Ενα ιστολόγιο όπου μπερδεύονται οι απόψεις τα δικαιώματα οι καθημερινοί αγώνες για το αυτονόητο slinger Κώστας Παπαδόπουλος
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011
ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Το Νομοσχέδιο ψηφίστηκε! ΝΑΙ ΣΕ ΌΛΑ είπαν οι νέοι Τσολάκογλου! Οι δοσίλογοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είπαν για μία ακόμα φορά – την τελευταία, να είναι σίγουροι - ΝΑΙ στην χαριστική βολή στον ελληνικό λαό και στην ίδια της χώρας μας. Το Σύνταγμα είναι ΑΔΕΙΟ! Μόνο οι πραιτοριανοί των ΜΑΤ κυκλοφορούν στο κέντρο του Συντάγματος. Η περίφημη περικύκλωση τελείωσε πριν από ώρες με ένα νεκρό διαδηλωτή. Κάποτε υπήρχε μία χώρα….
Εμείς συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι . Συνεχίζουμε μέχρι το τέλος . Εμείς δεν ντρεπόμαστε να κυκλοφορήσουμε στην Πόλη μας , να δώσουμε το χέρι σε έναν συναθρωπο μας να πούμε καλημέρα στον γείτονα . Θα συναντηθούμε που θα πάει .
«20.10.2011: Αντί για μέρα νίκης, νύχτα πένθους» «Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συμμετέχει στον πόνο των οικείων και των συντρόφων του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, στελέχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, που έχασε τη ζωή του στη μάχη για την κοινωνική πρόοδο. Έχει πια τη δική του θέση στο μαρτυρολόγιο του αγώνα της εργατικής τάξης.
Εκφράζει τη συμπαράστασή του για την απρόκλητη βία που υπέστησαν, στους δεκάδες αγωνιστές του ΚΚΕ, αλλά και σε όσους από άλλες οργανώσεις προσέτρεξαν με αυταπάρνηση στην καυτή ζώνη για να αποσοβήσουν αυτό που έβλεπαν ως αδελφοκτόνο σύγκρουση ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές.
Ταυτόχρονα θέλουμε να επισημάνουμε τα παρακάτω:
Πρώτο: Η κυβέρνηση φέρει εγκληματικές ευθύνες γιατί με την πολιτική της οδηγεί την κοινωνία στη διάλυση, φέρνει στην επιφάνεια τις πιο άγριες δυνάμεις της κοινωνίας, καλλιεργεί τον φθόνο, οδηγεί σε γενίκευση και κλιμάκωση της βίας. Φέρνει βαριές ευθύνες, που κάποια στιγμή θα αντιμετωπίσει η δικαιοσύνη, γιατί με την επιμονή της στη χρήση χημικών, παρά τις επισημάνσεις των ιατρικών φορέων, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο διαδηλωτών. Σήμερα ακούσαμε «ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου».
Δεύτερο: Η σημερινή μέρα, όπως και η χθεσινή, θα μπορούσε να ήταν μια μέρα πανηγυριού. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις: λαοθάλασσα, εξεγερσιακή διάθεση, πάθος στόχος. Αντί για αυτό ζούμε μια νύχτα πένθους με νεκρό στις διαδηλώσεις ενάντια στην κατοχή της Ελλάδας από την τρόικα και ενάντια στην κυβέρνηση της προδοσίας.
Τρίτο: Η πλατεία Συντάγματος, αντί να γίνει πεδίο έκφρασης της κυριαρχίας του λαού, έγινε στίβος πολλαπλών συγκρούσεων ανάμεσα στις πιο διαφορετικές δυνάμεις που επιδίωκαν και ουσιαστικά και συμβολικά να αποδείξουν τη δική τους κυριαρχία σε μια πλατεία που πριν λίγους μήνες αθώα και με ανοικτή καρδιά την πλημμύριζε ο λαός.
Τέταρτο: Το επαγγελματικό, μεταμοντέρνο και τηλεοπτικό τάγμα της βίας δεν έχει καμία σχέση με την αντιεξουσιαστική ή αναρχική κοσμοαντίληψη, που εμπνέει ειλικρινά άλλες κινήσεις. Οι μελανοχίτωνες των καλών συνοικιών χρησιμοποιούν με τον ίδιο κυνισμό και απανθρωπιά τα ίδια εργαλεία της ακραίας κατασταλτικής εξουσίας: τη φωτιά, τη σωματική επίθεση, ακόμα και την απειλή της ποινής του θανάτου με τις βόμβες μολότοφ και τις πέτρες ενάντια στο πλήθος των διαδηλωτών. Λειτουργεί εκ των πραγμάτων ως δύναμη του συστήματος και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Πέμπτο, απευθυνόμαστε συντροφικά προς το ΚΚΕ. Αποδείχθηκε σήμερα πως ούτε η «απαγόρευση της κυκλοφορίας» σε εργαζόμενους που θα έπρεπε να θεωρούν συντρόφους τους ούτε η αντίληψη επιβολής και προσβολής σε μέλη άλλων οργανώσεων ούτε «οι συνοριακές γραμμές» ανάμεσα στους αριστερούς και γενικότερα τον κόσμο του κινήματος ούτε το ιδεολόγημα «εμείς ελέγχουμε τα πάντα» μπορούν να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου της βίας ή του πολιτικού φαινομένου της διασύνδεσης κράτους και παρακράτους. Αντίθετα, όπως έδειξαν τα σημερινά γεγονότα οδηγούν στην κλιμάκωσή τους, στα άκρα.
Πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι το ΚΚΕ ο ένας και μοναδικός διαμορφωτής της διάθεσης και της ετοιμότητας της κοινωνίας για δράση και ανατρεπτική κίνηση. Η κοινωνία έχει την δική της δυναμική.
Έκτο, Ο λαός παρακολουθούσε τα σημερινά γεγονότα ως ένας βωβός χορός, αδύναμος να παρέμβει. Δεν πρέπει να αφήσουμε την αίσθηση δύναμης και την αυτοεκτίμησή που μπορεί να του δώσει αυτή η έκρηξη συλλογικότητας που ξεκίνησε με την κατάληψη της πλατείας Συντάγματος πριν το καλοκαίρι και έχει ήδη εξελιχθεί και μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα στις δυναμικές απεργίες των κλάδων, στις καταλήψεις των δημοσίων κτιρίων, στις λαϊκές συνελεύσεις και τα δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές και τις πόλεις σ’ όλη την χώρα να μετατραπεί σε μια αίσθηση αδυναμίας και μοιρολατρεία. Οι ευθύνες των οργανωμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για τη μη ύπαρξη των καταλλήλων συνθηκών είναι σοβαρές. Οι δυνατότητές τους να διαμορφώσουν, σε αντίξοες πάντα συνθήκες, ένα χώρο υποδοχής του λαού δεν είναι καθόλου μικρές.
Έβδομο, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει απευθυνθεί επανειλημμένως στις άλλες αριστερές οργανώσεις για συντονισμό της δράσης πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις. Θα επιμείνουμε από αύριο. Ελπίζουμε μετά τα σημερινά γεγονότα η ανταπόκριση να είναι καθολική και αποτελεσματική».
Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.
Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.
Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.
Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.
Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.
Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλων των σημερινών και των αυριανών γενιών.
Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.
6 σχόλια:
Ναι Κώστα, συνεχίζουμε!
Καλή δύναμη!
«20.10.2011:
Αντί για μέρα νίκης, νύχτα πένθους»
«Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής συμμετέχει στον πόνο των οικείων και των συντρόφων του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, στελέχους του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, που έχασε τη ζωή του στη μάχη για την κοινωνική πρόοδο. Έχει πια τη δική του θέση στο μαρτυρολόγιο του αγώνα της εργατικής τάξης.
Εκφράζει τη συμπαράστασή του για την απρόκλητη βία που υπέστησαν, στους δεκάδες αγωνιστές του ΚΚΕ, αλλά και σε όσους από άλλες οργανώσεις προσέτρεξαν με αυταπάρνηση στην καυτή ζώνη για να αποσοβήσουν αυτό που έβλεπαν ως αδελφοκτόνο σύγκρουση ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές.
Ταυτόχρονα θέλουμε να επισημάνουμε τα παρακάτω:
Πρώτο: Η κυβέρνηση φέρει εγκληματικές ευθύνες γιατί με την πολιτική της οδηγεί την κοινωνία στη διάλυση, φέρνει στην επιφάνεια τις πιο άγριες δυνάμεις της κοινωνίας, καλλιεργεί τον φθόνο, οδηγεί σε γενίκευση και κλιμάκωση της βίας. Φέρνει βαριές ευθύνες, που κάποια στιγμή θα αντιμετωπίσει η δικαιοσύνη, γιατί με την επιμονή της στη χρήση χημικών, παρά τις επισημάνσεις των ιατρικών φορέων, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο διαδηλωτών. Σήμερα ακούσαμε «ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου».
Δεύτερο: Η σημερινή μέρα, όπως και η χθεσινή, θα μπορούσε να ήταν μια μέρα πανηγυριού. Υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις: λαοθάλασσα, εξεγερσιακή διάθεση, πάθος στόχος. Αντί για αυτό ζούμε μια νύχτα πένθους με νεκρό στις διαδηλώσεις ενάντια στην κατοχή της Ελλάδας από την τρόικα και ενάντια στην κυβέρνηση της προδοσίας.
Τρίτο: Η πλατεία Συντάγματος, αντί να γίνει πεδίο έκφρασης της κυριαρχίας του λαού, έγινε στίβος πολλαπλών συγκρούσεων ανάμεσα στις πιο διαφορετικές δυνάμεις που επιδίωκαν και ουσιαστικά και συμβολικά να αποδείξουν τη δική τους κυριαρχία σε μια πλατεία που πριν λίγους μήνες αθώα και με ανοικτή καρδιά την πλημμύριζε ο λαός.
Τέταρτο: Το επαγγελματικό, μεταμοντέρνο και τηλεοπτικό τάγμα της βίας δεν έχει καμία σχέση με την αντιεξουσιαστική ή αναρχική κοσμοαντίληψη, που εμπνέει ειλικρινά άλλες κινήσεις. Οι μελανοχίτωνες των καλών συνοικιών χρησιμοποιούν με τον ίδιο κυνισμό και απανθρωπιά τα ίδια εργαλεία της ακραίας κατασταλτικής εξουσίας: τη φωτιά, τη σωματική επίθεση, ακόμα και την απειλή της ποινής του θανάτου με τις βόμβες μολότοφ και τις πέτρες ενάντια στο πλήθος των διαδηλωτών. Λειτουργεί εκ των πραγμάτων ως δύναμη του συστήματος και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Πέμπτο, απευθυνόμαστε συντροφικά προς το ΚΚΕ. Αποδείχθηκε σήμερα πως ούτε η «απαγόρευση της κυκλοφορίας» σε εργαζόμενους που θα έπρεπε να θεωρούν συντρόφους τους ούτε η αντίληψη επιβολής και προσβολής σε μέλη άλλων οργανώσεων ούτε «οι συνοριακές γραμμές» ανάμεσα στους αριστερούς και γενικότερα τον κόσμο του κινήματος ούτε το ιδεολόγημα «εμείς ελέγχουμε τα πάντα» μπορούν να οδηγήσουν στην αντιμετώπιση του κοινωνικού φαινομένου της βίας ή του πολιτικού φαινομένου της διασύνδεσης κράτους και παρακράτους. Αντίθετα, όπως έδειξαν τα σημερινά γεγονότα οδηγούν στην κλιμάκωσή τους, στα άκρα.
Πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό ότι δεν είναι το ΚΚΕ ο ένας και μοναδικός διαμορφωτής της διάθεσης και της ετοιμότητας της κοινωνίας για δράση και ανατρεπτική κίνηση. Η κοινωνία έχει την δική της δυναμική.
Έκτο, Ο λαός παρακολουθούσε τα σημερινά γεγονότα ως ένας βωβός χορός, αδύναμος να παρέμβει. Δεν πρέπει να αφήσουμε την αίσθηση δύναμης και την αυτοεκτίμησή που μπορεί να του δώσει αυτή η έκρηξη συλλογικότητας που ξεκίνησε με την κατάληψη της πλατείας Συντάγματος πριν το καλοκαίρι και έχει ήδη εξελιχθεί και μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα στις δυναμικές απεργίες των κλάδων, στις καταλήψεις των δημοσίων κτιρίων, στις λαϊκές συνελεύσεις και τα δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές και τις πόλεις σ’ όλη την χώρα να μετατραπεί σε μια αίσθηση αδυναμίας και μοιρολατρεία. Οι ευθύνες των οργανωμένων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για τη μη ύπαρξη των καταλλήλων συνθηκών είναι σοβαρές. Οι δυνατότητές τους να διαμορφώσουν, σε αντίξοες πάντα συνθήκες, ένα χώρο υποδοχής του λαού δεν είναι καθόλου μικρές.
Έβδομο, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει απευθυνθεί επανειλημμένως στις άλλες αριστερές οργανώσεις για συντονισμό της δράσης πριν από μεγάλες κινητοποιήσεις. Θα επιμείνουμε από αύριο. Ελπίζουμε μετά τα σημερινά γεγονότα η ανταπόκριση να είναι καθολική και αποτελεσματική».
Η κινητοποίηση του λαού στις 19 και 20 Οκτώβρη ήταν συγκλονιστική και πρωτοφανής για τα μεταπολιτευτικά χρόνια. Πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κατέλαβαν τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες σε όλες τις πόλεις της χώρας, μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις και μαγαζιά έκλεισαν, εκατομμύρια απέργησαν στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Είναι φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση των υπαλλήλων της τρόικας δεν έχει καμιά νομιμοποίηση. Η γενική απεργία ήταν μια βροντερή πολιτική παλλαϊκή δήλωση: «Να φύγουν εδώ και τώρα η κυβέρνηση και η τρόικα». Τίποτα λιγότερο. Ο αγώνας συνεχίζεται και θα κλιμακωθεί.
Είναι προφανές ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα πέσει από μόνη της. Δεν θα τη ρίξουν οι «για τελευταία φορά» διαρκώς συναινούντες βουλευτές της. Δεν αρκούν οι εσωτερικές αντιθέσεις και έριδες. Η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκτελούν συμβόλαιο εξόντωσης της κοινωνίας, στηριζόμενες αποκλειστικά στην ξένη τρόικα, την εγχώρια διαπλοκή και την καταστολή. Αυτή η λαομίσητη κυβέρνηση θα πέσει κάτω από το βάρος του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Είναι χρέος κάθε αντιστεκόμενης δύναμης να συμβάλλει στον ξεσηκωμό, στην κλιμάκωση του αγώνα, σε ένα λαϊκό μέτωπο, κοινωνικό και πολιτικό, που θα ανοίξει το δρόμο για τη διέξοδο της χώρας και την επιβίωση του λαού.
Υπεύθυνη για τον θάνατο του οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ, είναι η κυβέρνηση, οι δυνάμεις καταστολής και οι παρακρατικοί της μηχανισμοί. Η μετατροπή της Αθήνας σε θάλαμο χημικών αερίων, αυτή τη φορά είχε αβάσταχτο κόστος. Η αδίστακτη κυβέρνηση Παπανδρέου δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα λογαριάζει τις ανθρώπινες ζωές προκειμένου να φέρει σε πέρας το συμβόλαιο που έχει υπογράψει. Η θλίψη και η οργή για τον θάνατο του 53χρονου διαδηλωτή πρέπει να γίνει πείσμα και θέληση για τη συνέχιση του αγώνα. Είναι ένας ακόμα λόγος για να τους διώξουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μέρες βρέθηκε στους ίδιους δρόμους. Με διαφορετικές σημαίες, διαφορετικά σχέδια, διαφορετικούς ίσως στόχους. Είναι αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όλων όσων θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην κυβέρνηση και την τρόικα. Το κίνημα της πλατείας, οι αγανακτισμένοι, όλες οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα, όλες οι ομοσπονδίες και τα συνδικάτα, όλοι οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι πάντες πρέπει να συσπειρωθούν κόντρα στη σημερινή πορεία εξαθλίωσης και χρεοκοπίας. Τα τελευταία γεγονότα δεν πρέπει να λειτουργήσουν σε βάρος αυτής της ανάγκης.
Το ΠΑΜΕ δέχτηκε μια δολοφονική επίθεση από ομάδες που καμιά σχέση δεν έχουν με οποιαδήποτε αγωνιστική ιδεολογία και αντίληψη. Είδαμε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ να εκτοξεύονται πάνω σε σώματα και κεφάλια απεργών και διαδηλωτών. Αυτές οι πρακτικές θυμίζουν μόνο παρακρατικούς μηχανισμούς. Η πολιτικά απαράδεκτη απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ να περιφρουρηθεί η Βουλή, κρατώντας μακριά διαδηλωτές άλλων σωματείων και πολιτικών χώρων και τεράστια τμήματα εργαζομένων και αγωνιζόμενου λαού, δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την φασιστικής έμπνευσης δολοφονική επίθεση. Την προηγούμενη μέρα εκπαιδευτικοί πήγαν στον νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια πάλι από τις ίδιες ομάδες βίας. Πριν ενάμισι χρόνο η ελληνική κοινωνία πάγωσε στο άκουσμα τριών νεκρών στην Marfin και η κυβέρνηση διασώθηκε. Είναι άλλης τάξης ζήτημα η αντιπαράθεση με μαζικούς και πολιτικούς όρους, και άλλης τάξης πρόβλημα το δολοφονικό αμόκ του απολίτικου χουλιγκανισμού. Αυτές οι ομάδες εξ αντικειμένου λειτουργούν συμπληρωματικά και υποβοηθητικά στους αστικούς και κρατικούς σχεδιασμούς.
Η πλατεία Συντάγματος είναι ο χώρος έκφρασης του αγωνιζόμενου λαού. Σαν τέτοιος πρέπει να διαφυλαχθεί και να έχει χαρακτήρα επικίνδυνο για το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας και της κατοχής. Η πλατεία Συντάγματος ενώνει τον λαό και τις αγωνιζόμενες δυνάμεις. Δεν τις χωρίζει, δεν τις διαιρεί. Η πλατεία μπορεί να λειτουργήσει ξανά σαν χώρος πραγματικού και όχι εικονικού κινήματος, πραγματικής και όχι εικονικής περικύκλωσης της Βουλής, πραγματικού και όχι εικονικού λαϊκού ξεσηκωμού. Ο χαρακτήρας των διαδηλώσεων μπορεί να διαφυλαχθεί μόνο από τον ίδιο τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό είναι βασικό δίδαγμα όλης της τελευταίας εμπειρίας του κινήματος. Ας θυμηθούμε πώς όλη την περίοδο του κινήματος των πλατειών από τις 25 Μάη και ειδικά στην τεράστια συγκέντρωση της 5ης Ιούνη, εκατοντάδες χιλιάδες λαού επέβαλλαν, χωρίς περιθώριο αμφισβήτησης από κανέναν, τον ειρηνικό χαρακτήρα που είχαν επιλέξει να έχουν οι κινητοποιήσεις τους. Η πιο πλατιά δημοκρατία, η πολιτική αντιμετώπιση των ζητημάτων, η ενεργητική συμμετοχή και ενημέρωση όλων, η εναντίωση σε κάθε λογική μηχανισμών, ιδιαίτερα μηχανισμών τυφλής βίας, και στις στρατιωτικού τύπου αντιπαραθέσεις, είναι παρακαταθήκες για το νέο μαζικό λαϊκό κίνημα που θα βρει τρόπους, μορφές και υποδομές για να ξεπεράσει όσα το καθυστερούν και το συγκρατούν.
Ο θάνατος ενός διαδηλωτή, οι εικόνες της Πέμπτης στην πλατεία Συντάγματος, η ψήφιση του νομοσχεδίου δημιουργούν μια πικρή αίσθηση σε χιλιάδες αγωνιζόμενο κόσμο. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρύψει. Όμως ο λαός έδειξε και τις διαθέσεις του και τη δύναμή του και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο κανείς να το διαστρεβλώσει, να το κρύψει, να το αποσιωπήσει. Η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεχίσει με νύχια και με δόντια να εκτελεί το συμβόλαιο εξόντωσης αλλά σε ένα περιβάλλον πλήρους διάλυσης και απονομιμοποίησης. Τα κύματα του ξεσηκωμού, από τις 5 Μάη του 2010, προχωρούν και υποχωρούν για να ξαναγυρίσουν κάθε φορά πιο φουσκωμένα μέχρι να πνίξουν όσους έχουν βάλει στο στόχαστρο το μέλλων των σημερινών και των αυριανών γενιών.
Τώρα είναι η ώρα της οργάνωσης του λαού και παράλληλα της κλιμάκωσης του πολιτικού αγώνα. Σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη θα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή οργάνωση και αλληλεγγύη. Να δυναμώσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο δοκιμαζόμενο λαό. Να δυναμώσουν οι αγώνες. Να συναντηθούν όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα, οι εργατικοί αγώνες, οι τοπικές αντιστάσεις, τα κινήματα ανυπακοής. Να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες ενότητας και συντονισμού πολιτικών, κοινωνικών, συνδικαλιστικών πρωτοβουλιών και προσπαθειών. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την οριστική απομάκρυνση της κυβέρνησης, της τρόικας και του συνένοχου πολιτικού συστήματος.
Συνεχίζουμε Κωστή μην μασάς είμαστε καβάλα τώρα εμείς , ας δείχνουν τα πράγματα το αντίθετο . Συνεχίζουμε πιό δυνατα.
Δημοσίευση σχολίου