Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Γιατί κλαις, Πρόεδρε;

της Νίνας Γεωργιάδου

Τ' αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.
ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.
Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.
Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.
Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.
Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.
Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες
Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,
την οργή να παίρνει στόμα,
το στόμα να καταριέται και ν’ απαιτεί.

ΕΠΕΛΑΣΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΡΟΕΛΑΣΗ
http://left-news.blogspot.com/2011/10/blog-post_6600.html

2 σχόλια:

blackbedlam είπε...

Άντε βρε καλώς τα δεχτήκαμε στην Κοκκινιά της Αντίστασης!
Που θα πάει όμως θα "κόψουμε" τα πόδια που μας κυνηγούν.
Θα "κόψουμε" τα χέρια που υπογράφουν την καταδίκη μας.
Θα "κόψουμε" την γλώσσα που τολμά και ορθώνει λόγους ενάντια μας περιγελώντας μας.
Με λίγα λόγια, δεν μπορεί κάποια στιγμή αυτός ο λαός θα τους κόψει τον κώλο.

Όσο για τον τύπο που κλαίει,δεν έχεις ακούσει που λέει:

"Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι".

Κώστας Παπαδόπουλος είπε...

Καλό μήνα και να μας βγεί η ευχή "να τους κόψουμε τον κώλο" , το "κακό" είναι ότι και εγώ έχω αρχίσει και "δακρύζω" εύκολα , λές να έχω αρχίσει και εγώ να "μωραίνω" ;
Μπά δεν νομίζω το σκέφτηκα η διαφορά μας είναι στην "τσίπα" .