Η 3η του Δεκέμβρη παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρία βρίσκει εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά με τις οικογένειες τους να ζουν στα όρια της εξαθλίωσης ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που προτάσσει τις ανάγκες των δανειστών της χώρας απέναντι σε αυτές της κοινωνίας. Πλέον στην ατζέντα της καθημερινότητας κάθε ατόμου με αναπηρία αποτυπώνεται με τραγικό τρόπο η συντριβή ακόμη και των όποιων ελλειμματικών κοινωνικών δομών υπήρχαν στο παρελθόν. Η δημοσιονομική κατάρρευση και κρίση της χώρας συνοδεύεται με την ταυτόχρονη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματααυτής της απαξίωσης:
Η πρόσφατη εφαρμογή του ΚΕΒΑ (κανονισμού εκτίμησης βαθμού αναπηρίας) που αυξάνει τα όρια χορήγησης παροχών σε φάρμακα από 67 σε 80% έχει άμεσο αποτέλεσμα να στέλνει στον θάνατο κυριολεκτικά τα άτομα με θαλασσαιμίαεφόσον δεν θα καλύπτονται οι μεταγγίσεις αίματος και η ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Εξ ίσου εφιαλτικό τοπίο διαμορφώνεται και με την οριζόντια μείωση των παροχών του Εθνικού οργανισμού παροχών υγείας (ΕΟΠΥ) που πλήττει θανάσιμα καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς.
Την ίδια στιγμή η ανεργία φτάνει σε ποσοστό 90% ενώ έχει εγκαταλειφθεί κάθε πολιτική κατάρτισης και απασχόλησης. Χαρακτηρηστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση των επιτυχόντων του Ν 2643/1998 που εδώ και 3 χρόνια βρίσκονται σε καθεστώς αβεβαιότητας και εμπαιγμού. Παρόμοια είναι η κατάσταση διάλυσης που υπάρχει στις εκπαιδευτικές και προνοιακές δομές με αποτέλεσμα την απόγνωση και την εξαθλίωση ενώ αυτή η τραγική πραγματικότητα συμπληρώνεται με την διαρκή υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής ασφάλισης.
Θεωρούμε πως σε αυτές τις συνθήκες Καταστροφής της κοινωνικής συνοχής η απάντηση βρίσκεται στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής προστασίας που θα βασίζεται στην κοινωνική αλληλεγγύη, την ορθολογική διαχείριση των κοινωνικών δαπανών, στην πραγματική πάταξη της διαφθοράς, στην θέσπιση θεσμικού πλαισίου στην λειτουργία των μη κυβερνητικών οργανώσεων, καθιέρωση διαφάνειας και αξιολόγησης στις χρηματοδοτούμενες δράσεις.
Καλούμε τους πολίτες με αναπηρία και τις οικογένειες τους να προασπίσουν την ζωή και την αξιοπρέπεια τους αντιπαλεύοντας σθεναρά αυτή τηνπολιτική της βαρβαρότητας που θέτει στο περιθώριο τις ανάγκες της κοινωνίας. Καλούμε τα άτομα με αναπηρία μέσα από τους φορείς που συμμετέχουν να διατρανώσουν την αντίθεση τους σε αυτή την ανάλγητη κυβερνητική πολιτική.
Αθήνα 01/12/2011
Παρέμβαση αναπήρων πολιτών
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΑΣ
http://eidikonikaias.blogspot.com/ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ-ΡΕΝΤΗ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ
4 σχόλια:
δυστυχώς φίλε Κώστα τα πράγματα στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση πάνε απο το κακό στο χειρότερο. Κλείνουν σχολεία αντί να ανοίγουν . Φέτος είναι η πιό δύσκολη χρονιά απο όλες και όταν αρχίσουν οι εφεδρείες που έχουν ανακοινωθεί θα τελειώσουν όλα .Πάνε να τα κάνουν τα ειδικά [πολυαναπηρικά] δηλαδή όλοι μαζί και ότι κάτσει .Πρέπει να υπάρξει αντίδραση απο όλη την κοινωνία δεν μπορούν οι γονείς των αναπηρων παιδιών μόνοι τους .Η φωνή η δική σου φωνή στην έρημο!!δυστυχώς .Παρόλα αυτά ελπίζουμε,αγωνιζόμαστε , αντιστεκόμαστε .
ΦΥΣΙΚΆ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ.
Συγχαρητήρια φίλε "Πατέρα" για τη συνεχή ευαισθησία σου σε τέτοιου είδους ζητήματα.
Από Thomai Mavraki
Θέμα: “Ένα διαφορετικό ταξίδι........”
“Καλώς ήλθατε στην “Ολλανδία”....”
Όταν περιμένης παιδί, είναι σαν να σχεδιάζης το ονειρεμένο σου ταξίδι στην “Ιταλία”. Αγοράζεις μια σειρά από ταξιδιωτικούς οδηγούς και καταστρώνεις όμορφα σχέδια. Όλα σού φαίνονται συναρπαστικά....
Ύστερα από την αγωνιώδη προσμονή φτάνει επιτέλους η πολυπόθητη μέρα. Ετοιμάζεις τις βαλίτσες και ξεκινάς...
Μετά από ώρες πτήσης το αεροπλάνο ετοιμάζεται να προσγειωθή και η φωνή της αεροσυνοδού να σάς αναγγέλη:
-Καλώς ήλθατε στην “Ολλανδία”!
-“Ολλανδία”;;;!!! Τί εννοείτε; Κάποιο λάθος θα κάνετε!!! Εγώ έκλεισα για “Ιταλία”!!! Μια ζωή ολόκληρη περίμενα αυτό το ταξίδι.
Υπάρχει όμως μια αλλαγή στο πρόγραμμα πτήσης. Προσγειώθηκες στην “Ολλανδία” κι εδώ θα πρέπη να μείνης τώρα...
Θα πρέπη, λοιπόν, να βγής πάλι έξω και να προμηθευτής διαφορετικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς. Θα πρέπη να μάθης μια εντελώς διαφορετική ξένη γλώσσα. Θα γνωρίσης μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων, που κάτω από άλλες συνθήκες δε θα γνώριζες. Πρόκειται μόνο για ένα διαφορετικό μέρος, όπου όλα γίνονται πιο αργά από την “Ιταλία” και είναι λιγότερο λαμπερά.
Αφού ήδη είσαι κάποιο χρονικό διάστημα εδώ και κατάφερες να πάρης μια ανάσα, στρέφεις το βλέμμα σου γύρω και βλέπεις.....ότι η “Ολλανδία” έχει ανεμόμυλους, έχει τουλίπες, έχει τον Ρέμπραντ.....
Μερικοί άνθρωποι που γνωρίζεις έχουν έρθει κατ’ ευθείαν από “Ιταλία”, άλλοι προετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν ένα ταξίδι για εκεί. Και όλοι μιλούν για αυτήν την όμορφη χώρα.
Για το υπόλοιπο της ζωής σου θα λές: “Σ’ αυτήν την χώρα είχα σκοπό να ταξιδέψω κι εγώ. Έτσι σχεδίαζα.”
Ο πόνος και η απογοήτευση για το χαμένο σου όνειρο δεν θα σταματήση να σε ακολουθή, γιατί η χαμένη αυτή επιθυμία ήταν πολύ σημαντική για σένα.
Αν όμως το υπόλοιπο της ζωής σου συνεχίζης να πενθής για το ότι δεν κατάφερες να πάς στην “Ιταλία”, δεν θ’ αποκτήσης ποτέ την ικανότητα να γευτής και ν’ απολαύσης τις όμορφες και πολύτιμες εμπειρίες, που έχει να σού προσφέρη η “Ολλανδία”.
Emily Perl Kingsley
Δημοσίευση σχολίου