μπήκαν ξημερώματα σαν τους Γερμανούς

Μπήκαν Ξημερώματα σαν τους Κλέφτες

Η Πλατεία Είμαστε Εμείς Και Είμαστε Παντού

Συγκέντρωση στις 6μ.μ στην Πλατεία Συντάγματος

Σαν τους κλέφτες, που τρέμουν τη δημόσια αιδώ και κατακραυγή λίγο μετά τις 4 το πρωί αστυνομικές δυνάμεις, εισαγγελέας και συνεργεία του Δήμου Αθηναίων εισέβαλαν στην πλατεία Συντάγματος, άρχισαν να καταστρέφουν τη μία σκηνή μετά την άλλη, αλλά και τις υποδομές των ομάδων. Προέβησαν σε 13 προσαγωγές από τις οποίες τουλάχιστον 8 έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις. Όπως ακριβώς οι “γαλατάδες” της εποχής του αστυνομικού κράτους και της χούντας. Καταγγέλουμε την απαγόρευση της επικοινωνίας με τους δικηγόρους όσων κρατούνται στο Α.Τ. Ομόνοιας (για αυτό και δεν υπάρχει ακόμα ακριβής εικόνα για τον αριθμό και τα στοιχεία των συλληφθέντων).

Από τα χέρια τους οι αγωνιστές που παρεβρίσκονταν εκεί, αντιστεκόμενοι, έσωσαν ότι μπορούσαν και κινηματογράφησαν τις “σκηνές απείρου κάλλους” μιας σιδερόφραχτης και δειλής δημοκρατίας και μιας δικαιοσύνης που λειτουργεί με βάση τους νόμους της νύχτας.

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους:

Η πλατεία είμαστε όλοι εμείς, οι χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι που στέκονται όρθιοι απέναντι σε μια κυνική, αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, διεφθαρμένη οικονομική και πολιτική εξουσία που απελπισμένη μπροστά στην αποτυχία της προσπαθεί να σωθεί με κάθε τρόπο.

Δεν θα γίνουμε εμείς τα θύματα της.

Δεν φοβόμαστε, δεν υποκύπτουμε.

Τους πληροφορούμε πως πλανούνται οικτρά αν νομίζουν ότι “καθαρίζοντας” και κάνοντας φρούριο την πλατεία Συντάγματος θα προφυλαχτούνε. Υπάρχουν δεκάδες πλατείες πλέον παντού στην Αθήνα, εκατοντάδες πλατείες πλέον παντού στην Ελλάδα. Είμαστε σε κάθε γειτονιά, μαζί με κάθε κάτοικο αυτής της χώρας.

Είμαστε τα εκατομμύρια της κοινωνίας κόντρα σε μία χούφτα διεφθαρμένους και υποτελείς εντολοδόχους που πουλάνε τζάμπα μαγκιά με τους μισθοφόρους της εξουσίας.

Είμαστε παντού.

Και ότι και να κάνουν δεν μπορούν να μας διώξουν. Οι δρόμοι και οι πλατείες, όπως οι δουλειές, οι παραγωγικές δομές, ο πλούτος αυτής της χώρας και τα δικαιωμάτα μας ανήκουν σε εμάς. Αυτά δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε να τα πάρουμε στα χέρια μας.

Το είπαμε, το ξαναλέμε και το εννοούμε:

Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν.

Όλοι στην πλατεία Συντάγματος σήμερα Σαββάτο 30 Ιουλίου, στις 6 μ.μ.

Η τρομοκρατία της Χούντας κυβέρνησης – τρόϊκας – μνημονίου δεν θα περάσουν.

Δεν μας φοβίζετε. Μας εξοργίζετε.

Συνεχίζουμε ειρηνικά – αποφασιστικά – δημιουργικά.

Η Αθήνα μυρίζει μπαρούτι!

Η Αθήνα αποπνέει θάνατο. Χιλιάδες μαγαζιά κλειστά, με κιτρινισμένους απλήρωτους λογαριασμούς κάτω από τις πόρτες, σκόνη και παρατημένα ράφια, άδεια. Ζωές που πέρασαν. Δεκάδες μελαμψοί νεαροί με καροτσάκια, άχρηστα πλέον στα σουπερμάρκετ αφού κανένας δεν τα χρησιμοποιεί για τα λιγοστά του ψώνια, μαζεύουν τα παλιοσίδερα μιας κοινωνίας που σκουριάζει ραγδαία. Η μόνη ανακύκλωση που επιβιώνει στην πόλη.

Στον ηλεκτρικό, στους δρόμους και στις καφετέριες, λιγόστεψαν τα παιδάκια που πουλάνε λουλούδια και πολλαπλασιάστηκαν οι ζωντανοί νεκροί που για μια μικρή βοήθεια δηλώνουν ότι μόλις αποφυλακίστηκαν, ότι είναι στην απεξάρτηση ή ότι είναι φορείς του aids.
Στην Ακαδημίας, τη Χαριλάου Τρικούπη, την Μπουμπουλίνας, την Ιπποκράτους, τη Βασιλίσσης Σοφίας, στα πιο κεντρικά σημεία, αργόμισθοι μπάτσοι με ασπίδες αντί για γλάστρες.
Κατεβασμένα ρολά, σκουπίδια, μπουκάλια, κλούβες, ανάπηροι ζητιάνοι, ναρκομανείς, πόρνες και χιλιάδες περαστικοί με σινιέ τσάντες από πεζοδρόμια και κολόνιες από προσφορές περιοδικών που βιάζονται να απομακρυνθούν. Μια πόλη άρρωστη που δεν μπορεί πια να κρυφτεί.
Η Αθήνα μυρίζει μπαρούτι. Είναι μια πόλη που παντού υπάρχουν εκρηκτικά. Σαν της Κύπρου, εύφλεκτα. Ζωσμένα πάνω σε ανθρώπους. Καθώς η πίεση πάνω στον πολίτη αυξάνεται όλο και περισσότερο από την αφαίρεση των δικαιωμάτων του, τη μείωση των αμοιβών του, την απαξίωση των περιουσιακών του στοιχείων, την απώλεια της δουλειάς του, τον αποκλεισμό του από τις αποφάσεις και την καταρράκωση της αξιοπρέπειάς του, η θερμοκρασία ανεβαίνει επικίνδυνα. Οι εστίες ανάφλεξης απλώνονται οριζοντίως και καθέτως. Δεήτες, φαρμακοποιοί, ταξιτζήδες, συμβασιούχοι, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, οικοδόμοι, μικρομαγαζάτορες, άνεργοι και πολλές άλλες πολυπληθείς ομάδες κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Και οι πιτσιρικάδες, τα νέα παιδιά χωρίς ορατό μέλλον, θύματα της πιο βίαιης ενηλικίωσης από τη δεκαετία του ’40.

Μικρές μόνο αναφλέξεις έχουν εκδηλωθεί μέχρι τώρα. Αλλά τα κοινωνικά κοντέινερ φουσκώνουν. Χωρίς κανένας να ξέρει πότε και από ποιο μπορεί να ξεκινήσει η σπίθα που θα μεταδοθεί αστραπιαία στα υπόλοιπα, θα τα ενώσει πύρινα και θα γίνει το μεγάλο μπαμ. Τρία χρόνια θερμαίνονταν τα κοντέινερ στην Κύπρο. Κι εκεί, ανησυχούσαν μόνο δυο-τρεις άνθρωποι. Οι άλλοι, οι πολλοί, δεν ανησυχούσαν, ούτε έβλεπαν, ούτε άκουγαν.

Εδώ η εξουσία φοβάται και προετοιμάζεται. Ενώ κάνει μαζικές απολύσεις, μόνο αστυνομικούς προσλαμβάνει κατά χιλιάδες! Για πυροσβέστες των αναφλέξεων. Αλλά όταν έρθει η ώρα και σκάσουν όλα τα κοντέινερ μαζί, ίσως η πόλη να αναζωογονηθεί!
edromos.gr

η αποδόμηση του δημόσιου σχολείου συνεχίζετε.

Χιλιάδες συνταξιοδοτήσεις, ελάχιστοι διορισμοί

Με τεράστιες ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία θα ξεκινήσει και φέτος η σχολική χρονιά, αφού η υπουργός ανακοίνωσε μόνο 600 προσλήψεις εκπαιδευτικών!

MotionTeam

Για άλλη μια χρονιά, η σχολική χρονιά αναμένεται να ξεκινήσει με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία. Η υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας χθες σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ είπε ξεκάθαρα ότι φέτος θα γίνουν μόνο 600 προσλήψεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πριν από ένα μήνα περίπου, στη Βουλή, η ίδια είχε πει ότι οι φετινές προσλήψεις δεν θα ξεπερνούν τις 3.500 και τώρα ο αριθμός αυτός κατέβηκε στις 600!

Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις εκπαιδευτικών. Σύμφωνα με την υπουργό Παιδείας ήδη το 2010 και το 2011 έχουν συνταξιοδοτηθεί 23.000 εκπαιδευτικοί, χωρίς να υπολογίζονται αυτοί που θα συνταξιοδοτηθούν αυτήν την περίοδο. Χαρακτηριστικά, η ΔΟΕ εκτιμά σε 11.000 τους εκπαιδευτικούς που θα ζητήσουν τη συνταξιοδότησή τους μέχρι τις 10 Αυγούστου.

Το πρόβλημα με τα κενά στα σχολεία, όμως, φαίνεται ότι θα είναι ακόμα μεγαλύτερο, δεδομένου ότι θα μειωθούν κατά πολύ και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που θα κληθούν στα σχολεία. Σύμφωνα με την προ μηνός σχετική τοποθέτηση της υπουργού, θα μειωθεί πάνω από 50% ο αριθμός των αναπληρωτών και σύμφωνα με πληροφορίες της ΔΟΕ οι προσλήψεις αναπληρωτών φέτος δεν θα ξεπεράσουν τις 6.000, ενώ πέρσι είχαν διοριστεί συνολικά 16.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί.

Αν συνυπολογίσουμε όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι η σχολική χρονιά θα αρχίσει με χιλιάδες κενά στα σχολεία. Αρκεί να θυμίσουμε ότι πέρσι το Σεπτέμβρη, με ανάλογο αριθμό συνταξιοδοτήσεων και μεγαλύτερο αριθμό προσλήψεων (περίπου 2.700 προσλήψεις είχαν ήδη γίνει) τα κενά σε νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια ξεπερνούσαν τα 7.500 κι αυτό σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του υπουργείου.

Πρόθεση της κυβέρνησης, για τα κενά που γνωρίζει ότι θα δημιουργηθούν, είναι είτε να καλυφθούν με πληθώρα ωρομισθίων, δηλαδή εργαζομένων - λάστιχο ή με άλλους τρόπους... Θυμίζουμε ότι η υπουργός στην ομιλία της στη Βουλή στις 20 Ιούνη είχε κάνει λόγο ακόμα και για εθελοντική εργασία συνταξιούχων εκπαιδευτικών στα σχολεία(!), ενώ ήδη έχει ανοίξει η όρεξη δημάρχων να «συμβάλουν» στο θέμα προσλαμβάνοντας άνεργους εκπαιδευτικούς μέσω των προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας» με πεντάμηνες συμβάσεις, ψίχουλα αποδοχών, μειωμένα δικαιώματα και διαρκή ομηρία.

Πέρα από τα τεράστια προβλήματα που θα δημιουργηθούν στα σχολεία, η δραματική μείωση των διορισμών έχει επιπτώσεις και σε ένα μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που βρίσκονται εν αναμονή διορισμού και αντιλαμβάνονται ότι για άλλη μια χρονιά θα αναγκαστούν να περιφέρονται ελαστικά εργαζόμενοι, έχοντας οι περισσότεροι ήδη χρόνια στην πλάτη τους ως αναπληρωτές, έχοντας περάσει μια και δυο φορές διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, έχοντας προσπαθήσει ενδεχομένως να κάνουν έναν οικογενειακό προγραμματισμό, αλλά ζώντας για χρόνια στην αβεβαιότητα.

νέα ιθάκη 37, σωφρονιστικά..οράματα

http://yannis-ioannou.com/

ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ..

Συγκλονιστική επιστολή μιας μάνας που αποκαλύπτει τη γύμνια των δομών Πρόνοιας

Η Γεωργία Τσούμπα είναι Φίλη μας μητέρα διδύμων αυτιστικών παιδιών, ενώ τελευταία έχασε το σύζυγό της από καρκίνο.

Εδώ και 20 χρόνια δίνει έναν τιτάνιο αγώνα για να παιδιά της, καθώς δεν«υπάρχουν δημόσιες δομές και υπηρεσίες για να υποστηρίζουν το νέο ζευγάρι, τη μητέρα που μεγαλώνει ανάπηρα παιδιά»

Με την Γεωργία γνωριστήκαμε μέσα στην Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και δώσαμε αγώνα για τα προβλήματα των Αυτιστικών Παιδιών , η Γεωργία συνεχίζει όπως όλοι μας να δίνει τον Αγώνα της παλεύοντας καθημερινά με Αξιοπρέπεια και την δύναμη .

Η ανοιχτή επιστολή της προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο αποτελεί κατάθεση ψυχής της μάνας που βρίσκεται σε απόγνωση.

Μεταξύ των άλλων η Γεωργία Τσούμπα γράφει στην επιστολή της:

«

Είκοσι χρόνια τώρα, μόνη μου τα περισσότερα από αυτά, προσπαθούσα να κατακτώ τους τρόπους και τα μέσα για να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου. Προσπαθούσα και προσπαθώ να βρω ποια δημόσια δομή είναι κατάλληλη για την ξεχωριστή περίπτωση του καθενός από τα δύο μου παιδιά. Γιατί μπορεί τα παιδιά μου να είναι δίδυμα με αυτισμό, αλλά ο Αγγελος έχει βαρύ αυτισμό και νοητική υστέρηση, ενώ ο Νίκος έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (σύνδρομο Asperger). Δημόσιες δομές και υπηρεσίες δεν υπήρχαν, ούτε υπάρχουν για να υποστηρίζουν το νέο ζευγάρι, τη μητέρα που μεγαλώνει ανάπηρα παιδιά.

Αναζητούσα και αναζητώ μόνη μου τις λύσεις με τη βοήθεια φίλων. Προσπαθούσα να εκπαιδευτώ η ίδια και ταυτόχρονα πλήρωνα, όπως και ο πατέρας των παιδιών, τεράστια ποσά από την τσέπη μας για τις ανάγκες εκπαίδευσης, θεραπείας και αποκατάστασης των παιδιών μας. Το σπίτι μου είχε μετατραπεί τα απογεύματα σε ένα μικρό εκπαιδευτικό κέντρο. Το 2000 το υπουργείο ανακοίνωσε την παράλληλη στήριξη, δηλαδή στην περίπτωση παιδιού με μαθησιακή δυσκολία - αναπηρία να διορίζεται ειδικός εκπαιδευτικός για να στηρίζει το παιδί μέσα στο κοινό σχολείο. Εκανα αίτηση και εγώ για την παράλληλη στήριξη του Νίκου. Ο Νίκος τέλειωσε το Δημοτικό, τέλειωσε το Γυμνάσιο και παράλληλη στήριξη δεν έλαβε!!! Για τον Αγγελο, αφού περιπλανήθηκα από κέντρο σε κέντρο, σε δημόσια και ιδιωτικά, τελικά κατέληξε πριν από χρόνια να πάει σε ένα κέντρο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που εμφανιζόταν ως ειδικό για τον αυτισμό, που όμως εγώ και ο πρώην σύζυγός μου καθώς και το ασφαλιστικό ταμείο πληρώναμε.

Ομως όχι μόνο δε στηρίχθηκε το παιδί μας εκεί, αλλά με ευθύνη του κέντρου υποτροπίασε - πισωγύρισε όπως λέμε - και προσπάθειες χρόνων για τη στήριξη και την εξέλιξη του παιδιού μου πήγαν ουσιαστικά χαμένες. Γι' αυτήν την κατάσταση απευθύνθηκα τότε με κλειστό γράμμα στον υπουργό εκείνης της εποχής. Οχι μόνο δεν πήρα απάντηση, όχι μόνο δεν αναζητήθηκαν ευθύνες για το πώς δουλεύουν αυτά τα κέντρα, αλλά και καμία στήριξη δεν είχα όταν αναγκάστηκα να πάρω τον Αγγελο από αυτό το κέντρο και να τον έχω στο σπίτι.

Αποτέλεσμα αυτού του επεισοδίου ήταν να ξεκινήσουν επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες χειροτέρεψαν την κατάστασή του και ταυτόχρονα να εμφανίζει συχνά επιθετικές κρίσεις. Αυτή τη δύσκολη περίοδο την αντιμετώπισα, όπως μπορούσα καλύτερα, με τον νέο σύζυγό μου, ο οποίος δυστυχώς εδώ και έξι μήνες έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος στο σπίτι έφερε σε πολλή δύσκολη θέση τα δύο μου παιδιά και εμένα την ίδια βέβαια, πολύ δε περισσότερο τον Αγγελο, ο οποίος άρχισε να εμφανίζει πολύ περισσότερες και επικίνδυνες κρίσεις επιθετικότητας. Ολοι οι ειδικοί και εμείς που μεγαλώνουμε αυτιστικά παιδιά ξέρουμε ότι η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος, όπως ήταν η «εξαφάνιση» από το σπίτι του συζύγου μου, επιτείνει τις ανασφάλειες και το άγχος, αφού μην κατανοώντας το αμετάκλητο του θανάτου, συνεχίζουν να αναζητούν το αγαπημένο τους πρόσωπο».

Αντιμέτωποι με τη γύμνια

«Αυτό το διάστημα - συνεχίζει η επιστολή - μετά 22 χρόνια που μεγαλώνω τα παιδιά μου, αναγκάστηκα να δεχτώ για πρώτη φορά να μεταφερθεί ο Αγγελος σε νοσοκομείο, όταν παρουσίασε σοβαρή και επικίνδυνη επιθετική κρίση. Τότε, ο βιολογικός πατέρας του και εγώ ζήσαμε στην πράξη αυτά που ξέραμε θεωρητικά, αλλά και αυτά που παλεύαμε, δηλαδή τα τεράστια προβλήματα και τα αδιέξοδα που βιώνουν οι οικογένειες που μεγαλώνουν παιδιά σαν τον Αγγελο. Την ανυπαρξία δηλαδή εξειδικευμένου δημόσιου κέντρου για την αντιμετώπιση αυτιστικών ατόμων σε κρίση.

Μετά τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις επιθετικότητας αναγκάστηκα να συζητήσω για πρώτη φορά λύση που μου πρότειναν χρόνια τώρα συγγενείς και φίλοι και εγώ αρνιόμουν, δηλαδή το να ενταχθεί ο Αγγελος σε μια κλειστή δομή. Κατάλαβα ότι για το καλό του ίδιου του Αγγελου και του άλλου μου γιου, του Νίκου, το δικό μου αλλά και του πατέρα του, η λύση ήταν και είναι πράγματι ο Αγγελος να ενταχθεί σε μια κλειστή εξειδικευμένη δομή... Μέσω του συνδικαλιστικού μας οργάνου και μέσω φίλων ενημερώθηκε η ηγεσία του υπουργείου για το πρόβλημα και εσείς ο ίδιος προσωπικά, χωρίς να υπάρξει απάντηση και λύση στο πρόβλημα.

Αναγκαστήκαμε να πάμε τον Αγγελο δύο φορές στο νοσοκομείο μετά από κρίση και μας τον επιστρέψανε. Αναγκαστήκαμε, ως προσωρινή λύση, ύστερα από μια μεγάλη και επικίνδυνη κρίση, να ζητήσουμε εισαγγελική εντολή για να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική του ΨΝΑ που εφημέρευε. Από τότε (18/5/2011) είμαστε αναγκασμένοι, εγώ και ο πατέρας του, να βρισκόμαστε εναλλάξ δίπλα στον Αγγελο από το πρωί μέχρι το βράδυ γιατί δεν υπάρχει καμία υποδομή ούτε η εξειδικευμένη στελέχωση και η επάρκεια προσωπικού για να μπορεί να εξασφαλίζεται η ασφαλής νοσηλεία και αξιοπρεπής διαβίωση του Αγγελου στη συγκεκριμένη κλινική.

Ταυτόχρονα, εμείς και οι φίλοι μας έχουμε προβεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια για να μεταφερθεί ο Αγγελος σε μια εξειδικευμένη δομή για το πρόβλημά του. Εχουμε πάρει άπειρα τηλέφωνα, έχουμε επισκεφτεί μια σειρά κέντρα ξανά και ξανά, έχουμε κάνει αιτήσεις, ενώ η ηγεσία του υπουργείου και η διοίκηση του ΨΝΑ, που είναι ενήμερες, δεν έχουν δώσει καμία λύση ως τώρα. Είμαστε εργαζόμενοι και εγώ και ο πατέρας των παιδιών δουλεύουμε χρόνια, και τίμια βγάζουμε το ψωμί μας.

Εχουμε κάθε δικαίωμα να απαιτούμε από το κράτος, που εμφανίζεται ως "δικό μας", αλλά ζητάει μόνο από μας τους εργαζόμενους να κάνουμε θυσίες, να πάρει τα αναγκαία μέτρα ούτως ώστε τώρα ο Αγγελος να μεταφερθεί σε δομή ανάλογη με την περίπτωσή του. Αυτό το δικαίωμα έχουν και τα άλλα παιδιά, που βιώνουν τα ίδια προβλήματα με τον Αγγελο και οι γονείς τους που έχουν την ίδια αγωνία και απελπισία για να δοθεί μια λύση.

Είκοσι χρόνια δώσαμε τιτάνιο αγώνα εγώ, ο πατέρας των παιδιών, αλλά και ο σύζυγός μου που πρόωρα έχασα, για να μη χρειαστεί τέτοια δομή, όμως τώρα για το καλό όλων αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος και για τα άλλα παιδιά πρέπει να δώσετε τώρα μόνιμη λύση. Υπάρχουν τμήματα σε δομές που είναι κλειστά, ενώ έχουν δοθεί τεράστια ποσά από το κράτος για την κατασκευή τους ή άλλες να υπολειτουργούν ή τα τμήματα να μην είναι καλυμμένα επειδή ζητούν από τους γονείς να πληρώσουν τεράστια ποσά και για την εισαγωγή και για κάθε μήνα παραμονής. Τα στοιχεία τα έχουμε καταθέσει επανειλημμένα στο υπουργείο σας, οφείλατε να πάρετε μέτρα. Δεν το κάνατε, ενώ εμείς εκατοντάδες οικογένειες οδηγούμαστε στην απόγνωση».

Και η επιστολή καταλήγει:

«Ομως, σας λέμε ότι τη δύναμη που αποκτήσαμε για να κρατηθούμε όρθιοι όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξουμε τα παιδιά μας, θα τη μετατρέψουμε σε απόφαση για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά τους και το δίκιο των οικογενειών μας. Αυτά που δε θέλετε να κάνετε για μας, γιατί έχετε άλλες επιλογές και προτεραιότητες, θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους, γιατί τα δικαιούμαστε»!

.rizospastis.gr

Υπογραφές ενάντια στο νέο Ν/Σ για την Παιδεία

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Ο νέος νόμος-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση αντί να διορθώνει κακώς κείμενα συνεχίζει και επιτείνει δραματικά υπαρκτές παθογένειες της Ανώτατης Εκπαίδευσης ενώ προσθέτει και καταστροφικές νέες. Ιδιαίτερα υπονομεύει τον δημόσιο και ακαδημαϊκό χαρακτήρα της, χειροτερεύει δραματικά τις εργασιακές και μισθολογικές σχέσεις για όλες σχεδόν της κατηγορίες της πανεπιστημιακής κοινότητας και υποβαθμίζει τα πτυχία των φοιτητών. Οι διάφοροι στρουθοκαμηλισμοί με το φθηνό παζάρι για τις μεταβατικές διατάξεις ούτε τιμούν τους επιδιδόμενους σ’ αυτούς αλλά και αδιέξοδοι είναι.

Το ακόλουθο κείμενο υπογραφών, που ξεκίνησε από το ΕΚΠΑ και ήδη έχει μερικές εκατοντάδες υπογραφών, δεν σκοπεύει να ακολουθήσει τον δρόμο αυτό. Αντίθετα, υποστηρίζει σθεναρά το δημόσιο πανεπιστήμιο προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και της επιστημονικής προόδου. Όσοι συμφωνούν με τις κατευθύνσεις αυτές θα ήταν χρήσιμο να το προσυπογράψουν.

Η υπογραφή γίνεται ηλεκτρονικά στην διεύθυνση:

http://www.gopetition.com/petitions/support-the-public-university.html

Χρήσιμο είναι όσοι υπογράφοντες έχουν θέση στα πανεπιστήμια να αναγράφουν τα πανεπιστημιακά στοιχεία τους (θέση, πανεπιστήμιο κλπ.)

_________________________________

Με το νομοσχέδιο ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ το οποίο έχει καταθέσει προς ψήφιση η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά στην ουσία επιχειρείται η κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου. Οι επιχειρούμενες αλλαγές αποσκοπούν στην κατάλυση της αυτοτέλειας και της δημοκρατικής δομής των οργάνων διοίκησης των Πανεπιστημίων με την εισαγωγή του Συμβουλίου Διοίκησης, την κατάργηση της εκλογής του Πρύτανη από την Πανεπιστημιακή κοινότητα και με τη Σύγκλητο πλέον να αποκτά διακοσμητικό ρόλο.

Το προτεινόμενο μοντέλο διοίκησης ενισχύει την αδιαφάνεια στη διοίκηση των Ιδρυμάτων και ταιριάζει περισσότερο σε ανώνυμες εταιρείες και όχι στα Πανεπιστήμια. Μετά και τις μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, με το νέο νομοσχέδιο διαμορφώνεται το πλαίσιο για τη μεταφορά της Συνταγματικά κατοχυρωμένης υποχρέωσης του κράτους για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας των Πανεπιστημίων στις πλάτες των οικογενειών των φοιτητών.

Δημιουργούνται εκπαιδευτικά προγράμματα πολλών ταχυτήτων και υποβαθμίζονται δραματικά οι σπουδές και τα πτυχία με την εισαγωγή 2ετών και 3ετών προγραμμάτων ταχύρρυθμης κατάρτισης διαλύοντας το ενιαίο των επιστημονικών αντικειμένων. Η ουσιαστική κατάργηση των Τμημάτων και των Τομέων οδηγεί ευθέως στη διάλυση των γνωστικών αντικειμένων και την πολτοποίηση των επιστημονικών κλάδων. Ο κατακερματισμός συνάμα των πτυχίων και η αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την καταδίκη των αποφοίτων των Πανεπιστημίων σε ένα διευρυμένο καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας και παρατεταμένης ανεργίας.

Η διδακτική διαδικασία υποβαθμίζεται με ανάθεση διδακτικού έργου σε «μισθοφόρους εντεταλμένους διδάσκοντες» με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου, ως και από «ιπτάμενους» επισκέπτες καθηγητές της αλλοδαπής, με σκοπό να καλυφθούν τα κενά σε διδάσκοντες, αποτέλεσμα της περικοπής νέων διορισμών μονίμου προσωπικού.

Η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα, πέρα από την εξαφάνιση μιας δυναμικής μερίδας του διδακτικού προσωπικού, παραπέμπει σε εποχές και καταστάσεις του παρελθόντος που είχαν στιγματίσει την πορεία και την πρόοδο του Πανεπιστημίου.

Οι διαδικασίες πιστοποίησης ποιότητας με αγοραία και εξωακαδημαϊκά κριτήρια θα οδηγήσουν σε μαρασμό τη βασική έρευνα, η οποία στη χώρα μας σε συντριπτικό ποσοστό διεξάγεται στα Πανεπιστήμια. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες θα εξαλειφθούν ως «μη παραγωγικές».

Ο επιχειρηματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, για την εξασφάλιση ευνοϊκότερης οικονομικής μεταχείρισης (bonus παραγωγικότητας) θα αντικαταστήσει την ευγενική επιστημονική άμιλλα. Συγχρόνως τα προτεινόμενα κριτήρια και οι διαδικασίες για την αναγκαία εκτίμηση του έργου του Πανεπιστημίου και των Πανεπιστημιακών διαστρεβλώνουν την έννοια της αξιολόγησης και εισάγουν κριτήρια της πιο στυγνής εμπορευματοποίησης και ευτελούς χρησιμοθηρίας.

Ταυτόχρονα, καθιερώνεται ένα αντιδημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας του Πανεπιστημίου στον εκπαιδευτικό τομέα σχετικά με τα δικαιώματα των φοιτητών, τον τρόπο αντιπροσώπευσής τους στα όργανα και ουσιαστική ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών προς αυτούς παροχών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα). Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται.

Όσοι υπογράφουμε το κείμενο αυτό καταδικάζουμε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο αυτό το σχέδιο νόμου.

Καλούμε την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους για να μη δοθεί η χαριστική βολή στο Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει αμέσως το νομοσχέδιο, όλα τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, διδάσκοντες-φοιτητές-εργαζομένους, συλλόγους πανεπιστημιακών αλλά και κάθε εργαζόμενο, σε κοινό αγώνα στην κατεύθυνση αυτή.

Διαμηνύουμε στην Κυβέρνηση πως ακόμα και αν ψηφίσει το νομοσχέδιο πραξικοπηματικά, από το Σεπτέμβρη, θα προχωρήσουμε αγωνιστικά και αταλάντευτα σε πολύμορφες κινητοποιήσεις και ενέργειες για την ανατροπή των καταστροφικών για την Ανώτατη Εκπαίδευση και το μέλλον του τόπου διατάξεών του, έως και την ακύρωσή του στην πράξη.

Σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο όπου τα πάντα εκποιούνται, είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε για μια Δημόσια και Δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στην εξέλιξη των επιστημών και θα υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της παιδείας και της κοινωνίας.

"Κίνημα 26 Ιούλη" - The 26th of July Movement (1953) ΚΟΥΒΑ

Η ΚΟΥΒΑ ΖΕΙ στις καρδίες μας και δεν είναι μόνη της .

Στις 26 Ιούλη 1953 η απαρχή της Κουβανικής Επανάστασης

Ο Φιντέλ Κάστρο έχει συλληφθεί και ανακρίνεται από αστυνομικούς μετά την επίθεση στο στρατόπεδο της Μονκάδα

Fernando Garcia - Oscar Sola

«Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει»!

Με τούτα τα λόγια έκλεισε την ιστορική του απολογία, στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα, στο Σαντιάγκο της Κούβας, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος, που σήμερα ονομάζεται Ισλα δε Χουβεντούδ.

Η δικαίωση δεν άργησε να έρθει. Πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε μέρες αργότερα, την 1η του Γενάρη του 1959 η Επανάσταση νίκησε, καθώς την ίδια μέρα δόθηκε η αποφασιστική μάχη στη Σάντα Κλάρα με νίκη των επαναστατών. Την προηγούμενη, 31 του Δεκέμβρη 1958, ο δικτάτορας Μπατίστα είχε εγκαταλείψει τη χώρα, φεύγοντας κρυφά για τον Αγιο Δομίνικο. Με τη νίκη της Επανάστασης αποδείχθηκε πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Η σοσιαλιστική Κούβα, παρά τις προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το καθεστώς της, συνεχίζει δυναμικά έχοντας στο πλευρό της το λαό.

Ουσιαστικά, η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης μαζικής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φ. Μπατίστα με οδηγό τις επαναστατικές δυνάμεις του κινήματος της 26ης του Ιούλη, που κατέληξε στη Νίκη της Επανάστασης. Η επίθεση μπορεί να απέτυχε, αφού ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν, ωστόσο, οι επαναστατικές δυνάμεις συνέχισαν τις προετοιμασίες για τη νέα προσπάθεια ανατροπής του αιματοβαμμένου καθεστώτος του Μπατίστα και απελευθέρωσης της Κούβας από τα δεσμά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Αργεντινό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, τον Καμίλο Σιενφουέγκος και άλλους ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τη συνέχεια του αγώνα τους. Με ένα μικρό πλοίο, την «Γκράνμα» (σώζεται στο μουσείο της Επανάστασης στην Κούβα), 82 επαναστάτες αποβιβάστηκαν σε μια παραλία στους πρόποδες της οροσειράς της Σιέρα Μαέστρα στις 30 του Νοέμβρη του 1956. Μόνο 10 απ' αυτούς κατάφεραν να επιζήσουν από τα εξοντωτικά χτυπήματα και τις επιδρομές της αεροπορίας της δικτατορίας. Με όσους όμως απέμειναν, μεταξύ τους ο Φιντέλ, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Τσε, ο Σιενφουέγκος και ο Χουάν Αλμέιδα, άρχισε η εποποιία του αγώνα στα βουνά και οι διαδοχικές νίκες κατά του εκπαιδευμένου από Αμερικανούς ειδικούς στρατού του Μπατίστα.

Ετσι ξεκίνησε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στην πολιτικο-στρατιωτική δουλειά που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Επαναστατικό Διευθυντήριο, φλογεροί επαναστάτες φοιτητές και το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, το οποίο το 1955 είχε απορρίψει την έκκληση του Κάστρο για ένοπλο αγώνα, αλλά είχε δώσει όλες τις δυνάμεις του στην πάλη για τη δημιουργία μαχητικών επιτροπών στα εργοστάσια και στις κοινότητες και ενός εθνικού δημοκρατικού μετώπου, που θα ένωνε όλες τις δυνάμεις που ήταν αντίθετες στον Μπατίστα. Αυτή η προσεκτική πολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών δυνάμεων αποδείχτηκε κρίσιμη για την επιτυχία της Επανάστασης
rizospastis.gr

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Ενα ντοκιμαντερ γυρισμενο στην Κυπρο απο το Μιχαλη Κακογιαννη.Αποτελει προσωπικη του μαρτυρια για την Κυπριακη τραγωδια και για τα γεγονοτα που οδηγησαν στην εισβολη του νησιου απο τον Τουρκικο Στρατο

Αυτό που δεν υπάρχει σήμερα .

Οταν πανηγυρίζουν οι Λύκοι πρέπει τα πρόβατα να αρχίζουν να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

Το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε, άντε και ζωή σε λόγου μας,εκτός.......................

Πανηγυρίζουμε!

Χαμόγελα, χειροκροτήματα, αγκαλιές και συχαρίκια, για την επιτυχία της μάχης που έδωσε ο Πρωθυπουργός της χώρας για την σωτηρία της Πατρίδος.

Φωτογραφίες φλας .....

Η Πατρίς εσώθει!

Εμπρός παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, να φωνάξουμε και να ζητωκραυγάσουμε, ότι

"Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ"

(Έτσι ζητωκραύγαζαν οι "πιστοί" του Αντρέα, την ώρα που αυτός υπέγραφε το ΄83 την παραμονή των βάσεων και ταυτόχρονα ξεγελούσαν τον λαό, ότι υπογράφουν για να φύγουν οι βάσεις)

Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε.

Αλλά να θυμάστε ότι όταν αυτοί πανηγυρίζουν, κάτι κακό θα μας συμβεί.

Οι υπόλοιποι. στήστε επιτροπές αλληλεγγύης να έχουμε να φάμε ένα πιάτο φαΐ, να συμπαρασταθούμε αν πάνε να κόψουν το ρεύμα σε κάποια νοικοκυριά, να ορθώσουμε τα στήθια μας σε όποια Τράπεζα πάει να βγάλει σε πλειστηριασμό το σπίτι του γείτονα και όσοι ακόμη έχετε εργασία, πηγαίνετε να γραφτείτε στο σωματείο σας.

Στο μεταξύ το 2030 δεν είναι μακρυά και μέχρι τότε άντε και ζωή σε λόγου μας.......εκτός..........

ΥΓ: Ας μην έχουμε αυταπάτες,αν ο λαός μας δεν κατανοήσει την ανάγκη ανατροπής του ίδιου του συστήματος,αν δεν κατανοήσουμε ότι μέσα σε αυτό το σύστημα τα λαϊκά στρώματα , η εργατική τάξη, δεν μπορεί ούτε να περιμένει, ούτε να έχει κάποιο όφελος,αν δεν αποφασίσουμε αντεπίθεση, οργανωμένα, δυναμικά, μαζικά, αποφασιστικά,(αν δεν δουλέψουμε σε αυτήν την κατεύθυνση) τα δεινά που θα υποστούμε θα είναι ανυπολόγιστα.

Περάσαμε τα σύνορα του Οξαποδώ.

Ο μεταμοντέρνος Μεσαίωνας είναι μπροστά μας και μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.

Είμαστε σε πόλεμο και ο πόλεμος, είναι ταξικός .

Ο λαός μας μπορεί,έχουμε την δύναμη και άλλωστε,
δεν υπάρχει άλλη επιλογη
http://blackbedlam.blogspot.com/2011/07/blog-post_22.html
με άλλο τραγούδι απο αυτό που έβαλε η black



Πες του αγάπη μου να πάει να γαμηθεί .............

Οι ηρωικές μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

Η συγκλονιστική ταινία - ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου «Η ζωή στους βράχους»



Οταν σκοπός ενός κινηματογραφιστή είναι η ειλικρινής του πρόθεση να αναζητήσει την αλήθεια, αρκεί μία κάμερα, μία φόρμα κοντινών πλάνων στην «πηγή» και πραγματικό θάρρος να αντέξει την αλήθεια. Διότι στο τέλος, μέσα από το έργο του, «θέλει» δε «θέλει», νομοτελειακά - ή «μοιραία» κατ' άλλους - θα πάρει θέση.
η σκηνοθέτρια, επί τρεις δεκαετίες πίσω από την κάμερα («Καρβουνιάρηδες» 1977, «Θέατρο στο βουνό» 1985, «Πουλιά στο βάλτο» 2008 κ.ά.), όντως επιχειρεί να αναδείξει τον τιτάνιο αγώνα των γυναικών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, από την αρχή του μέχρι και τα κολαστήρια της εξορίας.

Επιλέγει 33 από αυτές τις γυναίκες - από το σύνολο του 30% που αποτελούσαν οι γυναίκες μαχήτριες του ΔΣΕ - και δημιουργεί 33 ξεχωριστά, φαινομενικά, «πορτρέτα», τα οποία όμως ενώνονται από μια «λεπτή κόκκινη κλωστή» αίματος, αυτοθυσίας, πίστης στα ιδανικά για έναν καλύτερο κόσμο. Τριάντα τρεις γυναίκες διηγούνται επί 98 λεπτά το συγκλονιστικότερο έπος της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Μόλις λίγα πλάνα εποχής παρεμβάλλονται. Κι όμως, είναι τέτοια η δύναμη της αλήθειας τους, που όχι μόνο αυτή η λιτή κινηματογραφική επιλογή δεν κουράζει, αλλά στο τέλος νομίζεις πως έχεις «δει» πραγματικά αυτό το έπος. Και πως, μέσα από τη «μαγεία» του ουσιαστικού σινεμά, έχεις «ταξιδέψει» 60 χρόνια πριν. Από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο. Θαρρείς πως έχεις κυνηγηθεί, βασανισθεί, βιασθεί, αποκεφαλιστεί μαζί τους από τους συνεργάτες των ναζί επειδή υπερασπίστηκες και ελευθέρωσες την πατρίδα. Πως έχεις «περάσει» μαζί με τους μαχητές του ΔΣΕ τα αφρισμένα παγωμένα ποτάμια. Εχεις «φάει» χιόνι μαζί τους για να ξεγελάσεις την πείνα σου. Εχεις «γεννήσει» τα παιδιά σου στην εξορία και τα έχεις «δει» να τα αρπάζουν από τα χέρια σου. Εχεις απειληθεί ότι δεν θα τα ξαναδείς αν δεν αποκηρύξεις την ύπαρξή σου και την ανθρώπινη υπόστασή σου - διότι αυτό, τελικά, ήταν η «δήλωση» - και έχεις «πει» μαζί με αυτές τις Μάνες «όχι». Και με το κεφάλι ψηλά «δίνεις» εσύ ο ίδιος/ ίδια το σπλάχνο σου στους «αλφαμίτες».

Οι μαχήτριες του ΔΣΕ στο Γράμμο

Είναι στιγμές μέσα σε αυτά τα 98' φιλμικού χρόνου που οι συγκλονιστικές μαρτυρίες, με την ευγένεια και την αξιοπρέπεια αυτής της τιτάνιας γενιάς, μόνο με το αριστουργηματικό «Ελα να δεις» του Ελεμ Κλίμοφ μπορούν να συγκριθούν. Μόλις με μια κάμερα και κοντινά μονοπλάνα...

Πίστη σε υψηλά ιδανικά

Από πού τέτοια δύναμη; «Ελα να δεις» λοιπόν: «Σπάστε τα δεσμά... δεν σας ταιριάζουν οι αλυσίδες του κομμουνισμού (...) Βγείτε έξω Βουλγάρες, απόψε θα πεθάνετε». «Χτύπα ρε φασίστα, χτύπα... εγώ το αίμα του αδερφού μου δεν θα το απαρνηθώ»! «Δεν το βάζαμε κάτω με τίποτα. Χαιρόμασταν την αξιοπρέπειά μας και την ελευθερία του πνεύματος». «Οταν θέλεις να αντέξεις, αντέχεις. Οταν πιστεύεις σε κάτι, τότε τα αντέχεις όλα». «Επρεπε να γίνει έτσι, να το αντέξουμε. Γιατί είχαμε δίκιο». «Είχαμε ιδανικά κυρία μου». «Οσο αναπνέω, αγώνας»!

«Η πολιτική περίοδος που με έτρωγε ήταν τα χρόνια 1940-1950», λέει η σκηνοθέτρια στο συνοδευτικό της σημείωμα. «Μια περίοδος από την οποία είχα βιώματα, αλλά και που διαμορφώθηκε η πολιτική μου οπτική. Και δεν άλλαξα ακριβώς, όπως δεν αλλάζεις - σε καμία περίπτωση - τον πρώτο σου έρωτα. Ξεκίνησα χωρίς κανένα σχέδιο ("σενάριο", όπως λένε) και μάλιστα με επώνυμους από εκείνη την εποχή. Στο δρόμο μπερδεύτηκα. Τι δουλειά έχω εγώ με επώνυμους;

Ετσι βρήκα τις Γυναίκες εκείνες που έφτιαξαν ιστορία. Ολες εκείνες που περπατάνε πλάι μας στις πλατείες, στην αγορά, στα μανάβικα και δεν έχουμε ιδέα για ό,τι έκαναν - και αυτό, γιατί ποτέ δεν ζήτησαν τίποτα. Απλά ξόδεψαν τα νιάτα τους για την πατρίδα τους και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, δεν το μετάνιωσαν και είναι έτοιμες να ξανακάνουν το ίδιο. Και ας έχουν ψυχικές διαταραχές, ας είναι μερικές κουφές, ας έχουν ακόμη μερικές στο σώμα τους βόλια, ας βγάζουν έρπη όταν κάνουν αναμνηστικές εκδρομές. Μια από αυτές, μου είπε: "...κοιμάμαι και ξυπνάω με το θάνατο. Βλέπω στον ύπνο μου ότι με σκεπάζουν με χώμα" (...) Το μήνυμα της ταινίας είναι: Η ελπίδα στον άνθρωπο».

με αφορμή την δήλωση ενός <<συναδέλφου>> δημοτικού σύμβουλου της παράταξης του Λογοθέτη ότι ..<<είναι πολύ ευχαριστημένος που μετά τον εμφύλιο επεκράτησε η δεξιά και όχι ο κουμμουνισμός >> την δήλωση αυτή την έκανε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο με αφορμή την αποφαση της Π.Ε.Α.Ε.Α να αναλάβουν την ευθύνη των εκδηλώσεων του εορτασμού του "Μπόκου της Κοκκινιάς " και όχι ο δήμος .

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο "κύριος " Πάτρωνας κάνει τέτοιες αντικουμμουνιστικές δηλώσεις μέσα στο συμβούλιο , προφανώς αυτός είναι ο σκοπός του άλλωστε δεν κάνει και τίποτε άλλο απο το να προκαλεί πάντα με τις δηλώσεις του .

Οι δικοί μας ΗΡΩΕΣ είναι όλοι αυτοί που έδωσαν τα νειάτα τους την Ζωή τους για την Εθνική ανεξαρτησία και την απελευθέρωση της Ελλάδας απο τους κατακτητές , και αυτό δεν ΄'εχει να κάνει μόνο με το ΚΚΕ

Πάτρωνα οι δικοί σου ποιοί είναι ; οι Σούρληδες , οι Κοτζαμάνηδες , οι χουντικοί , οι ταγματασφαλίτες που επικράτησαν μετά τον εμφύλιο και την "νίκη" της δεξιάς όπως καμαρώνης ; Να τους χαίρεσε .

Θέλει δουλειά όπως βλέπουμε το ξήλωμα δεν είναι μόνο στις δημόσιες δομές , το μεγαλύτερο ξήλωμα που θα προσπαθήσουν να κάνουν είναι αυτό της Ιστορίας .Θέλουν να αλλάξουν την Ιστορία μας δεν τους κάνει η Ιστορία της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ .

Το ερώτημα είναι ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ;

1 εκατ. κάτοικοι της Δ. Αττικής χάνουν το νοσοκομείο τους

«Τα τελευταία 100 χρόνια, από ιδρύσεώς του, στο νοσηλευτικό ίδρυμα που σήμερα ονομάζεται «Η Αγία Βαρβάρα» νοσηλεύτηκαν ασθενείς με λέπρα, πολιομυελίτιδα, ηπατίτιδες, μηνιγγίτιδες, AIDS και όποια άλλη νέα για την εποχή ασθένεια, που και μόνο το άκουσμά της προκαλούσε τρόμο. Τώρα που κάποιες από αυτές δεν υπάρχουν κι άλλες λόγω προόδου της επιστήμης δεν τρομάζουν, δικαιούνται οι κάτοικοι, φτωχών οικονομικών στρωμάτων, της δυτικής Αθήνας ένα νοσοκομείο».

http://kontrastoreyma.blogspot.com

Το πρωί της Παρασκευής 15 Ιουλίου, εργαζόμενοι, δημοτικοί σύμβουλοι και πολίτες διαδήλωσαν έξω από το Υπουργείο Υγείας την πρόθεσή τους να σταματήσουν την επιχείρηση κλεισίματος του Νοσοκομείου “Η Αγία Βαρβάρα”. Με το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου απούσας, το Σύλλογο Εργαζομένων και την αντιπροσωπεία κατοίκων και φορέων υποδέχθηκε ο Διευθυντής του Γραφείου του Υφυπουργού Υγείας ο οποίος αφού άκουσε τα αιτήματα και παρέλαβε τα ψηφίσματα των Συνελεύσεων και των Δημοτικών Συμβουλίων, δήλωσε ότι δεν έχει διαμορφωθεί, ακόμη, η οριστική πρόταση, δεν γνωρίζει τις προθέσεις για το Νοσοκομείο και δεσμεύτηκε να κλειστεί ραντεβού του Συλλόγου με τον Υφυπουργό πριν την “αποφράδα” ημέρα της 20ης Ιουλίου 2011.

-Στιγμιότυπα από τις κινητοποιήσεις, στο κανάλι μας στo Youtube.

-Δημοσιεύματα για τη συγκέντρωση στο σύνδεσμο “Έγραψαν για το Νοσοκομείο μας” στη δεξιά στήλη.

-Η συνέντευξη του Μιχάλη Σελέκου, Προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων ΓΝΔΑ, στην πρωινή ζώνη του Ρ/Σ “Στο Κόκκινο - 105,5FM”, την Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011, στη δεξιά στήλη.

-Το τρικάκι της συγκέντρωσης

-Το ψήφισμα της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω

-Οι διαμαρτυρίες των πολιτών στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Υγείας

-Η αλήθεια για το ΓΝΔΑ “Η Αγία Βαρβάρα”

ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ
Το νοσοκομείο της Αγίας Βαρβάρας γνωστό και σαν <<Λοιμοδών>> κλεινει ο Δήμος οι Κάτοικοι οι εργαζόμενοι στην περιοχή αντιδρούν και καλούν σε κινητοποιήσεις για να μην κλείσει το νοσοκομείο .
Μνημόνιο βλεπεται , τώρα θα πώ και Εγώ και δεν το θέλω καθόλου ότι <<τα λέγαμε>> και μας ειρωνευόντουσαν ..<<και που τα ξέρετε εσείς αυτά >> η συνηθισμένη ερώτηση .. ΤΩΡΑ ΤΡΕΧΟΥΜΕ να μην κλείσει το νοσοκομείο . Βρεθήκαμε πέρσυ στην δύσκολη θέση να πάμε Αυγουστο μήνα σε αυτό το νοσοκομείο για μια δύσκολη περίπτωση και έχουμε άποψη για την φροντίδα που πήρε ο ασθενής μας .
Ένα νοσοκομείο ανθρώπινο για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους μια δομή δημόσιας φροντίδας κλείνει και αυτή για <<οικονομικούς λόγους >> γιατί κάποιοι έκαναν ρεμούλες με τις προμήθειες , αλήθεια αυτή οι κάποιοι δεν υπέγραφαν δεν ξέρουμε τα ονοματά τους , γιατί δεν τους βγάζουμε στην πλατεία για παραδειγματισμό γιατί αντί για αυτούς τιμωρούμε αυτόυς που δέχονται την φροντίδα του νοσοκομείου ;

«Φράουλες και αίμα» (The Strawberry Statement)

Φράουλες και αίμα

tvxs.gr | Φράουλες και αίμα by tvxorissinora

Μια ταινία άλλης εποχής για αυτούς που δεν την εχουν δεί αλλά και για αυτούς που θα θυμηθούν .... εποχή μεταπολίτευσης κινηματογράφος "Κεντρικόν" στην οδό Κονδύλη στη Νίκαια( αλήθεια θυμάτε κανείς πόσους κινηματογράφους είχε μόνο η Κονδύλη 5;) η ταινία παίζεται για πρώτη φορά και η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη μέσα και ασφυκτικά γεμάτη έξω απο ασφαλίτες που <<έκοβαν φάτσες>> , δεν είμαι πάνω απο 18 όπως υπαγόρευε η ταμπέλα αλλά με κάλυπτε πάντα το οτι είμουνα ψηλός για την ηλικία μου και πέρναγα .........υπέροχη μουσική τον δίσκο τον είχα λιώσει στο πικ απ. .John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss.. οι ήχοι απο την ταινία . Ορισμένα απο τα πλάνα της ταινίας μας έχουν σημαδέψη μέχρι και σήμερα . Πάντως ενδιαφέρον έχει το "άδειασμα " του πανεπιστημίου στο τέλος .. πρακτικές παλιές δοκιμασμένες που πιάνουν ακόμα και σήμερα .. βλέπε Σύνταγμα 29/6 ξύλο και χημικά ..απλή συνταγή.

<<Πολλοί ρωτούν ποιοι είμαστε και μερικοί νομίζουν κιόλας πως το ξέρουν. Είμαστε, λέει, ένα μάτσο μυξιάρικα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς είμαστε. Αλλά δεν έχουμε μύξες. Εκείνο που έχουμε είναι φόβος κι ελπίδα. Ή μεταπτώσεις, καθώς λένε...>>

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο-ντοκουμέντο του 19χρονου Αμερικανού φοιτητή Τζέιμς Κούνεν με τίτλο «Φράουλες και αίμα» (The Strawberry Statement) το οποίο αποτελεί μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο εξέχον πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Columbia, την περίοδο 1966-68. Έμφαση δίνεται στα γεγονότα του Απριλίου 1968 όταν διαμαρτυρόμενοι φοιτητές κατέλαβαν το γραφείο του πρύτανη του πανεπιστημίου εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA μαζί με την εναντίωσή τους για όλα τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που καθόρισαν τη δεκαετία του '60.

Η ταινία ακολουθεί την εξιστόρηση της εξέγερσης των φοιτητών, οι οποίοι παλεύουν μεταξύ άλλων ενάντια στα κέντρα κατάταξης για το στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κεντρικό σημείο της δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και η αμφισβήτηση του ρόλου της εκπαίδευσης, όπως αυτή εφαρμόζεται. H αναταραχή θα διαρκέσει δύο μήνες πριν διαλυθεί βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή.

Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου προέρχεται από την απαξιωτική δήλωση ενός εκ των ακαδημαϊκών του Columbia, του καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας Χέρμπερτ Ντιν (Herbert L. Deane), σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη γενικότερη πολιτική του πανεπιστημίου: «Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!», ανακοίνωσε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών της δεκαετίας του '60 (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss) ακούγονται καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας. Οι αρκετοί ερασιτέχνες ηθοποιοί ακολουθούν τις οδηγίες του Φιλανδού σκηνοθέτη Stuart Hagmann.

TVXS

Χαράτσι και στα «μπάνια του λαού» από την νέα δημοτική αρχή

Αφού κατήργησε το επί χρόνια δωρεάν πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών και εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη των εργαζόμενων γονιών για να βρει έσοδα, ο δήμαρχος αποφάσισε τώρα να βγάλει χρήματα και από τα καλοκαιρινά μπάνια των ΚΑΠΗ!

Στο δελτίο τύπου που εξέδωσε η δημοτική αρχή, αναφέρεται πως το αντίτιμο είναι 3 ευρώ για κάθε μέλος των ΚΑΠΗ, ενώ δεν θα υλοποιηθούν καθόλου τα προγράμματα για τα μπάνια των δημοτών, με την γνωστή πλέον δικαιολογία «εμείς θέλουμε, αλλά…. για όλα φταίει η οικονομική κατάσταση του δήμου». Η δικαιολογία αυτή λοιπόν, επιτρέπει στον κύριο Ιωακειμίδη να παίρνει λεφτά χωρίς να ντρέπεται και από τον χαμηλοσυνταξιούχο, που κάθε μήνα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στα φάρμακα ή στο φαγητό του, μιας και οι περικοπές και οι αυξήσεις που επιβάλλει η τροϊκανή κυβέρνηση δεν αφήνουν περιθώρια να καλύψει και τις δυο του ανάγκες.

Βέβαια και ο κύριος Ιωακειμίδης, δεν χάνει ευκαιρία να μας δείξει ότι συμπορεύεται με τις κυβερνητικές πολιτικές και είναι πιστός εφαρμοστής του τοπικού μνημονίου – άσχετα αν δημόσια δεν το παραδέχεται και προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα τα κάνει για το καλό του δήμου. Και φυσικά, με την λογική του αυτή, σε λίγο θα πρέπει να πληρώνουμε τις βόλτες που κάνουμε στις πλατείες μας, την παιδική χαρά που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας, τον αέρα που αναπνέουμε!

Μην νομίζει ο δήμαρχος ότι μας κάνει χάρη και συνεχίζει τα καλοκαιρινά μπάνια στα ΚΑΠΗ

και ότι αποτελεί υπερπροσπάθεια της δημοτικής αρχής η συνέχιση, έστω και με πληρωμή, αυτού του προγράμματος. Να πληροφορήσουμε τον δήμαρχο, πως ιδιωτική εταιρία αναλαμβάνει την μεταφορά των δημοτών με 4 ευρώ την ημέρα ή 15 ευρώ την εβδομάδα, όπως διαφημίζει η ίδια με αφίσες που έχει κολλήσει παντού στα Άσπρα Χώματα. Ίσως να το ξέρει βέβαια και γι’ αυτό όρισε το αντίτιμο του εισιτηρίου στα 3 ευρώ – αυτό άλλωστε επιτάσσει η φιλελεύθερη ανταγωνιστική πολιτική που υπηρετεί.

Μην έχει όμως αυταπάτες η νέα δημοτική αρχή ότι μπορεί να καλύψει τις κερδοσκοπικές της πολιτικές και το ξεπούλημα που προωθεί, πίσω από έναν υπερχρεωμένο δήμο. Για να χρησιμοποιήσουμε και την λαϊκή έκφραση, το να «βγάζεις από την μύγα ξύγκι», δεν θεωρείται κοινωνική πολιτική, δεν είναι αυτό για το οποίο βρίσκεται σε αυτή τη θέση και σίγουρα δεν είναι για όφελος των δημοτών και του δήμου.

Πρέπει να ξέρει ότι εμείς δεν ανεχόμαστε να μας διοικούν μάνατζερ και οικονομολόγοι και να μας λένε πώς να ζούμε. Για μας, όσοι ασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να έχουν ανθρωπιά και αγάπη για τον τόπο και τους συνανθρώπους τους. Είναι απαράβατος κανόνας, αλλά από ότι φαίνεται ο κύριος Ιωακειμίδης πιστεύει περισσότερο στην αξία του χρήματος, όπως κάθε επαγγελματίας πολιτικός.

Καλούμε τον δήμαρχο να πάρει πίσω το χαράτσι στα καλοκαιρινά μπάνια των ΚΑΠΗ. Να σκύψει πάνω από τις πραγματικές ανάγκες των δημοτών, να σταματήσει να δυσκολεύει την ήδη σκληρή καθημερινότητα τους. Να σταματήσει να κερδοσκοπεί σε βάρος μας.

Νίκαια, 19/7/2011

Κώστας Παπαδόπουλος

σχόλιο απο το ΧΑΛΚΗΔΩΝΑ

ΓΑΒ
19.07.2011 στις 12:32

Χθες, στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, εγκρίθηκε δαπάνη ύψους 5000 ευρώ τα οποία θα δοθούν για τη γιορτή του Αγ. Ιωάννη του Ρέντη. Κατά τη γνώμη μου, δεν γίνεται να εγκρίνονται τέτοιες δαπάνες από τη μια και την ίδια στιγμή από την άλλη να απορρίπτονται [εκδικητικά σχεδόν] τα θαλάσσια μπάνια λόγο προηγούμενων χρεών. Θα μπορούσε να μην τυπωθούν οι προσκλήσεις της γιορτής για παράδειγμα και τα χρήματα αυτά να δοθούν για τα θαλάσσια μπάνια. Αν και αυτό φαντάζει υπερβολικό, θα μπορούσε να μην δοθεί αποζημίωση παρουσίας στους Δημοτικούς Συμβούλους για ένα μόνο Δημοτικό Συμβούλιο και τα χρήματα αυτά να δοθούν για τα μπάνια των δημοτών. Όπως και να ‘χει, μια τέτοια παροχή, δεν έχει το δικαίωμα να την διακόπτει ο οποιοσδήποτε, πόσο δε με μια τέτοια δικαιολογία και για ένα τόσο μικρό ποσό, ιδικά εποχές σαν και αυτή που ζούμε. Ακόμα και να δοθεί ένα ελάχιστο αντίτιμο για να ελαφρυνθεί το συνολικό κόστος θα μπορούσε να γίνει, όχι όμως η γενική κατάργηση.

το Ελληνικό πάλι "στο πόδι"

Σε αυτή την δύσκολη περίοδο για την τοπική αυτοδιοίκηση ευτυχώς υπάρχουν και οι Δήμοτικές αρχές εκείνες που προτείνουν την λύση του Αγώνα απο το να αρχίσουν να φορολογούν να επιβάλουν τέλη να περικόπτουν κοινωνικές παροχές . Ο δήμος Ελληνικού Αργυρούπολης με δήμαρχο τον Φίλο και συναγωνιστή Χρήστο Κορτζίδη είναι μια απο αυτές τις εξαιρέσεις . Δεν είναι η πρώτη φορά που οι σύναγωνιστές βγαίνουν στο δρόμο και δεν θα είναι η πρώτη ούτε η τελευταία που θα είμαστε δίπλα τους συμπαραστάτες και συνοδοιπόροι.

το παρακάτω δελτίο τύπου το 'εστειλαν απο τον δήμο Ελληνικού Αργυρούπολης .

την Πέμπτη 21 Ιουλίου ο Δήμος κλείνει

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΥΠ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ &
ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ &
ΤΗΝ ΤΟΠIKH ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

O Δήμος Ελληνικού – Αργυρούπολης κλείνει τις υπηρεσίες του και οργανώνει διαμαρτυρία εργαζομένων και δημοτών στο υπουργείο Εσωτερικών και το Μέγαρο Μαξίμου την Πέμπτη 21 Ιουλίου. Αυτό αποφάσισε ομόφωνα την Τετάρτη 13 Ιουλίου το Δημοτικό Συμβούλιο.

Αιτία αυτής της κινητοποίησης είναι τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δήμος. Προβλήματα που άλλα είναι συσσωρευμένα από χρόνια και άλλα τα δημιούργησε ο «Καλλικράτης».

Η Κυβέρνηση με την πολιτική του μνημονίου προσέδωσε ασφυκτικές διαστάσεις σ’ όλα αυτά τα προβλήματα. Κόβοντας π.χ. πέρσι 3,5 εκ. ευρώ από τις κρατικές επιχορηγήσεις για το δήμο και φέτος περισσότερα, δρομολογώντας το ξεπούλημα του Ελληνικού και της δημόσιας περιουσίας κ.λ.π.

Ο δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης διεκδικεί:

· Να αποδοθούν στο δήμο τα περίπου 3,5 εκ. που περικόπηκαν το 2010 σε σχέση με το 2009.

· Το 2011 οι επιχορηγήσεις να είναι στο ύψος που ήταν το 2009 συν το κόστος όλων των νέων αρμοδιοτήτων.

· Να μπορούν οι δήμοι να πάρουν χαμηλότοκο δάνειο, για να ξοφλήσουν τα χρέη τους.

· Να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των δήμων και να δοθεί η δυνατότητα στους δήμους να προκηρύξουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με γρήγορες διαδικασίες, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί, τα αθλητικά προγράμματα, οι κοινωνικές και όλες οι άλλες δημοτικές υπηρεσίες.

· Να ακυρωθούν οι περικοπές των μισθών και επιδομάτων των εργαζομένων στους δήμους και να επανέλθουν στα προ μνημονίου επίπεδα.

· Να μην ξεπουληθεί το Ελληνικό αλλά να γίνει Μητροπολιτικό Πάρκο υψηλού πρασίνου με ήπιες αθλητικές, πολιτιστικές και κοινωφελείς χρήσεις.

· Να μην παραχωρηθεί ούτε τ.μ. δημόσιας περιουσίας στους κληρονόμους Νάστου

http://synergasiaellinikouargyroupolis.blogspot.com/

Η Χίλαρι στην Αθήνα, εμείς στο Σύνταγμα

“Συνεχίζουμε τον αγώνα μας παντού και πάντα ενάντια σε οτιδήποτε μας καταδικάζει σε μία ζωή χωρίς μέλλον. Συνεχίζουμε με κινητοποίηση-μαζικές συνελεύσεις και επόμενους μεγάλους σταθμούς α) την επόμενη Κυριακή 17/7, μέρα που επισκέπτεται η Χίλαρι Κλίντον την Ελλάδα β) την μεθεπόμενη Κυριακή 24/7 επέτειο της πτώσης της χούντας για το δικό μας ΟΧΙ στη σύγχρονη ολιγαρχία” (Πανελλαδική Συνάντηση Συνελεύσεων – 10 Ιουλίου 2011)

Η επίσκεψη της Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον στην Αθήνα αποτελεί για την Πλατεία Συντάγματος και τις Λαϊκές Συνελεύσεις όλης της χώρας τον επόμενο σταθμό του αγώνα, που ξεκινήσαμε 50 μέρες τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση ομολογώντας την αποτυχία της αναζητά υπερατλαντικά σωσίβια σωτηρίας, όταν έχει χάσει τη νομιμοποίησή της και δεν τολμά να έρθει αντιμέτωπη με τον ελληνικό λαό.

Την ώρα, που λαοί της Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο σκληρή βία της φτώχειας και της ανεργίας, με την επιλεκτική χρεωκοπία, στην οποία τους εξωθούν οι κυβερνήσεις, η τρόικα, οι τράπεζες και οι αγορές Την ίδια ώρα, που ακόμα δεν επιτρέπεται στη Γάζα να φτάσουν φάρμακα για παιδιά. Την ίδια ώρα, που η Μεσόγειος εξακολουθεί να φλέγεται, η Χίλαρι Κλίντον ταξιδεύει σε Ελλάδα και Τουρκία έχοντας στο στόχαστρο την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, τα νέα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για τις χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων, τη συμμετοχή ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών στο “μηχανισμό στήριξης”. Έρχεται ως επίδοξη επενδυτής “να κάνει ψώνια ευκαιρίας δημόσιας περιουσίας και γης στην Ελλάδα”.

Εμείς όμως και στις 17 Ιουλίου, όπως κάθε μέρα, θα είμαστε στο Σύνταγμα,

Γιατί πρέπει να χρεωκοπήσουν οι πολιτικές τους , και όχι οι λαοί.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Πλατεία Συντάγματος, 15 Ιουλίου 2011

Πηγή: http://amesi-dimokratia.org/

ΝΙΚΑΙΑ 2011 - ΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

Σκηνή Νο1: Στη χωματερή Άνω Λιοσίων. Κάθε σούρουπο ορδές πεινασμένων ορμάνε στον σκουπιδότοπο εκεί που ρίχνουν αποφάγια, χαλασμένα σκεύη σπιτιού, ληγμένες κονσέρβες και σάπια φρούτα για να βρουν κάτι για να βάλουν στο στόμα τους. Δύο περιπολικά που γυρνάνε γύρω γύρω από τον ΧΥΤΑ Λιοσίων δεν παρεμβαίνουν ποτέ. Οι αστυνομικοί κάνουν τα στραβά μάτια σε αυτούς τους πεινασμένους, απελπισμένους της Αθήνας.

Σκηνή Νο2: Έξω από τα σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλου και ΑΒ στο Περιστέρι. Ώρα 8 το βράδυ. Οι υπάλληλοι βγάζουν τεράστιους κάδους με σκουπίδια και μετά κλείνουν το μαγαζί για να φύγουν. Μία ώρα αργότερα εμφανίζεται η πρώτη ομάδα των πεινασμένων με φακούς που βουτάνε κυριολεκτικά μέσα στους κάδους για κάτι φαγώσιμο. Ακόμα και κόκκαλα ή άχρηστα κομμάτια κρέας από τα χασάπικα του σούπερ μάρκετ θα μπουν σε κάτι νάιλον τσάντες που έχουν μαζί τους, για να αποτελέσουν το πιάτο της ημέρας.

Σκηνή Νο3: Οδός 28ης Οκτωβρίου στο Ψυχικό, πίσω από το υπουργείο Άμυνας. Οι Φιλιππινέζες των πλουσίων οικογενειών της περιοχής βγάζουν σε μεγάλες μαύρες νάιλον σακούλες τα σκουπίδια των σπιτιών. Στη γωνία καιροφυλακτεί ένα ζευγάρι πεινασμένων που σέρνει ένα ξύλινο μεγάλο καρότσι. Κάθε φορά που βγαίνει μια σακούλα σκουπιδιών την αρπάζουν, τη βάζουν στο καρότσι και το βράδυ με την ησυχία τους θα ψάξουν να βρουν κάτι φαγώσιμο ή ένα παλιό αντικείμενο που ίσως έχει κάποια αξία.

Σκηνή Νο 4: Νίκαια στην οδό 7ης Μαρτη μετά την γέφυρα σε μια μικρή πλατεία που είναι συγκεντρωμένοι όλοι οι κάδοι των σκουπιδιών το σούρουπο όταν κλείνει και το διπλανό τυροπιτάδικο εμφανίζονται ηλικιωμένοι που ψάχνουν για να βρούν κάτι φαγώσιμο στα σκουπίδια , οι κάτοικοι τρυγλυρω πια κρεμούν ότι φαγώσιμο θέλουν να πετάξουν κυρίως ψωμιά στα γύρω δέντρα για να μην τα πετούν στα σκουπίδια ..θλιβερή εικόνα η κυρία που βρήκε ένα μπουκάλι milko ,προφανώς ληγμένο , το τύλιξε γρήγορα στην σακούλα , σαν να το είχε κλέψει , και έφυγε .......

Τα κτήνη μας έφεραν 70 χρόνια πίσω. Οι κλέφτες και οι λωποδύτες του μέλλοντός μας και των ονείρων μας σπρώχνουν τώρα ένα λαό στην πείνα και την ξευτίλα.
Αθήνα του 2011 και του Μνημονίου.
Αθήνα του 1941 και των ναζί κατακτητών.
Εβδομήντα χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται.

ΚΟΚΚΙΝΙΑ 2011 ...και οι άλλοι κάνουν δηλώσεις για τα μπάνια των ΚΑΠΗ με 3 ευρο συμμετοχή !!!

Καλλίτερα να λέμε τα πράγματα με το ονομα τους η πολιτική που μας επιβάλουν είναι ΟΤΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ .ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΔΩΡΕΑΝ
ΟΠΩΣ και να θελεις να το κάνεις να φαίνεται όμορφο η Αλήθεια είναι αυτή .
ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ

Βροντόφωνα!

"Αξιότιμοι σύντροφοι

απόγονοι!

Σκαλίζοντας του σήμερα

τα σκατά τα πετρωμένα,

των ημερών μας μελετώντας το σκοτάδι το βαθύ,

μπορεί, ίσως, να ρωτήσετε, και για μένα...

Βγάλτε αυτά τα γυαλιά-ποδήλατο, κύριε καθηγητά!

Μόνος μου εγω θα μιλήσω για τον καιρό μου

και την αφεντιά μου....

Βόθρων εκκενωτής είμαι εγω,

νεροκουβαλητής απο την Επανάσταση,

επιστρατευμένος τράβηξα στο μέτωπο

απο τους αρχοντικούς ανθώνες της ποίησης

της κυράς της καπριτσωμένης...

Ακούστε σύντροφοι, απόγονοι,

τον αγκιτάτορα,

τον αρχηγό με το χουνί - τον φωνακλά.

Σκεπάζοντας της ποίησης τους κελαριστούς ποταμούς

θα δρασκελίσω εγω

πάνω απ τα τομίδια τα λυρικά,

σαν ζωντανός μιλώντας με τους ζωντανούς

θα φτάσει ο στίχος μου σε σας,

πάνω απ΄των αιώνων τις οροσειρές,

και πάνω απ΄τα κεφάλια ποιητών

και ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ.

Στου χρόνου τον ογκόλιθο

θ΄ανοίξει δρόμο ο στίχος μου,

με μόχθο και με βία.

Προβάλλοντας βαρύς, τραχύς, γεμάτος ρώμη,

όπως έφτασε ως τις μέρες μας,

το υδραγωγείο, που χτίσαν κάποτε

οι δούλοι στη Ρώμη......"

ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Ανακοίνωση για τον Πολυχώρο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ» (πρώην «Μηχανική Καλλιέργεια»)

Φόρτωση...

Στις 17 Ιουνίου 2011, η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Νίκαιας-Ρέντη, με την υπ’ αρ. 159/17-06-2011 απόφασή της και ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ στην Ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκαιας-Ρέντη αποφάσισε την κατακύρωση της εκμίσθωσης του αναψυκτηρίου που βρίσκεται στον Πολυχώρο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ» (πρώην «Μηχανική Καλλιέργεια») σε ιδιώτη, μετά από σχετική δημοπρασία που διενεργήθηκε πρόσφατα και έναντι του αντιτίμου των 4.400 ευρώ το μήνα για τον πρώτο χρόνο ισχύος της σύμβασης. Το πρόβλημα που προκύπτει δεν είναι, φυσικά, αυτή καθεαυτή η μίσθωση του αναψυκτηρίου, αφού ο συγκεκριμένος χώρος λειτουργούσε εδώ και χρόνια υπό παρόμοιο καθεστώς. Το πρόβλημα βρίσκεται στην Προκήρυξη, βάσει της οποίας διενεργήθηκε η δημοπρασία και η οποία στο άρθρο 23 αναφέρει επί λέξει:

«Η μίσθωση αφορά μόνο το κτίσμα και τους απαραίτητους για την λειτουργία του χώρους, δηλαδή τους χώρους τοποθέτησης καθισμάτων και τραπεζιών (εντός του καταστήματος και του περιβάλλοντος χώρου). Σε καμιά περίπτωση δεν εκτείνεται η μίσθωση στους λοιπούς περιβάλλοντες χώρους, όπως είναι ο χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, πεζόδρομος ή πεζοδρόμια, οι οποίοι ανήκουν στην αποκλειστική εκμετάλλευση του εκμισθωτή Δήμου, ο οποίος θα δύναται να τους παραχωρήσει για χρήση, κατά την κρίση του, μετά ή άνευ ανταλλάγματος στον μισθωτή (ή σε τρίτον)».

Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι, ότι η διοίκηση Ιωακειμίδη προτίθεται, για χάρη των όποιων εσόδων αποκομίσει από αυτή τη μίσθωση, να εμπορευματοποιήσει πλήρως έναν από τους ελάχιστους χώρους λαϊκής διασκέδασης και ψυχαγωγίας που έχουν απομείνει μέσα στα όρια του Δήμου μας. Το χειρότερο όμως είναι, ότι ο Δήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη, ως εξουσιοδοτημένο πρόσωπο για την υπογραφή οποιασδήποτε παρόμοιας σύμβασης, έχει δικαίωμα να εκχωρήσει ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ τα «φιλέτα» που βρίσκονται μέσα στον Πολυχώρο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ», όπως τα τραπεζοκαθίσματα, τις μεγάλες κλειστές αίθουσες, τον κινηματογράφο και τον χώρο (ελεύθερης, μέχρι σήμερα) στάθμευσης.

Ο χώρος αυτός, μετά από χρόνια αγώνων από τους κατοίκους της περιοχής, μεταβιβάστηκε από το Υπουργείο Γεωργίας, στο οποίο ανήκε, στον τότε Δήμο Νίκαιας και εδώ και χρόνια αποτελεί πόλο έλξης για τα λαϊκά στρώματα που κατοικούν όχι μόνο στη Νίκαια, αλλά και σε όλους τους όμορους Δήμους (πρώην Δήμο Ρέντη, Κορυδαλλό, Αιγάλεω και Αγ. Βαρβάρα). Η λειτουργία εντός του Πολυχώρου του θερινού κινηματογράφου «Σινέ ΝΙΚΑΙΑ» έδινε επί χρόνια τη δυνατότητα στους κατοίκους της περιοχής να απολαμβάνουν εξαιρετικής ποιότητας κινηματογραφικές ταινίες. Η παρουσία του κυλικείου, με την ταυτόχρονη, όμως, ελεύθερη πρόσβαση στα τραπεζοκαθίσματα χωρίς υποχρέωση κατανάλωσης, έδινε τη δυνατότητα σε όποιον ήθελε να περάσει ευχάριστα την ώρα του να το κάνει με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμούσε. Όσο για τις μεγάλες κλειστές αίθουσες, αυτές αξιοποιούνταν είτε με τη διεξαγωγή συναυλιών, εκθέσεων ζωγραφικής και άλλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, είτε με παραχώρησή τους σε μαζικούς φορείς της πόλης (κόμματα, σωματεία, συλλόγους, σχολεία κτλ), ώστε αυτοί να πραγματοποιούν τις εκδηλώσεις τους.

Ο λαϊκός-δημοτικός χαρακτήρας αυτού του χώρου κινδυνεύει άμεσα να χαθεί, εξαιτίας της προσπάθειας της Δημοτικής Αρχής Νίκαιας-Ρέντη υπό τον Γ. Ιωακειμίδη να εξασφαλίσει έσοδα για τα ταμεία του Δήμου με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται το ξεπούλημα της δημοτικής περιουσίας (η οποία στην «πολιτικά ορθή» γλώσσα της Δημοτικής Αρχής ονομάζεται «αξιοποίηση»)…

Εμείς, ως Κίνηση Πολιτών Νίκαιας-Ρέντη «Κόντρα στο Ρεύμα», επιμένουμε στη διατήρηση του λαϊκού-δημοτικού χαρακτήρα του Πολυχώρου, ο οποίος συνοψίζεται στα παρακάτω:

1. Περιορισμό της μίσθωσης του αναψυκτηρίου μόνο στο χώρο των 181,15 τετραγωνικών μέτρων που του ανήκουν, χωρίς επέκτασή της ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΤΙΤΙΜΟΥ στον χώρο των 550 τετραγωνικών μέτρων, τον οποίο καταλαμβάνουν τα τραπεζοκαθίσματα - Ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά, χωρίς υποχρέωση κατανάλωσης, όπως ακριβώς συμβαίνει μέχρι σήμερα. Απαγόρευση στον ιδιώτη να φτιάξει οποιαδήποτε συμπληρωματική κατασκευή (πχ πέργκολες), η οποία θα επέκτεινε «από το παράθυρο» τον εκμεταλλεύσιμο χώρο του αναψυκτηρίου.

2. Κατάργηση του άρθρου 23 της Προκήρυξης, ειδικά δε του σημείου που αναφέρεται στο δικαίωμα του Δήμου για εκχώρηση του χώρου στάθμευσης και των όμορων χώρων (πεζόδρομων και πεζοδρομίων) σε ιδιώτη, αλλά και της απαράδεκτης διάταξης που επιτρέπει την εκχώρησή τους ακόμη και χωρίς χρηματικά ανταλλάγματα, κάτι που μετατρέπει την οποιαδήποτε σύμβαση υπογράψει ο Δήμος σε ετεροβαρή υπέρ του – όποιου – ιδιώτη. Ελεύθερη στάθμευση μέσα στο πάρκινγκ του Πολυχώρου απ’ όλους.

3. Συνέχιση της λειτουργίας του «Σινέ Νίκαια» και αποτροπή οποιασδήποτε προσπάθειας για κλείσιμό του. Η πρόσφατη δημοπρασία, που απέδωσε σε κυρία-ιδιώτη τους δύο δημοτικούς κινηματογράφους (θερινό «Σινέ Νίκαια» και χειμερινό «Σινέ Όνειρο») να κηρυχθεί ΑΚΥΡΗ, καθώς η εν λόγω κυρία λίγες μέρες μετά τη «νίκη» της στη δημοπρασία δήλωσε πως «μετάνιωσε» και πως δεν ενδιαφέρεται πλέον για την εκμετάλλευσή τους…

4. Διατήρηση της χρήσης των κλειστών αιθουσών του Πολυχώρου από τους μαζικούς φορείς της περιοχής και μεγαλύτερη δραστηριοποίησή τους στη διεξαγωγή πολιτιστικών εκδηλώσεων ανοιχτών για τους δημότες της Νίκαιας-Ρέντη και των γύρω περιοχών. ΟΧΙ στην εκμίσθωσή τους – ΟΧΙ στη μετατροπή τους σε νέα «Mall» και «Village».

Σας καλούμε την Τρίτη 12/7 στις 9.00 μ.μ. στο πολυχώρο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΪΖΟΣ», να συζητήσουμε όλοι μαζί για την δημιουργία μιας ανοιχτής επιτροπής κατοίκων για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του χώρου.

Η ΚΥΠΡΟΣ ΘΡΗΝΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ..ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ

Ζύγι Κύπρου: Μαζεύουν πτώματα από τα απέναντι βουνά...!

Δώδεκα νεκροί και 62 τραυματίες είναι ο απολογισμός από την έκρηξη στη ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς, όπως ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, μετά την έκτακτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Κύπρου.
Διευκρίνισε δε ότι όλα τα θύματα είναι Κύπριοι. Ο κ. Στεφάνου απέκλεισε τη δολιοφθορά σε σχέση με την έκρηξη.
Από τους 62 τραυματίες, οι 50 έτυχαν των πρώτων βοηθειών και πήραν εξιτήριο από τα νοσοκομεία, είπε ο εκπρόσωπος και πρόσθεσε ότι, από τους υπόλοιπους 12, οι δύο είναι πολύ σοβαρά.
Το Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε δημόσιο πένθος από σήμερα μέχρι και την Τετάρτη, οι δε κηδείες των θυμάτων θα γίνουν δημοσία δαπάνη.
Η Κύπρος θρηνεί άλλη μια φορά
Παντού μυρίζει καμένο. Σκόνη και καπνός καλύπτει τα πάντα σε μια ακτίνα 5 έως 10 χιλιομέτρων. Νεκροί και τραυματίες. Πτώματα έχουν εκσφενδονιστεί στους λόφους, εκατοντάδες μέτρα μακριά. Η Κύπρος θρηνεί, Ιούλιο μήνα, γι' άλλη μια φορά.
Όλα ξεκίνησαν στις 4.27 το πρωί. Μια φωτιά ξεσπάει μεταξύ της Ναυτικής Βάσης "Ευάγγελος Φλωράκης" στο Ζύγι και του Ηλεκτροπαραγωγικού Σταθμού της ΑΗΚ, στο Βασιλικό.
Στην περιοχή μεταβαίνουν 14 οχήματα με 60 πυροσβέστες και μαζί με αξιωματικούς και στρατιώτες της Βάσης προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά.
Στις 5.30, όμως, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Μια ισχυρή έκρηξη έρχεται να σπείρει το θάνατο και τον πανικό. Μέσα στη ναυτική βάση υπήρχαν 98 κιβώτια με πυρομαχικά, που κατευθύνονταν στη Συρία, όμως δεσμεύτηκαν από τις κυπριακές αρχές Αν και οι πληροφορίες δεν είναι ακόμη ξεκάθαρες, από τη ζέστη και τη φωτιά φαίνεται να έγινε η έκρηξη.
Από την έκρηξη η περιοχή από το Μαρί έως το Γκάβερνορς θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Πυρκαγιές έχουν ξεσπάσει στη γύρω περιοχή, ενώ πυκνοί καπνοί έχουν καλύψει την περιοχή.
Σύμφωνα με δημοσιογράφους από την Κύπρο, οι εικόνες στην περιοχή ειναι τραγικές. Πυροσβέστες και διασώστες λένε πως μαζεύουν χέρια και πόδια από τα δέντρα και πως αυτά που βλέπουν δεν μπορούν να τα περιγράψουν από το σοκ. Πτώματα έχουν εκτιναχθεί εκατοντάδες μέτρα μακριά στους λόφους, ενώ, όπως λένε οι ειδικοί, αν δεν υπήρχαν τα βουνά τριγύρω, θα είχαμε εκατοντάδες θύματα!

Άνδρες της ΕΜΑΚ σκεπάζουν πτώματα που έχουν εκσφενδονιστεί στο απέναντι βουνό.

Από την έκρηξη είχε εγκλωβιστεί ομάδα στρατιωτών σε υπόγειο χώρο του στρατοπέδου, αλλά ευτυχώς οι ομάδες διάσωσης κατάφεραν να τους απεγκλωβίσουν.
ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΕΔΩ

«Δωνάτε κάτι να μην πεθάνω νηστικιά»

ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΚΤΩΝ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ, ΟΠΟΥ ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ Ν. ΙΩΝΙΑ

Στο συνοικισμό σεισμοπλήκτων στη Νίκαια, το θερμόμετρο μέσα στο ξεχαρβαλωμένο λυόμενο δείχνει 40 βαθμούς Κελσίου. Μόλις μπαίνεις ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι. Μέσα στέκει μόνη και παρατημένη η 85χρονη Ερασμία Ροντογιάννη. Αυτή είναι η καινούργια της ζωή. Δεν έχει τρεχούμενο νερό, ούτε τουαλέτα. Λόγος για ηλεκτρικό δεν γίνεται καν, αφού το ρεύμα είναι κομμένο από πέρσι στον οικισμό.

Εχουν περάσει λίγες μέρες τώρα που μεταφέρθηκε -μαζί με το λυόμενό της- στη Νίκαια από τον αντίστοιχο οικισμό της Νέας Ιωνίας, ο οποίος καταργήθηκε. Η μεταφορά συνολικώς 29 οικισμών από τη Ν. Ιωνία εντάσσεται στο πλαίσιο προγράμματος του ΥΠΕΚΑ (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ). Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του τμήματος Στέγασης και Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, Θ.Τσέπη:

«Στόχος είναι να καταργηθούν σταδιακά όλοι οι συνοικισμοί σεισμοπλήκτων που υπάρχουν ακόμη σε 10 δήμους με πάνω από 1.000 οικίσκους. Τι θα απογίνουν οι άνθρωποι που έχουν απομείνει εκεί, οι απόκληροι της ζωής; Υπάρχει γι’ αυτούς το ελληνικό κράτος;»

Οπου κι αν κοιτάξεις στον οικισμό στη Νίκαια, για τον οποίο όλοι οι δημάρχοι μέχρι σήμερα αδιαφορούν, η εικόνα είναι απογοητευτική. Εκεί ζουν οκτώ οικογένειες με τα παιδιά τους εδώ και περίπου 12 χρόνια. Οι περίπου 30 άνθρωποι του συνοικισμού, που ζουν κάτω από τραγικές συνθήκες, είναι η μόνη ελπίδα για την υπερήλικη κυρία Ερασμία. Της έχουν τραβήξει ένα λάστιχο για να πλένεται έξω στο ύπαιθρο, πίσω από ένα σεντόνι.

«Είμαι έρμη, δωνάτε κάτι μέχρι να πεθάνω, γιατί θα πεθάνω νηστικιά. Μια ζωή δημότης Ν. Ιωνίας ήμουν και ο δήμος μάς πέταξε έξω, δεν νοιάστηκε καθόλου για εμάς. Δεν έχω τα παιδιά μου…» Κρατά τη φωτογραφία με τρεις γιους, ο ένας πεθαμένος από το 1999… «Στη Ν. Ιωνία πήγαινα στην εκκλησία στον προφήτη Ηλία και μου έδιναν ένα πιάτο φαΐ. Μόλις 300 ευρώ σύνταξη έχω, αλλά πλήρωνα και το ηλεκτρικό μου και το τηλέφωνο», θα πει απελπισμένη. Τα χέρια απλωμένα μάς δείχνουν το φτωχικό νοικοκυριό της χωρίς ψυγείο, με μια συσκευή τηλεφώνου που δεν συνδέεται πουθενά.

«Ευτυχώς που μας δέχτηκαν οι άνθρωποι εδώ στη Νίκαια στο συνοικισμό. Είμαι απελπισμένος, το λυόμενό μου πετάχτηκε σε μια γωνία και έχει τώρα δύο τρύπες στο πάτωμα. Τις έκλεισα με χαρτόνι. Με τι μέσα θα το φτιάξω; Εγώ είμαι με κάρτα ανεργίας και δουλειά, το ξέρω, δεν πρόκειται να βρω. Πώς θα ζήσουμε; Τι θα κάνουμε; Οι συνθήκες είναι απάνθρωπες» μας λέει μιλώντας με δυσκολία, εξοντωμένος από «τις τιμές που τους περιποιεί το ελληνικό κράτος», ο Γιώργος Κανελλάκης, που καταγγέλλει το δήμαρχο Ν. Ιωνίας για την παρά τις εκκλήσεις αδιαφορία του προς τους δημότες του.

Το λυόμενο της Μαρίας Ξανθοπούλου έχει υποστεί τις περισσότερες ζημιές, ενώ η ίδια βρίσκεται στο νοσοκομείο. Κάποια από τα υπάρχοντά της βρίσκονται σπασμένα και σκορπισμένα ένα γύρω.

«Εμείς δεν λέμε να φύγουν, πού να πάνε οι άνθρωποι; Απλώς προστέθηκαν και αυτοί στο χάλι μας, χωρίς αποχέτευση, χωρίς νερό και βέβαια χωρίς ρεύμα, αφού για εμάς δεν βρέθηκε καμία λύση» μας λέει η κ. Μακρή, που παλεύει ακούραστα ξεπερνώντας τις απογοητεύσεις για τη ζωή στον οικισμό.

Ο αρμόδιος

Η «Ε» κατά την επικοινωνία της με τον υπεύθυνο του υπουργείου κ. Τσέπη, απέσπασε την υπόσχεση ότι η κατάσταση αυτή είναι εντελώς προσωρινή. Οτι θα ειδοποιηθεί ο εργολάβος, που ανέλαβε τις μεταφορές, ώστε να διορθωθούν οι ζημιές και ότι θα εγκατασταθεί σύστημα αποχέτευσης και υδροδότησης.

Για το τελευταίο ευθύνεται και ο Δήμος της Νίκαιας, οι επικεφαλής του οποίου -όπως έχουμε καταγράψει και σε προηγούμενο ρεπορτάζ- έχουν εγκαταλείψει, τα τελευταία χρόνια, τον οικισμό της περιοχής. Από την άλλη πλευρά, ο Δήμος της Νίκαιας δεν έχει ακόμα ενημερωθεί για τη μεταφορά του οικισμού της Νέας Ιωνίας. Οσο για ρεύμα, θα πρέπει οι ίδιοι να κάνουν αίτηση στη ΔΕΗ και να πληρώσουν για καινούργιο ρολόι.

ΠΗΓΗ: enet.gr

ταξίδι δημιουργίας ...

«Tαξίδι δημιουργίας, έργων και ανάπτυξης»

Γιώργος Γεωργίου Δήμαρχος Κάτω Πολεμιδίων Λεμεσού , φίλος ,σύντροφος και Ανθρωπος , γιατί υπάρχουν και Δήμαρχοι που αξίζουν την εμπιστοσύνη που τους δείχνει ο Πολίτης . Διάβασα στο lemesos. blog την συνέντευξη και την δημοσιεύω .

Το 1991 εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών, για να εκλεγεί και

πάλι το 1996 Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος Κάτω Πολεμιδιών. Διατελεί για 10 χρόνια Πρόεδρος της Πολιτιστικής Επιτροπής του Δήμου και δίκαια τα Κάτω Πολεμίδια σ’ αυτά τα χρόνια μέσα από τη διαρκή προσφορά και δράση στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού χαρακτηρίζεται «Δήμος του Πολιτισμού».

Σήμερα είναι Δήμαρχος Κάτω Πολεμιδιών, αξίωμα που κατέχει από το 2001, και Πρόεδρος της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Κύπρου στην Επιτροπή Περιφερειών στις Βρυξέλλες. Συμμετέχει ως μέλος σε διάφορα Συμβούλια όπως το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας και το Συμβούλιο Υδατοπρομήθειας Λεμεσού.

Έχει γράψει άρθρα και σημειώματα σε εφημερίδες και περιοδικά με θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έχει ασχοληθεί επισταμένα με ειδική έρευνα για την πολιτική των Δήμων για θέματα «Τέχνης και Πολιτισμού». Είναι νυμφευμένος και έχει τέσσερις κόρες.

Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να ασχοληθείτε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός μπορεί να συναρπάζει τον κάθε άνθρωπο. Είναι ένα ταξίδι δημιουργίας, έργων και ανάπτυξης. Ως λαϊκός θεσμός που είναι από τη φύση του, σου προσφέρει τη δυνατότητα να είσαι σε καθημερινή συναναστροφή με τους πολίτες, τους νέους, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους. Μπορείς να ζεις και να βιώνεις καθημερινά τις αγωνίες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους.

www.lemesos-blog.com

www.philenews.com
www.polemidiamunicipal.com.cy