Η Αθήνα μυρίζει μπαρούτι!

Η Αθήνα αποπνέει θάνατο. Χιλιάδες μαγαζιά κλειστά, με κιτρινισμένους απλήρωτους λογαριασμούς κάτω από τις πόρτες, σκόνη και παρατημένα ράφια, άδεια. Ζωές που πέρασαν. Δεκάδες μελαμψοί νεαροί με καροτσάκια, άχρηστα πλέον στα σουπερμάρκετ αφού κανένας δεν τα χρησιμοποιεί για τα λιγοστά του ψώνια, μαζεύουν τα παλιοσίδερα μιας κοινωνίας που σκουριάζει ραγδαία. Η μόνη ανακύκλωση που επιβιώνει στην πόλη.

Στον ηλεκτρικό, στους δρόμους και στις καφετέριες, λιγόστεψαν τα παιδάκια που πουλάνε λουλούδια και πολλαπλασιάστηκαν οι ζωντανοί νεκροί που για μια μικρή βοήθεια δηλώνουν ότι μόλις αποφυλακίστηκαν, ότι είναι στην απεξάρτηση ή ότι είναι φορείς του aids.
Στην Ακαδημίας, τη Χαριλάου Τρικούπη, την Μπουμπουλίνας, την Ιπποκράτους, τη Βασιλίσσης Σοφίας, στα πιο κεντρικά σημεία, αργόμισθοι μπάτσοι με ασπίδες αντί για γλάστρες.
Κατεβασμένα ρολά, σκουπίδια, μπουκάλια, κλούβες, ανάπηροι ζητιάνοι, ναρκομανείς, πόρνες και χιλιάδες περαστικοί με σινιέ τσάντες από πεζοδρόμια και κολόνιες από προσφορές περιοδικών που βιάζονται να απομακρυνθούν. Μια πόλη άρρωστη που δεν μπορεί πια να κρυφτεί.
Η Αθήνα μυρίζει μπαρούτι. Είναι μια πόλη που παντού υπάρχουν εκρηκτικά. Σαν της Κύπρου, εύφλεκτα. Ζωσμένα πάνω σε ανθρώπους. Καθώς η πίεση πάνω στον πολίτη αυξάνεται όλο και περισσότερο από την αφαίρεση των δικαιωμάτων του, τη μείωση των αμοιβών του, την απαξίωση των περιουσιακών του στοιχείων, την απώλεια της δουλειάς του, τον αποκλεισμό του από τις αποφάσεις και την καταρράκωση της αξιοπρέπειάς του, η θερμοκρασία ανεβαίνει επικίνδυνα. Οι εστίες ανάφλεξης απλώνονται οριζοντίως και καθέτως. Δεήτες, φαρμακοποιοί, ταξιτζήδες, συμβασιούχοι, φορτηγατζήδες, δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, οικοδόμοι, μικρομαγαζάτορες, άνεργοι και πολλές άλλες πολυπληθείς ομάδες κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Και οι πιτσιρικάδες, τα νέα παιδιά χωρίς ορατό μέλλον, θύματα της πιο βίαιης ενηλικίωσης από τη δεκαετία του ’40.

Μικρές μόνο αναφλέξεις έχουν εκδηλωθεί μέχρι τώρα. Αλλά τα κοινωνικά κοντέινερ φουσκώνουν. Χωρίς κανένας να ξέρει πότε και από ποιο μπορεί να ξεκινήσει η σπίθα που θα μεταδοθεί αστραπιαία στα υπόλοιπα, θα τα ενώσει πύρινα και θα γίνει το μεγάλο μπαμ. Τρία χρόνια θερμαίνονταν τα κοντέινερ στην Κύπρο. Κι εκεί, ανησυχούσαν μόνο δυο-τρεις άνθρωποι. Οι άλλοι, οι πολλοί, δεν ανησυχούσαν, ούτε έβλεπαν, ούτε άκουγαν.

Εδώ η εξουσία φοβάται και προετοιμάζεται. Ενώ κάνει μαζικές απολύσεις, μόνο αστυνομικούς προσλαμβάνει κατά χιλιάδες! Για πυροσβέστες των αναφλέξεων. Αλλά όταν έρθει η ώρα και σκάσουν όλα τα κοντέινερ μαζί, ίσως η πόλη να αναζωογονηθεί!
edromos.gr