«Άσε εμένα. Την πλατεία!»

Όταν το εγώ γίνεται εμείς, δεν υπάρχει εμπόδιο ή δυσκολία που δεν γίνεται να ξεπεραστεί. Αυτό αποδείχτηκε και στις μεγαλειώδης συγκέντρωση-περικύκλωση της Βουλής στις 15/6. Όλη η Αθήνα συγκλονίστηκε από την μαζικότητα, την ορμή, την αποφασιστικότητα, την αισιοδοξία του κόσμου που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας απαιτώντας να φύγει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να πάρει μαζί της την τρόικα, το Μνημόνιο και το Χρέος.

Χορεύουμε, τραγουδαμε και αντιστεκόμαστε…
Ενώ τα ΜΑΤ έριχναν παντού χημικά και χτυπούσαν, εμφανίζεται ένας λυράρης και αρχίζει να παίζει στην πλατεία. Το κλίμα αλλάζει, εκατοντάδες άνθρωποι αρχίζουν να χορεύουν και άλλοι χτυπάνε παλαμάκια. «Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίμια και αγριμάκια μου» ήταν δύο από τα τραγούδια που όλος ο κόσμος τραγουδούσε σε πανηγυρικό κλίμα κάτω από συνεχή βροχή ασφυξιογόνων. Ο λαός γιόρταζε την αντίσταση του.

«Άσε εμένα. Την πλατεία!»
«Κάποια στιγμή είδα μπροστά μου μια ηλικιωμένη κυρία σε άσχημη κατάσταση. Προθυμοποιήθηκα να την βοηθήσω, σήκωσε το κεφάλι της κάνοντας μια προσπάθεια να με κοιτάξει, δεν κατάφερε να ανοίξει τα μάτια της, με ευχαρίστησε και είπε: “Άσε εμένα παιδί μου, κοίτα μην μπουν στην πλατεία, μόνο αυτή μας απόμεινε”».

Λαός Ανέστη…
Μετά την επέλαση των ΜΑΤ το μεγάφωνο καλούσε τον κόσμο να καθαρίσει την πλατεία. Ανθρώπινες αλυσίδες μετέφεραν εκατοντάδες μπουκαλάκια, από το σιντριβάνι όπου τα γέμιζαν προς τα σημεία που γινόταν καθαριότητα. Πολλοί δεν καταλάβαιναν αλλά όταν έμπαιναν στο νόημα ένα πλατύ χαμόγελο αλλά και βούρκωμα εμφανιζόταν στα πρόσωπα τους. Λαός Ανέστη…

http://e-dromos.gr

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 48 ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ & ΤΕΤΑΡΤΗ
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕΝ ΦΥΓΟΥΝ
Ο ΛΑΟΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ