας. Σε αυτή τη βάση εκκένωσης των τμημάτων ζητείται από τους συγγενείς να «βοηθήσουν» στην όσο πιο ομαλή μετάβασή τους σε Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης (sic).

«Eπί πεντέμισι χρόνια είμαι πρωί – μεσημέρι – βράδυ στο Δρομοκαΐτειο. Εχω τον δίδυμο αδερφό μου στο νοσοκομείο. Είναι ένα άτομο με βαριά νοητική στέρηση. Εχει μόνο εμένα, τους γονείς μας τους έχουμε χάσει. Εχω επανειλημμένως ζητήσει από οικοτροφεία ΜΚΟ να τον δεχτούν, να φύγει από το ψυχιατρείο, αλλά κανείς δεν τον δέχεται. Εκανα μαζί του τρομερό αγώνα για να αισθάνεται καλά. Το προσωπικό του νοσοκομείου παρ’όλο που έχει ελλιπείς δυνάμεις τον φροντίζει και στηρίζει κι εμένα. Τώρα πρέπει οπωσδήποτε, λέει το υπουργείο, να φύγει από το χώρο που θεωρεί σπίτι του. Και ξανά ρωτώ, ζητώ να τον δεχτούν και κανείς δεν τον δέχεται. Είμαι σε πανικό. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν έχουμε ούτε κράτος, ούτε τίποτα». Ο Χ.Δ. μιλάει και τρέχουν δάκρυα από τα μάτια του.

 Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, διότι θέσεις στις δομές των ψυχιατρείων δεν υπάρχουν, παρελαύνουν στην κυριολεξία από το Δρομοκαΐτειο, ωστόσο ασθενείς σαν τον αδερφό τού Χ.Δ δεν τους θεωρούν κατάλληλους για τις δομές τους, ακόμα και αν η άδεια λειτουργίας τους είναι ακριβώς για τις περιπτώσεις αυτές της νοητικής και της βαριάς νοητικής στέρησης.

 Οι ΜΚΟ κάνουν την επιλογή τους κι απορρίπτουν ασθενείς που δεν έχουν κανονική ασφάλιση και σύνταξη, βαριά περιστατικά (βαριά νοητική στέρηση, παθολογικά προβλήματα ή σοβαρή ιδρυματοποίηση, διαταραχές συμπεριφοράς, ιστορικό αυτοκτονικότητας ή και χρήσης ουσιών κ.λπ.), αλλά και όσους έχουν απορρίψει στο παρελθόν το θεραπευτικό αυτό πλαίσιο.

 «Δεν ταιριάζει με τα υψηλά επίπεδα λειτουργικότητας των ασθενών που έχουμε δεχτεί στο παρελθόν» είναι η απάντηση που έχει ακούσει ο Χ.Δ. πολλές φορές από ΜΚΟ με άδεια λειτουργίας για τη φροντίδα ατόμων με βαριά νοητική στέρηση.

 Παρ’όλα αυτά οι θέσεις στις ΜΚΟ δεν φτάνουν για τους 400 ασθενείς των τμημάτων χρόνιων παθήσεων που κλείνει το υπουργείο εδώ και τώρα. Γνωρίζει πολύ καλά η διεύθυνση Ψυχικής Υγείας του υπουργείου ότι οι κενές θέσεις είναι πολύ λιγότερες από τους ασθενείς. Το σχέδιο επομένως του υπουργείου είναι να πάνε τους ανθρώπους αυτούς στα «Λεχαινά» ή να τους «μοιράσουν» σε άλλα τμήματα, τυχαία, όπου θα δημιουργηθούν αφόρητες και παθογόνες καταστάσεις ή να τους πετάξουν στον δρόμο. Ακόμα και τίποτα από αυτά να μη συμβεί στους ασθενείς που βρίσκονται εντός του συστήματος, τα νέα περιστατικά δεν θα έχουν απολύτως καμία επιλογή στεγαστικής αποκατάστασης.

Νέες δομές αποκατάστασης θα είναι οι γέφυρες και τα υπόστεγα.

Μήπως να τους πετάξουμε εμείς απο πάνω μας ; 

ρωτάω μήπως να το σκεφτούμε ;