"Κίνημα 26 Ιούλη" - The 26th of July Movement (1953) ΚΟΥΒΑ

Η ΚΟΥΒΑ ΖΕΙ στις καρδίες μας και δεν είναι μόνη της .

Στις 26 Ιούλη 1953 η απαρχή της Κουβανικής Επανάστασης

Ο Φιντέλ Κάστρο έχει συλληφθεί και ανακρίνεται από αστυνομικούς μετά την επίθεση στο στρατόπεδο της Μονκάδα

Fernando Garcia - Oscar Sola

«Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει»!

Με τούτα τα λόγια έκλεισε την ιστορική του απολογία, στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα, στο Σαντιάγκο της Κούβας, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος, που σήμερα ονομάζεται Ισλα δε Χουβεντούδ.

Η δικαίωση δεν άργησε να έρθει. Πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε μέρες αργότερα, την 1η του Γενάρη του 1959 η Επανάσταση νίκησε, καθώς την ίδια μέρα δόθηκε η αποφασιστική μάχη στη Σάντα Κλάρα με νίκη των επαναστατών. Την προηγούμενη, 31 του Δεκέμβρη 1958, ο δικτάτορας Μπατίστα είχε εγκαταλείψει τη χώρα, φεύγοντας κρυφά για τον Αγιο Δομίνικο. Με τη νίκη της Επανάστασης αποδείχθηκε πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Η σοσιαλιστική Κούβα, παρά τις προσπάθειες του ιμπεριαλισμού να ανατρέψει το καθεστώς της, συνεχίζει δυναμικά έχοντας στο πλευρό της το λαό.

Ουσιαστικά, η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης μαζικής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φ. Μπατίστα με οδηγό τις επαναστατικές δυνάμεις του κινήματος της 26ης του Ιούλη, που κατέληξε στη Νίκη της Επανάστασης. Η επίθεση μπορεί να απέτυχε, αφού ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν, ωστόσο, οι επαναστατικές δυνάμεις συνέχισαν τις προετοιμασίες για τη νέα προσπάθεια ανατροπής του αιματοβαμμένου καθεστώτος του Μπατίστα και απελευθέρωσης της Κούβας από τα δεσμά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Αργεντινό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, τον Καμίλο Σιενφουέγκος και άλλους ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τη συνέχεια του αγώνα τους. Με ένα μικρό πλοίο, την «Γκράνμα» (σώζεται στο μουσείο της Επανάστασης στην Κούβα), 82 επαναστάτες αποβιβάστηκαν σε μια παραλία στους πρόποδες της οροσειράς της Σιέρα Μαέστρα στις 30 του Νοέμβρη του 1956. Μόνο 10 απ' αυτούς κατάφεραν να επιζήσουν από τα εξοντωτικά χτυπήματα και τις επιδρομές της αεροπορίας της δικτατορίας. Με όσους όμως απέμειναν, μεταξύ τους ο Φιντέλ, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Τσε, ο Σιενφουέγκος και ο Χουάν Αλμέιδα, άρχισε η εποποιία του αγώνα στα βουνά και οι διαδοχικές νίκες κατά του εκπαιδευμένου από Αμερικανούς ειδικούς στρατού του Μπατίστα.

Ετσι ξεκίνησε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στην πολιτικο-στρατιωτική δουλειά που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Επαναστατικό Διευθυντήριο, φλογεροί επαναστάτες φοιτητές και το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, το οποίο το 1955 είχε απορρίψει την έκκληση του Κάστρο για ένοπλο αγώνα, αλλά είχε δώσει όλες τις δυνάμεις του στην πάλη για τη δημιουργία μαχητικών επιτροπών στα εργοστάσια και στις κοινότητες και ενός εθνικού δημοκρατικού μετώπου, που θα ένωνε όλες τις δυνάμεις που ήταν αντίθετες στον Μπατίστα. Αυτή η προσεκτική πολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών δυνάμεων αποδείχτηκε κρίσιμη για την επιτυχία της Επανάστασης
rizospastis.gr