Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Εργατική Πρωτομαγιά

ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
απο το : http://kontrastoreyma.blogspot.com/

Και μου λες
Έτσι μικρό ήταν το όνειρό μας
μα τούτο το όνειρο
ήταν το όνειρο
όλων των πεινασμένων και των αδικημένων
κι οι πεινασμένοι ήταν πολλοί
κι οι αδικημένοι ήταν πολλοί
και το όνειρο μεγάλωνε-σιγά-σιγά μεγάλωνε.

Γ.Ρίτσος

Πρωτομαγιά 1886 Σικάγο:
Οι εργατικές ενώσεις διεκδικούν την κατοχύρωση της οκτάωρης εργασίας. Οι κινητοποιήσεις καταστέλλονται βίαια, οι πρωταγωνιστές του εργατικού ξεσηκωμού απαγχονίζονται, η συνδικαλιστική δράση απαγορεύεται. Η Πρωτομαγιά αναγορεύεται σε ημέρα τιμής και μνήμης για τα θύματα της εργατικής τάξης που αγωνίζεται να κατοχυρώσει το ρόλο της στη διαμόρφωση των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων.

Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
Σημαίες κόκκινες, μαύρες, ο Φρεδερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν.

Πρωτομαγιά 1891 Γαλλία:
Απεργία υφαντουργών. 1Σημαδεύεται με ταραχές και νεκρούς διαδηλωτές.


Το δίκιο απ τον κρατήρα βγαίνει σαν βροντή, σαν κεραυνός

Πρωτομαγιά 1892 Αθήνα:
Πρώτος εορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς. Ο σοσιαλιστικός σύλλογος με επικεφαλής τον Σταύρο Καλλέργη οργανώνει την πρώτη μαζική εκδήλωση με αιτήματα ίσης αμοιβής για ίση εργασία, οκτάωρη απασχόληση, βελτίωση των όρων ζωής στις εργατικές συνοικίες.
Αισθητή κάνουν πια παντού την παρουσία τους της γης οι κολασμένοι και η Πρωτομαγιά καθιερώνεται σαν μέρα εκδήλωσης της περηφάνιας της εργατικής τάξης και του διακριτού πολιτισμού της.

Γιέ μου σπλάχνο των σπλάχνων μου καρδούλα της καρδιά μου πουλάκι της φτωχιάς αυλής αητέ της ερημιάς μου

Πρωτομαγιά 1909 Μονεμβασιά, ξημερώματα:
Γεννιέται ο Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής κάθε ματωμένης Πρωτομαγιάς.


Εμείς ταγίζουμε ζωή στο χέρι περιστέρι κι εμείς ούτ’ ένα ψίχουλο δεν έχουμε στο χέρι

Πρωτομαγιά 1922 Πειραιάς:
Μεγάλες μάζες εργατών έχουν συγκεντρωθεί στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Διαδηλώνουν μπροστά στον Ηλεκτρικό Σταθμό.

Να δεις, να πεις, να το χαρείς ακέριο το όνειρό σου
Να στέκεται ολοζώντανο
Κοντά σου στο πλευρό σου

Πρωτομαγιά 1924 Αθήνα
Στην Πλατεία Κοτζιά: Πρώτη δολοφονία απεργού. Ο Στ.Παρασκευίδης πέφτει νεκρός μπροστά στο Εργατικό Κέντρο.

Πρωτομαγιά 1934
Καλαμάτα:Οκτώ διαδηλωτές νεκροί σε κινητοποιήσεις μυλεργατών και λιμενεργατών.

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα μαγιού σε χάνω, άνοιξη γιε π’ αγάπαγες κι ανέβαινες απάνω στο λιακωτό και κοίταγες και δίχως να σωπαίνεις άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης…

Μάης 1936 Θεσσαλονίκη
Γενική απεργία. Αιματηρή καταστολή με 12 νεκρούς. Οι καπνεργάτες σε μια λιτανεία καταγγελίας περιφέρουν πάνω σε πόρτα νεκρό τον σύντροφό τους Τάσο. Η μάνα του Κατίνα Γούση ανοίγει τα χέρια και θρηνεί. Εγνατίας και Βενιζέλου.



Παράξενη Πρωτομαγιά με αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια….


Πρωτομαγιά 1944 Σκοπευτήριο Καισαριανής
200 πατριώτες κρατούμενοι δολοφονούνται από τους Γερμανούς κατακτητές. Το μόνο πράγμα που έμεινε πίσω τους νεκρό, είναι το σώμα τους. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας καθοδηγούν[;].




Πρωτομαγιά 2011 Νίκαια
Δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά να περπατήσω μια Πρωτομαγιά: Τα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα μου τάπες με το πρώτο σου το γάλα.

Μνημόνιο, κρίση, ανεργία, κλειστά μαγαζιά, συγχωνευμένα σχολεία, ματαιωμένα όνειρα, συμπολίτες μας και μετανάστες εξαθλιωμένοι στους κάδους των σκουπιδιών, ανύπαρκτα πια οκτάωρα σε όσους έχουν ακόμα δουλειά. Και μια άνοιξη που περιμένει να τη γιορτάσουμε με γενική απεργία στους δρόμους, διεκδικώντας τη ζωή μας. Που μας την πήρανε. Και αν δεν την απαιτήσουμε πίσω με αγώνες, κανείς δεν θα μας την χαρίσει.

Γλυκέ μου εσύ δε χάθηκες μέσα στις φλέβες μου είσαι
Γιέ μου στις φλέβες ολουνών έλα βαθιά και ζήσε.

Κ. Γαλοπούλου

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Εργατική Πρωτομαγιά και ένας χρόνος Μνημόνιο...!


Την Κυριακή θα γίνει ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς και η παρουσία όλων μας είναι απαραίτητη για να πούμε ένα ηχηρό ΟΧΙ στο μνημόνιο, στο ΔΝΤ, στην Τρόικα και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ..

Είναι επικίνδυνοι για τη χώρα και το λαό και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ

Ας κάνουμε όμως πρώτα μια ιστορική αναδρομή για το τι σημαίνει..

Εργατική Πρωτομαγιά




Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Πριν από περισσότερα από 100 χρόνια, το 1886, η εργατική τάξη στις ΗΠΑ έδωσε μια από τις πιο σκληρές μάχες για την καθιέρωση του 8ωρου. Η μεγάλη απεργία των εργατών του Σικάγο την Πρωτομαγιά του 1886 είχε τραγική κατάληξη με θύματα και τιμωρία των υποκινητών της εξέγερσης...........
http://korydallos-metra-stop.blogspot.com
Αυτήν την Πρωτομαγιά κατεβαίνουμε όλοι στους δρόμους...
Γιατί κάθε σπίτι πιά έχει τουλάχιστον 1 άνεργο.
Γιατί κλείνουν τα σχολεία και καταστρέφεται η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία
Γιατί κλείνουν τα νοσοκομεία και ξεφτιλίζεται η Δημόσια Περίθαλψη
Γιατί ξεπουλανε την κρατική περιουσία και "αξιοποιούν την δημοτική περιουσία"
Γιατί γινόμαστε έρμαια της εργοδοτικής αυθαιρεσίας
Γιατί πρέπει επιτέλους να αλλάξουμε τα πράγματα
Γιατί ο καπιταλισμός δεν είναι το μέλλον μας και πρέπει να πέσει!




Γιατι πρέπει να απαντήσουμε στη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών στα δικαιώματά μας, στις ζωές μας, στα παιδιά μας...

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

ρατσιστική πολιτική

Δυσκολεύοντας τη ζωή των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες...

η ρατσιστική πολιτική αυτής της κυβέρνησης απέναντι στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συν και στις οικογενειές τους συνεχίζετε .Πρέπει όμως να ξέρουν ...ότι και να κάνουν αυτά τα ΠΑΙΔΙΑ και οι ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ τους έχουν μάθει να πολεμούν και να αγωνίζονται και δεν πρόκειται να τους σταματήσουν οι ΑΝΙΚΑΝΟΙ του υπουργείου παιδείας

Οι άνθρωποι με αναπηρία στην Ελλάδα παρεμποδίζονται στην άσκηση θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων. Η έλλειψη βασικών υπηρεσιών και υποδομών, είναι αποκλειστικά υπαίτια για την υψηλότατη εκπαιδευτική διαρροή, τα συντριπτικά ποσοστά αποκλεισμού από την αγορά εργασίας κ.ο.κ. Πλέον ελέω οικονομικής κρίσης ή με πρόσχημα την οικονομική κρίση (διαλέγετε και παίρνετε), η “ευαισθητοποιημένη” στην θεωρία εξουσία δεν τηρεί καν τα προσχήματα. Ενα τρανό παράδειγμα απροσχημάτιστης παρεμπόδισης και μετωπικού αποκλεισμού, είναι η φετινή εγκύκλιος που ρυθμίζει τα των πανελλαδικών εξετάσεων για τους υποψηφίους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Σε πολύ απλά λόγια, η περί ης ο λόγος εγκύκλιος του υπουργείου παιδείας που ορίζει τα των επικείμενων πανελλαδικών εξετάσεων, εξαναγκάζει εκατοντάδες οικογένειες μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από κάθε περιοχή της χώρας, να καταξοδευτούν προκειμένου τα παιδιά τους να λάβουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις. Με μαθηματική ακρίβεια πολλοί από αυτούς δεν θα λάβουν μέρος στις εξετάσεις, ενώ κάποιοι άλλοι θα επιτύχουν πολύ χαμηλότερη των δυνατοτήτων τους επίδοση εξαιτίας της ταλαιπωρίας στην οποία θα υποβληθούν.

Σύμφωνα λοιπόν με την συγκεκριμένη εγκύκλιο (κοινοποιήθηκε στις 15 Απριλίου), για λόγους οικονομικούς ορίζονται μόνο τρία (!) εξεταστικά κέντρα φέτος για τους με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές, σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένας μαθητής με αναπηρία π.χ. από την Κρήτη που θέλει να διεκδικήσει το δικαίωμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να επιβαρύνει τον οικογενειακό κορβανά με μιά πολυήμερη εκτός προγράμματος εκδρομή στην Αθήνα ή τον Πειραιά. Συνυπολογιζομένου δε ότι η “μάχη των εξετάσεων” απαιτεί εξ’ ορισμού την ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση που μόνο τα οικεία περιβάλλοντα προσφέρουν, η οικονομική αφαίμαξη συνδυάζεται άμεσα με τον περιορισμό των πιθανοτήτων επιτυχίας! Ωραίος και δίκαιος συνδυασμός, απάντηση σε όποιους αναρωτιούνται για τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στη τριτοβάθμια εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Παράλληλα, σαφέστατη απάντηση του πως το ελληνικό υπουργείο παιδείας αντιλαμβάνεται την ισότητα δικαιωμάτων για τους με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μαθητές. Οχι μόνο δεν τους παρέχει εφόδια κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής ζωής, αλλά επικουρικά “φροντίζει” να δυσκολεύει όσο περισσότερο μπορεί και την συμμετοχή τους στις ανταγωνιστικές του εκπαιδευτικού συστήματος διαδικασίες (αλλιώς, εξετάσεις). Κάθε πέρυσι και καλύτερα ...

Ο ακριβής αριθμός των πληττόμενων μαθητών και οικογενειών δεν είναι γνωστός, μιά τάξη μεγέθους μπορούμε να υποθέσουμε από τα στοιχεία της Κρήτης που έχει συλλέξει ο βουλευτής (ΣΥΡΙΖΑ) Μιχάλης Κριτσωτάκης που με τον συνάδελφό του Τάσο Κουράκη κατέθεσαν στις 20 Απριλίου σχετική ερώτηση στην υπουργό παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου. Μόνο από την Κρήτη, λοιπόν, 166 μαθητές (58 από Ηράκλειο, 52 από Χανιά, 30 από Ρέθυμνο και 26 από Λασίθι), υποχρεώνονται να ταξιδέψουν σε Αθήνα και Πειραιά, μαζί με τους συνοδούς τους. Αν το ρολόι γύρναγε ένα χρόνο πίσω (στο 2010) όλοι τους θα εξετάζονταν στο 2ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου. Δυστυχώς στις μέρες μας ο χρόνος γυρνάει αντίστροφα με πολύ ταχύτερους ρυθμούς, κάθε χρόνος που περνά δείχνει κάμποσες δεκαετίες πίσω.

“Προτίθεστε να καλύψετε τουλάχιστον το οικονομικό κόστος;” : Το συγκεκριμένο ερώτημα που απηύθυναν στο υπουργείο παιδείας οι δύο βουλευτές είναι ρητορικό, μιάς και το κόστος οικονομικής επιβάρυνσης των οικογενειών είναι πολλαπλάσιο του κέρδους που προέκυψε από τον περιορισμό σε τρία των εξεταστικών κέντρων. Πρακτικά, οι γονείς των παιδιών με αναπηρία και/ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καλούνται να πληρώσουν στο πολλαπλάσιο την εξοικονόμηση κόστους που (φέρονται να) επιδιώκουν οι κυβερνώντες. Οπως και νάχει στις εποχές μας ακόμα και τα ρητορικά ερωτήματα χρήσιμο είναι να τίθονται εκθέτοντας τους αποδέκτες τους...

http://www.truerespect.com.cy/

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

"Το Μπλόκο"

Ταινία του 1965 που έχει πολλά να μας πεί

Η Κοκκινιά μας , η Αντίσταση , οι παλιές γειτονιές όπως καταγράφονται στην ταινία , παλιοί Κοκκινιώτες που δεν ζούν πιά ........
Αξίζει να την ξαναδούμε μια και την βρήκαμε μπάς και .......

μάλλον υπάρχει ανάγκη να την βλέπουμε πιό συχνά και όχι μόνο στην επέτειο του "ΜΠΛΟΚΟΥ" η ιστορία μας σε μια φράση 1.10.50 , (για αυτούς που μας δείχνουν ακόμα και σήμερα) και ο "πιτσιρικάς" στο τέλος της ταινίας .

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

και η θριαμβεύουσα Ανοιξη Ανασταση

«Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα

(Διονύσιος Σολωμός).




Η φύση χάνει το σφρίγος, τη ζωντάνια της· μοιάζει νεκρή μες στο χειμώνα, με άλλη χάρη όμως, όταν για παράδειγμα το χιόνι την καλύπτει ( _ έχει κι ο θάνατος τη χάρη του;)· η ομορφιά πεθαίνει πράγματι;

Αν δε δοκιμάσει η φύση το θάνατο, αν δεν κατεβούν η Περσεφόνη κι η Ευρυδίκη στον Άδη, πώς θα "αναστηθούν" και πώς από τη θλίψη θα γεννηθεί η χαρά; Μέσα από τον πόνο για το χαμένο Διόνυσο βγαίνουν οι αλλαλαγμοί χαράς των θιασωτών του για την επανεμφάνισή του.

Γι' αυτό το πάθος του Ιησού που τροφοδοτεί την ανέκφραστη χαρά των πιστών του για την ανάστασή του έδεσαν τόσο πολύ με τη φύση του ελληνικού λαού, ενός λαού που πόνεσε βαθιά από πολλά δεινά σ' αυτό τον τόπο στο πέρασμα των αιώνων, κι όμως η δύναμη της θέλησής του τον αναδείκνυε νικητή των αντιξοοτήτων _ ξαναγεννημένο - αναστημένο με νέες δυνάμεις κάθε φορά:

όπως, πάλι στους μύθους του, το πουλί "φοίνικας" που καίγεται, στάχτη γίνεται και από την τέφρα του ξαναγεννιέται.

Μνήμες θανάτου, πίκρας, πόνου, αγωνίας, αδικίας

αγώνας δυσβάσταχτος η ζωή,

αναλογίζεται κανείς αντιμετωπίζοντας το υπαρξιακό πρόβλημα.

Ο πειρασμός: να απορρίψουμε τη ζωή;

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ







Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλής, ἀνθέ τῆς ἐρημιᾶς μου,

Ποῦ πέταξε τ' ἀγόρι μου, ποῦ πῆγε; ποῦ μ' ἀφήνει;
Χωρίς πουλάκι τὸ κλουβί, χωρίς νερό ἡ κρήνη.

Πῶς κλεῖσαν τὰ ματάκια σου καὶ δεν θωρεῖς πού κλαίω
καὶ δέ σαλεύεις, δέ γροικᾶς τὰ πού πικρά σοῦ λέω;

Ποῦ πέταξε τ' ἀγόρι μου; πού πήγε; πού μ' ἀφήνει;
Χωρίς πουλάκι τὸ κλουβί, χωρίς νερό ἡ κρήνη.


Γιέ μου, ποιά Μοίρα στὄγραφε καὶ ποιά μοῦ τὄχε γράψει
τέτοιον καημό, τέτοια φωτιά στά στήθεια μου ν’ ἀνάψει;

Γλυκέ μου, ἐσύ δέ χάθηκες, μέσα στίς φλέβες μου εἶσαι.
Γιέ μου, στίς φλέβες ὁλουνῶν, ἔμπα βαθιά καὶ ζῆσε.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Υπογραφές κατά των πυρηνικών εργοστασίων της Τουρκίας


Πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών για «να σταματήσει η ανέγερση των δύο πυρηνικών εργοστασίων σε περιοχές της Τουρκίας» πήρε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου που περιμένει την ανταπόκρισή σας καθώς η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται από τη διάδοση του μηνύματος, λέει ο πρύτανης Πάρης Τσάρτας.

Το πλήρες κείμενο, το οποίο μπορείτε και να υπογράψετε, βρίσκεται στη διεύθυνση: http://petition.aegean.gr/stopnuclearplants

Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος, για όσους θελήσουν να το υπογράψουν στη διεύθυνση

http://petition.aegean.gr/stopnuclearplants , είναι το ακόλουθο:

«ΟΧΙ στην Ανέγερση Πυρηνικών Εργοστασίων στο Ακούγιου και στη Σινώπη (Τουρκία)

Πρωτοβουλία για την συγκέντρωση υπογραφών

Το ατύχημα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα ήρθε να υπογραμμίσει με τον πλέον συνταρακτικό και άμεσο τρόπο τους μεγάλους κινδύνους της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, ακόμη και από τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ιαπωνία. Όπως ευφυώς επεσήμανε άλλωστε ο Τζόναθαν Σελ «Ο έλεγχος της πυρηνικής ενέργειας είναι η πλέον επικίνδυνη φαντασίωση» (Ελευθεροτυπία 2/4/11).

Στο ζήτημα αυτό δεν υπάρχουν μέσες λύσεις, όπως δεν υπάρχουν και μέσες στάσεις, ή επιτήδειες ουδετερότητες. Η διαφωνία με όσους προτείνουν τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας είτε ως μια «καθαρή» μορφή ενέργειας είτε ως ένα αναγκαίο κακό για την ανάπτυξη, πρέπει να είναι κάθετη διότι στηρίζεται τόσο σε επιστημονικά δεδομένα, όσο και σε διαφορετικές αναπτυξιακές και κοινωνικο-περιβαλλοντικά ευσυνείδητες επιλογές. Υπάρχουν πολλές άλλες λύσεις εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, οι οποίες συνδυάζονται με τη χρήση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και δεν χρησιμοποιούνται επαρκώς ή υποτιμώνται, στο βωμό συγκεκριμένων συμφερόντων.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως και στην παρούσα, οι συζητήσεις για το θέμα της πυρηνικής ενέργειας έχουν ως έναυσμα πυρηνικά ατυχήματα, περιπτώσεις δηλαδή έκτακτης ανάγκης που συνήθως περιλαμβάνουν έκλυση ραδιενέργειας. Παραβλέπουμε όμως την πιθανότητα μιας σειράς απρόβλεπτων περιστατικών και τεχνικών βλαβών (π.χ. τήξη πυρηνικών αντιδραστήρων, εκρήξεις, πυρκαγιές, διαρροές ψυκτικού υγρού) που είναι δυνατόν να προκύψουν κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής λειτουργίας ενός σταθμού ή ως αποτέλεσμα του πεπερασμένου χρόνου ζωής του.

Πρόσφατα η Τουρκική κυβέρνηση αποφάσισε την ανέγερση δυο πυρηνικών εργοστασίων στην περιοχή του Ακούγιου (Μυρσίνη) και στη Σινώπη της Μαύρης Θάλασσας. Πρόκειται για μία απόφαση εξαιρετικά επικίνδυνη για την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου, αν λάβουμε υπόψη τόσο το σεισμογενές της περιοχής όσο και τα πλούσια πολιτισμικά χαρακτηριστικά της. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τους τελευταίους μήνες υπάρχουν έντονες αντιδράσεις τόσο από επιστημονικούς φορείς στην Τουρκία, όσο και από τοπικούς πληθυσμούς που ζητούν δημοψήφισμα για αυτό το θέμα.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου οφείλει να αφουγκράζεται τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες των κατοίκων της ευαίσθητης περιοχής στην οποία έχει ιδρυθεί και λειτουργεί. Είναι άλλωστε ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο επανειλημμένα σε ζητήματα που αφορούν την τοπική ανάπτυξη, το περιβάλλον και τον πολιτισμό της περιοχής, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες ευρύτερης σημασίας για τον Αιγιακό χώρο, έναν χώρο με παγκόσμιας σημασίας πολιτισμικούς και περιβαλλοντικούς πόρους.

Σε αυτό το πλαίσιο και στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε στη χώρα μας, εκτιμούμε ότι θα πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, οι οποίες θα αναδείξουν τη σημασία μιας άλλης ανάπτυξης, χαμηλότερης επικινδυνότητας για τις κοινωνίες του Αιγαίου και με το δυνατόν περισσότερο ήπια, περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά. Η χρήση της πυρηνικής ενέργειας δεν έχει θέση σε μια τέτοια προοπτική και οφείλουμε να το τονίσουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, τόσο στην Ελλάδα και την Τουρκία, όσο και σε όλον τον κόσμο.

Συνεπώς, η πρωτοβουλία της Πρυτανικής Αρχής του Πανεπιστημίου Αιγαίου να συγκεντρωθούν υπογραφές, ώστε να σταματήσει η ανέγερση των πυρηνικών εργοστασίων στο Ακούγιου και την Σινώπη, αποσκοπεί στην ανάδειξη του κινδύνου μιας τέτοιας αναπτυξιακής επιλογής και στην ευαισθητοποίηση της ακαδημαϊκής κοινότητας και όλων των ενεργών πολιτών και φορέων στην Τουρκία, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

H Πρυτανική Αρχή Πανεπιστημίου Αιγαίου
Καθηγητής Πάρις Τσάρτας, Πρύτανης
Αναπληρωτής Καθηγητής Νικόλαος Σουλακέλλης, Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας
Καθηγήτρια Αγγελική Δημητρακοπούλου, Αντιπρύτανις Έρευνας και Στρατηγικού Σχεδιασμού
Καθηγητής Ιωάννης Κάλλας, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης»

21/4/1967 - 21/4/2011

Που πάει να πεί ..........ΚΡΑΤΑΩ ΓΕΡΑ ΚΡΑΤΑΩ ΚΑΛΑ

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα ..επίκαιρο όσο ποτέ



"Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα "
Νίκος Μπελογιάννης

Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο (τις περισσότερες φορές υπάρχει η αίσθηση ότι αναφέρεται σε σημερινές καταστάσεις) πέραν των πολλών άλλων, γιατί καταδεικνύει ότι το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και ιδιαίτερα του εξωτερικού, αποτελούσε μόνιμο και διαχρονικό βραχνά ιμπεριαλιστικής κηδεμόνευσης και καθήλωσης της χώρας, διαρκών ξένων επεμβάσεων και λεηλασίας του ελληνικού λαού! Γιατί, επίσης, προβάλλει σήμερα την ανάγκη για την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα να αμφισβητήσουν και να μην αναγνωρίσουν το χρέος της χώρας ως χρέος του ελληνικού λαού, πράγμα που συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για το σχεδιασμό μιας πολιτικής που θα δώσει ανάσα στον τόπο και διέξοδο από την κρίση με την εφαρμογή ενός νέου προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος!

Σήμερα το δίλημμα για τη χώρα δεν είναι το κατεδαφιστικό “Μνημόνιο ή πτώχευση”, αφού και τη λεηλασία του Μνημονίου έχουμε και η χώρα έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει. Το πραγματικό σημερινό δίλημμα για την Ελλάδα είναι: με τους πιστωτές και τα τοκοχρεολύσια ή με την επιβίωση της χώρας και το μέλλον του ελληνικού λαού;

Αυτό το δίλημμα νομίζω ότι αναδείκνυε για το 1932 ο Νίκος Μπελογιάννης και το ίδιο δίλημμα γίνεται πιό επίκαιρο στις μέρες μας!


ενα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο ....
Και οι πολιτικοί του ηγέτες βαλθήκανε να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Για να πάρουν από τον αγρότη με τους φόρους ακόμα και το τελευταίο σπυρί στάρι πλαστογραφήσανε -στην κυβέρνηση Κωλέττη- τους μέσους όρους της παραγωγής του σταριού που τους παίρνανε σαν βάση για τον καθορισμό της φορολογίας. Όταν αποκαλύφτηκε η βρομοδουλειά, ο υπουργός των Οικονομικών την παραδέχτηκε, δήλωσε όμως ότι το φταίξιμο είναι περισσότερο του πρωθυπουργού.
Τότε η Βουλή πρότεινε να παραπεμφθεί ο Κωλέττης σε δίκη -παρόλο πού οι περισσότεροι βουλευτές ήταν οπαδοί του- άλλ' ο κυριότερος μάρτυρας της κατηγορίας πέθανε δηλητηριασμένος κι ο Όθωνας έπιασε και κατάφερε πολλούς βουλευτές να ψηφίσουν ενάντια στην πρόταση. Ο Κωλέττης εκείνη την περίοδο είχε μια σωματοφυλακή από 140 μπράβους, πού τους συντηρούσε κι επίσημα με λεφτά του δημοσίου και κρυφά με τις επιχορηγήσεις του Γάλλου πρεσβευτή.
Κι όταν τον κατηγόρησαν στη Βουλή ότι παίρνει μισθό πάνω από τον κανονικό, ο άθλιος χωρίς να δικαιολογηθεί δήλωσε ότι θα ξαναγύριζε όσα πήρε παραπάνου! Μόλις πέθανε αποκαλύφτηκε ότι είχε γδύσει σε τέτοιο βαθμό το δημόσιο, ώστε για να σκεπαστεί ένα μέρος από το έλλειμμα δημεύτηκε όλη του ή περιουσία !
Αρκετά ζωντανά ζωγραφίζει την κατάσταση η παρακάτω αγόρευση ενός υπουργού των Οικονομικών γύρω στα 1847, που κι αυτός προσπαθεί να δικαιολογήσει τον εαυτό του : «Κύριοι, προ τινων ημερών με εκαλέσατε δια να σας δώσω μίαν εικόνα της καταστάσεως των οικονομικών μας και εγώ απέφυγα να προσέλθω προβάλλων την δικαιολογίαν ότι τότε μόλις είχα αναλάβει την εξουσίαν. Τώρα προσέρχομαι εις την Βουλήν δια να σας είπω ότι το υπουργείον των Οικονομικών ευρίσκεται εις κατάστασιν πλήρους αποσυνθέσεως και παραλύσεως, ότι δεν υπάρχουσι λογαριασμοί ούτε δια τα έσοδα, ούτε δια τα έξοδα και ότι είναι απολύτως αδύνατον να σας παρουσιάσω οτιδήποτε προσομοίαζαν προς ακριβή προϋπολογισμόν.
Συνεπεία της αισχρότητος ή της ανικανότητος των δημοσίων υπαλλήλων, οι δημόσιοι λογαριασμοί ευρίσκονται εις χαώδη κατάστασιν. Όλα όσα σας είπα....εν σχέσει με την απόλυσιν παντός τιμίου ανθρώπου και με την διαπραγήν του δημοσίου χρήματος είς την Σύρον και αλλαχού είναι απολύτως αληθή. Εκατομμύρια οφείλονται εις το κράτος και δεν γνωρίζομεν ποιοι είναι οι οφειλέται μας, διότι τα βιβλία εισπράξεων έχουν εξαφανισθεί. Αυταί είναι αι ανακοινώσεις τας οποίας είχα να κάμω περί της οικονομικής καταστάσεως».
Απο τις εκδόσεις "Αγρα" και την "σύγχρονη εποχή "

το κόκκινο μαντήλι








κανένας πιά δεν τραγουδά ...κανένας δεν χορεύει ..........
φεύγουν Ενας Ενας και μας αφήνουν με τα creek idol

Το χρονογράφημα του 40άρη


Mέρος 1ο: δεκαετία 1981-1990

Τα πρώτα πολιτικά σκιρτήματα συνέπεσαν με τα πρώτα ερωτικά στα πρώτα χρόνια της εφηβείας μας, μόνο που στην πολιτική υπήρχε ένα υπόβαθρο σημαντικό για να πορευθούμε πολιτικά. Ένα «αξίωμα», μάλλον δύο αξιώματα, έλεγαν πως για όλα φταίνε οι αμερικανοί και η τουρκοκρατία!!! Έτσι τα πρώτα χρόνια χαζεύαμε στους τοίχους τα πράσινα μεγάλα γράμματα που έλεγαν: «αλλαγή», «ο λαός στην εξουσία» κι ακούγαμε έναν κύριο που τον έλεγαν και χαρισματικό ηγέτη να λέει πως εγώ και οι συμμαθητές μου ήμασταν περήφανοι (νιάτα) και ο παππούς και οι γιαγιάδες μου που ζούσαν ακόμα ήταν τιμημένοι (γηρατειά). Μου άρεσε πολύ αυτός ο κύριος, το έλεγε και ο μπαμπάς που ήταν «κεντρώος», δημόσιος υπάλληλος της νομαρχίας. Τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι μάθαιναν καλή γεωγραφία γιατί πήγαιναν σε πολλά μέρη της Ελλάδος, αν δεν αγαπούσαν κάποιους κυρίους. Βέβαια δεν κατάλαβα γιατί αν και «κεντρώος» ο μπαμπάς πήγαινε στις «άκρες» της Ελλάδος.
Τα πρώτα εκείνα χρόνια ήταν όμορφα, είχαμε πολλούς υπουργούς αξύριστους, γιατί ήταν ακόμα φτωχοί και δεν είχαν χρήματα ούτε για ξυραφάκια, αλλά εμένα μ' άρεσε ένας κύριος με χαίτη και μακρόσυρτο μουστάκι που δεν μιλούσε πολύ, η Μελίνα γιατί δεν είχε μούστακι και ήταν όμορφη κι ένας κύριος που έμοιαζε λίγο στον πατέρα μου εξωτερικά, με «χαίτη» κι αυτός, που είχε όνομα σχολιαρόπαιδου γιατί «μικρόδειχνε» και τον έλεγαν όλοι Άκη γιατί τον αγαπούσαν, ενώ σήμερα πάνε κάτω απ' το σπίτι του και κάνουν φασαρία με τηλεβόες.

Εκείνα τα χρόνια βλέπαμε ωραία μουντιάλ ακούγαμε ωραία τραγούδια, πηγαίναμε στις ντισκοτέκ, είχαμε χωριστεί σε «ροκάδες» και «καρεκλάδες» και οι πιο μεγάλοι πήγαιναν στα μπουζούκια και -δεν ξέρω γιατί- έσπαγαν πιάτα, όχι αυτά της κουζίνας που τρώγαμε, κάτι ειδικά που δε σε χτυπούσαν. Φορούσαμε κάτι γυαλιστερά πουκάμισα με λεπτές γραβάτες πηγαίναμε στο σχολείο με τα πρώτα «παπάκια», κάναμε πάρτυ γενεθλίων κι αρχίζαμε να τα «φτιάχνουμε» με τις όμορφες συμμαθήτριες μας, που επειδή δεν ήταν πολλές- δεν τα φτιάχναμε όλοι αλλά οι πιο ωραίοι. (Ναι σ' αυτούς ήμουν κι εγώ). Ακόμα βρίζουμε για το γκόλ του Ρότσα στο Λίβερπουλ, που δεν πήγε τις «βαζέλες στις Βρυξέλλες» (κι ευτυχώς δηλαδή γιατί σκοτώθηκαν πολλοί εκεί). Τον ίδιο καιρό δύο κυρίες πετούσαν μακριά κάτι ακόντια. Μια κοντή και άσχημη και μια ψηλή και όμορφη. Την όμορφη κυρία τη βλέπω ακόμα στην τηλεόραση γιατί δεν ψήφισε κάτι πολύ κακό που το λένε μνημόνιο και στη βουλή δεν κάνει πια παρέα με τον κ. Δρούτσα και τον κο Παμπούκη, ούτε καν με την κα Μπιρμπίλη αλλά μόνο με τον κο Δημαρά.

Στα μέσα της δεκαετίας το «κακό» κόμμα έβγαλε νέο αρχηγό. Υποψήφιοι ήταν ένας κύριος απ' την Πάτρα μυστακοφόρος που μιλούσε γρήγορα χωρίς να βάζει τελείες και έβαζε και παράξενες καταλήξεις σε ουσιαστικά, ρήματα και επίθετα. Ο άλλος ένας ψηλός κρητικός που τότε δεν καταλάβαινα γιατί κάποιοι τον αγαπούσαν πολύ, αλλά κάποιοι (σίγουρα περισσότεροι) έλεγαν κακά πράγματα γι' αυτόν. Εγώ βέβαια τον συμπάθησα λόγω εντοπιότητας, είχε και ωραίο χαμόγελο ήταν και τσαχπίνης (στον ώμο). Ο πρώτος κύριος που έχασε, έκανε αμέσως άλλο κόμμα και πάτωσε, κάτι που έκανε και η κόρη του δεύτερου κυρίου πριν λίγο καιρό. Όμως ο πρώτος κύριος επειδή ήταν «έντιμος» έγινε αρχηγός του κράτους και ζηλεύω γιατί κι εγώ μεγαλώνοντας έγινα έντιμος αλλά το μόνο που πέτυχα είναι να πληρώνω περισσότερο περαίωση και τεβε.

Αλλά την ίδια περίοδο απέκτησα κι άλλο είδωλο. Ήταν σοβιετικός μετά της κοινοπολιτείας και μετά Ρώσος. Είχαμε το ίδιο όνομα -Μιχάλης- και το ίδιο «σημάδι», εγώ στην πλάτη αυτός στη φαλάκρα. Όταν τον έβλεπα στην τηλεόραση πάντα ο Γ. Χατζάρας και ο Τ. Κουίκ λέγανε και ρώσικα. Γκλάσνοστ, περεστρόικα που ήταν πολύ καλά πράγματα γι' αυτό ο κύριος πήγε αδιάβαστος, αν και τον βλέπω ακόμα σε διαφημίσεις πίτσας ή κάτι κοσμικά με όμορφες ηθοποιούς. (Βλέπετε; Κανείς καλός δε χάνεται). Αλλά πολλοί κύριοι στα τέλη της δεκαετίας που ήταν φίλοι του δικού μας προέδρου πάθαιναν κάτι κακό. Ένας κύριος με γυαλιά απ την Πολωνία, ένας άλλος απ' τη Ρουμανία, μόνο ο Μουαμάρ έμεινε αλώβητος στη σκηνή του.

Τώρα που είπαμε για πρόεδρο ξεχάσαμε να πούμε για το «σωτήριον έτος» 1985 που ένας κύριος με μεγάλα φρύδια φεύγει κι έρχεται ένας κύριος με μεγάλα μάτια (για να ακριβολογούμε με μεγάλα γυαλιά που μεγεθύνουν τα μάτια του). Μιλάει κι αυτός παράξενα (οι πρόεδροι το χουν;). Αντί να πει -που όλοι θα το καταλάβουν- είμαστε μόνοι μας οι Έλληνες, λέει «είμεθα έθνος ανάδελφον». Τον καημένο αυτόν τον κύριο τον συμπάθησα από τότε που πήγε στο Άγιον Όρος (ξέρετε εκεί που κάνουν τα real estate) και του φόρεσαν ένα σταυρό που τον είχαν παραγγείλει για τον king-kong και έπαθε ο κύριος αυχενικό. Αυτό που δεν μου άρεσε στον κυριούλη αυτόν ήταν τα ονόματα της «κυρίας προέδρου» (άκου Φρόσω!!!) και της κόρης του της Πετρούλας (όχι αυτή που λέει τον καιρό!!! Είπαμε). Επίσης είχα ιδιοτροπήσει τότε γιατί έλεγαν πως για να κάνει μπάνιο η Πετρούλα περιπολούσαν όλοι οι ο.υ.κάδες και αλεξιπτωτιστές που είχαμε να μας προσέχουν απ' τους Τούρκους.

Η δεκαετία κλείνει με συνεχόμενες εκλογές που τις κέρδιζε ο ψηλός κύριος (που τον έβριζαν όλοι) αλλά πρωθυπουργός ήταν ένας άλλος κύριος που κι αυτόν τον συμπαθούσα λόγω συγγενούς ονόματος (Τζανής Τζανετάκης αυτός, Τζανάκης εγώ) και λόγω ταυτότητας στο δεξί καρπό (μου την είχε πάρει η μαμά μου δώρο στη γιορτή και ήταν και χρυσή). Μετά κέρδισε πάλι ο ψηλός αλλά τώρα πρωθυπουργός ήταν ένας ηλικιωμένος που κολυμπούσε όμως καλά. Με τα πολλά ο ψηλός κύριος έγινε πρωθυπουργός με τη βοήθεια μιας γίδας (συγγνώμη ενός κατσικιού, λάθος ενός Κατσίκη). Ο ψηλός κύριος ήθελε τώρα να βάλει φυλακή τον χαρισματικό ηγέτη που τον είχε πει «εφιάλτη» 5 χρόνια πριν. Να ένα κίνητρο να γίνει κάποιος πρωθυπουργός.

Εγώ έχω μεγαλώσει πια είμαι φοιτητής, η πολιτική μου συνείδηση, με τόσα ωραία πράγματα που έζησα τη δεκαετία, έχει ωριμάσει. Αυτός που μου τη σπάει είναι ένας χοντρούλης που είναι ολυμπιακός αλλά ευτυχώς τα παρατά μαζί με ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς και θα τον αναλάβουν μετά οι κύριοι με τα «γουνάκια». Γι΄ αυτό θα σας πω προσεχώς.

Μέρος 2ο: δεκαετία 1991-2000

Οι τοίχοι του 80 που έγραφαν «αλλαγή» με πράσινα γράμματα τώρα γράφουν «απαλλαγή» με μπλε γράμματα, τώρα ο έφηβος του 80 είναι φοιτητής με άποψη που επιχειρηματολογεί για την πτώση του τοίχους του «αίσχους», μα πάλι δεν καταλάβαινα γιατί ενώ ο τοίχος ήταν «αίσχος» όλοι ήθελαν ένα κομματάκι του και το πουλούσαν κιόλας. Ένα κομματάκι σκυρόδεμα κομμουνιστικό κιόλας το πλήρωναν 200 μάρκα. Στην Ελλάδα τα πρωινάδικα της εποχής παίζουν σε συνέχειες ένα δικαστήριο και οι πρωταγωνιστές είναι πρώην υπουργοί, δικηγόροι και κάτι κύριοι που φορούν κάτι αστεία αξεσουάρ στο λαιμό τους που μοιάζαν με εκείνα που φορούσε η Μ. Αλιφέρη. Αλλά αυτοί δε λένε την ατάκα της Μαρίας «σας αγαπώ», είναι αυστηροί και ειδικά ο κος Κόκκινος- που δεν τον συμπαθώ, γιατί μου θυμίζει τον ολυμπιακό είναι πολύ φωνακλάς και εκνευρίζει τον κο Τσοβόλα εξ Άρτης, που τον υποστηρίζει ο κος Τόλης. Κι ενώ το σήριαλ έκανε υψηλά «νούμερα» τα πρωινά, ένας κύριος πέθανε και αστεία-αστεία το διαλύσανε μετά με σκορ 4-3 έχασε ο Κόκκινος απ' τον «πράσινο».

Έτσι ο ψηλός κύριος που ήθελε να βάλει φυλακή τον «άρρωστο» κύριο, το μόνο που κατάφερε ήταν να τον ξανακάνει πρωθυπουργό κι ας μην είχε δύναμη ούτε να φάει την τούρτα που τον «μπούκωνε» η ξανθιά κυρία. Εν τω μεταξύ ο κύριος με τα μεγάλα φρύδια μετακόμισε πάλι εκεί που έμενε 5 χρόνια ο κος με τα μεγάλα μάτια με την κα Φρόσω και την Πετρούλα. Α, ξεχάσαμε και έναν άλλο ψηλό κύριο, φίλο του άλλου ψηλού κυρίου, που περπατούσε ατζούμπαλα κι όλο για τη Μακεδονία έλεγε έκαναν ξεφίλια και το μόνο που κατάφερε πάλι ο πρώτος ψηλός ήταν να τον κάνει αρχηγό αντί της πρωτότοκης κόρης του. Τελικά όσοι μάλωναν μαζί του σε καλό τους έβγαινε και μπορώ να πω άδικα τον λένε «γκαντέμη».

Εμείς μεγαλώσαμε, πήγαμε στρατό, γνωρίσαμε τη γυναίκα της ζωής μας, αρραβωνιαστήκαμε, βγάζαμε μόνοι μας τα χρήματα που θα επενδύαμε αργότερα. Ωστόσο ο Βαζέχα μεγαλουργεί και ο κος Δώνης διένυσε τόσο γρήγορα 60 μέτρα σ' έναν αγώνα, που ήταν αρκετό για να γίνει εκατομμυριούχος κι εμείς που σουρτοφέρνουμε όλη μέρα δεν κάναμε τίποτα ανάλογο. Τώρα δεν πάμε σε πάρτυ αλλά σε συναυλίες, γινόμαστε όλο και πιο «έντεχνοι», γενικά εκσυγχρονιζόμαστε.

Αυτόν τον «εκσυγχρονισμό» τον αναλαμβάνει ένας κοντούλης κυριούλης με πολλούς σπίλους στο πρόσωπο και άλλη παρέα, χωρίς μούσια και μουστάκια αυτοί. Αλλά πριν προλάβει να μας εκσυγχρονίσει μαζεύονται όλα τα στρατά της ένδοξης χώρας μας και αυτής της ημισελήνου σε 2 νησάκια που δε χωρά να περάσει ούτε ο βοσκός που πήγαινε τα γίδια ν' αρμυρίσουν στα νησάκια. Άδικα κοψοχολιάσαμε όμως γιατί, εκτός από τρία παλληκάρια (που οι δικοί τους θ' αναρωτιούνται για πάντα το γιατί), ο κύριος κοπρ., (ωχ συγγνώμη ο κος Πάγκαλος ήθελα να πω) διέταξε να σηκωθεί αέρας να πάρει και να σηκώσει τη σημαία, ώστε το διαλύσανε τα στρατά νίκησαν κι οι δύο κι έτσι ο κος καθηγητής θα κυβερνούσε απερίσπαστα τώρα.

Κάπου εκεί γινόμαστε όλοι πλούσιοι εύκολα και απλά. Αν είχες ένα εκατομμύριο και έλεγες τις μαγικές λέξεις «σέλμαν», «κλωνατέξ», «μυτηλιναίος» στο χρηματιστή σου ίσαμε το μεσημέρι έριχνες τα μπετά στην οικοδομή σου (γιατί εν τω μεταξύ όλοι είχαν πάρει δάνειο κι είχαν μαστόρους στα γιαπιά τους). Και γινόμαστε πλούσιοι στα σίγουρα. Ο κος υπουργός των οικονομικών με το χαμόγελο της colgate είναι σαφής. Γίναμε πλούσιοι.

Εμείς νιόπαντροι, γινόμαστε γονείς, με τους βραστήρες, τις ενδοεπικοινωνίες, τα ρηλάξ μας, τους μάρσιπους, τους υγραντήρες, τις σκόνες-γάλατα των 5000 δραχμών το κουτί, μπαινοβγαίνομε στα πολυκαταστήματα να εξαργυρώσουμε τα κέρδη απ' την «κλωνατέξ» και ασφαλίζουμε την πρωτότοκη κόρη στην «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» για σιγουριά. Τι μας λείπει; Ένα πανηγύρι. Που μας το χρωστάνε από την εποχή του ψηλού κυρίου που είχε πάει στην Ιαπωνία (και δεν έκανε τσουνάμι τότε) να πανηγυρίσει την ολυμπιάδα του 1996, αλλα μας την άρπαξε το αμερικάνικο αεριούχο ποτό. Τώρα μας τη χρωστάνε και μας τη δίνουν οι «αθάνατοι». Η κα Γιάννα Δασκαλάκη πρώην Παρθένη, νυν Αγγελοπούλου θ' αναλάβει τα υπόλοιπα.

Αλήθεια θυμάστε τον κύριο απ την Πάτρα που μιλούσε γρήγορα και έβαζε παράξενες καταλήξεις στα επίθετα και τα ρήματα με αυξήσεις; Αυτός που έχασε απ΄ τον ψηλό κύριο κι έκανε κόμμα που πήρε 1,0012%. Ε, αυτός έμενε τώρα στο κτίριο που έμενε ο κος με τα μεγάλα φρύδια, που ίσα-ίσα πρόλαβε να πάει να πεθάνει στην πολιτεία, ενώ 2-3 χρόνια οι κυλήβαντες έδιναν κι έπαιρναν. Η όμορφη Μελίνα, ο Γεννηματάς, ο Αντρέας, ο Κώστας, ο Σεραφείμ, οι ελληνικές σημαίες διαρκώς μεσίστιες. Η ζωή συνεχίζεται για μας, ταξιδεύουμε πια στας Ευρώπας, ενίοτε καμιά Ταϋλάνδη για ψώνια, καμιά Τυνησία για κους-κους, αφού στα 30 μας «λεφτά υπάρχουν», όπως θα λεγε και ο γιος του Αντρέα, που παρά τα όσα έλεγε ο κος Πάγκαλος τότε, έγινε πρωθυπουργός!!!

Αυτή τη δεκαετία δεν πετάνε δύο κορίτσια μακριά τα ακόντια. Οι Έλληνες είναι σαν να τους έχουν βάλει νέφτι και σηκώνουν βάρη με μεγάλη ευκολία. Το τελευταίο πανηγύρι ήταν λίγο βιαστικό. Αντί την πρωτοχρονιά του 2000 να κλείνουμε την χιλιετηρίδα, την ανοίγαμε σαν άσχετοι σε στοιχειώδη μαθηματικά, λες κι αν τα πυροτεχνήματα έπεφταν τον άλλο χρόνο θα παρεξηγούσε το 2000 και θα μούτρωνε στο 2001
Αλλά αυτά θα τα πούμε στο γ΄μέρος: δεκαετία 2001-2010 συνέχεια στο
http://kontrastoreyma.blogspot.com/2011/04/40.html

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Ας ενώσουμε τη φωνή μας. Ο σεβασμός των ατόμων με αναπηρία είναι υπόθεση όλων!


Πάρτε μέτρα Τώρα!

Ε.Σ.Α.μεΑ. και Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ. διοργανώνουν Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας

την Πέμπτη 14/4, ώρα 10:30 έξω από το Υπουργείο Υγείας

και Πορεία προς τα Υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών

Συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας διοργανώνουν από κοινού Ε.Σ.Α.μεΑ. και Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ. την Πέμπτη 14 Απριλίου στις 10.30 π.μ., για τα τραγικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο των Κέντρων/Ιδρυμάτων/Φορέων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ανοιχτής και κλειστής περίθαλψης για τα άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες όπως: άτομα με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές κινητικές αναπηρίες πολλαπλές αναπηρίες, καθώς και για την σταδιακή κατάρρευση του δημοσίου Προνοιακού Συστήματος της χώρας.

Η αποτροπή της κατάρρευσης του δημοσίου συστήματος πρόνοιας και της οικονομικής χρεοκοπίας των ανωτέρω κέντρων, που ιδρύθηκαν και λειτουργούν δεκαετίες τώρα με το πείσμα και το μεράκι των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ατόμων με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, ήταν στη κορυφή των αιτημάτων της μεγαλειώδους συγκέντρωσης των οργανώσεων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στην Πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκέμβρη 2010. Αρχές Απριλίου του έτους 2011 παραμένει διάχυτος και δικαιολογημένος ο φόβος για το κλείσιμο αυτών των μονάδων. Ε.Σ.Α.μεΑ. και Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ. επί σειρά ετών επεσήμαιναν στην Πολιτεία τη συνεχή υποχρηματοδότηση του Προνοιακού Συστήματος.

Τώρα πια η ηθική, πολιτική και κοινωνική συνείδηση της χώρας μας δεν μπορεί να αναβάλει την ανάληψη των τεράστιων ευθυνών της.

Η διαμαρτυρία αποτελεί ηθικό χρέος όλων μας απέναντι σε εκείνη την ομάδα του ατόμων με αναπηρία που ανήκουν στις προαναφερθείσες κατηγορίες, γιατί αυτή η ομάδα είναι η πιο ευάλωτη σε όλες τις αρνητικές μορφές διάκρισης, αποκλεισμού, φτώχειας, άνισης μεταχείρισης. Το χρέος μας για τη διοργάνωση αυτής της συγκέντρωσης γίνεται βαρύτερο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Πολιτεία συνεχίζει να στηρίζει εμπράκτως τη διοργάνωση των πολυδάπανων Αγώνων «Special Olympics», παρ’ όλο που Ε.Σ.ΑμεΑ. και Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ. έχουν εκφράσει την αρνητική θέση τους για ένα γεγονός το οποίο προκαλεί την κατασπατάληση εκατομμυρίων ευρώ, και αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα άκρατης φιλανθρωπίας, συμπονετικού συντηρητισμού και κολακευτικού λαϊκισμού.

Όλοι μαζί την Πέμπτη 14 Απριλίου και ώρα 10.30 π.μ. έξω από το υπουργείο Υγείας!

Ας ενώσουμε τη φωνή μας. Ο σεβασμός των ατόμων με αναπηρία είναι υπόθεση όλων!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αντιμετωπίζοντας το χώρο της Ειδικής Αγωγής και τα άτομα με νοητική υστέρηση ως ακόμη ένα πεδίο που προσφέρεται για περικοπές στο «βωμό» της μείωσης του περίφημου ελλείμματος, η ελληνική Πολιτεία προχωρά σε νέες, «γενναίες» μειώσεις των ήδη περιορισμένων οικονομικών επιχορηγήσεων.

Πλην της κοινωνικής αναλγησίας και της αδιαφορίας, αντιμετωπίζουμε μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη», το φαινόμενο να μην είναι σε θέση το ίδιο το κράτος να διευκρινίσει σε ποιον ανήκει η αρμοδιότητα καταβολής των επιχορηγήσεων! Τίθεται έτσι, σε σοβαρή αμφισβήτηση η δωρεάν και δημόσια φοίτηση και κατ’ επέκταση η δυνατότητα συνέχισης λειτουργίας φορέων που δρουν συμπληρωματικά προς τους αντίστοιχους κρατικούς και σε πολλές περιπτώσεις τους αντικαθιστούν πλήρως.

Το Εργαστήρι Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα» δραστηριοποιείται στο χώρο από το 1979, προσφέροντας σε περίπου 120 νέους και νέες με τις οικογένειες τους τις υπηρεσίες του ως Ειδικό Φιλανθρωπικό Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ως τέτοιο η λειτουργία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις κρατικές επιχορηγήσεις.

Η μη εκπλήρωση από πλευράς Πολιτείας των υποχρεώσεών της, όπως αυτές απορρέουν από το ίδιο το Σύνταγμα, έχει οδηγήσει στη μη καταβολή μισθών στο προσωπικό (που παρόλα αυτά παραμένει στη θέση του) για έξι μήνες.

Το Σωματείο των εργαζομένων του «Μαργαρίτα» έχοντας περάσει σχεδόν από κάθε μορφή διαμαρτυρίας και αγώνα και μη λαμβάνοντας ούτε καν βαρύγδουπες υποσχέσεις και μεγαλόσχημα «Θα» από τα χείλη των αρμοδίων, διεκδικεί:

-Την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων των εργαζομένων

-Τη διασφάλιση της απρόσκοπτης λειτουργίας του Φορέα

-Να μην υπάρξουν περικοπές στην ήδη μειωμένη από το 2010 κρατική επιχορήγηση, ώστε να υποχρεωθούν οι οικογένειες των σπουδαστών σε ακόμη μία οικονομική θυσία.

Οι εργαζόμενοι του Εργαστηρίου Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα» στηρίζουν την κινητοποίηση της Πέμπτης 14 Απριλίου στις 10:30 που έχει προκηρυχθεί από την Ε.Σ.Α.μεΑ και την Π.Ο.Σ.Γ.Κ.ΑμεΑ.

Για περισσότερες πληροφορίες ή/και διευκρινήσεις παρακαλούμε επικοινωνήστε στο τηλέφωνο: 2108044812 ή στο e-mail: seeeam@eeamargarita.gr .

Ντροπή και αίσχος

Μέχρι τώρα υπήρχε μια ρύθμιση στο ασφαλιστικό για τους Γονείς που έχουν ανάπηρο Παιδί και εργάζονται και οι δύο να μπορεί ο ένας απο τους δύο να πάιρνει σύνταξη όταν έχει συμπληρώσει 25 χρόνια πραγματικης εργασίας και είναι πάνω απο 50 χρονών .

Διαβάστε τώρα οι αλήτες τι προσπαθούν να κάνουν


Οι ευνοϊκές προβλέψεις που αφορούσαν μέχρι σήμερα την συνταξιοδότηση γονέων παιδιών με αναπηρία, βάσει του περιλαμβανόμενου στο νέο σχέδιο νόμου για την «Αναμόρφωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και άλλες διατάξεις» άρθρου 37 μοιάζουν να σχετικοποιούνται.

Με την υπόμνηση ότι το συγκεκριμένο άρθρο κατά την πάγια νεοελληνική συνήθεια περιλαμβάνεται σε έναν νόμο άσχετο με το θέμα της συνταξιοδότησης των γονέων αναπήρων παιδιών, παραθέτουμε κάποιες κρίσιμες πληροφορίες:

Το άρθρο 37, λοιπόν, του τεθέντος σε διαβούλευση στις 28 Μαρτίου σχεδίου νόμου, αντικαθιστά σειρά προηγούμενων νόμων (τέσσερις τον αριθμό) που αρχής γενομένης από νόμο του 2004 έδιναν τη δυνατότητα στους γονείς – συζύγους – αδέλφια να συνταξιοδοτηθούν στην 25ετία. Καταρχάς, η 25ετία πραγματικής εργασίας συνεχίζει και στο νέο νόμο να υπάρχει. Επίσης, αναγνωρίζονται ορισμένα από τα πλασματικά χρόνια ως εξαγοράσιμα (π.χ. στρατός, λοχεία, κύηση). Ομως, θέτοντας πρόσθετα κριτήρια που δεν υπήρχαν στους προηγούμενους νόμους πρακτικά “τιμωρεί” τους γονείς παιδιών με αναπηρία καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την συνταξιοδότηση για τους περισσότερους. Συγκεκριμένα, ζητάει κατά την ημερομηνία της αιτήσεως για συνταξιοδότηση, ο έτερος γονέας να μην λαμβάνει ή να μη δικαιούται σύνταξη από οποιοδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το δημόσιο, να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 3600 ημέρες ή 12 έτη πραγματικής ασφάλισης εκ των οποίων 600 ημέρες ή 2 έτη τα τελευταία 4 χρόνια, σε φορείς κύριας ασφάλισης ή/και το Δημόσιο και να εργάζεται. Σε απλά μαθηματικά ζητούνται 7500 συμπληρωμένες μέρες από τον ένα γονέα και 3600 από τον άλλο. Πρακτικά αδύνατον για την πλειοψηφία των οικογενειών με παιδί με αναπηρία, δεδομένων των τρομερών ελλείψεων σε δημόσιες υποδομές που υποχρεώνουν τον ένα τουλάχιστον γονέα να ασχολείται fulltimeμε την διαδικασία εξέλιξης του παιδιού του. Η συγκεκριμένη “λεπτομέρεια” διέφυγε από την σκέψη του συντάκτη του άρθρου καίτοι συνιστά “αυτονόητο”...

Η παραβίαση του συγκεκριμένου “αυτονόητου” δεν είναι η μοναδική στο άρθρο 37 του νέου νόμου. Ιδού άλλη μία: Θα ανέμενε κάποιος βάσει της κοινής λογικής, ότι για να μπορεί ο αδελφός ατόμου με αναπηρία να καρπωθεί τα ευνοϊκά “ευεργετήματα” του νόμου θα πρεπε οι γονείς του να ναι υπερήλικες και/ή να αδυνατούν να φροντίσουν το ανάπηρο παιδί τους. Αντ’ αυτού, η παράγραφος 3 απαιτεί - μεταξύ άλλων - οι γονείς του να έχουν πεθάνει ή να είναι και οι ίδιοι ανάπηροι. Περιορίζοντας τις περιπτώσεις των δικαιούχων στον ελάχιστο αριθμό.

Η τελευταία φράση αποδίδει 100% την λογική του νέου νόμου, αλλά και κάθε νόμου της τελευταίας διετίας που αφορά θέματα δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία. Τα κεκτημένα δικαιώματα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, όμως οι προϋποθέσεις άσκησής τους είναι τόσο παράλογες (και αντιδικαιωματικές) που περιορίζουν στο ελάχιστο τους δικαιούχους. Το ίδιο ακριβώς συνέβη , επί παραδείγματι, με τους εκπαιδευτικούς - γονείς παιδιών με αναπηρία. Συμπεριελήφθησαν σαν ειδική κατηγορία που δικαιούται πρόσληψη (στο Ν3848/2010 ,άρθρο 9, παράγραφος 10, περίπτωση γ’), όμως η προϋπόθεση των 12 μηνών πραγματικής προϋπηρεσίας ως αναπληρωτές σε δημόσια σχολεία απέκλεισε από το δικαίωμα τους περισσότερους. Και τους απέκλεισε οριστικά και αμετάκλητα. Σε απόλυτους αριθμούς, έχουν αποκλειστεί οι 100 από τους 150 αδιόριστους εκπαιδευτικούς - γονείς παιδιών με αναπηρία σε όλη την Ελλάδα, εξαιτίας ενός νόμου που επικοινωνήθηκε ως “ευεργετικός” υπέρ τους. Ακριβώς το ίδιο προβλέπεται με μαθηματική ακρίβεια να συμβεί και με το νέο νόμο για την συνταξιοδότηση των γονέων παιδιών με αναπηρία. Copypaste η λογική...

http://www.enet.gr

Αν ο οποιοσδήποτε από αυτούς που προωθούν αυτό το αίσχος νομίζει ότι είναι εύκολο για τους Γονείς ανάπηρου Παιδιού να δουλεύουν και οι δύο για τόσα χρόνια χωρίς να υπάρχει διακοπή στην ασφάλιση τους , να έρθουν να κάτσουν μιά μέρα μαζί μας και τα λέμε .
Ντροπή και αίσχος,
αλλά δεν φταίτε εσείς ...δυστυχώς .....εμείς φταίμε που σας κοιτάμε ακόμα
.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Τεκμήρια ρατσιστικής χυδαιότητας σε βάρος των ανθρώπων με αναπηρία

Εχουν με αλματώδεις ρυθμούς αυξηθεί τον τελευταίο καιρό τα περιστατικά στην Ελλάδα που αποδεικνύουν διείσδυση απροκάλυπτα ρατσιστικών λογικών και τακτικών στον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία και διαχείρισης των θεμάτων που τους αφορούν. Δυστυχώς, οικονομική κρίση δεν μπορεί παρά να σημαίνει και κοινωνική κρίση, η οποία από την πλευρά της σημαίνει έξαρση του ρατσιστικού φαινομένου. Από την πληθώρα των σχετικα πρόσφατων περιστατικών ρατσιστικής αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία σταχυολογούμε τα αντιπροσωπευτικότερα και αποκαλυπτικότερα:

*Από τα μέσα Απριλίου το υπουργείο παιδείας δια της μεθόδου των δημοσιογραφικών διαρροών έθεσε αιφνίδια ζήτημα κατάργησης του ειδικού δημοτικού σχολείου Κωφών Αθήνας (στους Αμπελόκηπους). Θα ανέμενε κανείς, ότι η επιχειρηματολογία του υπουργείου θα αρκείτο στην παράθεση οικονομικών δεδομένων ( τόσο στοιχίζει η ύπαρξη του σχολείου για τόσα παιδιά, άρα δεν συμφέρει κ.ο.κ.) ώστε να τηρούνται αν μη τι άλλο τα προσχήματα. Δεν συνέβη έτσι. Ενώ γίνεται μιά στοιχειώδης μνεία στα οικονομικά δεδομένα του προβλήματος (διότι δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά), οι αιχμές της επιχειρηματολογίας έχουν έναν ιδιότυπο (ηθικολογικού τύπου) παιδαγωγικό χαρακτήρα, τον πυρήνα του οποίου “κοσμεί” ένα σπάνιο ρατσιστικό μαργαριτάρι! Συγκεκριμένα: Με αφορμή την συνύπαρξη στους χώρους του δημοτικού σχολείου της σχολής Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας που διδάσκει ενήλικες κωφούς, διατυπώνεται προβληματισμός για την χρήση κοινών τουαλετών με τους μαθητές δημοτικού. Η κοινή χρήση κρίνεται επίφοβη – φτάνουμε στο σπάνιο ρατσιστικό μαργαριτάρι – διότι όπως αναλύεται ... “στα άτομα με ειδικές ανάγκες οι ορμές ορισμένες φορές είναι πιό έκδηλες”! Περαιτέρω σχόλιο κρίνεται περιττό...

*Μαθητής με σύνδρομο DOWN σε δημοτικό σχολείο χωριού της Λάρισας (25ο δημοτικό σχολείο Λαρίσης) παρεμποδίστηκε να παρελάσει με τους συμμαθητές του στην πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου. Υπαίτιοι της παρεμπόδισης του νεαρού μαθητή ήταν ο δάσκαλός του κι ο διευθυντής του σχολείου. Η παρεμπόδιση λειτούργησε σχεδόν σοκαριστικά για τους αναπηρικούς φορείς, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος τύπος ρατσισμού (αποκλεισμός από την παρέλαση στις σχολικές γιορτές) στρέφεται ... εθιμικά ενάντια στους μετανάστες, τα τελευταία χρόνια οι μαθητές με αναπηρία δεν ήταν στοχοποιημένοι. Με δημόσια παρέμβαση – καταγγελία της η εθνική συνομοσπονδία ΑμεΑ αξίωσε παραδειγματική τιμωρία των αυτουργών του ρατσιστικού αποκλεισμού αλλά και τα δέοντα από πλευράς υπουργείου παιδείας (αποστολή εγκυκλίων προς όλες τις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) ώστε η ρατσιστική παρεμπόδιση του μαθητή με αναπηρία της Λάρισας να λειτουργήσει αποτρεπτικά για οποιαδήποτε άλλη στο μέλλον. Ουδεμία απο πλευράς υπουργείου παιδείας η ανταπόκριση...

*Η ρατσιστική επίθεση εναντίον του παραολυμπιονίκη και δημοτικού συμβούλου δήμου Ροδίων Θανάση Μπαράκα είχε ως αυτουργό την τοπική της Ρόδου εφημερίδα “Γνώμη”, ξεπέρασε δε και τα πλέον στοιχειώδη των προσχημάτων. Σε ένα οριακής ρατσιστικής λογικής παραληρηματικό δημοσίευμα (στις 21 Μαρτίου) υπό τον τίτλο “Αδυναμία εκπροσώπησης” , ο με απώλεια όρασης δις εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος ευθέως χαρακτηρίζεται ακατάλληλος για διοικητικούς ρόλους διότι “δεν έχει τα μάτια του δεκατέσσερα”! Μετά το δημοσίευμα ακολούθησε ξεσηκωμός των τοπικών αλλά και των εθνικής εμβέλειας αναπηρικών φορέων αιτουμένων το προφανές: Την ενεργοποίηση των φορέων της πολιτείας ώστε αν μη τι άλλο να υποχρεωθεί η τοπική εφημερίδα να ζητήσει δημόσια συγνώμη. Καμμιά πίεση δεν ασκήθηκε, καμμιά συγνώμη δεν ζητήθηκε, αντίθετα λίγες μέρες μετά η εφημερίδα θρασύτατα επανήλθε υπεραμυνόμενη της ρατσιστικής της επίθεσης στο όνομα της ... ελευθερίας του τύπου!

*Εντονη ρατσιστική οσμή αναδύει και η υπόθεση της αποχώρησης επτά ακτιβιστών με αναπηρία από την θεωρούμενη ως βαθιά αντιρατσιστική δράση Ζωντανή Βιβλιοθήκη (Ζ.Β.) Με δημόσια καταγγελία τους οι αποχωρούντες, εγκαλούν ομάδα μετεχόντων στην Ζ.Β. για πατερναλιστική λογική έναντι των ΑμεΑ και για προσπάθειες οικονομικής εκμετάλλευσης της κοινωνικής συνθήκης της αναπηρίας εν αγνοία των ανθρώπων με αναπηρία που έδιναν ανύποπτα το “παρών” στην Ζ.Β. Συγκεκριμένα, οι αποχωρήσαντες (στις 10 Απριλίου) καταγγέλουν ότι πρώην συνάδελφοί τους στην Ζ.Β. “χρησιμοποιούσαν” την παρουσία τους στις δράσεις της Ζ.Β. ως ... επιχείρημα για να προτείνουν αμοιβόμενη υλοποίηση προγραμμάτων σε έναν τουλάχιστον ιδιωτικό φορέα. Η καταγγελία είναι αποδείξιμη (οι καταγγέλοντες έχουν στην διάθεσή τους τα απαραίτητα τεκμήρια). Αυτό που η καταγγελία τους υποδηλώνει είναι ότι ακόμα και σε δράσεις κατ’ εξοχήν αντιρατσιστικές όπως η Ζ.Β. καταφέρνουν στους “κρίσιμους” καιρούς μας και διεισδύουν πατερναλιστικές λογικές αντιμετώπισης των ανθρώπων με αναπηρία.

*Στα παραπάνω περιστατικά πρέπει να προστεθούν και κάμποσες επιφανειακές προσεγγίσεις υπό την ανοχή ή και με την συνεργασία – δυστυχώς - αναπηρικών φορέων που αναπαράγουν ρατσιστικά στερεότυπα για την αναπηρία και τους ανθρώπους με αναπηρία. Στην κατηγορία αυτή εντάσσουμε διάφορα επικοινωνιακά “καραγκιοζιλίκια” που υποτίθεται ότι έχουν ως στόχο την κατανόηση των συνθηκών που βιώνουν οι άνθρωποι με αναπηρία δια της μεθόδου της δήθεν ταύτισης των μη αναπήρων με τους αναπήρους , που επιτυγχάνεται – υποτίθεται – με την πειραματική αφαίρεση μιάς αίσθησης. Προ ημερών, για παράδειγμα, με πρωτοβουλία του δημοτικού συμβούλου Αθηναίων Γιώργου Αμυρά, δημοτικοί λειτουργοί έδεσαν τα μάτια τους και περπάτησαν στην Αθήνα για να βιώσουν – υποτίθεται – τα συναισθήματα που βιώνει ένας δημότης με απώλεια όρασης λόγω της έλλειψης προσβασιμότητας. Ο πλέον ... ευσυγκίνητος εκ των “περπατητών” επικεφαλής της δημοτικής αστυνομίας συμπέρανε μετά την περιπατητική του εμπειρία ότι – στο ...περίπου η διατύπωσή του - “νιώθω τυχερός που δεν είμαι τυφλός, σήμερα κατάλαβα την δυστυχία που βιώνουν οι τυφλοί συμπολίτες μου”. Αυτό μπόρεσε, αυτό κατάλαβε ο ευσυγκίνητος περπατητής των Αθηνών, καμμιά ευθύνη δεν του χρεώνεται, πόσο μάλλον όταν την συγκεκριμένη διαδικασία – καραγκιοζιλίκι νομιμοποίησε με την παρουσία/συμμετοχή του και ο Φάρος Τυφλών Ελλάδος.

*Λίγες μέρες μετά, σε μιά αντίστοιχη διαδικασία – καραγκιοζιλίκι ο πρώην Συνήγορος του Πολίτη και νυν δήμαρχος Αθηναίων στρογγυλοκάθισε σε αναπηρικό αμαξίδιο για να βιώσει – υποτίθεται - τα συναισθήματα που καθημερινά βιώνει ένας αληθινός χρήστης. Φανταστικό μα την αλήθεια! Ο πρώην Συνήγορος, ο υποτίθεται εξοικειωμένος με την δικαιωματική προσέγγιση της αναπηρίας και των θεμάτων αναπηρίας, πρωταγωνιστής σε ένα εξώφθαλμα ρατσιστικό “παιχνίδι της εικόνας” που βάναυσα προσβάλλει κάθε έννοια δικαιωματικής προσέγγισης. Φαίνεται ότι δεν αρκούν στον Γ. Καμίνη οι νόμοι που ορίζουν τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία, πρέπει να βιώσει και τα συναισθήματα υποτιθέμενης δυστυχίας που η μη εφαρμογή τους συνεπάγεται για τους ανθρώπους με αναπηρία ώστε να πειστεί να τους εφαρμόσει! Τι καλούνται μέσω αυτού του (ρατσιστικού) σχήματος να πράξουν οι άνθρωποι με αναπηρία για να τον πείσουν ακόμα περισσότερο; Τι άλλο από το να κραυγάζουν με την μεγαλύτερη δυνατή ένταση το ποίημα – μύθο της δυστυχίας τους, να αναπαράγουν όσο πιό πειστικά μπορούνε τον μύθο περί a-priori αναπηρικής δυστυχίας, τον βαθύτερο όλων των ρατσιστικών μύθων. Τους καλεί η εξουσία, μάλιστα δε η αναγνωρισμένη ως η πλέον δικαιωματική της εκδοχή. Υποταγή στα ρατσιστικά στερεότυπα και αναπαραγωγή τους ο μοναδικός προτεινόμενος δρόμος, όσοι πιστοί και φτωχοί τω πνεύματι προσέλθετε, αλληλούια!

Ολα τα παραπάνω – και κάμποσα άλλα – περιστατικά, παθογένειες και συμπτώματα των καιρών είναι ακραία ανησυχητικά. Αν μη τι άλλο απαιτείται από τους διανοούμενους του χώρου της αναπηρίας και από τους συνειδητοποιημένους πολέμιους της ρατσιστικής αθλιότητας πλήρης εγρήγορση. Οπως όλα δείχνουν, βρισκόμαστε μόλις στην αρχή ενός μαύρου κύκλου που έχει μέλλον μπροστά του ...

http://www.truerespect.com.cy

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Μαζική συγκέντρωση ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ στο Σύνταγμα


απο την συγκέντρωση του κινήματος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, το Σάββατο 9 Απρίλη στο Σύνταγμα.


Ξεκινήσαμε από το πρωί με παρεμβάσεις στα λεωφορεία της Νίκαιας και στην συνέχεια μείναμε στον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά. Στις 12:00 συναντηθήκαμε με άλλες πρωτοβουλίες και επιτροπές στο Μοναστηράκι και με μια μικρή, αλλά φασαριόζικη πορεία στην Ερμού κατευθυνθήκαμε προς το Σύναγμα. Εκεί συναντηθήκαμε και με τους εργαζόμενους της ΠΟΕ-ΟΤΑ που διαδήλωναν την ίδια ώρα, όπου δήλωσαν την στήριξη τους στο κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Εδώ μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την συγκέντρωση.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ! ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ

Την Πέμπτη στο υπουργείο παιδείας, ναι εκεί στο the mall, εκεί που χάνονται όλα, εκεί που πήγε το υπουργείο για να είναι απροσπέλαστο, εκεί που το κτήριο φτιάχτηκε φρούριο για να είναι απολύτως προστατευμένο από τις διαδηλώσεις, εκεί που συνήθως παραπονιόμαστε ότι δε μας βλέπει κανείς όταν κάνουμε συγκέντρωση, εκεί η διαδήλωση του ανοιχτού συντονιστικού φορέων Περιστερίου όπου συμμετέχουν οι ΕΛΜΕ, το 4ο γυμνάσιο και λύκειο, το 3ο λύκειο, 9ο και 19ο γυμνάσιο, το εσπερινό, 3ο δημοτικό,σύλλογοι γονέων, μαζί με φοιτητές από το συντονιστικό των Γ.Σ. των φοιτητών, ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ.



Μέχρι το 2009 όλες οι συγκεντρώσεις έμεναν στην καγκελόπορτα. Από το 2010 και ειδικά φέτος κάποιες συγκεντρώσεις διεκδίκησαν και κατόρθωσαν να μπουν στον προαύλιο χώρο. Τώρα η διαδήλωση διακδίκησε μαχητικά κι επέβαλλε να μπει ΜΕΣΑ στο υπουργείο. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου ζορίζεται να δείξει απόλυτο αυταρχισμό και καταστολή στους μαθητές. Φοβάται μήπως διεγείρει τα αντανακλαστικά των μαθητών και έχουμε γεγονότα τύπου 2008. Όμως, η αποφασιστικότητα αυτής της διαδήλωσης άνοιξε το δρόμο...
Να τον κατοχυρώσουμε και να τον επεκτείνουμε.

Αργοπεθαινει...

Pablo Neruda


Αργοπεθαινει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, ό
ποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο
και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων
που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό
σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα. Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

στη ρωγμη του χρονου



στον 8ο μήνα της είναι η έλπιδα μου
σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά .....

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Η μεγαλύτερη αναπηρία είναι η αναπηρία της συνείδησης


ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ» ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ


«Τα παιδιά μας έχουν το ίδιο δικαίωμα στην εκπαίδευση όπως όλα τα παιδιά και η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να τους το παρέχει, χωρίς εκπτώσεις» είπε ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κωφών και Βαρηκόων στους Αμπελόκηπους, Χρυσόστομος Διασίτης, στη χθεσινή δυναμική συγκέντρωση που πραγματοποίησαν έξω από το σχολείο γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί ενάντια στα σχέδια που -όπως υποστήριξαν- «προβλέπουν την κατάργησή του».
Στο σχολείο φοιτούν 18 παιδιά.

Λόγω κόστους

«Σε συνάντηση που είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα -γονείς και εκπαιδευτικοί- με τον περιφερειακό διευθυντή Εκπαίδευσης Αττικής, Γιάννη Κουμέντο, μας είπε ότι γίνεται επαναπροσδιορισμός του σχολικού χάρτη της χώρας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το δικό μας σχολείο θα καταργηθεί» είπε ο κ. Διασίτης. Συνάντηση για το θέμα τόσο με τον κ. Κουμέντο όσο και με τον προϊστάμενο της διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Γιώργο Αλεβίζο, είχαν και μέλη του Α' Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οπως είπε στην «Ε» ο πρόεδρος του συλλόγου Δημήτρης Μαριόλης: «Μας είπαν ότι σχεδιάζεται η κατάργηση του σχολείου λόγω οικονομικού κόστους».

Οι συγκεντρωμένοι εξέφρασαν την αντίθεσή τους «σε μια πολιτική που διαλύει το δημόσιο σχολείο» και προετοιμάζει «το νέο σχολείο της αγοράς».

«Στην Αττική λειτουργούν μόλις 3 ειδικά δημοτικά σχολεία κωφών, όπου φοιτούν συνολικά λιγότερα από 70 παιδιά, όταν ο αριθμός των κωφών παιδιών πανελλαδικά υπολογίζεται στις 2.000. Αντί, λοιπόν, να ανοίγουν σχολεία, σχεδιάζουν να καταργήσουν ένα από τα ελάχιστα. Η μεγαλύτερη αναπηρία είναι η αναπηρία της συνείδησης» είπε ο Χάρης Χουρδάκης από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων.

Κλιμάκωση

Ακολούθησε πορεία προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής με στόχο να συναντηθούν με τον περιφερειακό διευθυντή κ. Κουμέντο, ο οποίος όμως απουσίαζε.

«Η συγκέντρωση ήταν μόνο η αρχή, αναμένεται κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας, θα σταματήσουμε μόνο αν δεσμευτεί επίσημα το υπουργείο Παιδείας ότι το σχολείο μας δεν θα καταργηθεί» μας είπε ο κ. Διασίτης.

http://www.alfavita.gr

Και εμείς εδώ στην Νίκαια επιμένουμε για την ανάγκη δημιουργίας ειδικού σχολείου για παιδιά με αυτισμό
Την ίδια στιγμή η Χουντική κυβέρνηση Παπανδρέου κλείνει ειδικά σχολεία και ειδικές τάξεις , λές και υπάρχουν πολλά .
Και για να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν συγχωνεύουν ένα σχολείο οι μαθητές θα κονσεβοποιηθούν σε ένα άλλο 30 στην τάξη , άντε που λένε και μερικοί "γονείς" και τι έγινε εγώ όταν πήγαινά σχολείο είχαμε στην τάξη 45 παιδιά δεν μάθαμε γράμματα ; και αν ψάξεις να βρείς καμμιά μερια που να συμφωνείς θα συμφωνήσεις .... εδώ στην περίπτωση του σχολείου κωφών τι θα γίνουν τα παιδιά ;
που θα τα πάνε που δεν υπάρχουν άλλα ;
γίνετε ειδική τάξη με 20 παιδιά ;
Μήπως δεν τους ενδιαφερει ; αλλά θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους γονείς αυτών των παιδιών και όλους μας ;
Είναι ανάγκη να συνηδητοποιήσουν οι Γονείς όλων των μαθητών ότι δεν μπορούν να κοιτάνε άλλο απαθείς , μπορεί κάθε σπίτι να έχει πιά και έναν άνεργο , μπορεί τα χρέη να μας έχουν πνίξει , η τράπεζες να ασκούν μια καθημερινή πίεση που σε αποδιοργανώνει από κάθε σκέψη και κάθε διάθεση να κινηθείς διεκδηκιτικά και να οργανώσεις την αντιστασή σου σε όλα αυτά . ΑΛΛΑ γιατί υπάρχει και ένα όριο στην ανοχή που δείχνουμε , Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να πούμε ΣΤΟΠ !! μέχρις εδώ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΒΡΩΜΟΧΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

KERATEA ART RESISTANCE

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

8,9 και 10 Απριλίου όλοι στη Κερατέα για το Φεστιβάλ Πολιτισμού κι Αντίστασης

KERATEA ART RESISTANCE

Οι κάτοικοι της Κερατέας και η Art Resistance καλούν όλο το κόσμο στο Keratea Art Resistance, ένα πολιτιστικό τριήμερο στις 8,9 και 10 Απριλίου, που θα πραγματοποιηθεί στη λεωφόρο Λαυρίου, στο μπλόκο ΒΙΟΠΑ.

Σε έναν τεράστιο χώρο, δίπλα σε καταπράσινα τοπία, νέοι και μεγαλύτεροι, οικογένειες και παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μια εκδρομή έξω από την Αθήνα και να ζήσουν ένα άλλο κλίμα, γιορτής, πολιτισμού και αντίστασης, σε μια περιοχή που τέσσερις μήνες τώρα είναι στα οδοφράγματα για να μη μετατραπεί ο τόπος τους σε χωματερή. Να γιορτάσουμε όλοι μαζί, γιατί η Αντίσταση μπορεί να είναι και Γιορτή. Γιατί η Τέχνη μπορεί να είναι Αντίσταση.

Ένα non stop Φεστιβάλ, το μεγαλύτερο σε διάρκεια και αριθμό συμμετοχών και το πρώτο που γίνεται πάνω σε οδόφραγμα και κατειλημμένο από τους εξεγερμένους κατοίκους δρόμο.

Από τη μία πλευρά οι κάτοικοι της Κερατέας που αγωνίζονται ενάντια στη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο, ενάντια στην υποβάθμιση του τόπου τους, από την άλλη μια ομάδα καλλιτεχνών, ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού-που συγκροτήθηκε αυθόρμητα -θέλοντας να συμπαρασταθεί και να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη της στους κατοίκους της Κερατέας, είναι οι διοργανωτές αυτού του Φεστιβάλ.

72 ώρες, πάνω από 60 μουσικά σχήματα, 150 εικαστικοί καλλιτέχνες με πάνω από 500 έργα, πάνω από 10 θεατρικές παραστάσεις, 15 workshops (εργαστήρια), κατασκευές έργων, εγκαταστάσεις και εικαστικές παρεμβάσεις επί τόπου, προβολές video art, ντοκιμαντέρ, ζωντανές συνδέσεις με περιοχές που αντιμετωπίζουν παρόμοια περιβαλλοντικά προβλήματα και με κινήματα από όλο τον κόσμο, παρουσία συλλογικοτήτων, κινήσεων κατοίκων κλπ, ελεύθερη κατασκήνωση, ποδηλατοπορεία αλληλεγγύης Αθήνα – Κερατέα και πολλά ακόμη που μπαίνουν συνεχώς καθημερινά στο πρόγραμμα.

Θεωρούμε πως κανένας άνθρωπος του πολιτισμού δεν συμμετέχει στο φεστιβάλ με μοναδικό σκοπό να παράξει έργα –πίνακες, μουσική, οτιδήποτε. Πολιτισμός δεν είναι μόνο η παραγωγή έργων, αλλά πως όλα αυτά τα μετουσιώνουμε σε αντίσταση και αλληλεγγύη. Πολιτισμός είναι το απόσταγμα της ανθρώπινης δραστηριότητας που μεταφράζεται σε αντίσταση. Οι κάτοικοι της Κερατέας μας δίνουν πολιτισμό με τον τρόπο που αντιστέκονται. Η Κερατέα ξεπερνάει τα τοπικά σύνορα, έχει αναδειχθεί σε σύμβολο αγώνα ενάντια σε ότι μας υποβαθμίζει. Ας γίνει η Κερατέα η ευκαιρία να αντισταθούμε σε όλη την κατάσταση που επικρατεί, στην υποβάθμιση της ζωής μας, του περιβάλλοντος.

Θα είμαστε λοιπόν όλοι εκεί γιατί ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας είναι υπόθεση όλων μας

http://kerateaartres1stance.blogspot.com/