| Διαδώστε το μήνυμα αξιοπρέπειας των εργαζόμενων στον "Λουκίσα" |  |  |  |
| |
|
Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία Αφοί Λουκίσα ΑΒΕΕ που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας βρίσκονται καθημερινά έξω από το χώρο εργασίας τους (Λεύκτρων 12 - Περιστέρι, δίπλα στον Κηφισό) για να την περιφρουρήσουν. Εμείς οι εργαζόμενοι της εταιρείας Αφοι Λουκίσα ΑΒΕΕ αποφασίσαμε όλοι από κοινού στις 5/12/11 να αφήσουμε τα εργαλεία της δουλείας μας και να βγούμε στον δρόμο διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας διότι μας έφτασαν σε σημείο να μην μπορούμε να επιβιώσουμε εμείς και οικογενειές μας, κοροϊδεύοντας μας ότι θα μας πληρώσουν σύντομα. Οι εργαζόμενοι της |
Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά (ΑΣΜΠ)
και το Χρονικό της Μέρας του Μετανάστη
Την Κυριακή 18.12.2011 ήταν Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη και της Μετανάστριας. Με αυτή την αφορμή, όπως κάνουμε τα τελευταία 6 χρόνια την ίδια μέρα, το ΑΣΜΠ πήρε την πρωτοβουλία εκδήλωσης στην κεντρική πλατεία του Πειραιά (πλατεία Κοραή), φέτος σε συνεργασία με δεκάδες μαθητές και μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου Πειραιά, που έκαναν επί βδομάδες πρόβες για να συνδράμουν με μια 3ωρη συναυλία.
Σκοπός της εκδήλωσης μας μεταξύ άλλων ήταν:
- να αναδειχθεί η κοινή μοίρα των Ελλήνων και Μεταναστών κατοίκων του Πειραιά και η ανάγκη συμμετοχής όλων στη ζωή της πόλης,
- να τονιστεί η ευρύτερη ανάγκη δράσεων αλληλεγγύης και συμφιλίωσης,
- και η συμπαράσταση μας στην ανάδειξη των σοβαρών προβλημάτων σίτισης και μεταφοράς των μαθητών του Μουσικού Σχολείου.
Έχοντας ολοκληρώσει με τις νόμιμες διαδικασίες*1, στήσαμε την Κυριακή 18.12.2011 μια ομπρέλα και δυο τραπεζάκια στα οποία υπήρχαν χειροποίητες, χριστουγεννιάτικες και μη, κατασκευές των μεταναστών/ριών μαθητών/ριών αλλά και των δασκάλων του ΑΣΜΠ, καθώς κι ένα τραπεζάκι με γλυκά και ποτά που προσφέρονταν στον κόσμο. Να σημειώσουμε εδώ ότι η μικροφωνική για την συναυλία ήταν ευγενική χορηγία μέλους μας και συνεθελόντριας, της κας Ρούλας Λιάτσου –τονίζουμε, ότι δεν είχαμε ούτε την υλική ούτε και την οικονομική συνεπικουρία του Δήμου μας σε κανένα επίπεδο. Τι να την κάνεις όμως την μικροφωνική όταν ο δήμος αργοπορούσε με το θέμα της ηλεκτροδότησής μας; Μετά από επανειλημμένα τηλεφωνήματα στο δήμο ήρθε τελικά το ρεύμα με μεγάλη καθυστέρηση και λόγω έλλειψης χρόνου δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε τις ανάλογες δοκιμές για την ποιότητα του ήχου. Η συναυλία των μαθητών, που ήδη ξεπάγιαζαν περιμένοντας, ξεκίνησε με καθυστέρηση και με αρκετά ηχητικά προβλήματα. Παρόλ’ αυτά τα παιδιά δεν «μάσησαν», έπαιξαν απτόητοι με ενθουσιασμό και κέφι!
Όμως… κι ενώ η εκδήλωση ήταν σε εξέλιξη, εμφανίζεται η Δημοτική Αστυνομία με μια μεζούρα στο χέρι, λέγοντας ότι καταλαμβάνουμε περισσότερο χώρο από τα έξι (!) τετραγωνικά που προέβλεπε (ορίστε;) ο Δήμος για μας (γρίφος: πόσα τ.μ. πιάνουν τρία στρογγυλά τραπεζάκια διαμέτρου 60εκατοστών και μια ομπρέλα; Ε, δεν μπορέσαμε να τα βρούμε με τα απλά μαθηματικά που μάθαμε στο σχολείο). Από κοντά και ο υπεύθυνος για την Δημοτική Αστυνομία κος Δαβάκης ζητώντας μας εκτός των άλλων -και με ρητή τηλεφωνική εντολή του ίδίου του Δημάρχου μας- να κατεβάσουμε τα πανό που είχαμε αναρτήσει στον περιβάλλοντα τοίχο του σιντριβανιού, γιατί κατά το γούστο του -και καπέλο του!- πρόσβαλλαν την αισθητική της πόλης. Μετά από απειλές ακόμη και για προσαγωγές, κατεβάσαμε τα πανό και τα κρατήσαμε στα χέρια μας, κάτι που δεν μπορούσαν να μας απαγορεύσουν. Παρόλα αυτά, επέμειναν επιτακτικά στις απαιτήσεις τους. Μη θέλοντας χρονιάρες μέρες να δημιουργήσουμε ένταση, νιώθοντας δε την ευθύνη της πολυπληθούς παρουσίας των μαθητών του Μουσικού και των γονιών τους, υποχωρήσαμε. Και τα δυο από τα τρία πανό κατέβηκαν, και τα τραπεζάκια περιορίστηκαν στα απαιτούμενα τετραγωνικά. Μα μένουν αναπάντητα τα ερωτήματα:
-λογοκρισία στον Πειραιά;
-καταπάτηση δικαιώματος ελεύθερης έκφρασης και κίνησης στις πλατείες;
-κατοχύρωση του αλαλούμ (με δεκάδες τσαντίρια στημένα στη πλ. Κοραή που προσφέρουν υποβαθμισμένη και πανάκριβη «διασκέδαση») ως η νέα γιορταστική μας αισθητική; Όπως επίσης αναπάντητος… κι ο γρίφος της μαθηματικής εξίσωσης με τη μεζούρα.
Οι μετανάστες-στριες και οι πρόσφυγες είναι ισότιμοι πολίτες που ζουν στις ίδιες δυσοίωνες συνθήκες, για να μην πούμε χειρότερες, μαζί με όλους εμάς. Πληρώνουν τα τέλη, τα χαράτσια, βιώνουν την ανεργία, τις περικοπές και τις πάσης φύσεως ταλαιπωρίες. Ενώ είναι υποχρέωση των δήμων μέσω των ΣΕΜ*2, -απ’ όσο γνωρίζουμε δεν έχει καν συγκληθεί ακόμη στον Πειραιά- να αναλάβει τον εορτασμό της Μέρας του Μετανάστη, ο Δήμος Πειραιά επέλεξε να εμποδίσει την πρωτοβουλία του ΑΣΜΠ με σαθρά και ανυπόστατα επιχειρήματα. Αντίθετα ο κόσμος του Πειραιά –επώνυμοι κι ανώνυμοι- μας καλοδέχτηκαν, οι περαστικοί έδειχναν ενδιαφέρον για τις δραστηριότητές μας και την μουσική εκδήλωση.
Φυσικά και καταλαβαίνουμε τις οικονομικές δυσκολίες, και του ίδιου του Δήμου και του εμπορικού κόσμου της πόλης μας, όμως να φτάσει εύκολα κι απλόχερα να παραχωρεί ολόκληρο το κέντρο της πόλης για κάθε είδους εμπορευματοποιημένη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένης και μιας τερατώδους και ενεργοβόρας πίστας παγοδρομίου, που διατυμπανίζει ως επίτευγμα το ότι «δεν κόστισε ούτε ένα ευρώ στον Δήμο»-, ενώ από την άλλη όχι μόνο να μην καλοδεχτεί την γιορτή του ΑΣΜΠ (εμείς τι του κοστίσαμε δηλαδή;) αλλά και να μας εμποδίσει, πάει πολύ. Οι εθελοντές δάσκαλοι δεν είμαστε αργόσχολοι, αλλά άνθρωποι του καθημερινού μόχθου με πολλαπλές υποχρεώσεις και παρόλ’ αυτά κάναμε τον χρόνο μας λάστιχο και για να συναντήσουμε 3 φορές πρωινά εργάσιμων ημερών τον κο δήμαρχο για την πολυπόθητη άδεια, αλλά και για να προετοιμάσουμε την εκδήλωση. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Δήμαρχος από την πλευρά του έχει υποσχεθεί και διατυμπανίζει! -πάλι προφορικά- την οικονομική ενίσχυση του ΑΣΜΠ, σε απάντηση πολλαπλών και επαναλαμβανόμενων αιτήσεων μας που είχαν προηγηθεί προς τον Δήμο Πειραιά εδώ και τρία χρόνια (μέχρι σήμερα που βγάζουμε αυτή την ανακοίνωση ενίσχυση δεν έχουμε δει, υποσχέσεις έχουμε ακούσει προφορικά και μόνον και από τον πρώην και από τον νυν δήμαρχο!) Δεν ξεχνάμε βεβαίως, ότι προς τιμήν του είναι ο μοναδικός δήμαρχος Πειραιά, που έχει παρευρεθεί στην ετήσια γιορτή αποφοίτησης του ΑΣΜΠ, τον Ιούνιο του 2011, οπότε αποφοίτησαν 153 μετανάστες ενήλικοι μαθητές, είχε δει τι δουλειά γίνεται και είχε πει τότε χαρακτηριστικά στον χαιρετισμό του: «…εδώ στον Πειραιά, μια πόλη που γνωρίζει από προσφυγιά… (οι μετανάστες) όχι μόνο δεν συμμετέχουν σε πράξεις βίας αλλά ασχολούνται με την γλώσσα και τον πολιτισμό… κι εδώ παράγουν πολιτισμό συνεπικουρούμενοι από ένα επιτελείο εθελοντών δασκάλων». …τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…
Ως Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά πρωτοβουλιακά αναλάβαμε να πραγματοποιήσουμε την εκδήλωση έχοντας στις τσέπες μας μόνο …αλληλεγγύη. Παρά τις παρενοχλήσεις της δημοτικής αστυνομίας και των επικεφαλής του δήμου Πειραιά, η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε περιπετειωδώς μεν, αλλά με επιτυχία. Ο κόσμος ήταν θετικός, παρά το κρύο οι περαστικοί σταματούσαν και μιλούσαν με τους μετανάστες και με τους δασκάλους του σχολείου, παρατηρούσαν τις χειροποίητες κατασκευές, δέχονταν με ευχαρίστηση τα κεράσματα και φυσικά χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό τους νυν και μελλοντικούς μουσικούς της πόλης μας. Όλοι; Όχι όλοι! Όλοι, εκτός από τον ίδιο τον δήμαρχο και την συνοδεία αντιδημάρχων, συμβούλων και συνοδών ασφάλειας, που πέρασαν κατά τις 2:00μμ. από την πλατεία, κι ενώ η συναυλία συνεχιζόταν …όχι, εκείνοι δεν στάθηκαν ούτε χαιρέτισαν την μοναδική μη εμπορευματοποιημένη εκδήλωση της ημέρας και προσπέρασαν βιαστικά…
Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι βαδίζει στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση του αδιέξοδου της εμπορευματοποίησης και της αλαλούμ αισθητικής. Αλληλεγγύη και συμφιλίωση είναι ο δρόμος μας κι αυτόν θα συνεχίσουμε!
*1 Από μεριάς μας είχε προηγηθεί γραπτή αίτηση από τις 5/12/11 και τρεις συναντήσεις μετά από προσκλήσεις του δήμαρχου και της αντιδημάρχου παιδείας κας Λαουλάκου, με τους συνεθελοντές μας (Φώτη, Κουήν, Ασλάμ). Η έγκριση μας δόθηκε δυο μόλις μέρες πριν την εκδήλωση από την κα Λαουλάκου μόνον προφορικά και ουχί γραπτά.
*2 Τα ΣΕΜ (Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών) κάθε δήμου οφείλουν -κατά το νόμο- να συνδράμουν στο μεγάλο θέμα της Ένταξης Μεταναστών. Ιδού η Ρόδος…
Οι φωτό είναι απο το : kafeneio.Το 132ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών βρίσκεται στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας, χτισμένο το 1970, όπου συγκεντρώνονται 4500 μαθητές/μαθήτριες, διαμοιρασμένοι σε 21 σχολεία (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, ΙΕΚ). Το σχολείο είναι δεκαθέσιο, λειτουργεί σε βάρδια και φοιτούν σ’ αυτό 180 παιδιά. Από αυτά περίπου το 72% είναι μαθητές και μαθήτριες από διάφορες χώρες και τα υπόλοιπα Έλληνες, παιδιά τα οποία στην πλειονότητά τους προέρχονται από φτωχές οικογένειες.
Ξέρουμε ότι ο δρόμος των «ενστάσεων» και των δικηγόρων είναι πιο απλός. Και δεν μας «ξεβολεύει». Ή ο αγώνας «των συνδικαλιστών - εκπροσώπων» που κάναμε για πολλά χρόνια τώρα. Αλλά αυτοί οι αγώνες είναι πια αναποτελεσματικοί. Και επιζήμιοι γιατί συντηρούν το κατά φαντασία «βόλεμα»…Και η συνδικαλιστική αριστερά πρέπει να δεί τις νέες συνθήκες, αυτού που χρόνια λέγαμε «χούντα της αγοράς»… Και να αντιληφθεί ότι οι χούντες φεύγουν με ξεσηκωμούς.
Ο δρόμος που προτείνουμε είναι δύσκολος. Θα χρειαστεί κόπο και χρόνο.
Πόσο κόπο και χρόνο όμως χάσαμε μέσα στα δύο τελευταία χρόνια;
Μια ομάδα εκπαιδευτικών μαζί με τους γονείς απο την ένωση συλλόγων Γονέων της Νίκαιας πήραν την πρωτοβουλία να δημιουργήσουν απογευματινά τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε σχολεία της Νίκαιας , βοηθώντας έτσι έμπρακτα της οικογένειες και τους μαθητές να τα βγάλουν πέρα σ αυτές τις δυσκολες συνθήκες . Πέρα απο τον καθημερινό αγώνα που δίνουν εκπαιδευτικοί και οργανωμένοι στο γονεικό κίνημα Γονείς για να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική που μας οδήγησε μέχρι εδώ επιτέλους συνενοήθηκαν και προχώρησεν σε αυτή την πρωτοβουλία . Ο δήμος Νίκαιας Ρέντη ανταποκρίθηκε στο αίτημα για παραχώρηση χώρου ( σχολικού κτηρίου) και υποστήριξη σε ότι άλλο πρακτικό χρειάζετε προχωράνε άμεσα μετά τις διακοπές των χριστουγέννων στην έναρξη των μαθημάτων . Ενα μεγάλο μπράβο τους αξίζει και είμαστε δίπλα τους σε ότι χρειαστούν .
η ανακοίνωση που μοιράζετε απο την Ενωση συλλόγων γονέων Νίκαιας στους μαθητές των Λυκείων .
Μέσα στις συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού που διαρκώς εντείνονται στην ελληνική κοινωνία μία ομάδα Εθελοντών Εκπαιδευτικών, σε συνεργασία με το Δήμο Νίκαιας - Ρέντη και την Ένωση Συλλόγων Γονέων Νίκαιας, αποφασίσαμε να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους σκληρά δοκιμαζόμενους συμπολίτες μας .
Τον πρώτο μήνα της νέας χρονιάς θα ξεκινήσουμε εντελώς δωρεάν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας (για τη Γενική Παιδεία αλλά και την Κατεύθυνση) στους μαθητές της Β΄ και Γ΄ Λυκείου.Το πρόγραμμα απευθύνεται κατά προτεραιότητα σε μαθητές οικογενειών με οικονομικά προβλήματα.Τα μαθήματα θα παραδίδονται μέσα στο χώρο του 1ου Λυκείου Νίκαιας και μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου. Οι ακριβείς ώρες και ημέρες θα οριστούν μετά τη συγκέντρωση των αιτήσεών σας.
την συμπαρασταση μας και την αλληλεγγύη όλων των φίλων και μελών του "κόντρα στο ρεύμα" που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας για να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στους απεργούς μεταφέραμε με την επισκεψή μας στο εργοστάσιο .Απεργία Χαλιβουργικής from ThePressProject on Vimeo.
Ποδοσφαιρικός αγώνας για την οικονομική ενίσχυση της μικρής Πηγής,
Μήπως τελικά οι "οπαδοί" μπορούν και αντιδρούν καλλίτερα .Το τελευταίο αντίο στο «Ντε Κούιπ»!
Ρίγος. Συγκίνηση. Αποθέωση. Είχαν παιχθεί μόλις 11 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα στο «Ντε Κούιπ» του Ρότερνταμ το μεσημέρι της Κυριακής στο μεγάλο ντέρμπι της Φέγενορντ με την Αϊντχόφεν.
Ξαφνικά σχεδόν 43.000 άνθρωποι ύψωσαν τα κασκόλ τους, σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και άρχισαν να τραγουδούν: «You will never walk alone».
Δεν ήταν μόνο οι οπαδοί της Φέγενορντ, αλλά και της μισητής αντιπάλου Αϊντχόφεν που το έκαναν. Το είχαν συνεννοηθεί μυστικά μέσω των φόρουμ τους. Είχαν αποφασίσει να αποχαιρετήσουν τον Ντγέι φαν Σουιλέκομ που ήταν η τελευταία φορά που θα βρισκόταν στο δεύτερο σπίτι του, το «Ντε Κούιπ». Το μίσος και η κόντρα των οπαδών είχαν ξεχαστεί για αυτή την ιδιαίτερη στιγμή.
Ο 60χρονος, πρώην οδηγός ταξί και φανατικός οπαδός της Φέγενορντ από τα γεννοφάσκια του, είχε μια τελευταία επιθυμία: Να βρεθεί στις εξέδρες του σταδίου για μία ακόμη φορά. Πριν από έξι εβδομάδες ο Ντγέι εισήχθη στο νοσοκομείο με τους γιατρούς να του λένε ότι έχει καρκίνο.
Μπήκε την επόμενη μέρα στο χειρουργείο, αλλά βγήκε άμεσα. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Του ανακοίνωσαν πως έχει ζωή για κάτι περισσότερο από 6-7 εβδομάδες. Η γυναίκα του, η 45χρονη Ρία, ζήτησε από τους οπαδούς της Φέγενορντ δύο εισιτήρια για το ντέρμπι.
Ανεργοι και οι δύο, με την ίδια να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, έχουν δώσει όλα τους τα χρήματα στα νοσοκομεία.
«Ο Ντγέι από μικρό παιδί είχε εισιτήριο διαρκείας, αλλά από τότε που έμεινε άνεργος δεν μπορούσε να αγοράσει. Γνωρίζοντας ότι η τελευταία του επιθυμία ήταν να δει την αγαπημένη του ομάδα, παρακάλεσα χωρίς να το γνωρίζει για δύο εισιτήρια» είπε συγκινημένη χθες η Ρία φαν Σουιλέκομ.
Τα εισιτήρια βρέθηκαν άμεσα και μάλιστα στα επίσημα, με τους οπαδούς της Φέγενορντ να ζητάνε από τους μισητούς αντιπάλους τους της Αϊντχόφεν να αποχαιρετήσουν μαζί τον Ντγέι. Και το έκαναν προκαλώντας ρίγος και συγκίνηση.
Οι κάμερες έπιασαν τον 60χρονο αγκαλιά με τη γυναίκα του, όρθιο και δακρυσμένο (και δεν ήταν ο μόνος), να κοιτάει αποσβολωμένος. Ηταν η τελευταία χαρά της ζωής του…
| | |
|
Εκδήλωση ενημέρωσης και αλληλεγγύης
"Θα γυρίσουμε μόνο αν νικήσουμε!"
Θα μιλήσουν απεργοί από την Ελληνική Χαλυβουργία
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, στις 6.00μμ
Χώρος πολιτισμού @Ρουφ Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18
δίκτυο εργαζομένων και ανέργων ΔΙΚΑΙΩΜΑ |
Η 3η του Δεκέμβρη παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία βρίσκει εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά με τις οικογένειες τους να ζουν στα όρια της εξαθλίωσης ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που προτάσσει τις ανάγκες των δανειστών της χώρας απέναντι σε αυτές της κοινωνίας. Πλέον στην ατζέντα της καθημερινότητας κάθε ατόμου με αναπηρία αποτυπώνεται με τραγικό τρόπο η συντριβή ακόμη και των όποιων ελλειμματικών κοινωνικών δομών υπήρχαν στο παρελθόν. Η δημοσιονομική κατάρρευση και κρίση της χώρας συνοδεύεται με την ταυτόχρονη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματααυτής της απαξίωσης:
Η πρόσφατη εφαρμογή του ΚΕΒΑ (κανονισμού εκτίμησης βαθμού αναπηρίας) που αυξάνει τα όρια χορήγησης παροχών σε φάρμακα από 67 σε 80% έχει άμεσο αποτέλεσμα να στέλνει στον θάνατο κυριολεκτικά τα άτομα με θαλασσαιμίαεφόσον δεν θα καλύπτονται οι μεταγγίσεις αίματος και η ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Εξ ίσου εφιαλτικό τοπίο διαμορφώνεται και με την οριζόντια μείωση των παροχών του Εθνικού οργανισμού παροχών υγείας (ΕΟΠΥ) που πλήττει θανάσιμα καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς.
Την ίδια στιγμή η ανεργία φτάνει σε ποσοστό 90% ενώ έχει εγκαταλειφθεί κάθε πολιτική κατάρτισης και απασχόλησης. Χαρακτηρηστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση των επιτυχόντων του Ν 2643/1998 που εδώ και 3 χρόνια βρίσκονται σε καθεστώς αβεβαιότητας και εμπαιγμού. Παρόμοια είναι η κατάσταση διάλυσης που υπάρχει στις εκπαιδευτικές και προνοιακές δομές με αποτέλεσμα την απόγνωση και την εξαθλίωση ενώ αυτή η τραγική πραγματικότητα συμπληρώνεται με την διαρκή υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
Θεωρούμε πως σε αυτές τις συνθήκες Καταστροφής της κοινωνικής συνοχής η απάντηση βρίσκεται στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής προστασίας που θα βασίζεται στην κοινωνική αλληλεγγύη, την ορθολογική διαχείριση των κοινωνικών δαπανών, στην πραγματική πάταξη της διαφθοράς, στην θέσπιση θεσμικού πλαισίου στην λειτουργία των μη κυβερνητικών οργανώσεων, καθιέρωση διαφάνειας και αξιολόγησης στις χρηματοδοτούμενες δράσεις.
Καλούμε τους πολίτες με αναπηρία και τις οικογένειες τους να προασπίσουν την ζωή και την αξιοπρέπεια τους αντιπαλεύοντας σθεναρά αυτή τηνπολιτική της βαρβαρότητας που θέτει στο περιθώριο τις ανάγκες της κοινωνίας. Καλούμε τα άτομα με αναπηρία μέσα από τους φορείς που συμμετέχουν να διατρανώσουν την αντίθεση τους σε αυτή την ανάλγητη κυβερνητική πολιτική.
Αθήνα 01/12/2011
Παρέμβαση αναπήρων πολιτών
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΑΣ
http://eidikonikaias.blogspot.com/
Ούτε οι συλλήψεις, ούτε τα δικαστήρια, ούτε οι συνεχείς απειλές, μπορούν να ανακόψουν το ρεύμα αντίστασης και μαζικής ανυπακοής στο άδικο χαράτσι της ΔΕΗ.
Χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα, δήμοι και αλληλέγγυοι κοινωνικοί φορείς δίνουν καθημερινά τη μάχη, ώστε να μην υπάρξει κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, κανένας άνθρωπος χωρίς θέρμανση, χωρίς φως.
Την Παρασκευή, δίδεται μια ακόμη κρίσιμη μάχη αυτή τη φορά στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ενδεχόμενο να καταπέσει το επαίσχυντο χαράτσι είναι πιθανό, καθώς έχουν προηγηθεί μια σειρά δικαστικές αποφάσεις, που δικαιώνουν τους πολίτες και ακυρώνουν στην πράξη την επέλαση του χαρατσιού.
