Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα των ΜΜΜ

Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα των ΜΜΜ

ΔΕΝ θΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

Τις τελευταίες μέρες, και ενώ οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης έχουν εξαπολύσει μια συκοφαντική εκστρατεία για να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των απεργών, είτε λέγοντας ότι ταλαιπωρούν τούς λιγότερο εύπορους πολίτες, είτε βαφτίζοντας τα δίκαια αιτήματα των απεργών «συντεχνιακά συμφέροντα». Συνηθισμένη τακτική, την οποία ακολουθούν σε κάθε μεγάλη κινητοποίηση ή απεργία η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές επιλογές και ακυρώνει έμπρακτα το σλόγκαν «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση και προκειμένου να βρουν άλλοθι για να καταργήσουν το δημόσιο χαρακτήρα των συγκοινωνιών –που αποτελεί κοινωνικό αγαθό και είναι δικαίωμά μας- χρησιμοποιούν κατ’ επανάληψη τους παρακάτω μύθους, που εύκολα μπορεί κάποιος να καταρρίψει:

Μύθος 1ος: Για τα ελλείμματα φταίνε οι εργαζόμενοι

Το ελληνικό δημόσιο έχει την υποχρέωση να καλύπτει το ίδιο αντισταθμιστικά τα φυσιολογικά ελλείμματα των δημόσιων συγκοινωνιών που δημιουργούνται από την φθηνή τιμή των εισιτηρίων. Από το 2004 όμως, και μέχρι σήμερα, τόσο τα υπουργεία όσο και το ίδιο το κράτος, ουδέποτε στάθηκαν συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα τα Υπουργεία να οφείλουν μόνο στην ΕΘΕΛ τα εξής ποσά έως το 2008:

- Υπουργείο Εργασίας 770.000 €

- Υπουργείο Υγείας 140.000.000 €

- Υπουργείο Παιδείας 275.000.000€

- Υπουργείο Εθνικής Άμυνας 1.140.000 €

- Υπουργείο Προστασίας Πολίτη 550.000 €

- Υπουργείο Πολιτισμού 2.000.000€

- Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας 1.400.000 €

Συνολικά οφείλεται στον όμιλο ΟΑΣΑ το ποσό των 2 δις 700 εκατ. € για αντισταθμιστικές καταβολές (επιδότηση μειωμένου εισιτηρίου ή δωρεάν μετακίνησης), η οποία κι έχει θεσμοθετηθεί με νόμο από το 1998.

Για να καλύψει τα έξοδα λειτουργίας του, ο όμιλος ΟΑΣΑ εξαναγκαζόταν από τις ίδιες τις κυβερνήσεις να δανείζεται με υψηλά επιτόκια από ιδιωτικές τράπεζες, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά επιβαρυνόμενος ο ίδιος ο όμιλος τα τοκοχρεολύσια σε ποσό που ανέρχεται στο 1δις 200 εκατ. €.

Μύθος 2ος: Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΑ είναι υψηλόμισθοι

Ένας εργαζόμενος της ΕΘΕΛ με 15 χρόνια προϋπηρεσία χωρίς οικογενειακά επιδόματα, παίρνει μόλις 1250 €, ποσό το οποίο μπορεί να αυξηθεί μόνο εάν ο εργαζόμενος δουλεύει όλες τις μέρες ανάπαυσής του (στα ρεπό), κάτι που εξαναγκαστικά γίνεται στην ΕΘΕΛ λόγω έλλειψης προσωπικού.

Μύθος 3ος: Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΑ είναι υπεράριθμοι

Μόνο από την ΕΘΕΛ λείπουν 1200 οδηγοί και 200 τεχνικοί, το 35% των τρόλεϊ μένουν ακινητοποιημένα στα αμαξοστάσια γιατί δεν υπάρχουν οδηγοί, ενώ υπάρχουν και καθυστερήσεις στα δρομολόγια του ΜΕΤΡΟ (από ανά 2’ γίνονται ανά 5-7’ σε ώρες αιχμής), λόγω ελλείψεως προσωπικού.

Μύθος 4ος: Το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να επιδοτεί τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ

Το ελληνικό δημόσιο επιδοτεί (από τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου) τις ιδιωτικές εταιρίες ακτοπλοΐας, την AEGEAN του Βγενόπουλου και τον ιδιωτικό ΟΑΣΘ. Εντυπωσιακό είναι ότι ενώ ο ΟΑΣΑ διαθέτει πάνω από 2.000 λεωφορεία ΕΘΕΛ, τα τρόλεϊ, το μετρό, τον ΗΣΑΠ και το τραμ, επιδοτείται σε ετήσια βάση με το ποσό των 114.413.344€, σε αντίθεση με τον ιδιωτικό ΟΑΣΘ στην Θεσσαλονίκη που με μόλις 600 λεωφορεία επιδοτείται με 111.822.510€. Άρα είναι ολοφάνερο και ξεκάθαρο ότι πρόκειται για πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που σκοπό έχουν την απαξίωση των δημόσιων συγκοινωνιών και την ενίσχυση των ιδιωτικών.

Μύθος 5ος: Υπάρχει διάκριση στην τιμή των εισιτηρίων για όσους χρησιμοποιούν τα μέσα για μία διαδρομή και όσους είναι αναγκασμένοι να κάνουν πολλαπλές διαδρομές

Το διπλό καθεστώς των εισιτηρίων αποτελεί την μεγαλύτερη κοροϊδία. Τα υποτιθέμενα «φτηνά» εισιτήρια των 1,20 ευρώ θα είναι πρακτικά άχρηστα. Ήδη ο ΟΑΣΑ περικόπτει δρομολόγια και γραμμές, µε στόχο «τη σύνδεση µε τους σταθμούς των μέσων σταθερής τροχιάς και ταυτόχρονη περικοπή του τμήματος της διαδρομής τους που διέρχεται από το κέντρο της Αθήνας», όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση στις 30 Δεκεμβρίου.

Το παράλογο στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτοί που «ενδιαφέρονται» για την ταλαιπωρία των λιγότερο εύπορων πολιτών, αυτοπαρουσιάζονται ως υπερασπιστές της κοινωνίας τη στιγμή που συμβάλλουν στη μείωση των εισοδημάτων, κατακερματίζουν κάθε εργασιακό και ανθρώπινο δικαίωμα και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών. Ήδη έχουν αποφασίσει να αυξήσουν τα εισιτήρια από 1η Φλεβάρη κατά 40% (συνολική αύξηση 75% στην τιμή των εισιτηρίων τα τελευταία δύο χρόνια) και να καταργήσουν δρομολόγια και γραμμές, ως μη κερδοφόρες, αναγκάζοντας τους επιβάτες να περιμένουν με τις ώρες στις στάσεις ή να μετακινούνται με ταξί. Παράλληλα, ανοίγουν την πόρτα σε ιδιώτες να αναλάβουν τον έλεγχο στις αστικές συγκοινωνίες, καταργώντας με αυτό τον τρόπο τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα των μεταφορών. Και φυσικά κανένας δεν μιλάει για την ταλαιπωρία που περιμένει τους επιβάτες από το ξεπούλημα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τα αυξημένα τιμολόγια και τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες που θα παρέχουν οι ιδιώτες, όπως ήδη γίνεται σήμερα με τις συγκοινωνίες στην Θεσσαλονίκη ή με τις επιχορηγούμενες ακτοπλοϊκές γραμμές σε ιδιώτες, με τα σάπια καράβια και τα ακριβά εισιτήρια.

Τι μένει σε εμάς να κάνουμε; Να δείξουμε έμπρακτα την εναντίωση μας στην εμπορευματοποίηση του κοινωνικού αγαθού της μεταφοράς, από την οποία κερδισμένα θα είναι και πάλι τα ιδιωτικά συμφέροντα. Να υποστηρίξουμε τον δημόσιο χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Να ενωθούμε μαζί με τους απεργούς, γιατί ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων μας. Από 1η Φλεβάρη, αρνούμαστε να πληρώσουμε εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς, λόγω της ληστρικής αύξησης της τιμής του. Τα ελλείμματα που δημιούργησαν αυτοί, δεν θα τα πληρώσουν ούτε οι εργαζόμενοι ούτε οι πολίτες. Δεν μας μένει τίποτε άλλο:

«Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ»!