Φράουλες και αίμα
Μια ταινία άλλης εποχής για αυτούς που δεν την εχουν δεί αλλά και για αυτούς που θα θυμηθούν .... εποχή μεταπολίτευσης κινηματογράφος "Κεντρικόν" στην οδό Κονδύλη στη Νίκαια( αλήθεια θυμάτε κανείς πόσους κινηματογράφους είχε μόνο η Κονδύλη 5;) η ταινία παίζεται για πρώτη φορά και η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη μέσα και ασφυκτικά γεμάτη έξω απο ασφαλίτες που <<έκοβαν φάτσες>> , δεν είμαι πάνω απο 18 όπως υπαγόρευε η ταμπέλα αλλά με κάλυπτε πάντα το οτι είμουνα ψηλός για την ηλικία μου και πέρναγα .........υπέροχη μουσική τον δίσκο τον είχα λιώσει στο πικ απ. .John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss.. οι ήχοι απο την ταινία . Ορισμένα απο τα πλάνα της ταινίας μας έχουν σημαδέψη μέχρι και σήμερα . Πάντως ενδιαφέρον έχει το "άδειασμα " του πανεπιστημίου στο τέλος .. πρακτικές παλιές δοκιμασμένες που πιάνουν ακόμα και σήμερα .. βλέπε Σύνταγμα 29/6 ξύλο και χημικά ..απλή συνταγή.
<<Πολλοί ρωτούν ποιοι είμαστε και μερικοί νομίζουν κιόλας πως το ξέρουν. Είμαστε, λέει, ένα μάτσο μυξιάρικα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είναι δύσκολο να πω τι ακριβώς είμαστε. Αλλά δεν έχουμε μύξες. Εκείνο που έχουμε είναι φόβος κι ελπίδα. Ή μεταπτώσεις, καθώς λένε...>>
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο-ντοκουμέντο του 19χρονου Αμερικανού φοιτητή Τζέιμς Κούνεν με τίτλο «Φράουλες και αίμα» (The Strawberry Statement) το οποίο αποτελεί μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο εξέχον πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Columbia, την περίοδο 1966-68. Έμφαση δίνεται στα γεγονότα του Απριλίου 1968 όταν διαμαρτυρόμενοι φοιτητές κατέλαβαν το γραφείο του πρύτανη του πανεπιστημίου εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA μαζί με την εναντίωσή τους για όλα τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα που καθόρισαν τη δεκαετία του '60.
Η ταινία ακολουθεί την εξιστόρηση της εξέγερσης των φοιτητών, οι οποίοι παλεύουν μεταξύ άλλων ενάντια στα κέντρα κατάταξης για το στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κεντρικό σημείο της δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και η αμφισβήτηση του ρόλου της εκπαίδευσης, όπως αυτή εφαρμόζεται. H αναταραχή θα διαρκέσει δύο μήνες πριν διαλυθεί βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή.
Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου προέρχεται από την απαξιωτική δήλωση ενός εκ των ακαδημαϊκών του Columbia, του καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας Χέρμπερτ Ντιν (Herbert L. Deane), σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη γενικότερη πολιτική του πανεπιστημίου: «Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!», ανακοίνωσε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.
Τραγούδια γνωστών καλλιτεχνών της δεκαετίας του '60 (John Lennon, Crosby, Stills, Nash & Young, Buffy Sainte-Marie, Thunderclap Newman, Richard Strauss) ακούγονται καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας. Οι αρκετοί ερασιτέχνες ηθοποιοί ακολουθούν τις οδηγίες του Φιλανδού σκηνοθέτη Stuart Hagmann.
TVXS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου