Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Τούτες τις μέρες....

Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει
Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα
Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος

Πιο κοντά, πιο κοντά
μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους

Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους
έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά
Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν
απ' τη βροχή και την από στάση
Η ανάσα τους είν' ο καπνός ενός τραίνου
που πάει μακριά, πολύ μακριά
Κουβεντιάζουν
και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας
γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της
κι ακούει

Πιο κοντά, πιο κοντά
Τούτες τις μέρες...
Πιο κοντά, πιο κοντά...

Γ.Ρίτσος( Πόσο επίκαιρος δυστυχώς)

3 σχόλια:

rita είπε...

Καλά που υπάρχου και οι ποιητές .

blackbedlam είπε...

Πάντως εγώ είμαι εδώ και το έχω καταθέσει και άλλη φορά.
Όχι ότι μπορώ πολλά αλλά δηλώνω παρούσα.

Που πάει να πει σ΄αυτήν την γλώσσα την βουβή:
Βαστάω γερά κρατάω καλά.

Και παρακάτω:

Μες τις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι.

Ακόμα και τον χαμό μας,πανηγύρι θα τον κάνουμε.Έτσι που βλέποντας μας
οι άλλοι,τρομαγμένοι να λένε:
Βρε τείνε τούτοι εδώ και να τρέχουν να κρυφτούν.

Γιάννης Κ. είπε...

Και κάτι άλλο .. Και να επιτέλους που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα ήσυχα και απλά .Καταλαβαινόμαστε τώρα ...αλήθεια καταλαβαινόμαστε η είμαστε πάλι μετά απο όλ αυτά που μας συμβαίνουν ξανά στην αρχή ;
Τι λές Κώστα ;