Η εγκατάλειψη της «Μαργαρίτας»

Η εγκατάλειψη της «Μαργαρίτας» Το δυσάρεστο είναι πως αυτή τη στιγμή εγώ και οι συνάδελφοι μου είμαστε απλήρωτοι εδώ και πεντέμισι μήνες. Βιώνουμε την απόλυτη ακύρωση από το Κράτος Της Ειρήνης Παπαζαφειροπούλου Το «Μαργαρίτα» ιδρύθηκε το 1979 με την πρωτοβουλία μιας μητέρας ενός παιδιού που γεννήθηκε με σύνδρομo Down, καλύπτοντας το κενό της κρατικής πρόνοιας προς τα άτομα με νοητική υστέρηση. Είναι ένα Εξειδικευμένο Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης και Απασχόλησης για νέους και νέες με ελαφρά και μέση νοητική υστέρηση. Φιλανθρωπικός μη κερδοσκοπικός Οργανισμός που έχει στόχο να δώσει εκπαίδευση, ειδική κατάρτιση και να βοηθήσει τους εξυπηρετούμενους του να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και είναι βραβευμένο από το Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Σήμερα οι υπηρεσίες του «Μαργαρίτα» παρέχονται δωρεάν. Μ΄ αυτόν τον τρόπο συνεχίζουν να καλύπτονται τα κενά της κρατικής πρόνοιας. Το δυσάρεστο είναι πως αυτή τη στιγμή εγώ και οι συνάδελφοι μου είμαστε απλήρωτοι εδώ και πεντέμισι μήνες. Βιώνουμε την απόλυτη ακύρωση από το Κράτος. Το γεγονός του να μην λαμβάνουμε τους μισθούς μας ανά μήνα, δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, το αντιμετωπίζουμε εδώ και 3 με 4 χρόνια. Παρόλα αυτά, εμείς εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην εργασία μας και λειτουργούμε το «Μαργαρίτα» γιατί γνωρίζουμε πως το να κλείσουν οι πόρτες ενός Κέντρου μας στους πρώτους που θα έχει αρνητική επίπτωση θα είναι στους εξυπηρετούμενους του. Και δεν θέλω να σκεφτώ ότι μπορεί να είναι και στους μόνους… Το Κράτος, χρησιμοποιώντας την ταμπέλα Οικονομική Κρίση, μειώνει συνέχεια την επιχορήγηση που έδινε μέχρι το 2009 (σημειώνοντας εδώ ότι ήταν μόνο το 40% του προϋπολογισμού του Κέντρου). Για το 2010 δεν κατέβαλε ποτέ ολόκληρη τη τελευταία δόση (έδωσε τη μισή). Με άλλα λόγια -διπλωματικά- λέει : • Ζητήστε χρήματα από τους γονείς • Απολύστε προσωπικό • Κλείστε το • Βρείτε μόνη σας λύση Πεντέμισι μήνες απλήρωτοι εργαζόμενοι που έχουν υποστεί μείωση μισθού, μέσα σε αυτό το διάστημα, με οικογένειες και όλες τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται αυτό. Πεντέμισι μήνες απλήρωτοι και ένα Υπουργείο Υγείας, το οποίο μέχρι στιγμής (Μάρτιος 2011) δεν έχει αποφασίσει ακόμα λόγω του Καλλικράτη, σε τίνος την αρμοδιότητα ανήκουμε, Περιφέρεια ή Δήμο. Πεντέμισι μήνες απλήρωτοι και με αβεβαιότητα για το αύριο της εργασίας μας. Χωρίς κανέναν υπεύθυνο. Χωρίς κανέναν αρμόδιο. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να χαμογελάσω καθώς φαντάζομαι την εικόνα του Πόντιου Πιλάτου να νίπτει τα χέρια του και απέναντι του να έχει τους νέους και τις νέες που σήμερα και κάθε πρωί ξεκινούν για το «Μαργαρίτα». Αύριο όμως…